Kledij pluskinderen
Hallo iedereen
mijn man en zijn ex hebben samen een rekening waarop ze maandelijks evenveel geld op zetten voor de kinderen. Dit om uitgaven zoals kledij, hobbies enzovoort mee te betalen. De omgangsregeling is week/week voor beide kinderen. Zijn ex koopt van deze rekening de kledij voor beide kinderen. Zijn kinderen zijn altijd in dure merken gekleed, maar na een tijd zie je bepaalde kleding niet meer verschijnen omdat ze hier uitgegroeid zijn. Nu weet ik dat ze die kledij of doorgeeft aan jongere neefjes/nichtjes of verkoopt. Maar mijn man heeft die dus ook meebetaald en het opgebrachte geld wordt niet op de kinderrekenung gestort of op hun spaarrekening, kortom ze houdt het geld voor zichzelf. Ik heb dit nog niet met mijn man besproken (hij merkt dit niet op volgens mij). Moet ik hier wat van zeggen tegen hem of is dit mijn plaats niet? Onze financien zijn gescheiden dus mijn geld is het niet.
Ja, of TS vind de verkoop van 2e hands kleding zo leuk en ze is er zo goed in dat ze die van haar bonuskinderen er heel graag bij zou willen doen en het jammer vind dat hun moeder dat nou eenmaal doet. Liever lieten ze het aan haar over. Het is haar hobby.
AnneJ schreef op 14-04-2021 om 11:36:
Ja, of TS vind de verkoop van 2e hands kleding zo leuk en ze is er zo goed in dat ze die van haar bonuskinderen er heel graag bij zou willen doen en het jammer vind dat hun moeder dat nou eenmaal doet. Liever lieten ze het aan haar over. Het is haar hobby.
Denk je dat echt? Het komt op mij over alsof het haar om het geld gaat.
Er zijn al veel argumenten voorbij gekomen:
- de man heeft bij de scheiding teveel toegegeven;
- de ex gooide tijdens het huwelijk al het geld over de balk;
- ex betaalt alles voor de kinderen van de kindrekening, met bonnetjes nog wel;
- ex moet de kleren verkopen;
- ex moet het geld ten goede laten komen aan de kinderen;
- ex moet het geld sparen;
- ex moet het geld aan de kinderen uitgeven.
En ondertussen kent ze het plaatje van inkomsten en uitgaven van ex en heeft daar ook een mening over.
Ik heb medelijden met de man, die nu klem zit tussen twee inhalige vrouwen (allemaal voor de kinderen natuurlijk).
ZaraO, mocht jullie relatie stranden, dan hoop ik dat je man daarvan geleerd heeft, dat hij dan niet meer zo vrijgevig is, niet meedenkt over het betaalbaar houden van de woning en de auto, de inboedel eerlijker gaat verdelen, en zelf het beheer over de kindrekening houdt.
Tsjor
Ja Poezie. Ik zie het als een mogelijkheid. De 'hebberige' argumenten komen er vanwege haar hobby en de wens dat zelf te mogen doen.
Nou ja, beetje out of the box maar waarom zou je altijd zo in vanzelfsprekende veel voorkomende stereotyperingen denken.
En de meeste mensen bedoelen het goed. Alleen hun begeerten zitten in de weg.
Ach ja ... „Ieder wil nummer één zijn of tenminste doorgaan voor nummer één. De meesten gaan er nog liever voor door dan zij er op gesteld zijn het werkelijk te wezen.”
Willem Elschot, Lijmen (1923)
Blijkbaar is er in beide huishoudens genoeg geld, dat is fijn voor iedereen natuurlijk. Ex heeft een voordeeltje met het verkopen van de kleding. Inderdaad principieel gezien zou de opbrengst terug moeten naar de kinderrekening. Echter in de praktijk heeft iedereen meer dan genoeg, inclusief de kinderen. Hoe erg is het dus? Je hebt moreel misschien wel gelijk maar is dit nu echt iets waar je ruzie om wil maken?
Als jullie nu elk dubbeltje om moesten draaien was het wat anders (maar dan was er natuurlijk ook geen merkkleding) maar in de huidige situatie lijkt het me allemaal meer gedoe dan het waard is om daar een punt van te gaan maken.
Moreel gezien klopt het ook niet dat nieuwe liefde gaat over de financiële regelingen van het voormalige gezin.
Tsjor
Wat ik ook vermoed is dat de man hier gewoon heel anders met geld omgaat dan TS. Dat kan, sommigen zijn makkelijk, anderen minder en het lijkt erop dat de man hier gewoon financiële dingen niet zo belangrijk vindt, en TS dat wat meer vindt. In dat verband vind ik het ook heel verstandig dat de financiën gescheiden zijn, dat kan een hoop gedoe en scheve gezichten voorkomen. Juist daardoor is het makkelijker om te zeggen: het zijn mijn zaken niet.
En laten we TS ook enige credits geven voor het feit dat ze ook erkent dat het haar zaken niet zijn. En ik krijg ook niet de indruk dat ze haar man hier het hoofd over gek zeurt.
Groeten,
Temet