Kosten voor jongvolwassen kinderen

Bij meerderjarige kinderen gaat eventueel kinderalimentatie naar het kind zelf. De verzorgende ouder kan dan met kind afspreken dat er kostgeld betaald wordt.

Als de kinderen nog geen 21 zijn dan zijn beide ouders verplicht om in hun onderhoud /studie te voorzien naar draagkracht. Ongeacht waar de kinderen wonen. Het kan natuurlijk dat de ouder waar de kinderen wonen die betaling deels in natura doet. Ofwel het geven van kost en inwoning.
je kan een draagkrachtberekening laten maken of er naast kost en inwoning ook nog geld overblijft om aan de kinderen te betalen om te ondersteunen in hun overige kosten.  Ook de andere ouder kan kijken wat zijn draagkracht is om bij te dragen. Voor studerende kinderen wordt de wsf norm als behoefte genomen. Voor MBO lager dan voor HBO/ uni. Als ze thuiswonen is de behoefte lager dan uitwonend.
Maar als de kinderen allen al volwassen zijn dan is het aan de kinderen om daar met jullie afspraken over te maken en geen onderdeel van een echtscheidingsconvenant tussen jou en de andere ouder. Dat is alleen voor minderjarigen verplicht. Bij 18+ moeten er tussen de kinderen en de ouders afzonderlijk afspraken gemaakt worden. Tenzij de kinderen een ouder machtigen om dat namens hun in een rechtszaak te doen. Lijkt me niet bevorderlijk voor de kinderen om met beide ouders een goede band te onderhouden. Ze worden dan ongewild onderdeel van een strijd. Dat moet je niet willen voor je kinderen. 
Het streven om de kinderen ook nog na hun 21e financieel te ondersteunen is mooi. Is dat een afspraak waar jullie het nu ook nog over eens  zijn dat dat financieel kan? Binnen het huwelijk waarbij de inkomens bij elkaar opgeteld konden worden is natuurlijk een ander financieel uitgangspunt dan na een scheiding waarbij met hetzelfde inkomen twee woningen en huishoudens betaald moeten worden. Als die afspraak van studiekosten tot x leeftijd niet is vastgelegd in een echtscheidingsconvenant dan is het niet afdwingbaar.
Zeker niet na het 21e levensjaar. 
Dus nee, het is niet gebruikelijk dat de ouder die alimentatie aan de jongvolwassenen betaalt ook nog aan de andere ouder betaald. De andere ouder heeft namelijk een eigen onderhoudsplicht naar de kinderen. Dus het vragen om de alimentatie aan de kinderen als kostgeld aan de ouder te geven is een vreemde boodschap en is zeker ook niet gebruikelijk als beide ouders een inkomen hebben. Dat zou betekenen dat de ouder waar de kinderen wonen zelf geen financiële verplichtingen heeft en de kinderen onvoldoende overhouden om in hun andere kosten zoals de studie, te voorzien. 

Vader zal toch ook ergens moeten gaan wonen en waarschijnlijk daar ook te maken krijgen met hogere woonlasten en hogere energierekening dan voorheen? Je zet nu de bijdrage van vader aan de studie tegenover jouw vaste lasten. Ik denk dat je dat doet, omdat je jouw vaste lasten rekent als bijdrage aan de studie van de kinderen. Zoiets als: ik woon niet voor mezelf, ik woon voor de kinderen.
Probeer weg te raken uit dit soort meer emotionele redeneringen. Probeer de gewone regels te volgen. Wat moet er berekend worden aan alimentatie, partneralimentatie of kinderalimentatie? Maak die berekening. Dat is dan het geld waarover je kunt beschikken, samen met je inkomen. Kijk dan wat je aankunt. Is het huis te duur? Moet je het dan wel aanhouden? Zijn de kosten van de kinderen in huis te hoog? Dan is het jouw beslissing om eventueel kostgeld te vragen.
In principe gaat ieder daarna zelf over wat je bijdraagt aan de studie van de kinderen. Het kan zijn dat je de belofte van alles betalen voor de kinderen zolang ze studeren nu niet meer waar kunt maken. De kinderen zijn volwassen, ze hebben andere opties, bijvoorbeeld en bijbaantje of een studielening.
Met andere woorden: probeer de financiële beslissingen eerst vooral zakelijk te nemen en kijk daarna hoe jij het zelf verder kunt doen.

