Mijn partner en zijn ex
Hoeveel contact tussen exen is ‘acceptabel’ als er twee kinderen in het spel zijn en één van de twee heeft een nieuwe partner?
Situatie is als volgt: man is al vier jaar gescheiden van moeder van kids, want moeder werd verliefd op een ander. Beiden hebben ze verder nooit een officiële relatie gehad, waren gewoon vrijgezel. Daardoor hadden ze altijd behoorlijk veel contact met elkaar, niet alleen over de kinderen, maar ook veel over persoonlijke zaken en foto’s uitwisselen etc. (van elkaar).
Nu ben ik er bijna een jaar en dat is vanaf het begin niet in goede aarde gevallen bij ex. Tot op heden nog geen woord contact gehad met haar. Hoeft verder ook niet per sé, maar ik vind het raar. Ze heeft moeite met de relatie ‘vanwege de kinderen’, maar wil niet weten wie ‘die nieuwe vrouw’ dan is. Ook kwetst het haar enorm dat haar ex een nieuwe partner heeft. Dit heeft al voor de nodige spanningen gezorgd tussen die twee, maar ook tussen partner en mij.
In het begin van de relatie was ik erg zoekende naar wat ik wel en niet ok vond tussen partner en zijn ex vanwege de kinderen. Veel gepraat ook met mannen en vrouwen die zelf ook gescheiden zijn en te maken hebben met nieuwe partners. Ook om te ontdekken waar mijn grenzen mogen liggen. Dus aangegeven dat ik het dagelijkse contact niet fijn vind, tenzij over de kinderen. Uitwisseling van foto’s en andere persoonlijke zaken vind ik niet prettig gezien haar houding. Ook omdat het mijn partner op een hele negatieve manier beïnvloedde (chagrijnig, emotioneel, geïrriteerd).
Maar partner blijft tot in het extreme rekening houden met zijn ex. In theorie weet ze van mijn bestaan, maar in de praktijk wordt ze keihard beschermd. Als we haar tegenkomen tijdens het uitgaan raakt partner mij plots niet meer aan bijvoorbeeld (terwijl hij normaal behoorlijk klef is, arm om me heen, vaak kusjes geven). Wanneer ex de kinderen moet komen ophalen terwijl ik er ben, zoekt partner een excuus om de kids te brengen. Als hij de kinderen bij haar moet ophalen, kiest hij nooit voor de meest praktische weg (wij eerst boodschappen doen, dan op de terugweg kids ophalen bijv. Hij brengt mij dan eerst thuis voordat hij de kinderen ophaalt). Dit gebeurt alleen als ik in de buurt ben, als ik er niet ben dan worden de kinderen altijd door haar opgehaald als het haar week is en hij haalt de kinderen bij haar op als het zijn week is.
Het voelt als een afwijzing naar mij toe. Haar mogelijke gevoelens (door hem ingevuld, want er is niks afgesproken/gevraagd) zijn daarbij belangrijker dan de mijne en hij vindt mijn gevoel daarover ook overdreven.
Maar is dat ook zo? 'Moet' ik dit gewoon accepteren/tijd geven of zijn dit rode vlaggen?
Tja
Als het makkelijk praktisch is op te lossen snap ik wel dat hij jou liever bij zijn ex uit de buurt houdt. Dat levert hem anders veel gezeur op kennelijk. En jij hebt toch geen bevestiging nodig van haar?
Wat betreft het dagelijks contact, dat zou ik ook niet zo fijn vinden, maar misschien zijn ze gewoon goede vrienden.
Toch wel veel contact
Ik denk dat het aannemelijk is dat jouw partner en zijn ex toch nog ergens gevoelens hebben voor elkaar; aan jou om uit te maken of je daar mee kan leven of niet.
Wat zorgen baart, is dat jouw partner jou niet meer aanraakt wanneer zijn ex in de buurt is; zou kunnen wijzen op het feit dat hij haar graag terug zou willen, maar dat is misschien doemdenken.
