Kids weten nog van niets

Een maand geleden liet mijn man mij na een festival weten dat hij me na 13 jaar en 3 kindjes ging verlaten voor een andere vrouw. We zaten wel in een dipje in onze relatie, maar dit zag ik niet aankomen. Omdat hij onze kids nog de geplande vakantie naar Frankrijk gunde (we vertrekken op 21 juli) moest het nog voor iedereen verborgen blijven. Mijn ouders en mijn teamleidster wisten het wel onmiddellijk, want ik kon gewoon niet werken en heb haar meteen uitgelegd waarom. Gelukkig was en is ze heel begripvol. Mijn man is ondertussen al een weekend (kids waren op vakantie met de grootouders) en 2 nachten naar haar geweest, terwijl ik alleen achterbleef in ons huis. Wij wonen in Belgie, zij in Nederland. Nu heeft hij een huurhuis gevonden waar hij na onze terugkomst van Frankrijk wil intrekken. Hij wil ons huis ook zo snel mogelijk verkopen. Ik eet bijna niets meer, heb constant paniekaanvallen over hoe de kids gaan reageren, waar en hoe ik een huurhuis kan vinden dat ik kan veroorloven, maar ook vooral de eenzaamheid. Hij wil de kids de helft van de tijd. En het ergste is dat ik hem nog steeds graag zie, zelfs nu zou ik hem zo terugnemen. De gedachte dat hij bij een andere vrouw is, is emtioneel heel zwaar. Ik kan me op dit ogenblik echt niet voorstellen hoe ik hier over raak...