Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

SVB en toeslagen

Toeslagen als alleenstaande ouder krijg je als je geen toeslagpartner hebt. Iemand is je toeslagpartner niet meer als hij/zij niet meer op hetzelfde adres staat ingeschreven.
De SVB gaat over de kinderbijslag. De belastingdienst gaat over de toeslagen.

Kinderbijslag en kindgebonden budget

Ja, en het kgb loopt via de kinderbijslag. Dus.... eerst het recht op kinderbijslag regelen, dus toch naar de SVB.

Info

https://www.svb.nl/int/nl/kinderbijslag/kinderbijslag_voor_kind/kindgebonden_budget/

Om verwarring te voorkomen: Toeslagen moet je zelf aanvragen bij de Belastingdienst. Dat is geen automatisme vanuit de kinderbijslag toch?

Toeslagen ja

Dat is iets heel anders dan kindgebonden budget. Maar het kan geen kwaad om de belastingdienst te benaderen.

Uh nou nee

Kindgebonden budget IS een toeslag en vraag je aan via de Belastingdienst.
https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/prive/toeslagen/kindgebonden-budget/

Ook als er geen recht is op kinderbijslag kun je onder voorwaarden toch recht hebben op kindgebonden budget.

Uitzonderingssituatie,

Niet de norm. Bovenaan staat dat een van de voorwaarden voor kgb is dat je recht hebt op kb. Ik stop met reageren moederziel, je weet alles alles alles beter. Kinderbijslag en kindgebonden budget vormen de hoofdmoot van mijn werk, dus houd op met alles beter weten.

Uh nou ja, wel dus moederziel

De situatie die je noemt is de uitzondering op de norm. Maar als je denkt dat je ook dit beter weet: ga je gang.

Beter weten?

Ik denk dat het belangrijk is dat hier duidelijke en kloppende informatie staat, waar anderen wat aan hebben. Als jij mensen voor kindgebonden budget naar de SVB stuurt, schieten ze daar niks mee op.
Voor de aanvraag van toeslagen (en daar gaat het hier om) moet je bij de belastingdienst zijn. Die bepalen op basis van inkomen en inschrijving in de BRP van kinderen en/of toeslagpartner of er toeslag wordt toegekend. Dát zijn de harde voorwaarden en niet het recht op kinderbijslag. Als dit jouw werk is, zou je dat toch moeten weten.
Mij gaat het om de juiste informatie hier waar een net gescheiden iemand iets mee kan.
Wees gerust, ik weet zeker niet alles hoor maar dit toevallig wel.

Vooruit, nog 1 reactie dan

Ik heb het al vaker gedacht wanneer ik jouw postings las Moederziel, maar nu spreek ik het uit: lees eens wat er werkelijk staat en lees niet alleen wat je wilt lezen.
Ik heb geschreven dat je voor kb naar de SVB moet en dat die vervolgens, als je recht op kb blijkt te hebben, een melding naar de belastingdienst stuurt. Het recht op kgb hangt samen met het recht op kb. Vervolgens gaat de belastingdienst ermee aan de slag. Niet meer en niet minder heb ik geschreven en zo staat het ook in de sites waarvan je linkjes hebt meegegeven.

En zoals ik al eerder schreef: veel geluk met je gelijk, daar kom je nog ver mee.

Goed lezen?

Mara heeft al twee keer geschreven dat ze KB ontvangt, daarvoor hoeft ze dus geen contact op te nemen met de SVB. Ik heb nog niet zo lang geleden toeslagen aangevraagd bij (en ontvangen van) de belastingdienst, een onder het kopje kgb.

Poeh hé

Maar de belastingdienst gaat er alleen mee aan de slag als je al andere toeslagen ontvangt zoals huurtoeslag lees ik in onderstaande link.
Dus ts moet het kgb wel zelf aanvragen misschien?

https://www.svb.nl/int/nl/kinderbijslag/kinderbijslag_voor_kind/kindgebonden_budget/

Ms. Simone.

De kinderen van TS zijn 17 en 15 jaar, dus ze ontvangt al jaren kb inderdaad. Er komt nu een wijziging in haar inkomsten, haar fiscaal partner is weg. Dus ja, ze zal het nu zelf moeten aanvragen bij de belastingdienst. Die gaan eerst kijken of haar fiscale partner inderdaad geen fiscaal partner meer is.