Zelf ga ik ook nog vriendschappelijk om met mijn ex en we zien elkaar 3 à 4 keer per maand tijdens de kinderwissel en dan spreken we ook bij; van dagelijks contact zou mijn vriendin flippen, zeker weten, maar daar hebben mijn ex en ikzelf geen enkele behoefte aan; we zijn toch gescheiden voor iets, toch ?
Met zijn ex moet je eigenlijk geen contact willen; waarom zou je ook ? Raar is dat helemaal niet.
Vriend ontkent
Vriend ontkent dat hij nog enig gevoel heeft voor zijn ex, behalve irritatie. Hij was super blij dat ze uit elkaar gingen na een lastige periode (zijn woorden). Hij zegt dat het met respect voor haar gevoelens te maken heeft dat hij mij niet meer aanhaalt als we haar per ongeluk tegen komen.
Ik snap aan de ene kant wel dat je bepaalde situaties niet per sé hoeft op te zoeken, maar als ik bij hem ben en de kinderen gaan naar moeders, dan brengt hij ze 'omdat het praktischer is'. Als hij ze gaat ophalen en hij brengt mij eerst thuis, dan is dat toch ook niet praktisch?
Contact met ex hoef ik verder niet, we hoeven geen vriendinnen te worden, maar als je je zo'n zorgen maakt over de confrontatie tussen je kinderen en een nieuwe partner, dan wil je toch weten met wat voor soort vrouw je te maken hebt? Kom je toch eens een handje geven? Dat ze dat niet wil, dat ze moeilijk doet over onze relatie etc. zegt mij dat er andere redenen zijn voor haar gedrag.
Mango
Het is lief van je vriend dat hij rekening houdt met de gevoelens van ex, maar kennelijk niet met de gevoelens van jou. Heb je hem ook verteld dat het voelt als afwijzing?
Hij mag rekening houden met de gevoelens van ex, maar dat is wat anders dan haar ervoor te sparen ten koste van jouw gevoelens. Ik zou proberen, zonder verwijten, dat aan te kaarten bij je vriend. Hij is nu krampachtig bezig om en jou en zijn ex tevreden te houden, dat gaat niet werken. Maar hij moet er zelf zijn rol in vinden en je kunt het ook niet afdwingen, dat geeft geheid ruzie. Dus toon begrip, maar geef aan dat je er zelf wel heel ongemakkelijk onder voelt en welke oplossingen er mogelijk zouden zijn om dat ondergesneeuwde gevoel te laten verdwijnen.
Relatie met ex
Ik heb nu 2 jaar een relatie met een man die toen al 10 jaar gescheiden was van zijn ex. Ze waren ook erg close hadden een modus van met elkaar omgaan die voor mij heel onplezierig was. Het is in al die jaren zo gegroeid tussen hun, het was echt hun manier om gescheiden te zijn en toch een soort van gezin in stand te houden. Dat is voor hun en hun dochter makkelijk en plezierig geweest en waarom zou je het ook niet zo doen?
Toen hij een serieuze relatie met mij kreeg waren wel ineens de rapen gaar bij ex en dochter. Ik voelde me in het begin echt een buitenstaander. Ik wist dat ik een relatie kreeg met iemand met een verleden en een ex, maar ik heb echt moeten laten merken waar bij mij de grens ligt. Zijn rol is cruciaal geweest: hij heeft erg moeten wennen aan de relatie met mij en de verdere inrichting van zijn leven met ex en met een nieuwe partner. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan en hij heeft daar wel professionele hulp bij gehad. Het is een keuze die hij gemaakt heeft nadat ik toch heel erg scherp heb moeten aangeven wat ik voel en hoe het voor mij prettig is.
