Kan dit nog goed komen ...
Hoi,Mijn ex en ik zijn al 12 jaar uit elkaar.Hij heeft de bezoekregeling al die tijd aan zijn broek geveegd en zag de kinderen enkel sporadisch bij zijn moeder.Die in zijn plaats de kinderen opving.Af en toe gingen ze eens maar op een gegeven moment is hij in ruzie gekomen met zijn moeder en heeft hij hen meer dan een jaar niet meer willen zien.Hij had voor zijn nieuw gezin gekozen.Na een jaar is de ruzie bijgelegd maar de jaren daarna is het altijd blijven kwakkelen.Nu zijn we dus12 jaar verder en heeft mijn ex spijt en wil hij alsnog de band met zijn kinderen ondertussen 13 en 15 jaar terug goed maken.Zelf zijn ze niet echt vragende partij en hij wil hen niet verplichten.Maar zo Komen we dus nergens.Ik zou graag hebben dat ze geregeld naar hun vader gaan.Als er iets met mij gebeurd dan moeten ze tenslotte bij hem gaan wonen...Na al die jaren zou een beetje hulp wel welkom zijn zeker nu in hun puberteit kan ik wel eens een weekendje rust gebruiken.Ook heb ik de indruk dat mijn zoon zijn vader mist maar noch mijn zoon noch mijn ex zijn grote praters.Pushen heeft denk ik ook geen zin.Eigenlijk weet ik niet goed of ik hen wel kan helpen.Iemand tips?
kinderen
Hoe staan zij hier tegenover?
Misschien hebben zij wel ideeën over hoe het contact weer op te bouwen.
Of vader zelf
' Nu zijn we dus 12 jaar verder en heeft mijn ex spijt en wil hij alsnog de band met zijn kinderen ondertussen 13 en 15 jaar terug goed maken.' Heeft hij een idee over hoe hij dat zou willen doen? Ik weet niet of weekenden nu de beste optie zijn. Ligt aan waar hij woont en wat de kinderen nu in het weekend doen. Wellicht zijn vaste avonden daar eten, huiswerk maken en film kijken (of zoiets) beter. Of vooral vakantieperiodes.
Jij hoeft verder niet zoveel te pushen of zo, je kunt hem alleen zeggen: bedenk het maar en bespreek het maar met de kinderen.
Tsjor
We wonen niet zo ver van elkaar
Praktisch is dit geen probleem.Maar de kinderen hebben vooral geen zin meer om te gaan, 1 x gaan ze eens om de 2 maanden zo ongeveer.Maar meestal komen ze vroeger naar huis of zoeken ze het moment zelf achter excuses om toch niet te moeten gaan of later te gaan...Ik vraag wel eens heb je nog afgesproken met papa maar verder ga ik ook niet.Mijn dochter heeft geen interesse mijn zoon ergens wel maar is zeer gesloten en zal ook nooit zelf aangeven dat hij naar zijn vader wil.Mijn ex toont geen interesse in hun hobby’s,school,...moest hij daar al eens mee beginnen maar hij vraagt nooit niks.Ik heb een sms gestuurd met hun schoolresultaten en studiekeuze voor volgend jaar maar daar antwoord hij niet op.Mijn zoon heeft zeer goeie resultaten,sport veel en doet een weekendjob.Maar ondanks al zijn bezigheden en sport blijft hij met een soort agressie/frustratie zitten.Die hij dan regelmatig uitwerkt op mijn man jammergenoeg.Maar volgens mij is eigenlijk de desinteresse van mijn ex de grootste oorzaak van zijn frustratie.Maar hij zal dat nooit toegeven.Mijn man is nochtans pas veel later in ons leven gekomen en heeft de kinderen nooit iets in de weg gelegd.Integendeel,...Toch ziet mijn zoon mijn man vaak als een stoorzender...?Hij zit volop in de puberteit en ik denk dat hij het moeilijk heeft met heel die zoektocht naar zijn eigen identiteit.