Tsjor

Foetsie schreef op 20-12-2022 om 08:51:

Dankjewel! Heel verhelderend. We zijn nu afspraken aan het maken, en we hebben een aparte spaarrekening voor de studie van de kinderen. Dus die afspraak om ze tot het einde van de studie te ondersteunen kunnen we wel nakomen.

De kinderen wonen grotendeels of eigenlijk geheel bij mij en ik krijg hoge vaste lasten in mijn eentje voor hypotheek en energie. En natuurlijk nog de boodschappen. Ik blijf voorlopig in hetzelfde huis wonen voor de kinderen, maar dat is een duur huis met torenhoge energiekosten.

Dus het zou gebruikelijk zijn voor de vader om dan de alimentatie rechtstreeks aan de kinderen te geven en dat mijn deel dan in natura gaat. Maar wat dan als mijn deel van de vaste lasten voor de kinderen veel hoger is dan het deel dat de vader rechtstreeks aan hen betaalt? Want het leeuwendeel van de kosten zijn woning, energie en boodschappen. Aan de studierekening hebben we beiden evenveel bijgedragen. Dus dan blijft er voor de vader nog wat zakgeld over en af en toe een bijdrage voor nieuwe schoenen of een winterjas. Dat staat in geen verhouding tot de vaste lasten waar ik mee te maken krijgt. Hoe lossen we dat dan op?

Je kunt aan je kinderen een bijdrage vragen voor kost en inwoning. Zij kunnen wellicht naast hun studie werken of een deel lenen om zo naar een andere kostenverdeling te gaan.

Jullie kunnen er voor kiezen dat ze de ene week bij jou en de andere week bij de andere ouder wonen. Om zo kosten voor energie / boodschappen beter te verdelen.

Je kunt kijken of verhuizen naar een goedkopere woning in de nabije toekomst mogelijk is. Als je kiest om in een (te) dure woning te blijven, is dat niet het probleem van je ex. Hoe ga je het bv doen als de kinderen het huis uit gaan.

Andere baan, meer inkomsten?

Dit blijft een lastig onderwerp zeg. Mijn tip zou zijn breng goed je inkomsten en uitgaven in kaart en begin daar alvast met ''snijden''. Heb je een abbo dat je niet meer gebruikt, zeg die dan op. Ga eens naar je baas en vertel hem/haar dat je meer waard bent. Of misschien kun je er ook een baantje naast nemen dat niet veel tijd/moeite kost?

Foetsie schreef op 20-12-2022 om 20:23:

Ik kan het huis wel betalen, al is het duurder dan waar ik in mijn eentje voor zou hebben gekozen. We wonen hier nog niet zo lang en de kinderen geven aan hier heel graag te blijven wonen. Dat kan dus omdat ik mijn man kan uitkopen.

Maar mijn vraag is een andere:
Ouders verdelen normaal gesproken de kosten van de kinderen naar rato. Bij ons is dat 50/50. Maar in de nieuwe situatie ben ik rond de 1000 euro per maand kwijt aan alleen energie en boodschappen voor de kinderen. Mijn eigen kosten zitten daar nog niet in en de kosten van huisvesting ook niet. Verder draag ik voor 50 procent bij aan de studiekosten, want dat geld hebben we al samen gespaard. Voor de vader blijven er dan alleen nog maar kosten als kleedgeld en een keer een winterjas oid over. Dat is voor beide kinderen samen zo'n 250 euro per maand.
Dat betekent dus dat ik voor 1000 euro per maand aan hun kosten bijdraag (huisvesting niet meegerekend) en de vader voor 250 euro. Terwijl onze inkomens gelijk zijn en mijn woonkosten veel hoger. Ook zonder de emoties mee te nemen (we hebben er samen kort geleden voor gekozen om dit dure huis te kopen en nu vertrekt hij, en ik blijf hier vooral wonen voor de kinderen), is die verdeling ontzettend scheef. Ik ben op zoek naar manieren om dat recht te trekken.