Ik heb de ex in het begin één keer een hand gegeven bij het naar huis brengen van de dochter. Na een paar maanden kwam er vanuit mijn vriend het voorstel om een keer met mij en haar te gaan eten om de spanning wat weg te halen tussen mij en de ex en indirect ook tussen hem en de ex. Dat heb ik resoluut afgewezen. Als de ex mij zo graag wil ontmoeten dan doet ze dat zelf met mij en zonder hem. Er is een afspraak geweest tussen mij en de ex maar die heeft ze op het laatste moment afgezegd want ze was er toch niet zo voor in de stemming.
Ik heb mijn poot stijf gehouden en dat doe ik nog steeds: ik wil geen enkele rol in een soort driehoek waarin ik een niet goed afgeronde relatie tussen hun in stand hou. Inmiddels gaat het een stuk beter: ik heb aardig contact met de dochter, de ex manipuleert niet meer: hij zegt tegen haar wanneer het te ver gaat en hij is een stuk minder gespannen met de situatie. Samenwonen kan nog niet, alles op zijn tijd. Wanneer ik de ex zal ontmoeten? Geen flauw idee en ik maak me er niet druk over.
Nu mijn dochter nog, maar dat is weer een ander verhaal 
Rekening houden met gevoelens
Ik lees hierin dat hij wel rekening houdt met haar gevoelens, maar niet met de jouwe. Dat is wel een stevig gesprek waard.
Niet zuiver
Ik herken het uit de beginperiode met mijn partner. Ook al hadden zij geen kinderen, er was veel app-contact en ze gingen nog samen op vakantie. Die vakanties stopten zodra ik in beeld kwam, maar het app-contact bleef. Ik zag ook een duidelijk patroon, steeds weer even een berichtje met als doel weer even contact te hebben. En indirect een beetje polsen hoe het ervoor stond. Het hielp ook niet dat wanneer zij vroeg of hij het weekend nog iets leuks ging doen, mijn vriend vertelde dat hij naar een concert ging, maar in het midden liet met wie (als dat met mij was). Als ik hem daarmee confronteerde, dan was dat uiteraard om haar geen pijn te doen, maar ik vond dat hij daarmee een dubieuze rol bekleedde. Geen fijn signaal naar mij… maar erger: geen fijn signaal naar haar wat mij betreft.
Ik moest dit uitleggen want mijn partner had dit vileine spelletje zelf niet door. Of deed net alsof. Uiteindelijk is het gestopt toen zij ook een relatie kreeg. Ik weet echt niet of het houdbaar voor mij was gebleven als het contact later nog zo zou zijn, we hebben er wel de nodige discussies over gehad.
Zeker wanneer er kinderen zijn, is het belangrijk dat beiden een goed contact hebben. Maar het moet wel zuiver zijn. En duidelijk wat jouw plek is, namelijk de nieuwe partner. Dan maakt het verder niet uit hoe hij het regelt met jou van tevoren afzetten wanneer hij z’n kinderen ophaalt, etc. Maar nu wordt het een optelsom van rare situaties die voor jou bevestigen dat er iets speelt wat niet zuiver is.
Moeilijk te zeggen
Ik denk in de (voor mij) meest ideale situatie zeker niet dagelijks maar gemiddeld genomen enkele appjes per week, een telefoongesprek per 2 weken, af en toe een kop koffie bij halen brengen en één a twee keer per jaar elkaar zien bij een feestelijke gelegenheid. Natuurlijk allemaal over en voor de kinderen.
Wij hadden afgesproken om bevriend met elkaar om te blijven gaan wat zou inhouden op elkaars verjaardagen komen, eens per jaar een dag weg met de kinderen als oud gezin, bij elkaar op de verjaardagen van de kinderen komen en de tijd te nemen bijlen/brengen.
Momenteel is het nu dat we elkaar nu eigenlijk nooit meer spreken, af en toe een app of een mail. Hij brengt en haalt, that;s it. Ik heb hier wel moeite mee hoor omdat ik het mis om zaken over de kinderen te kunnen bespreken maar ook wel omdat ik wil weten hoe het met hem als mens gaat, is toch de vader van de kinderen, daar zit verder niets achter. Maar zijn verjaardagen of feestjes van zijn familie waar ik eerst ook kwam, mis ik echt niet.
