Kinderalimentatie.......

zou kunnen

Er vanuit gaande dat je ex niet na/tijdens de echtscheiding in een uitkeringssituatie is beland zou het heel goed kunnen dat jij als meest verdienende (ex)partner inderdaad alimentatie moet betalen. Ook voor de scheiding betaalde jij dan al het merendeel van de kosten.

Daarbij geldt dan volgens mij wel dat kinderalimentatie voor partneralimentatie gaat.

Maar in een situatie waarbij het inkomenverschil groot is, er sprake is van een uitkering én de kinderen niet allemaal bij de zelfde ouder blijven wonen zou ik een professional aan het rekenen zetten.

Zijn het trouwens alle drie jullie kinderen aangezien jij over 'mijn twee oudsten' schrijft?

Ex zegt niet te kunnen werken

Ik was tijdens ons huwelijk de enige die inkomen had. Mijn ex werkte niet. En ja ze zijn alledrie onze kinderen alleen de twee oudste wonen bij mij..

Is het ook niet zo dat mijn ex een sollicitatie plicht heeft? Hij geeft zelf aan dat hij niet kan werken vanwege rugklachten en psychische problemen.

Juist omdat ik ook de wereld niet verdien hebben we gekozen om geen partner alimentatie te doen.

Ik weet heus wel dat als je gaat scheiden dat je op kosten gejaagd word alleen vind het soms jammer dat je als werkende ouder met de zorg voor 2 kinderen gestraft word.

Of zie ik het te zwart wit?

Participatiewet..?

Die ken ik niet. Misschien is dat relevant wanneer je a.s. ex een bijstandsuitkering heeft/krijgt, maar wat je omschrijft klinkt meer als arbeidsongeschikt en een WAO of WIA uitkering. In die positie zat ik zelf, ex met volledig WAO en ik werkend, maar ik heb nooit door gekregen dat ik zijn uitkering zou moeten aanvullen. Alleen partnerallimentatie zou ik me kunnen voorstellen, als het inkomensverschil erg groot is, maar inderdaad kinderallimentatie gaat voor. En die verrekend denkik aardig met het feit dat jij voor 2 van jullie 3 kinderen zorgt en hij maar voor 1.

Hoe kan het trouwens dat hij in jullie koophuis woont en jij huurt..? Kan hij de hypotheek betalen dan? Huis overnemen en jou uitkopen? Met een uitkering? Ik weet niet of je al hebt gesproken met een advocaat en/of financieel adviseur, maar anders zou ik dat maar gauw eens doen.. ik vermoed zo maar dat de situatie wel eens heel anders zou kunnen liggen dan je nu denkt (of verteld is).

Wbt de bijstand

Het klopt dat ala je ex bijstand ontvangt dat jij, afhsnkelijk van je inkomen e.d., daarvan een deel aan de gemeente moet betalen. Dat geldt niet voor uitkeringen als WW en WIA. Bijstand is nl een vangnet uitkering.

Uiteraard heeft je ex sollicitatie plicht vanuit de bijstand. Als hij daadwerkrlijk niet kan werken ivm medische oorzaak, dan hoort hij in de zw of wia.

op kosten gejaagd?

"Ik weet heus wel dat als je gaat scheiden dat je op kosten gejaagd word alleen vind het soms jammer dat je als werkende ouder met de zorg voor 2 kinderen gestraft word."

Hoe bedoel je dat je op kosten wordt gejaagd? Voor de scheiding kwamen jullie rond van één inkomen. Nu moeten jullie van dat zelfde inkomen ook rondkomen. Zaken als kleding, uitjes, school en sportclubjes worden niet ineens hoger als je gaat scheiden. De kosten zijn hoger omdat je nu van dat ene inkomen twee keer woonruimte moet betalen. Maar dat kan ik niet 'op kosten jagen' noemen.

Daarnaast kan je ex nu een bijstandsuitkering aanvragen (ik neem aan dat het daar over gaat en niet over WIA aangezien je schrijft dat 'hij zegt' dat hij om gezondheidsredenen niet kan werken). Daarbij zit de wetgeving zo in elkaar dat als er financiele ruimte is de expartner daar een deel van betaalt. Misschien ook niet zo raar omdat je anders na een scheiding ineens méér inkomen hebt (loon + bijstand) waarbij de maatschappij een deel van de kosten voor zijn rekening neemt. Zou wel luceratief worden om te scheiden.

