Juridisch theorie vs praktijk
hoi, ik ben wanhopig op zoek naar DE manier of uitleg om het te accepteren (ik zit misschien wel vast in mijn kant van het verhaal) misschien is hier iemand die mij verder kan helpen…
Achtergrondinfo:
5 jaar gescheiden; toen 50/50 omgangsregeling en 50/50 verdeling kgb en kinderbijslag (geen alimentatie) die ex ontvangt en ook 50/50 verdeling kosten. 2 jaar geleden op zijn verzoek omgangsregeling naar 75/25. Rest gelijk. Alles via advocaten op papier.
Ex verdiende ten tijde van scheiding 50% meer, ik kon meer werken, verschil nog 25%. Ex kan nu dus meer werken, echter volgens berekening adhvKGB bedrag is inkomen ex gelijk.
Ex heeft recht op toevoeging. Allereerst raar dat hij als alleenstaande met kinderen wordt gezien; kinderen staan op mijn adres. Er wordt gekeken naar huidige woonsituatie. Ten tweede zit hij dan volgens berekeningen adhv KGB ver boven het maximale inkomen.
Ik heb geen recht op toevoeging want samenwonend. Dit is zo bepaald, dat begrijp ik theoretisch maar praktisch vind ik het bijzonder omdat mijn vriend niet verantwoordelijk is voor mijn kinderen plus dat hij zelf kinderen heeft, dus ja we zijn tweeverdieners maar onderhouden ook twee gezinnen.
Waarom is dit een probleem: mijn ex houdt zich niet aan afspraken, die wel juridisch vastgelegd zijn. Zowel omgang en financieel. Maar als ik dit wil aanpakken moet dit via advocaat en als het tegenzit rechtbank. Heb ik eerder gedaan, (gelukkig alleen via advocaat) maar hij blijft zijn eigen regels volgen. Hij kan dit op toevoeging eindeloos blijven doen. Jurisprudentie geeft wel aan dat eindeloos proceduren zou kunnen leiden tot het kosteloos stellen van de gedupeerde door degene de procedures aanspant. Maar helaas nergens iets te vinden voor situatie zoals ik in zit; ik span dan aan omdat afspraken niet na worden gekomen.
Ik ben op het punt dat accepteren, negeren en zegeningen tellen de beste oplossing is. Maar mijn rechtvaardigheidsgevoel doet nog een laatste poging hier 😇
Wat is precies je punt? Welke afspraken houdt hij zich niet aan? Is het 75 procent bij jou?
Als alles via advocaten is vastgelegd lijkt mij het goed daar naar te handelen. Als hem dat niet lukt verzoeken zich daar asn te houden.
Dat hij toevoeging krijgt is naar inkomen. Daar kun je niet zoveel mee, inkomen van aantal jaar geleden of soms peiljaarverlegging.
Ik denk dat inderdaad je gevoel van eerlijk en oprecht en dat jou nu niet volledig recht wordt gedaan vooral speelt. Vraag je af of een procedure hem gaat veranderen in de zin dat hij zich dan aan die afspraken houdt. Ik zou hooguit eerst bij de advocaat houden en juridisch gezien laten informeren wat zin heeft.
Als het om alimentatie zou gaan, dat lees is niet. Meer dat hij kgb krijgt en hij daarvoor mogelijk teveel verdient. Dan moet hij vanzelf terug betalen.
Het doet mij denken aan mijn ex die bij de belastingaangifte had ingevuld dat kind bij hem woonde terwijl hij geen eens omgang had of in elk geval kind daar niet sliep, gehele jaar niet. Maar of het invloed had op zijn aangifte weet ik niet. Ik vond het een valsheid in geschrifte of frauduleus. Maar ik denk dat er weinig mee is gebeurd eigenlijk. Me er niet in hoeven verdiepen geeft veel meer rust. Zijn situatie zijn zorg. Maar andere afspraken kunnen jou wellicht wel irriteren, of het te veranderen is ???
ik snap je verhaal niet; aan welke afspraken houdt hij zich niet?
Hij houdt zich aan geen enkele afspraak, omgangsregeling, financieel, alles. Mijn punt is dat ondanks dat de afspraken via advocaten zijn gemaakt, ik niks kan zonder juridische stappen te zetten. En hem maakt dat niet uit want kost hem bijna niks, maar ik moet wel alles zelf betalen. En dan, dan krijg ik gelijk en houdt hij zich weer niet aan de afspraken en zo blijven we bezig. Dit voelt als onrecht maar ook machteloos.
Ik hoopte dat er iemand is die hier ervaring mee heeft of kennis van heeft hoe je zoiets wel goed kunt regelen.
Ik hoef niks van hem qua alimentatie oid, sta open voor alles, maar wil wel dat er werkbare afspraken zijn waar we ons beide aan houden.
Of, ervaring of kennis dat ik moet accepteren dat dit zo is. Maar omdat het voelt als niet eerlijk kan ik het nu toch niet echt loslaten.
Ik denk dat je richting accepteren zult moeten gaan, maar dan met een slim aanvalsplan voor jezelf? Dus splitsen: waar heb je echt enorm veel last van in praktische/financiële zin en wat is vooral emotioneel/gevoel van onrecht?
Die laatste categorie vereist de meeste mentale acceptatie maar geeft je ook de meeste geestelijke vrijheid als het lukt om te denken: beter af zonder hem/geen negatieve energie meer laten opwekken daardoor. Dan houd je energie/tijd over om die andere categorie te bekijken en mogelijk kun je daar wel nog een concrete rechtszaak voor aanspannen?
gr Angela
Ja genoeg ervaring. Maar vooral wat Angela hierboven zegt schuingedrukte helpt het meest.
Bij mij viel het kwartje meest toen dezelfde manieren van niet aan afspraak houden ook bij de hulpverlening zichtbaar werd. Gedrag is moeilijk te veranderen als je ex niet anders wil. Je kunt alleen jouw gedrag daarop eventueel aanpassen. Daar heb je wel invloed op. Laat je daarin adviseren door een juridische grondslag op bepaalde afspraken.