Ja ouders verdelen normaal gesproken als het mogelijk is de kosten naar rato maar dan heb je het over kinderen. Jouw kinderen zijn jongvolwassen. Hoe oud zijn ze?

Vanaf 18 jaar gaat de kinderalimentatie naar het kind zelf en vanaf 21  jaar is er vaak geen alimentatieverplichting. Soms wel bij studie. Als jullie jongvolwassen kinderen nog studeren  betalen ouders beiden vaak bij aan de studie. En dat heeft hij gedaan want er is een studiepot waar jullie samen aan hebben betaald.

Maar jij trekt studie wel heel breed in de vorm van boodschappen en energiekosten en eigenlijk ook nog de woonlasten. Ik snap best dat je graag in dat huis wil blijven wonen maar dat is toch echt jouw keuze niet die van hem. De gevolgen van jouw keuze zijn dan voor jou. Als je ex  nu een duur huis gaat kopen betaal jij daar toch ook niet aan mee? Ga proberen goedkoper te wonen.

Dat je kinderen niet bij hem willen wonen de helft van de tijd, geeft jou inderdaad hogere kosten. Dat zul je met de kinderen moeten oplossen bv dmv kostgeld. Of zakelijk zijn en aangeven dat ze wel de helft van de tijd bij hun vader gaan wonen. Je kunt niet automatisch kosten die ontstaan door jouw keuze en de keuze van je kinderen op hem verhalen. 

Je kinderen zijn jongwolwassen dan kunnen ze erbij werken, evt een deel lenen om zo mee te betalen aan hun onkosten. 

Foetsie schreef op 20-12-2022 om 21:30:

Maar dat zijn toch niet kosten van mijn keuzes? Het zijn kosten van zijn keuze (namelijk twee huishoudens in plaats van 1) en van de keuze van onze kinderen (namelijk bij mij blijven wonen). Het gaat om kosten van onderhoud van de kinderen, niet om meebetalen aan mijn kosten. Eten, drinken, douchen en zo. Dat is toch normaal, dat je die deelt, lijkt me? De woning tel ik niet mee, dus ik snap de opmerking over dat het mijn woning is niet. Ze zijn nog onder de 21 trouwens.

Je kunt ook met je kinderen naar een goedkopere woning zodat je minder kwijt bent aan energie. Ook al wilde hij scheiden: Jij kiest voor dat dure huis om daar te willen blijven wonen, jullie hadden het ook kunnen verkopen en beiden goedkoper gaan wonen. Als je er perse wilt blijven is dat jouw keuze.

Onderhoud van de kinderen betaal je samen maar dan kies je vaak voor co ouderschap en dan heeft ieder die kosten ( energie/ boodschappen/ water, internet etc) in de week dat de kinderen er zijn. Jij zegt dat jullie kinderen niet naar hem willen...of heeft hij dat geweigerd? 

Als ze onder de 21 zijn dan krijgen ze toch kinderalimentatie van hem voor hun onderhoud: daarover kun je dan afspraken maken bv in de vorm van kostgeld aan jou betalen. 

Wat is er afgesproken bij de scheiding? Wat herft de rechter bepaald inzake de alimentatie?

Foetsie schreef op 20-12-2022 om 22:05:

Wij moeten dat allemaal nog afspreken. Ik hoop dat we het in overleg kunnen regelen. Het is de keuze van de kinderen om hier te wonen, hoewel ik twijfel of hij wel de intentie heeft om hier in de buurt te gaan wonen (dus mogelijk kunnen ze helemaal niet eens daar deels wonen). De meeste oudere kinderen gaan niet meer heen en weer tussen hun ouders, dus deze situatie lijkt me niet ongebruikelijk.

Waar het mij om gaat is dat je de kosten van de kinderen normaal gesproken verdeelt. Maar hoe doe je dat als de kinderen bij 1 ouder wonen? Het zou toch raar zijn dat 1 ouder dan alle kosten moet dragen? En de ander vrijwel niks. Wat nou als ik dat ook zou doen? Dan moet een 18- jarige die nog op school zit zijn eigen kost en inwoning financieren? En de student moet lenen terwijl hij thuis woont om te kunnen douchen?

