Mijn zoon wil even bij Mijn ex partner wonen
Hallo allemaal,
Sinds dat mijn zoon geboren is zijn wij altijd samen geweest. Mijn zoon Robin ging dan altijd in het weekend naar zijn vader.
Laatste tijd heeft Robin vaak ruzie met mijn partner.
Het klikt niet tussen hun, en dat doet me erg verdriet.
Daarnaast ben ik ook nog erg ziek.
Robin heeft gisteren ineens aangegeven dat hij even bij zijn vader wil logeren omdat het daar rustiger en gezelliger is. En wel vanaf vanmiddag!
Kapot ben ik ervan... ik heb gevraagd ga je nu bij papa wonen? Maar hij zegt dat dat niet het geval is. Maar iets in mij zegt dat dit nog maar een begin is.... ik weet dat ik hem los moet laten hij is immers al 16 bijna 17jr. Zijn vader zat in een hele nare relatie en woont sids kort weer alleen en Robin heeft daar dus alle aandacht.
Ergens snap ik dat ook wel als puber zijnde dat het dan fijner is dan ergens te zijn waar je een hekel aan iemand anders hebt (mijn partner), ik weet dat ie van mij houdt, maar waarom voelt het dan alsof mijn hart uit mijn lijf wordt gerukt.
Daarnaast gaat Robin as zondag ook nog eens met school weg naar Frankrijk voor een week, dus zie ik hem ineens 11 dagen niet 
Hebben jullie nog tips?
Ik ga hem niet meer vragen te blijven bij mij want ik denk dat dat alleen maar averechts werkt.
Loslaten
Ik zou hem inderdaad laten gaan en misschien afspreken dat jullie elkaar nog even zien voordat hij naar Frankrijk gaat met school. Daarnaast ook regelmatig een afspraak maken waarop jullie samen iets gaan doen, zodat jullie het contact wel houden.
Verder denk ik dat je hem niet tegen kan houden. Je begrijpt hem en verder is het jouw keuze geweest om met een partner te leven waar je zoon niet mee overweg kan. Misschien is dat niet altijd zo geweest, maar nu wel.
En hoe het verder gaat, dat weet je niet. Misschien vindt hij bij zijn vader ook niet wat hij zoekt, dan komt hij terug. Maar het kan ook zijn dat hij daar blijft. Probeer vooral in contact te blijven en elkaar regelmatig te zien.
Ander idee
Jullie zoon woonde dus fulltime bij jou? Waarom moet het zo alles of niets zijn? Is er geen mogelijkheid dat jullie nu 50-50 co-ouderschap gaan doen en dat jouw partner zich wat meer afzijdig houdt in de week dat zoon bij jullie is?
dddaantje
Wat een rotsituatie. En wat verstandig dat je niet van plan bent hem te proberen over te halen het niet te doen. Dat is inderdaad het verstandigste op dit moment.
Ik zou proberen in te zetten op stoer doen en laten zien dat je vertrouwen hebt in zijn keus en hem los kunt laten.
Wat de Frankrijkweek betreft: je kunt hem toch vragen even langs te komen voor die tijd? Of ben je instaat om er even heen te gaan als ze vertrekken? Of 'mag' dat niet, uitzwaaien? Of is het te ver?
het voelt alsof je los wordt gerukt, dat komt misschien ook omdat je door je ziekzijn emotioneler in je vel zit. En jeetje, je hebt altijd zo'n sterke band gehad, zo gek is dat toch niet?
Als zijn vader net vanuit een nare relatie aan het opkrabbelen is, is het nog maar de vraag in hoeverre hij alle aandacht voor zich alleen heeft. Het zou wel eens kunnen dat vader vooral aandacht heeft voor zichzelf. En dan is het maar de vraag hoe goed dat Robin bevalt...
Hou je haaks, probeer het gewoon te accepteren en trek niet aan hem.
Daarnaast kun ondertussen misschien eens met je vriend praten en kijken hoe jullie kunnen zorgen dat hun samenwonen tot minder irritaties leidt. Want ik zou er vooralsnog rustig vanuit gaan dat hij terugkomt zoals hij gezegd heeft. En die kans is het grootst als je niets probeert af te dwingen en kijkt hoe je de situatie aangenamer kan maken voor beiden.
beterschap en sterkte
reactie van jouw partner
En hoe reageert jouw partner dan hierop; ik veronderstel dat hij zich bewust is van het feit dat jouw zoon vertrekt omwille van de minder goede verstandhouding met hem ?
Die van mij ging, en kwam terug...
Moeilijk zo'n wens van je puber...
Slim om te laten gaan, vasthouden levert alleen maar weerstand op.
Die van mij was boos, heel boos, want ik vond (en vind) dat hij bepaalde regels echt moet nakomen. Hij vertrok.
Meteen ex gebeld. We hebben het schema omgedraaid. Om het weekend bij mij, andere dagen bij ex. Wat was dat moeilijk... Maar ook rust en tijd voor bezinning.
En nu.. 4 maanden later.. is hij terug.Gezellg En hij houdt zich veel beter aan de afspraken en regels.
Ik doe een aantal dingen anders, en hij ook. En zo lijkt het nu goed te zijn. Geen idee voor hoe lang.
Voor jouw: Je bent ziek, met nieuwe partner is het even lastig.
Bij vader lijkt het rustig en gezellig. Laat hem gaan. Probeer te overleggen dat hij om het weekend bij jou komt, of als hij dat niet wil 2x per week komen eten ofzo. Dan hou je het contact en weet je ook wanneer je hem ziet.
En je kan altijd contact onderhouden via app of mail of hem bellen.
gunnen
Als jouw zoon bijna 17 jaar 5 dagen in de week of meer bij jou heeft gewoond, vind ik het niet meer dan normaal dat hij dat nu graag omgedraaid wil, voor de laatste paar jaar dat hij nog thuis woont. Juist nu heeft hij meer behoefte aan zijn vader. Gun hem dat. En gun zijn vader dat, die hem veel meer heeft moeten missen.
Blijf belangstellend naar je zoon. Natuurlijk pink je een traantje weg, maar als je hem dit echt gunt blijft het contact goed.
Wat mee kan spelen
is juist je ziekte. Het kan zijn dat hij het niet goed kan verdragen, niet omdat hij niet van je houdt, maar juist omdat hij veel van je houdt. Voor pubers zijn sommige dingen teveel, en moeten ze afstand nemen.