Met zijn eerste vriendinnen is het nooit officieel geworden in de zin dat zij de kinderen zagen of op familiefeestjes kwamen en ik denk dat zij ook weinig invloed hadden op hem of het prima vonden. Daarna kwam er een periode dat hij geen partner had en werd het contact weer wat meer in de zin van af en toe mee-eten als dat zo uitkwam of een keer buiten de afgesproken tijden bij de kinderen langskomen.
Nu heeft hij een vaste vriendin en woont samen. Op mijn vraag en na lange tijd zijn ze een keer hier koffie komen drinken om kennis te maken maar ik ben nooit terug uitgenodigd en heb haar ook nooit meer ontmoet. Sinds deze vriendin zijn er ook conflicten gekomen met name omdat hij zich alsmaar verder terugtrok en vaker verstek liet gaan en dat heeft de situatie natuurlijk geen goed gedaan.
Ik denk dat je je gevoel niet moet negeren en dat bij jullie zijn ex nog voor hem voelt daarom zou het goed zijn om elkaar af en toe te ontmoeten dan kan ze daadwerkelijk zien dat haar ex een ander heeft en het misschien beter accepteren. Foto's appen van de kinderen prima maar van elkaar, nee.
Oeps foutje
bijlen/brengen moet zijn halen/brengen
Ik zit ook altijd zo te wissen, te knippen en te plakken....
Wij
Wij hadden ook wat Narcis had, alleen waren de kinderen al ouder. Ik had die behoefte nog wel, om soms een kindzorg of kindblijdschap te delen.
Hij alleen als hij op mijn vakgebied een vraag had.
Wij hadden nog geen nieuwe partner.
Momenteel is hij volgens mij aan het daten, maar zelfs dat heeft hij niet verteld. Ze is sinds begin dit jaar in zijn leven gekomen en ik hoorde vorige week pas iets.
Gemiste kans in mijn ogen, al hoewel hij mij niets is verplicht hadden we dat wel afgesproken.
Ik was gekwetst en kreeg toch een soort paniekaanvallen.
Niet omdat ik hem wil, verre van dat. Maar omdat hij nodeloos voor mijn oude gezin banden breekt.
Ik ben dus wel voor contact, maar niet te vaak of onnodig en ook niet bedreigend.
Maar helemaal niet is als het uitwissen van het grootste deel van mijn leven.
hmmm
Ik vind het apart dat hij op deze manier rekening houdt met de gevoelens van zijn ex. Ik vind het overdreven. Ik begrijp ook heel goed dat jij je afgewezen voelt en niet erkent als hij ineens afstandelijker doet als zijn ex in de buurt is. Ik zou me hier ook niet senang mee voelen; mij zou het gevoel bekruipen of hij niet stiekem hoopt dat het toch goedkomt: alsof hij de weg terug vrij wil houden. Niet leuk!
Zeker gezien de situatie dat zij dus toentertijd een relatie aanging met iemand anders is het bijzonder dat hij zo veel rekening houdt met haar gevoelens. Want die relatie heeft blijkbaar geen stand gehouden en nu moet hij haar ontzien?
Ik zou er eens wat kritische vragen bij stellen en duidelijk maken dat jouw gevoelens in het gedrang komen op deze manier en dan eens vragen wat hij daaraan denkt te gaan doen.