Anders mag ze straks alles weer terugbetalen....

'Kibbelen'

Er is inmiddels al een en ander gezegd over het onderling 'kibbelen' van een aantal forumleden hier.
Moederziel en ik kwamen rond dezelfde periode (ruim 2,5 jaar geleden) hier op het forum met vergelijkbare relatieperikelen. Hoewel ik een andere koers inzette dan zij, heb ik veel aan (het lezen van) haar (d)raad gehad.
Tsjor was ook toen veel aanwezig, met vaak 'inzichten hoe de andere kant kan denken'. Wat zij toen bij Moederziel (wiens draden enkele duizenden berichten bevatten) maar ook (wellicht per abuis) bij mij postte waren weldegelijk beschuldigingen dat wij onze kinderen belastten en 'inzetten' om onze zin door te drijven. Dit zie ik hier nu ook gebeuren in haar berichten aan Mara. Nu hebben we allemaal recht op onze stokpaardjes (ik niet in het minst maar zulke mededelingen heb ik toen (en nu plaatsvervangend) als aanvallend en niet helpend beschouwd.

Nou

Het gaat volgens mij tegen de forumregels in om te hakken op een forummer op basis van berichten uit eerdere draadjes. Terecht lijkt me. Eerlijk gezegd komt het wat haatdragend op mij over. Tsjor houdt Mara alleen een spiegel voor. Het is inmiddels wel duidelijk geworden dat dit niet iedereen in het verleden even goed bevallen is, maar dat is natuurlijk geen excuus om je zo aanvallend op te stellen.

Niettemin

Mara,
Ook onze 'relatieperikelen' vertonen overeenkomsten, ik loop zo'n twee jaar voor. Misschien heb jij, of de meelezers hier, wel wat aan mijn verhaal en ervaringen voor wat betreft de omgangsregeling van kinderen en communicatie met ex.

Donna

Laat ik mijn opmering dan beperken tot deze draad, door te stellen dat opmerkingen (van wie dan ook, want ik ben niet 'haatdragend' en laat mij volgens mij ook niet als zodanig uit, net zo min als dat ik aan het 'hakken' ben, in mijn beleving dan) als dat 'Mara een last op de schouders van haar kind(eren) legt'0 (of woorden van gelijke strekking) als aanvallend beschouw en niet helpend.

Hoe het nu gaat

Mara,

Je vroeg een poosje geleden (waarschijnlijk in je vorige draad, maar in zal toch nog proberen te antwoorden) hoe het nu gaat.

Dochter (14,5) heeft afgelopen kerst voor het eerst in maanden weer een aantal dagen bij haar vader thuis doorgebracht. Dat is beiden goed bevallen en daar ben ook ik heel blij mee.

Zij en haar broertje (bijna 12, iadh) gingen in eerste instantie volgens omgangsregeling om het weekend en halve vakanties naar hun vader. Dit verliep zo sinds de kinderen en ik anderhalf jaar geleden waren verhuisd.

Voor dochter verliep dit echter heel moeizaam, helemaal omdat de vriendin van vader al in een heel vroeg stadium werd geïntroduceerd (de kinderen en ik woonden nog in het huis, toen vriendin in een weekend dat ik afwezig was kwam logeren) en steeds prominenter in beeld kwam. Daarnaast werd dochter steeds vaker geconfronteerd met bepaald gedrag van haar vader waar ze moeite mee heeft.

Dochter voelde zich vorig jaar rond de kerst daar (bij vader) zo slecht dat ze (zo zei ze zelf achteraf) depressieve klachten (en vreetbuien) had. In de meivakantie heeft er uiteindelijk een confrontatie en escalatie tussen haar en (vooral) vriendin (van) vader plaatsgevonden. Daarna wilde ze een poos geen contact met haar vader.

Ze heeft haar vader toen een brief geschreven, waarin ze haar gevoelens uiteen heeft gezet.
Na een radiostilte van enkele weken hebben vader en dochter langzamerhand het contact wat hersteld (via app).

Zoon bleef wel om het weekend naar vader gaan en is in de zomer op vakantie geweest met vader en vriendin. Er is toen ruzie geweest tussen vader en vriendin, onder andere over zoon en hoe ex met hem omgaat. De relatie is even uit geweest, maar sindsdien is vriendin niet meer bij ex als kinderen er zijn.