Lijkt me heel raar. Ik geloof niet dat andere ouders dat ook zo doen. Maar hoe dan wel? Ik vind het ook raar om mijn kinderen ineens kostgeld te vragen omdat wij gaan scheiden. Bovendien kunnen wij best wel samen de kosten dragen zonder een bijdrage te vragen aan de kinderen. Als de vader ook gewoon de helft bijdraagt. Maar hij zou dan in feite aan de kinderen moeten betalen en zij aan mij. Dat zie ik niet zo zitten. En hij rechtstreeks aan mij lijkt me ook raar.

De meeste oudere kinderen wonen om en om bij beide ouders daar is niks vreemds aan tegenwoordig. Als zij dat niet willen  en hem alleen 1 weekend in de 14 dagen zien dan hoeft hij natuurlijk ook niet perse in de buurt te blijven wonen. Lijkt me wenselijk dit te bespreken met hem en wat zijn wensen hierin zijn; niet alleen jij en de kinderen bepalen dat lijkt mij.

Zoals gezegd; je verdeelt de kosten van de kinderen tot 18 jaar samen, de ene ouder ontvangt dan kinderalimentatie daarvoor. Vanaf 18 jaar gaat die alimentatie naar het kind zelf en dan zal de ouder waarbij het kind woont afspraken moeten maken met het kind. Jij vindt dat raar maar zo gaat het meestal wel.

Ik zou het allemaal wel officieel regelen als ik jou was. Heb je een advocaat?

Kijk wat betreft de hoge energie; je schrijft zelf al dat deze kosten ook zo hoog zijn doir de grootte van het huis. Dat is natuurlijk niet allemaal het verbruik van de kinderen en daardoor ook niet allemaal op hem te verhalen.

Laat een officiele berekening maken, op basis van de tremanormen (heet dat nog zo?). Kan via advocaat of bijvoorbeeld het lbio. Dus vaststellen hoeveel jij en hoeveel hun vader in hun levensonderhoud moeten bijdragen. Daarmee haal je de emotie uit de discussie.

Jouw bijdrage zou in natura kunnen zijn, die van hun vader als geld (alimentatie, aan kind betaald). Let wel: het kan best zijn dat dat je werkelijke naturabijdrage hoger is. Dat is dan gevolg van jouw keuze om o.a. in dit huis te blijven. Vervolgens moet je gaan kijken hoeveel jij als kostgeld van je kinderen nodig zou hebben om rond te komen. En of het realistisch is dat bedrag van hen te vragen.

Heel kil gesteld:
Zo ja - dat kostgeld vragen.
Zo nee - dan zul je zelf een andere oplossing moeten zoeken. Waarbij ander huis of meer inkomsten genereren de meest voordehandliggende zijn.

Foetsie schreef op 20-12-2022 om 22:05:

[...]
Lijkt me heel raar. Ik geloof niet dat andere ouders dat ook zo doen. Maar hoe dan wel? Ik vind het ook raar om mijn kinderen ineens kostgeld te vragen omdat wij gaan scheiden. Bovendien kunnen wij best wel samen de kosten dragen zonder een bijdrage te vragen aan de kinderen. Als de vader ook gewoon de helft bijdraagt. Maar hij zou dan in feite aan de kinderen moeten betalen en zij aan mij. Dat zie ik niet zo zitten. En hij rechtstreeks aan mij lijkt me ook raar.

Je moet jullie nieuwe situatie neit vergelijken met andere ouders. En al helemaal niet met ouders die samen onder 1 dak leven. Want jullie vormen straks 2 huishoudens. Dat is een stuk duurder dan 1 huishouden, dus als de totale inkomsten niet wijzigen zul je in koopkracht achteruit gaan.

Hoe andere alleenstaande ouders dat doen? Alimentatie wordt betaald aan de kinderen zelf vanaf 18 jaar. Dat is niet raar, dat is de wet. Dat doen veel (gescheiden en nietgescheiden) ouders overigens ook als een studerend kind op kamers woont.

En echt, kostgeld vragen is niet ongewoon. Doen veel nietgescheiden ouders ook. Zeker als ze op een modaal of minimuminkomen zitten. Want kinderbijslag en kindgebonden budget vallen weg vanaf 18 jaar. Dat kan een forse hap uit je gezinsinkomen zijn die toch op een of andere manier gecompenseerd moet worden.