rode vlag ja
Herkenbaar. Bij mij destijds: de ex van mijn kersverse heerlijke lieve nieuwe vriend zat om de haverklap nog bij hem voor advies ofzo en liet hem allerlei klusjes voor haar opknappen. Op een dag had ik een date met hem en ging naar hem toe. Bij aankomst bleek dat zij daar was omdat hij iets voor haar moest regelen. Dat heb ik allemaal afgewacht. Toen ze weg was heb ik duidelijk gemaakt dat ik het prima vond dat hij nog steeds van alles voor haar deed maar dat ik geen zin had in zo'n relatie met hem- waarbij hij alles deed om ex tevreden te houden. Dat snapte hij wel. Vanaf dat moment heeft hij gezegd dat ze haar eigen zaken moest regelen en kon hij al zijn energie in een nieuwe relatie stoppen 
Het lijkt er inderdaad erg op dat jouw partner niet erg los is van zijn ex. Er zijn maar twee opties denk ik: hij laat ex los en kan een nieuwe relatie aangaan of niet. Of niet succesvol.
En als jouw partner en zijn ex zeggen dat het soort contact dat ze hebben zo wel moet vanwege het welzijn van de kinderen, dan moet jij beslissen of je dat trekt. En anders zou ik iemand zoeken waar dat allemaal niet aan hangt.
Ik zou hier persoonlijk ook niet blij van worden.
mijn contact met ex
Hoi,
Mijn contact met de ex van mijn partner gaat gelukkig goed. Mijn partner en ik wonen nu anderhalf jaar samen in zijn huis en hebben eveneens tezamen een woning gekocht, maar dan wel voor de verhuur. Mij zomaar op de akte van zijn huis te zetten, schijnt niet zo gemakkelijk te zijn, aldus de notaris.
In de toekomst willen we graag trouwen, maar dan nog heb je natuurlijk dingen vast te laten leggen bij de notaris. Zoals een testament... mijn partner wilt niet dat wanneer hij komt te overlijden, ik bv wanneer zijn meiden nog minderjarig zijn, ik zijn ex tegenover me krijg en ik 'gewoon' de woning heb om in te blijven wonen.
Dat komt echt allemaal wel goed, maar je moet dingen zo goed als mogelijk beschrijven. Bij leven flink lastig omdat je tegen verschillende situaties aan moet kijken waar je eigenlijk nu niet aan wilt denken, maar wanneer je er voor komt te staan, kan het maar beter geregeld zijn.
En dan zegt mijn partner terloops... ik zou het ook niet erg vinden wanneer mijn ex bv een x-bedrag (en het zijn geen hoofdprijzen hoor) zou krijgen. Ik kan dat niet zo goed plaatsen. Je bent toch uit elkaar? Een scheiding is toch afgewikkeld, zo ook financieel?
Waarom zou je dat dan ook nog willen. Ik vind voor de kinderen een geheel ander verhaal (we hebben beiden kinderen overigens).
En ik hoop dat mijn partner werkelijk heeeeeel oud mag worden en we nog jaren samen mogen beleven, maar op de een of andere manier raakte het me toch. Misschien omdat mijn contact met mijn ex niet zo is, dat ik denk... hij mag geen x-bedrag krijgen na mijn dood. Je bent immers exen.
Maar wat als zij nu ook een andere partner treft....Zou hij dan ook nog willen dat er geld heen gaat? Ik kijk altijd even verder (of ben ik dan juist een doemdenker?) en had hem dit kort voorgespiegeld, maar we gingen daar niet op door.. omdat hij ook zei... ik zeg toch niet dat ik het zo wil, maar ik zou het ook niet erg vinden.
Een gesprek bij een notaris laat je inzien dat je echt heel veel moet regelen en dicht moet spijkeren. Hij zegt dus niet dat hij het zo in het testament wilt hebben hoor, maar ik kan nogal lichtgevoelig hierin zijn en daar dan nog lang over door malen in het koppie.
Ik ben helaas soms een malertje, wil daar verder ook niet over beginnen of doorgaan, maar heb wel even de behoefte dit neer te zetten.
Fijne dag allemaal.
nieuwe discussie aangemaakt
Veel sterkte, Mango.
Ondanks dat er niets is tussen je partner en je ex, snap ik heel goed dat het je steekt.
