Kind wil nieuwe partner niet ontmoeten
Hoi iedereen
Ik ben benieuwd naar jullie advies en tips.
Een tijd geleden is de relatie met mijn vriend gegroeid naar een serieuze relatie. Hij heeft een kind uit een vorige relatie.
We voelen ons beide klaar om de volgende stap te zetten, nl. het ontmoeten van zijn kind.
Zijn ex partner is op de hoogte van de nieuwe relatie en neemt dit positief op.
Zowel hijzelf als zijn ex proberen het kind voor te bereiden op het idee dat papa iemand leuk heeft ontmoet.
Jammer genoeg wordt dit niet positief onthaald. Het reageert emotioneel fel en 'wil niemand nieuw ontmoeten'.
Ik heb geduld en wil zeker niets overhaasten. De ouders willen ook geen druk zetten.
Het valt hem zwaar dat het zo reageert en het niet wil toelaten. Het doet hem pijn. Hij laat dit niet zien en probeert zo neutraal mogelijk erover te spreken. Ik wil natuurlijk ook graag deel uitmaken van zijn leven en alles wat belangrijk is voor hem. Ik geef toe dat ik me zorgen maak of het ooit zal lukken en welk effect dit zal hebben onze relatie. Hij heeft dezelfde zorgen en voelt zich erg moedeloos op dit moment.
Ik heb geduld, wil niets overhaasten en heb het beste met het kind voor. Ik wil graag meehelpen in dit proces maar ik denk dat ik niets kan doen zolang het me niet wil ontmoeten, behalve dan natuurlijk mijn vriend steunen.
Op de ene website lees ik dat we moeten wachten tot het akkoord is en zich comfortabel voelt met het idee dat papa iemand heeft ontmoet alvorens we samen iets leuks gaan doen.
Op de andere lees ik dan weer dat het in het begin sowieso moeilijk is omdat het dit nog niet heeft ervaren. Dat we een uitstapje kunnen doen, al is het maar een ijsje eten samen. Dat we als koppel niet de verliefde zielen uithangen, maar wel wat afstand houden zodat het kan wennen aan me. Dit een paar keer tot het zich comfortabel voelt met mijn aanwezigheid.
Heeft iemand hetzelfde ervaren en hoe heb je dit aangepakt? Ik besef dat elk kind anders is, hier anders mee omgaat en er niet 1 juiste oplossing is.
Het antwoord
"We voelen ons beide klaar om de volgende stap te zetten, nl. het ontmoeten van zijn kind."
Jullie voelen je klaar, maar er zijn er 3. "Je" gaat zo snel als de langzaamste uit het team. Een half jaar is erg kort en ik zou daar zeker geen druk op leggen op die leeftijd.
T.z.t. kun je elkaar een keer per ongeluk tegenkomen buiten en even staan te kletsen zonder te benoemen wie wie is lijkt me. Beetje langzamer en in kleinere stapjes en minder officieel.
jeetje
Ik krijg het idee dat jullie meer bezig zijn met wat het met jullie als volwassenen doet dat kind de vriendin van papa nog niet wil ontmoeten dan dat het gevoel van dit kind voorop staat.
Hoe lang is het nu eigenlijk dat jullie een relatie hebben, en hoe lang geleden zijn de ouders gescheiden?
Jullie maken het veel te zwaar
Wat is er mis met gewoon een keer samen iets leuks doen? Niet als ‘de nieuwe partner van papa’ maar gewoon als ‘een vriendin’ van papa. Ik snap dat jullie het allemaal heel goed willen doen, maar een kind heeft helemaal geen behoefte aan jullie grote mensen overwegingen, die wil het gewoon gezellig hebben. Je hoeft er helemaal geen naam aan te geven, gewoon ontspannen.
Geloof ook maar dat eenkind precies aanvoelt waar spanning zit, en waar het de ouders kan bespelen. Gewoon ouders het niet meer laten hebben over jullie relatie en dan over 2 weken met zijn drietjes iets leuks doen. En dat hoeft niet iets heel bijzonders te zijn, juist niet, half uurtje speeltuin is prima om mee te beginnen. Relax!
Wat Pennestreek zegt: doe eens iets terloops, als een kennis van papa, met zijn 3tjes
Niet te groot maken
Juf Ank
Dag Juf Ank
Nee hoor, zeker niet. ik probeerde mijn bericht wat beknopt te maken. Als het overkomt alsof we enkel bezig zijn met wat het met ons doet, dan is dat niet de bedoeling.
Daarom dat ik graag wil benadrukken dat we beide geduldig zijn, het beste willen voor het kind en het zeker niet willen pushen om iemand nieuw te leren kennen.
Het is zoals Tobi zegt, het gaat hier om 3 personen en niet 2.
Ik vroeg me gewoon af hoe iemand die hetzelfde heeft ervaren hiermee om is gegaan.
De ouders zijn vier jaar geleden gescheiden. Wij hebben elkaar vorige zomer leren kennen en eind dat jaar besloten om een serieuze relatie aan te gaan.
Luchtig
Hier een samengesteld gezin. Hier waren de kinderen wat ouder en die wisten prima wie ik was. Maar die kleintjes krijgen qua context echt wat minder mee.
Rustig aan is het devies, maar op een gegeven is iets ondernemen of daar gaan eten vast een optie. Zoals jouw partner en zijn kind vast wel eens vaker iets met anderen ondernemen of eten. Hou het luchtig. Niet dé nieuwe vriendin van papa die komt, maar gewoon een vriendin van papa. Geen gezoen, niet blijven slapen, geen ingewikkelde gesprekken die van alles proberen te duiden. En dan van daaruit heel kalm verder.
Groet Pom
luchtig houden en niet spastisch gaan doen
Helemaal eens met het eerder gegeven advies. Lekker luchtig houden en wat leuks gaan doen. Zonder zware benamingen of er een titel aan te geven.
Hier waren de kinderen 3 en 5 jaar. Die van 3 jaar was gelijk mijn vriend en tot nu toe nog steeds vind hij alles prima. Maar die van 5 jaar heeft mij wel flink proberen uit te testen. De kennismaking was goed, maar ook daarna nog maanden luchtig gehouden en het tempo van hem aangehouden.
Nadat de relatie officieel werd voor de kinderen, hebben we iedere stap met hem besproken en hem er onderdeel van laten uitmaken. Het moment dat ik bij hun wilde komen intrekken, het verhuizen uit hun ouderlijke huis, hen betrokken bij het zoeken naar een nieuwe woning, etc. Dit heeft er echt voor gezorgt dat hij erbij hoort en dat er niet ineens verandering zijn iedere keer dat hij komt.
Nu 8 jaar verder kan ik wel zeggen, dat ik een sterke band met beide kinderen heb en stiekem vond ik het hele proces juist wel heel bijzonder. Onze band is letterlijk gegroeid in de loop der jaren.