Net gescheiden kind vraagt naar papa
Hallo,
Sinds twee weken ben ik definitief uit het echtelijke huis. De kinderen zijn deze week voor het eerst bij mij. Ik vind het heel moeilijk om ermee om te gaan wanneer mijn zoontje van acht zegt ik mis papa ik wil naar papa. Ik geef aan dat ik hem begrijp en hij m
Heeft papa ook twee keer mogen bellen.
Doet zoveel verdriet.
Hoe gaan jullie hier mee om?
Verleg de focus
Er is geen echte oplossing voor het missen van een ouder. Pas als er enige tijd een soort regelmaat ontstaat kan het kind gaan leren, dat papa er volgende week weer is (en dan mist hij mama en leert dat die een week later er weer is).
Je bent uit de echtelijke woning vertrokken, dus de kans is ook heel groot dat het gemis ook komt door de nieuwe woning, waarin hij zich nog niet thuis voelt. Met 'verleg de focus' bedoel ik: praat en werk met hem vooral aan die nieuwe woning. Geef aan da thet voor jezelf ook nieuw is, wat hij leuk zou vinden, neem hem mee als je iets nieuws haalt of gaat doen. Met andere woorden: maak het probleem vooral dat hij zich thuisvoelt in de nieuwe woning.
Het andere heeft tijd nodig, waar je weinig aan kunt doen.
Tsjor
Herken je probleem
Ik herken je probleem.
Nu bijna jaar later, geeft mijn dochter nog steeds aan als ze bij mij is, dat ze moeders mist. Voornamelijk wanneer ze wat langer bij mij is, bijvoorbeeld een week in de vakantie, of als ze savonds erg moe is. Ook hier ben ik diegene geweest die het huis verlaten heeft, en dochter haar vertrouwde omgeving mist. Ik heb hier op in gespeeld door haar zelf zoveel haar eigen kamertje te laten inrichten, ook met vertrouwde spullen uit het oude huis. Daarnaast mag ze uiteraard altijd bellen o.i.d als ze dat graag wil. Ik moet wel zeggen dat dit enkel eigenlijk gebeurd als ze ziek is.
Voor een kind is het niet ongewoon om de andere ouder te missen. Probeer er geen issue van, ook al voelt het verdrietig of vervelend voor je, je kind zal haarfijn aanvoelen hoe jij je voelt.
Veel sterkte.
Normaal
het is heel normaal om de ander ouder te missen. Zeker als de scheiding vers is en het kind het bewust meemaakt.
Het enige dat je kunt doen is zijn gevoel van missen erkennen, dat mag want het is zijn vader, maar tegelijkertijd ook blijven aangeven dat dit nu de situatie is en dat dat niet gaat veranderen.
Mijn dochter heeft de scheiding niet bewust meegemaakt, ze was tenslotte nog maar 11 maanden, maar zeker als ze moe was kwam het gemis van haar vader boven in de periode van haar 4e tot haar 10e. Het was haar manier om aan te geven dat ze heel moe was en wat overprikkeld. Dat was tegelijk ook de periode dat ze merkte dat haar gezin anders is als anderen, ze had toen alleen vriendinnen waarbij de ouders niet gescheiden zijn. Inmiddels is ze 4 jaar ouder en wijzer en ziet ze dat er veel verschillende samenlevingsvormen zijn. Ze is graag bij mij en bij haar vader, beide huizen hebben zo hun voordelen voor een puber. Ze is zelfstandiger en zelfredzamer en je merkt dat ze zich aan het losmaken is zoals een gewone puber maar op bepaalde momenten mist ze toch de andere ouder, dat lijkt me normaal.
Omgangsregeling
Het is normaal dat kinderen de andere ouder missen na een scheiding. Vooral bij jongere kinderen kan het wel helpen om na een paar dagen te wisselen ipv om de week. Ik weet niet hoe jullie dan doen, maar daar zou je nog naar kunnen kijken.
Normaal
Dat lijkt me normaal. Hier is dat ook (6 maanden na scheiding), bij mij missen ze hun vader en bij hun vader missen ze mij. Ze kunnen zelfstandig van de een naar de ander, als ze vinden dat ze er te lang tussen zit. Dagen wisselen hier nogal, dus zijn nu 7 dagen bij mij en zijn vandaag dus even bij hun vader op bezoek. Oudste vind het wel prima, 7 dagen. Maar andere 2 vinden het te lang. Hier appen ze ook als er behoefte aan is. Dus ik probeer het los te laten. Leuk vind ik het niet altijd, maar dat is echt mijn "pakkie aan".