Moraal van het verhaal: een aantal dingen kan je (kon ik in ieder geval) zien aankomen en hadden voorkomen kunnen worden, maar als je merkt dat je bemiddelende rol alleen nog maar op (nog meer) weerstand stuit bij je ex, dan moet je daarmee (hoe moeilijk ook) stoppen.

Raamwerk

Vorig jaar voor de zomer heb ik (ik realiseer me dat mijn kinderen jonger zijn dan de jouwe, dus dat zal uitmaken, maar misschien werkt het ook voor jullie) een opzet omgangsregeling in Google-agenda gezet. Ik heb daarbij gelijk het hele schooljaar ingepland en ex in een begeleidende mail gemeld dat dit om een opzet ging. Voor elke datum in de agenda heb ik ex een 'uitnodiging' gestuurd, die hij kon accepteren.
Dit systeem loopt, op een uitzondering na (waarbij er mondeling een wijziging was 'overeengekomen', wat promt misging). Dit (school)jaar werken we daar weer mee.

Overigens, dat heb al eerder gezegd, communiceer ik met ex vrijwel uitsluitend per mail en slechts over afspraken met of van de kinderen.

Telefoons

Beide kinderen hebben hun eigen telefoons, zodat verder contact met hun vader daarlangs kan verlopen. Aangezien vader en zoon geen van beiden zulke bellers zijn, gebeurt dat niet zo vaak. Dochter heeft, voor zover ik weet, zo nu en dan contact met haar vader via de app. Verzoeken of voorstellen van zijn kant om eens wat af te spreken (na de radiostilte van haar kant) kwamen in ieder geval via de app binnen. Ze vroeg aan mij dan of ze dan al een afspraak had (en eigenlijk ook een beetje wat ik ervan vond) en zo is er langzaamaan weer meer contact gekomen tussen vader en dochter.

Hoe is het met je Mara?

Ik wens je alle goeds voor 2019. Wat dat is, is misschien onzekerder dan ooit, maar dat ik het je wens is heel zeker. Hoe gaat het nu? Is er beweging? Houdt je ex zich aan de afspraken tot initiatief nemen zoals jullie ze afspraken met jullie advocaten? Anders kun je natuurlijk altijd een ander voorstel voor zo'n afspraak doen en het initiatief meer naar je toetrekken? Kunnen we van hieraf iets betekenen voor je?

Update

Ms Simone
Zo te lezen lijken onze verhalen wel op elkaar, jij loopt inderdaad iets op mij voor. Vervelend voor je kinderen om zo snel met "nieuwe vriendin" te worden geconfronteerd. Mijn jongens zijn oud genoeg om te zeggen dat ze het (nog) niet willen. Contact met hun vader is sporadisch, buiten "zijn weekend" om alleen af en toe via de app, maar kan ook zomaar een paar dagen niet zijn. Contact met de buurvrouw is er (op 1 "verplicht" moment met oudste na) nog niet geweest. Hoe dat per 01 februari moet? Geen idee.

Gedeelde agenda hebben we geprobeerd, werkte niet.

RoosjeRaas
Er zit beweging in de zaak. Helaas wel de verkeerde kant op..

Vandaag het voorstel convenant gekregen. Wat een verschrikkelijk iets om te lezen. Hij werkt echt nergens aan mee, wil het onderste uit de kan en gaat het mij financieel echt heel zwaar, eigenlijk onmogelijk maken om nog iets te kunnen met het huis. Doet een heel onredelijk voorstel qua geldverdeling (met een aantoonbare grote fout, die had hij echt zelf moeten zien). Was dat echt per ongeluk? Ik heb daar mijn twijfels over...
Ik had verwacht dat het niet mee zou vallen, maar dat het zo erg zou zijn, dat dan weer niet. Gelukkig is het een voorstel en "mag" ik daarop reageren maar het wordt een hele klus om dit dichter naar allebei onze wensen te krijgen.

Zoals hij het wil, kunnen wij niet in het huis blijven wonen (te hoge verkoopprijs en geen mogelijkheid tot latere uitbetaling). Daarbij wil hij ook het overgrote deel van ons spaargeld.
Van het weekend maar eens rustig en goed lezen en nadenken. Ik heb nu een uitgangspunt om mee te werken.