Precies Hanne

Tijdens het huwelijk kan er onmogelijk sprake geweest zijn van bijstand, want zij had een inkomen.

Participatiewet

is de naam van wat vroeger de Bijstandswet heette.

Die bijstandsuitkering zal dan pas na (het aanvragen van) de scheiding aangevraagd zijn, want tijdens het huwelijk was er natuurlijk geen recht op bijstand.

minimum bedrag

In principe is het minimum bedrag 25 euro per maand per kind.
https://www.alimentatiewijzer.nl/hoogte-kinderalimentatie.html

Maar wat had

je dan gedacht? Je zet eerst drie kinderen op de wereld en vervolgens wil je er financieel niet voor zorgen? Er kan altijd iets gebeuren met je partner, dus je weet dat als het nodig is je alleen voor je kinderen moet kunnen zorgen, ook financieel. En na een scheiding heb je ook plichten naar je ex, dat wist je toen je trouwde neem ik aan? Of had je daar nooit bij nagedacht?

wat een oordelen.....

Mirantje, ik snap je frustratie heel goed. Je ex heeft een bijstandsuitkering, dat is een vangnetregeling en de gemeente kan berekenen dat jij inderdaad ook alimentatie aan hem moet betalen. Dat wordt gekort op de uitkering. Als je niet werkte toen je ziek werd heb je ook geen recht op WIA of ziektewet.
Inderdaad wel frustrerend dat je ex niet wil werken. Vanuit de gemeente zullen ze hem wel stimuleren en zelfs onder druk zetten om toch aan het werk te gaan. Er is veel werk ook als je rugklachten en eventueel psychische klachten hebt. (ik weet niet wat de aard van de klachten is.)
Kunnen jullie de koopwoning verkopen zodat hij kan huren. Vanuit de bijstand zal hier waarschijnlijk ook op aangestuurd worden. Als er overwaarde is wordt dit als vermogen gezien. Je wordt geacht het huis eerst te verkopen en de winst eerst te gebruiken voordat je een uitkering krijgt. Maar misschien is er geen spraken van overwaarde. Succes ermee.

V@@s

"In principe is het minimum bedrag 25 euro per maand per kind."
Er schijnt ook de mogelijkheid te zijn van 'nihilstelling' van de kinderalimentatie, ben ik vandaag achtergekomen.

Mirantje, bij de berekening van alimentatie wordt rekening gehouden met de woonlasten. Dat is dan denk ik in jouw voordeel.

tja

Ik loop een paar dagen forum achter dus ik heb de berichten even snel gescand. Zoals iemand al opmerkt: Participatiewet = bijstand. De overheid denkt dat als ze de naam voor die uitkering maar steeds actiever laat klinken, er daardoor meer mensen aan het werk komen. Maar ik dwaal af.

Bijstand is een minimumvoorziening. Wie bijstand heeft, heeft iha geen cent te makken. Die kan dus geen kinderalimentatie betalen. Of er nog ruimte voor jou is om iets te betalen aan hem (eerder voor je kind dan voor hem, maar dat maakt niet uit: alles wat hij ontvangt, gaat van de uitkering af) hangt van een hoop dingen af. Bespreek e.e.a. zo nodig met je advocaat, ik neem tenminste aan dat je die hebt als er een echtscheidingsprocedure loopt.

En ja, hij heeft sollicitatieplicht. Als hij uiteindelijk werk zou vinden, dan kan dat ertoe leiden dat jij niet meer hoeft te betalen. Misschien. Hangt van zijn inkomen en jouw inkomen af.

En zoals iemand anders ook al opmerkte: als er vermogen zit in de woning, dan heeft hij in principe recht op de helft daarvan (ervan uitgaande dat er sprake is van gemeenschap van goederen). De kans is groot dat de uitkering die hij nu ontvangt leenbijstand is, die hij geheel of gedeeltelijk moet terugbetalen als hij zijn aandeel uit de overwaarde ontvangt. Als er overwaarde is natuurlijk, dat weet ik niet.

Groeten,

Temet

Frustrerend

“ Je zet eerst drie kinderen op de wereld en vervolgens wil je er financieel niet voor zorgen?”