Dat heb ik ook gehad en soms besluipt het me soms, maar meer omdat ik dan terug denk aan roerige tijden.
Ik hoop dat je het allemaal een plekje kunt geven, maar ook dat je partner hierin rekening houdt met jouw gevoel.
Ik heb een relatie met een man die 8 jaar geleden is gescheiden van een vrouw door ruzie . Ze hebben 2 kinderen nu appt hij van alles naar haar over de kids bijna dagelijks ! Zij heeft zijn huissleutels en komt regelmatig bij hem om de kids , dat steekt mij enorm en heb het er ook met hem over gehad ,hij zei toen ik vraag de sleutel wel terug maar dat heeft hij nog steeds niet gedaan na 3 weken . Ik heb het er weer over gehad en dan zegt hij dat ik er wel steeds een punt van maak . Ik vind dat hij te overdreven met haar om gaat terwijl hij zei dat hij niks meer voor haar voelt na wat zij hem aangedaan heeft, waarom dan zo schijnheilig doe dan gewoon en niet zo overdreven . Het steekt mij zo 😖
Wel, Inableeker, ook na een scheiding kunnen er soms wat gevoelens blijven hangen bij één of bij beide partners, zelfs als er 'vanalles' is gebeurd. En wanneer er kinderen in het spel zijn, is er een bepaalde band tussen ex-partners die er altijd zal zijn. Een goede verstandhouding tussen ex-partners is ook belangrijk en sterk aangewezen, omwille van de kinderen.
Dat gezegd zijnde, ik ben 7 jaar geleden gescheiden en heb zelf ook een huissleutel van mijn ex haar huis en die woning is ook de hoofdverblijfplaats van onze kinderen. Maar die sleutel gebruik in enkel in geval van nood; bij de kinderwissel bel ik steeds aan, al heb ik de sleutel op zak. En dan heeft mijn ex geen nieuwe partner, anders zou het al helemaal respectloos zijn om met de sleutel zomaar binnen te komen. Je hebt daar zeker een punt.
De relatie met mijn ex is prima. Wij hebben 20 jaar lief en leed gedeeld, zijn goed uit elkaar gegaan, hebben samen kinderen en hij is eigenlijk mijn beste vriend. Ik vind het niet meer dan normaal dat we deel uit blijven maken van elkaars leven en vind het nogal bezitterig van de nieuwe liefdes dat de 'oude liefdes' ruimte moeten maken. De contacten gaan voornamelijk over onze kinderen, dat wel, maar ook over andere dingen die ons raken of waar we mee bezig zijn. Ik vind het raar dat je dat plotseling moet stoppen omdat er een andere liefde in het spel is.
Eerlijk... de eerste nieuwe liefde van mijn ex was ook van die orde: wat is geweest, is geweest en nu is het tijd voor mij. Mijn ex ging daar niet helemaal in mee, maar om problemen te vermijden, begonnen onze contacten wat in het geheim plaats te vinden: ik kon precies merken wanneer 'zij' er was en wanneer niet. De tweede (en huidige) laat hem helemaal vrij, maar hoeft niets met of van mij. We hebben dan ook weinig contact, maar na wat wen-tijd, kan mijn ex nu gewoon weer als vanouds met mij communiceren.
Ik begrijp niet waarom iemand die zo belangrijk is geweest in het leven van je liefde, ruimte moet maken voor jou. Jouw liefde is wie hij/zij is, mede door die persoon. En door vele andere personen (ouders, vrienden, familie). Exclusiviteit claimen is te laat... dan had je moeten blijven bij je eerste liefde toen je 16 was.
Voor de goede orde: in het geval van stalkers of criminelen is de zaak natuurlijk wat anders, maar dat moge duidelijk zijn.
Groet,
Maria
“Ik begrijp niet waarom iemand die zo belangrijk is geweest in het leven van je liefde, ruimte moet maken voor jou.”
