Mijn vriend toont weinig interesse in mijn dochter

Tel je zegeningen met hoe het nu loopt. Vooralsnog zijn er geen grote problemen tussen je vriend en je dochter.
Dat hij niet zo'n interesse in haar heeft is jammer, maar niet meer dan dat. Accepteer dat gewoon. Hij is haar vader niet en hoeft dat ook niet te worden toch?
En ik denk ook dat ik het wel begrijp dat hij geen zin heeft om met jou en je dochter allerlei speeltuin/dierentuin/pretpark ondernemingen te gaan doen als zijn dochter er niet bij is. Hij zal dat gemis dan extra voelen. 
Kijk jij wilde scheiden, of hoe dan ook die relatie met haar vader liep niet en dus is de consequentie dat je zaken alleen met je dochter gaat ondernemen. En nu ineens van een nieuwe vriend gaan eisen dat hij die taken op zich neemt is niet terecht.
Of wat had jij eigenlijk gedacht: dat je nieuwe vriend naadloos haar nieuwe vader zou worden?
Nee, je moet zaken eens van uit de kinderen bekijken. Zij heeft niet om gescheiden ouders gevraagd en het is al heel wat dat ze accepteert hoe het nu loopt. En gun haar dan ook juist die moeder/dochter momentjes. Je vriend hoeft toch niet overal bij te zijn?

Deels eens met Pippeltje: je vriend is niet haar nieuwe vader en hoeft ook niet die rol in een keer over te nemen. Je schrijft wel ook “Hij vind dat ik te makkelijk ben in de opvoeding en mijn dochter krijgt dan ook vaak de schuld, je hoort hem vaak alleen maar als iets niet goed is.” Dit kan wel vervelender zijn of nog vervelender worden. Als hij alleen maar negatief reageert naar je dochter, dan is dat niet goed voor haar en niet goed voor hun relatie. En als dat nu al is, kan dat in de komende jaren nog erger worden (pubertijd). Dat kan zelfs beschadigend zijn voor haar.
Dus ja, ik zou eens goed kijken en met je vriend bespreken of hij toch ook wat positieve dingen tegen haar kan zeggen. Of anders gewoon geen kritiek meer geeft vanwege de balans. Ik meen me te herinneren dat het 1 op 5 zou moeten zijn. Een negatieve opmerking kan zo hard aankomen dat er 5 positieve tegenover zouden moeten staan. Hoeft niet precies zo te zijn, maar alleen maar negatieve opmerkingen geven is echt niet goed.
En dat ‘de schuld geven’, doet hij dat alleen naar haar toe? Nooit naar jou? Er zijn mensen die nogal de neiging hebben altijd anderen de schuld te geven. Niet zo leuk om mee samen te leven.
Hebben jullie het samen nog wel leuk?

Ik vind ‘een vaderrol innemen’ iets totaal anders dan ‘in verbinding zijn’ Zeker omdat jullie samenwonen, vind ik het nogal wat dat hij haar kennelijk negeert. Niet samen uitstapjes doen, vind ik tot daaraan toe maar dat hij niet met haar praat of wat interesse toont in haar school komt op mij erg kil over. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om op te groeien met iemand in huis die kennelijk zo weinig verbinding maakt. Je leeft samen in een huis, dan maak je dus contact, toon je belangstelling voor je huisgenoten. Ik kan me best voorstellen dat je daar als nieuwe partner geen behoefte aan hebt maar dan is wat mij betreft samenwonen geen goede zet. Als je als volwassene de keuze maakt om samen te gaan wonen met een partner met een kind, hoort daar voor mij bij dat je ook met dat kind een verbinding aangaat, niet als vader maar als mens. 

inderdaad vragen waarom hij zo doet, wat is de reden hierachter? 
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal raar. Ik zou ook echt geen man moeten hebben die niet leuk is met mijn kinderen (en nee ze hoeven niet de vaderrol over te nemen maar wel een band opbouwen). 
Zegt je dochter hier ook wel is wat van? Vind ze hem wel een leuke man?

Mija schreef op 17-08-2021 om 11:38:

Ik vind ‘een vaderrol innemen’ iets totaal anders dan ‘in verbinding zijn’ Zeker omdat jullie samenwonen, vind ik het nogal wat dat hij haar kennelijk negeert. Niet samen uitstapjes doen, vind ik tot daaraan toe maar dat hij niet met haar praat of wat interesse toont in haar school komt op mij erg kil over. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om op te groeien met iemand in huis die kennelijk zo weinig verbinding maakt. Je leeft samen in een huis, dan maak je dus contact, toon je belangstelling voor je huisgenoten. Ik kan me best voorstellen dat je daar als nieuwe partner geen behoefte aan hebt maar dan is wat mij betreft samenwonen geen goede zet. Als je als volwassene de keuze maakt om samen te gaan wonen met een partner met een kind, hoort daar voor mij bij dat je ook met dat kind een verbinding aangaat, niet als vader maar als mens.

Helemaal eens met deze post. Ik vind het ook erg verdrietig voor je dochter, ze zal dit zelf vast ook merken en voelen. Als je ervoor kiest om een relatie aan te gaan met een partner met kind(eren), kies je ook voor hen. Wat zou hij ervan vinden als jij zijn dochter zo zou behandelen?

erg jammer, het gebrek aan interesse voor je dochter want zoiets zal ze zelf ook wel voelen. 

Mijn partner is ook niet de vader van mijn oudste kinderen. Ik zou het heel raar vinden als hij geen band met hun op zou willen bouwen. Sterker nog als hij geen band met de kinderen had gehad dan waren we nooit gaan trouwen/samenwonen. Hij hoeft geen vader voor ze te zijn maar een vriendschapsband opbouwen lijkt me wel het minste. 

Ik kan me voorstellen dat je de wat duurdere uitjes zoals pretparken bewaart voor als zijn dochter er ook is. Ook wel zo gezellig waarschijnlijk voor de meisjes (als ze het goed samen kunnen vinden.) 

Ik zou wel verwachten dat hij gewoon met je dochter praat, af en toe een spelletje met haar speelt of iets dergelijks en gewoon interesse toont in haar leefwereld. Zowel naar haar toe als ook naar jou toe.

Hoe gedroeg hij zich naar je dochter toe voor jullie gingen samenwonen?

Hij hoeft geen vader te worden. Maar normaal doen tegen een kind lijkt me het minste wat hij kan doen. Als hij niks met haar doet, geen interesse toont en alleen tegen haar praat als hij commentaar heeft voelt je dochter echt wel dat ze eigenlijk niet gewenst is door hem. Ik zou hier zeker een gesprek over aan gaan. 

Hoe was deze situatie toen jullie gingen samenwonen?

Weinig interesse is nog veel gezegd. Hij negeert haar bestaan volledig en probeert er niet eens iets van te maken. En jouw dochter zal het ook wel opvallen dat het verschil met hoe hij zich tegenover zijn dochter gedraagd groot is. 
Lijkt me niet werkbaar dit. Jij voelt je er niet goed bij en je dochter waarschijnlijk nog minder goed. Lijkt me verschrikkelijk om als kind met iemand in huis te wonen die doet alsof ze niet bestaat en alleen maar commentaar geeft over wat er fout gaat in zijn ogen.

was dit je voor het samenwonen niet opgevallen of ben je te snel gegaan? 
Enfin, ik zou er een punt achter zetten. Je kunt dit 100 keer met hem bespreken maar het moet vanuit hemzelf komen om interesse te tonen in je dochter.