Mara

Onredelijk

Het klinkt alsof je juist geen uitgangspunt hebt om mee te werken! Je kunt ook gewoon aangeven dat je dit voorstel zo ver van jouw werkelijkheid af vindt dat je hier geen drachtige op gaat geven. Dat hij eerst met een voor iedereen redelijk voorstel moet komen. Een heel weekend aan tijd er in en eindeloos heen en weer? Nee, dat zou ik niet doen. Ik kan me ook nog voorstellen dat je een tegenvoorstel formuleert en zegt dat je van daar uit wilt gaan praten. Waarom zie je een totaal onredelijk voorstel als uitgangspunt? Daarmee zeg je eigenlijk tegen hem dat er “van daar af” gepraat gaat worden, terwijl je hier zegt dat het afschuwelijk is. Laat je ook adviseren door je advocaat!

Twee advocaten

Bedenk wel dat 'hij' nu ook 'zijn advocaat' betekent. Het is dus goed om een reactie te geven in overleg met je advocaat. Twee advocaten tegenover elkaar, dat tekent de sfeer van het gevecht, niet leuk, meestal hard tegen hard, maar het is niet anders.
Jij wilt graag in het huis blijven wonen en je had gehoopt dat je ex daarbij ter wille zou zijn. Heb je redelijke gronden, regeltjes, wetten etc. om die welwillendheid af te dwingen? Of moet het echt vanuit de goedheid komen?
Heb je een redelijk alternatief plan, wat hij weigert? Met andere woorden: is het voorstel-convenant helemaal op zijn wensen gebaseerd?
Op dit moment betaalt je ex-vriend nog de vaste lasten van de woning. Het is bijna 1 februari. Overzie je al wat er dan gebeurt? Heb je daarvoor al maatregelen genomen?
Wat betreft het spaargeld, kan dat ook uitgeruild worden tegen goederen (die hij niet wil, maar dan moet hij ze maar verkopen voor geld)?

Tsjor

Ms simone

'Vervelend voor je kinderen om zo snel met "nieuwe vriendin" te worden geconfronteerd.' Maar het verhaal van jou laat ook mooi zien dat kinderen dat zelf oplossen, zelf de confrontatie met vader en nieuwe vriendin aangaan, waarbij er een oplossing komt en nieuwe vriendin naar de achtergrond verdwijnt. Niet omdat moeder dat wil, maar omdat kinderen, vader en nieuwe vriendin dat zo met elkaar hebben uitgeknokt.

Je schrijft dat je het jouw kinderen allemaal graag bespaard had. Dat is zeker waar. Niemand wil dat de kinderen een scheiding van de ouders meemaken. Misschien kan deze moeilijke tijd ook gebruikt worden om kinderen voor te bereiden op de rest van hun leven, waarin ze verliefd zullen worden, maar misschien wordt die ander niet verliefd op hen, of omgekeerd, of krijgen ze toch ruzie met hun geliefde, of nou ja, alles wat het leven ingewikkeld maakt. En hoe je daar dan mee om gaat.
Er komt een moment dat kinderen beseffen dat het leven niet zonder enige moeite door te komen is. Het liefste vermijd je die lessen, maar als ze onvermijdelijk zijn, dan is het mooi als kinderen leren hoe ze zichzelf daar doorheen kunnen slaan. Bijvoorbeeld door de confrontatie aan te gaan.

Tsjor

Onderhandelen met ex

Mara, RoosjeRaas schreef weer eens een goede reactie (zegt altijd hele zinnige dingen).

Als zijn voorstel voor een convenant echt mijlenver van wat redelijk is en wat jij wil af ligt, waarom zou je dat dan als uitgangspunt nemen. Kansloze actie dan.

En ja, bespreek het sowieso met je advocaat voor je reageert. Dat was je toch hoop ik wel van plan?

Tot slot een hele belangrijke. Als je het advies van RoosjeRaas oppakt en niet op zijn convenant reageert maar zelf met een convenant komt en voorstelt dat hij daarop reageert, onthoud dan graag dit (vaker gehoord/gelezen en ook hier op OO geadviseerd):

Als jij 0 wil en hij 100 (of omgekeerd jij 100 en hij 0), dan zal het zo zijn dat de man vaak zegt wat hij wil hebben 100 (of 0) dus.