Precies om wat jij schrijft: het is geweest, voorbij. Een liefdesrelatie heeft zijn eigen ruimte nodig, gedijt meestal niet goed naast een ex-relatie die nog een bijzondere plek opeist.
Als twee mensen het erover eens zijn dat de ex veel ruimte mag innemen, is er natuurlijk niks aan de hand. Maar ik zou op die basis geen relatie met iemand aangaan. Vrienden, helemaal prima! Maar geen speciale bondjes waar je niet tussen mag komen. Dat kan al niet tussen gewone m-v vrienden met partners, laat staan tussen exen!
Recent ook een relatie met een man …
twee kinderen en in co-ouderschap.
Zijn ex belt en stuurt regelmatig berichten over de kinderen. Wat heel vervelend is,
want waarom moet ze hem daar steeds over lastig vallen. Ook tijdens de communie van de dochter moest ik als partner achter mijn partner gaan zitten. En zat hij dus op 1 lijn met de ex samen … het kind tussen beide ouders. Ook ging hij op vraag van zijn dochter samen op de foto met zijn ex en dochter als gelukkig gezin waar ik kon op kijken.
Nadien mocht ik ook nog met hem en de dochter op foto. Maar het gaf me een slecht gevoel … ik hoorde er precies niet bij.
Ben ik nu verkeerd in mijn denken, ik heb het moeilijk met het contact tussen mijn partner en zijn ex. Hij zelf zegt dat ik het erbij moet nemen, dat ze er altijd zal zijn in ons leven, omwille van de kids …
Maar weet hier niet echt raad mee,
ik vind zijn reactie niet oké. En ik hoef zijn ex er toch niet bij te nemen … laat staan de berichten die ze stuurt. Of ben ik verkeerd?
Ik weet het niet …
Kelleke schreef op 31-10-2021 om 01:22:
Recent ook een relatie met een man …
twee kinderen en in co-ouderschap.
Zijn ex belt en stuurt regelmatig berichten over de kinderen. Wat heel vervelend is,
want waarom moet ze hem daar steeds over lastig vallen. Ook tijdens de communie van de dochter moest ik als partner achter mijn partner gaan zitten. En zat hij dus op 1 lijn met de ex samen … het kind tussen beide ouders. Ook ging hij op vraag van zijn dochter samen op de foto met zijn ex en dochter als gelukkig gezin waar ik kon op kijken.
Nadien mocht ik ook nog met hem en de dochter op foto. Maar het gaf me een slecht gevoel … ik hoorde er precies niet bij.
Ben ik nu verkeerd in mijn denken, ik heb het moeilijk met het contact tussen mijn partner en zijn ex. Hij zelf zegt dat ik het erbij moet nemen, dat ze er altijd zal zijn in ons leven, omwille van de kids …
Maar weet hier niet echt raad mee,
ik vind zijn reactie niet oké. En ik hoef zijn ex er toch niet bij te nemen … laat staan de berichten die ze stuurt. Of ben ik verkeerd?
Ik weet het niet …
Je moet de ex er inderdaad bij nemen. Fijn dat ze zo’n goede relatie hebben dat er veel gedeeld wordt over de kinderen. En over die communie: vind je het echt raar dat dat kind tussen haar ouders wil zitten en met ze op de foto wil? Ik denk dat je veel beter een man zonder kinderen kan zoeken als je hier al overstuur van raakt.
Kelleke schreef op 31-10-2021 om 01:22:
Hij zelf zegt dat ik het erbij moet nemen, dat ze er altijd zal zijn in ons leven, omwille van de kids …
…
Nou, ik ben 'jaloers' op die ex van jouw vriend. Bij mij zit de vriendin van mijn ex naast mijn kinderen en ik kan ergens achter aan sluiten. Wil je ruilen?
Kelleke schreef op 31-10-2021 om 01:22:
Recent ook een relatie met een man …
twee kinderen en in co-ouderschap.