Ik denk dat dat wel wat te kort door de bocht is. Ik denk dat het er helemaal niet om gaat dat ze niet voor haar kinderen wil betalen, maar dat zelfs als ze dan officieel in haar eentje doorgaat ze alsnog voor mag opdraaien. Dus in die zin wordt ze zeker op kosten gejaagd, vind ik.
Meestal als je samen kinderen op de wereld zet, ga je ervan uit dat jouw partner net als jijzelf zijn (of haar) uiterste best doet om voor ze te zorgen, ook financieel. Dat je samen een team bent. Als jouw partner het dan zo laat afweten, én je mag vervolgens ook nog eens meebetalen aan zijn onwilligheid om gewoon van zijn luie reet af te komen, is dat best zuur.

(Stukje weggevallen)

Er was een stukje weggevallen in mijn reactie: ‘... ze alsnog voor het onderhoud van haar ex mag opdraaien’, had er moeten staan.

Maar dat is toch helemaal

niet aan de hand? Hij zal niet voor niks een uitkering krijgen. Zeg je dit ook over al die bijstandsmoeders?

trouwen is een contract afsluiten

"Ik denk dat het er helemaal niet om gaat dat ze niet voor haar kinderen wil betalen, maar dat zelfs als ze dan officieel in haar eentje doorgaat ze alsnog voor het onderhoud van haar ex mag opdraaien. Dus in die zin wordt ze zeker op kosten gejaagd, vind ik."

Daar ben ik het fundamenteel niet mee eens. Dat ze een bijdrage levert aan het levensonderhoud van haar ex-partner klopt, maar dat is niet anders dan dat het tijdens het huwelijk al was.

De scheiding jaagt je dus zeker niet op kosten. Je hebt alleen door te trouwen een contract gesloten waar in staat dat je na de scheiding nog een tijd financieel aan elkaar gebonden bent. De situatie die er was blijft dus nog een tijdje voortbestaan. Dat je daar nu van baalt kan, maar je wordt niet 'op kosten gejaagd' je wordt alleen gehouden aan de afspraak die je hebt gemaakt.

eens,maar klein verschil

Ik dacht het ook dus op dit punt ben ik het met je eens Lanza, dit is het gevolg van eerder gemaakte keuzes en meestal is het de man die moet bijdragen aan de uitkering/inkomen van de vrouw, maar in de meeste gevallen zorgt de vrouw dan voor de kinderen en daar wringt nu de schoen voor TO, en zorgen en betalen.

Dat is nu binnen het gezin ook al zo dus feitelijk is het een voortzetting van wat al was en dat is wrang, want wat jij gewoonlijk ook al zegt, je kiest samen voor die kinderen en dan verwacht je dat je er samen ook voor zorgt ook als je niet meer bij elkaar bent.

Afgekeurd in de bijstand, niet altijd WIA!

Ik merk dat jullie iets te zwartwit denken over arbeidsongeschiktheid en bijstand. Wie arbeidsongeschikt is hoort in de ziektewet of bijstand, lees ik.

Ja, in principe wel. Maar in de praktijk is dat niet altijd zo.

Ik weet niet of dit ook speelt bij ex van topicstarter, maar ik wil graag mijn kant van het verhaal laten horen.

Ik ben moeder van enkele kinderen met een ASS-diagnose. Zelf heb ik een fysieke ziekte (al lang geleden diiagnose gehad) en ook ASS (paar jaar geleden diagnose gehad).

Ik ben 15 jaar gescheiden van de vader van onze kinderen. Ik had de hoofdzorg over de kinderen, die in de weekends bij vader waren, maar hier kwam na een paar jaar een eind aan. Ik werkte al als flexibele ZZPer omdat ik een vaste baan van 9 tot 5 niet met de extra zorg voor de kinderen kon combineren (dit ga ik niet verder uitleggen, neem maar aan dat het niet anders kon).

Wie ZZP-er is, heeft bij uitval geen recht op een uitkering van het UWV. Wel kan die een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvragen, maar dat was in de tijd dat ik werkte niet altijd vanzelfsprekend. Ik heb geen arbeidsongeschiktheidsverzekering kunnen afsluiten vanwege mijn fysieke problematiek. Immers, een brandend huis kun je niet verzekeren, of tegen zoveel premie, dat kon ik niet opbrengen. Ik verdiende een inkomen net boven minimumloonniveau en kon er mee rond komen, maar kon me geen dure (vaste) uitgaven als zo'n verzekering permitteren.