Vrouwen hebben de neiging al rekening te houden met wat de ander wil en dus al een middenweg te zoeken. Dus hoewel ze 0 (of 100) willen, denken ze: ex wil 100 (of 0), dus laat ik maar 50 zeggen.

Vervolgens gaat er onderhandeld worden en waar kom je dan uit? In het eerste geval op 75, in het 2e geval op 25, maar in beide gevallen dus slechter voor de vrouw.

Dus: lees het convenant als: ex wil 100 (of 0). Stel er nu een convenant tegenover wat JIJ zou willen (dus 0 (of 100), zonder rekening te houden met zijn voorstel. Dus ga vooral niet op 50 zitten.

Dan heb je jouw uiterste aangegeven, net als hij, en daarna kunnen jullie gaan onderhandelen en op 50 uitkomen. Bij wijze van spreken. Als wettelijk iets nou eenmaal zo is, dan zou ik in jouw geval in principe niet met minder genoegen nemen tenzij je dat op ander vlak weer compenseert.

Ik hoop dat jouw advocaat (waar ik twijfels over heb omdat jullie het totaal niet over de financiën hadden gehad, heel bizar,....., dus wees kritisch of zoek een andere die wel financieel scherp is!) hier ook op deze manier in staat. Anders vrees ik met grote vrezen.

Maar doe je voordeel mee bij de onderhandelingen!

uitschrijven

En Mara, heb je nou al geverifieerd of ex zich per 1 feb uitschrijft? En ben je dus niet in veronderstellingen blijven hangen?

Of nog beter, heb je actie genomen om al per 1 januari of zelfs met terugwerkende kracht ex uit te schrijven en toelagen en kgb te krijgen?

Ik hoop echt dat je financieel wat assertiever en actiever bent geworden en dat je even stopt met al die energie in de omgang te stoppen en steeds alleen (zo lijkt het) met je zoons bezig te zijn. Nu echt tijd voor volle aandacht voor de financiën en ook meteen. Hopelijk al hard mee bezig.

Is het echt onredelijk?

Is het echt onredelijk wat je ex voorstelt of voelt dat vooral zo? Ik hoop niet dat je mijn reactie als aanvallend beschouwd, want zo bedoel ik het niet en ik kan me echt precies voorstellen hoe je je voelt. Deze reactie is dan ook niet bedoeld om je aan te vallen, maar meer om je te helpen jouw situatie helder te krijgen.

In je vorige berichten had je nog niet altijd even scherp wat jouw rechten en plichten waren. Nu schrijf je dat het voorstel van je ex onredelijk is. Ik vraag me nu af of dat een gevoel van jou is en dat hij geen poot heeft om op te staan en maar wat probeert. Of dat hij dingen vraagt waar hij feitelijk gewoon recht op heeft, maar die gevoelsmatig gewoon heel oneerlijk voelen. Toen mijn ex weg ging speelden beiden en ik denk dat het nuttig is om daar onderscheid in te maken.

Tegen de dingen die juridisch niet kloppen, kun je in gaan. Daar kun je echt als je zou willen de strijd over aan gaan. Tegen die dingen waar hij formeel misschien gewoon recht op heeft, maar die om welke reden dan ook oneerlijk voelen, zou ik niet heel hard in willen gaan, daar zou ik het eerder op een redelijke manier proberen. Of inderdaad dingen uitruilen of een vorm van compromis.

Volgens mij is het zakelijke stukje van uit elkaar gaan met een samenlevingscontract niet echt moeilijk, juist omdat het meeste dan gewoon apart is. Die gezamenlijke rekeningen kunnen vrij simpel verdeeld worden, toch kan dat niet eerlijk voelen. Als bijv de een een fulltime baan heeft en de ander altijd huismoeder is geweest, is dat soms best oneerlijk. Maar het blijven strijden voor iets waar je uiteindelijk toch geen recht op hebt, is ook heel vermoeiend.

Je kunt niet met terugwerkende kracht uitschrijven

Esther was zo te zien tegelijk met mij aan het schrijven, haar stukjes had ik nog niet gezien toen ik#149 schreef. Ik ben het met haar eens dat ik hoop dat je al iets verder bent met dat uitschrijven. Je kunt echter niet met terugwerkende kracht uitschrijven.