Zijn ex belt en stuurt regelmatig berichten over de kinderen. Wat heel vervelend is,
want waarom moet ze hem daar steeds over lastig vallen. Ook tijdens de communie van de dochter moest ik als partner achter mijn partner gaan zitten. En zat hij dus op 1 lijn met de ex samen … het kind tussen beide ouders. Ook ging hij op vraag van zijn dochter samen op de foto met zijn ex en dochter als gelukkig gezin waar ik kon op kijken.
Nadien mocht ik ook nog met hem en de dochter op foto. Maar het gaf me een slecht gevoel … ik hoorde er precies niet bij.
Ben ik nu verkeerd in mijn denken, ik heb het moeilijk met het contact tussen mijn partner en zijn ex. Hij zelf zegt dat ik het erbij moet nemen, dat ze er altijd zal zijn in ons leven, omwille van de kids …
Maar weet hier niet echt raad mee,
ik vind zijn reactie niet oké. En ik hoef zijn ex er toch niet bij te nemen … laat staan de berichten die ze stuurt. Of ben ik verkeerd?
Ik weet het niet …
Ja, je zit verkeerd. Stel je zelf niet zo centraal. Dat is het kind. Die heeft niet gevraagd om gescheiden ouders he. En zeker bij een communie. Wees blij dat je erbij kunt zijn.
Dank voor jullie reacties …
Maar ik doe heel veel voor de kinderen van mijn partner. Ik beschouw hen als mijn kinderen. En ja, op een communie is het belangrijk dat een kind zich kan goed voelen bij zijn ouders! Dochter zat tussen de ouders en ik zat met het zoontje bij mij …
Ik geef veel om hen! De week en weekend dat ik met mijn partner alleen ben, krijgt hij berichten van de zijn ex … en ik wil haar er wel bij nemen … maar ik wil mijn partner dan ook wel eens voor mezelf. Ik geef genoeg en doe heel veel … en wil mezelf niet centraal zetten. Het is alleen niet makkelijk om hiermee om te gaan … ik wil een mama zijn voor die kinderen. Maar soms voel ik me buiten gesloten.
Kelleke schreef op 01-11-2021 om 08:05:
Dank voor jullie reacties …
Maar ik doe heel veel voor de kinderen van mijn partner. Ik beschouw hen als mijn kinderen. En ja, op een communie is het belangrijk dat een kind zich kan goed voelen bij zijn ouders! Dochter zat tussen de ouders en ik zat met het zoontje bij mij …
Ik geef veel om hen! De week en weekend dat ik met mijn partner alleen ben, krijgt hij berichten van de zijn ex … en ik wil haar er wel bij nemen … maar ik wil mijn partner dan ook wel eens voor mezelf. Ik geef genoeg en doe heel veel … en wil mezelf niet centraal zetten. Het is alleen niet makkelijk om hiermee om te gaan … ik wil een mama zijn voor die kinderen. Maar soms voel ik me buiten gesloten.
Je kan en mag geen mama zijn voor die kinderen. Ze hebben al een mama. Je moet echt een stapje terugdoen en accepteren dat vader samen met moeder ouder is, niet met jou. Dat is een feit en in zekere zin ben je daar inderdaad van uitgeloten. Je kan niet anders dan dat accepteren als je met een man bent die al kinderen heeft. Juist als je van die kinderen houdt, gun je ze dat hun vader en moeder samen hun rollen goed kunnen vervullen. Je kan heel veel voor ze betekenen maar hun moeder ben je nou eenmaal niet en die positie mag je niet opeisen.
Wat Mija zegt, ze hebben al een mama. Wellicht is hier sprake van actie=reactie. Als jij teveel mama wil zijn kan dat voor de echte mama wel eens een bedreiging vormen.
Je mag mama zijn....op een hele bescheiden manier. Doe onmiddelijk een stap terug als de echte mama er is. En bevestig naar de kinderen dat jij mama-taken doet als ze bij jullie zijn maar dat er maar 1 echte mama is...