Uiteindelijk strandde ik. Fysiek trok ik het niet meer, maar psychisch ook niet meer. Ik moest steeds vaker opdrachten afslaan omdat ik het niet meer kón. Ik leefde nog even van wat spaargeld en moest toen mijn werkzaamheden officieel beëindigen omdat er geen zicht op verbetering was, ondanks diverse behandelingen en therapieën. Uiteindelijk heb ik een bijstandsuitkering aan moeten vragen, jankend als een kind want ik voelde me een falende loser. Ik werd gelukkig heel goed geholpen. Ze zagen dat ik er echt volkomen doorheen zat en ik kreeg sollicitatievrijstelling. Dit wordt nog steeds elk jaar opnieuw bekeken.

Een paar jaar later heb ik me bij de GGZ aangemeld omdat mijn psychische situatie niet verbeterde. Fysiek ging het ook steeds verder achteruit, maar dat was van tevoren bekend. Na een wachtlijst en een reeks intensieve onderzoeken en gesprekken kreeg ik, net als de (inmiddels volwassen) kinderen destijds, de diagnose Asperger (tegenwoordig heet dat ook ASS) plus nog een rijtje comorbiditeiten die ontstaan zijn vanwege jarenlange psychische overbelasting.

Na een lange tijd GGZ met o.a. psycho-educatie (ook al ben je moeder van ASS-ers, het is opeens toch weer anders als je het zelf blijkt te hebben) en therapie, ben ik psychisch relatief stabiel, maar de kans op terugval is heel goed aanwezig en de comorbiditeiten hebben we er niet allemaal uit kunnen krijgen. Fysiek ben ik achteruit gegaan.

Nou zou ik, rekening houdend met mijn mijn psychische klachten, bepaalde betaalde werkzaamheden kunnen doen, maar mijn fysieke klachten staan die in de weg. En andersom ook: ik zou, rekening houdend met mijn fysieke klachten, ook bepaalde betaalde werkzaamheden kunnen doen, maar dat zal weer psychische overbelasting geven.

Mijn "doel" bij de sociale dienst is: het zo stabiel mogelijk houden van de situatie. Met een weliswaar stabiele, maar ook kwetsbare psychische situatie, en een fysieke situatie waarmee ik oud kan worden maar wel steeds minder kan, is dat een uitdaging. Sollicitatieplicht en zowel psychisch als fysiek kunnen voldoen aan de eisen van betaald werk zal deze stabiliteit verstoren. Wel mag ik als tegenprestatie passend vrijwillligerswerk doen, denk dan aan eens per week koffie schenken voor een bepaalde doelgroep; niet echt iets waarvan je een betaalde baan kunt maken waarmee je boven bijstandsniveau uit kunt stijgen. Maar ik doe het graag, want mijn wereld is erg klein geworden en zo krijgt het leven toch weer een beetje zin.

Een lang verhaal, maar ik wil er duidelijk mee maken dat het niet altijd is dat iemand in de bijstand automatisch sollicitatieplicht heeft en dat iemand met een arbeidsbeperking automatisch in de WIA of ziektewet komt. Ik zal tot aan mijn AOW (over een jaar of 11) onder de Participatiewet vallen en niet onder de WIA, omdat ik niet in loondienst werkte toen ik uitviel.

"En de alimentatie dan?" zullen jullie vragen.

Wij hadden recht op kinderalimentatie. Ik heb vrijwillig afgezien van partneralimentatie want ik wilde niet meer afhankelijk zijn van mijn ex. Helaas is mijn ex na een paar jaar van de radar verdwenen en kan ook het LBIO niet meer innen omdat er meer schuldeisers zijn en die gaan voor. Als het weer te innen zou zijn, zal het deel dat betaald had moeten worden voor de kinderen 18 werden, naar de sociale dienst gaan en het deel van na hun 18e tot hun 21e naar de kinderen zelf, zoals gebruikelijk bij kinderalimentatie. Maar we gaan er allemaal van uit dat dat geld niet meer geïnd kan worden.

correctie

"Wel kan die een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvragen"

moet zijn

"Wel kan die een arbeidsongeschiktheidsverzekering afsluiten".