Zoals ik al eerder schreef, heb ik in dezelfde situatie gezeten. Ex vertrok hier destijds in mei, maar kon zich niet bij zijn nieuwe vriendin inschrijven en bleef daarom hier ingeschreven staan. De eerste maanden heb ik helemaal niet aan het uitschrijven gedacht, het vertrek van mijn ex was een te grote klap voor me en ik zat meer in de emotie dan dat ik praktisch bezig kon zijn. En ik wilde het eigenlijk ook helemaal niet, stiekem hoopte ik nog steeds dat ex terug zou komen, dat dit maar een fase was waar we doorheen moesten.

Hier bleven echter schuldeisers komen voor ex en dat kon ik er. Iet langer bij hebben. Uiteindelijk heb ik daarom in oktober contact opgenomen met de gemeente en zijn zij met het adresonderzoek begonnen. Uiteindelijk is ex daardoor in januari bij mij uitgeschreven, dat kon niet met terugwerkende kracht naar oktober of zelfs mei.

In die periode heb ik ook contact gehad met de belasting over hoe het bijvoorbeeld zat met de hypotheekrenteaftrek en de extra toeslagen voor alleenstaande ouders. Dat eerste jaar was ik in feite het grootste deel van het jaar alleenstaande ouder, maar op die extra’s had ik geen recht. Vandaar ook het advies om dat in ieder geval vast in werking te zetten. Je ex merkt daar de eerste maanden niets van en dan heb je die tijd in ieder geval vast gehad als hij zich toch niet per 1-2 uitschrijft.

Concept Convenant

Bedankt allen voor jullie tips. Daar heb ik wat aan!

Ik heb bij ex aangegeven dat ik niet naar het concept kijk zolang hij geen verbeterde versie heeft verstuurd. Er staat een grove fout in. Dat had hij echt moeten zien. Zijn uitgangspunt is dus al fout en levert hoe dan ook een te groot verschil op met wat ik wil. Het is uiteraard geheel en alleen op zijn wensen gebaseerd. En dan wel erin zetten dat de beslissingen in goed overleg zijn genomen...
Mijn uitgangspunt ligt mijlenver van de zijne en ik ga er van uit dat hij alles wat ik als alternatief gaat weigeren. Hij heeft zelfs al tegen de kinderen gezegd dat het heel redelijk is en dat ik het huis gewoon kan kopen. Met andere woorden, wanneer we dus wel "gedwongen" moeten verhuizen is het mijn schuld... En hij geeft mij ook de schuld dat het allemaal zo lang duurt, "het hoeft toch niet zo ingewikkeld te zijn" waren zijn woorden... Tja, dan had hij toch ook gelijk met een redelijk voorstel kunnen komen? Dan hadden we een beter uitgangspunt en was ik minder met mijn hakken in het zand gaan staan.. Nu wordt het dus echt hard tegen hard. Ik krijg van veel mensen in mijn omgeving met wie ik dit bespreek te horen dat ik veel te lief ben, daar is dus nu een einde aan gekomen. Het is niet zoals ik het wil of heb gewild, maar het is niet anders. Ik ben het zo zat om zo behandeld te worden, ik ga me vanaf nu net zo opstellen als hij. Hij beseft blijkbaar niet dat hij, door zijn haat en minachting naar mij, de kinderen meetrekt in mijn val...

Verder had ik gelukkig al een afspraak met mijn advocaat staan, dus ik ga daar wel nog mee in overleg. Ik heb nog niet inhoudelijk gereageerd naar hem op zijn voorstel, ik zag gelijk zijn grove fout. Voordat ik eventueel inhoudelijk ga reageren, ga ik eerst overleggen met mijn advocaat.

Na 01 februari komen alle kosten voor het huis voor mijn rekening. Daar heb ik al een tijd geleden een budgetering voor gemaakt en met alle toeslagen en kinderalimentatie is dat gewoon haalbaar, het is geen vetpot, maar het lukt. We zullen niet alles kunnen blijven doen wat we gewend waren, maar dat is dan maar zo.

Ik wil niet blijven strijden voor dingen waar ik geen recht op heb. Daar wil ik dan ook met de advocaat over overleggen. Ook over het uitschrijven, als die het ook raadzaam vindt om dat nu alvast op te starten, dan ga ik dat doen.

Mara