is het niet tijd voor een nieuwe wind in familierecht?
Hallo,
Ik ben momenteel nog te midden van een tweede scheiding. Je kan me aangeven dat ik slechte keuze heb gehad wat betreft partners. Ik ga daar niet alleen in zijn. Ik heb dan misschien ook heel andere kwaliteiten. Dat zijn nu eenmaal dingen die je leert in het leven. Iedereen verdient het dan ook om iets te mogen leren uit zijn fouten. Ik woon in Belgie en ben door mijn eigen ervaring me beginnen verdiepen in familierecht en het enige dat ik merk is dat mijn haren overeind gaan staan wat daar gebeurt.
Als je beide overeen komt is er eigenlijk geen probleem en kan je nu makkelijk scheiden. Oef zeker? Je kan dan een EOT en in drie maanden zijn je zaken geregeld. Echter als 1 van beide partners moeilijk doet zit je met een gigantisch probleem en wat me enorm opvalt is dat familierecht dan ingezet wordt tot ellenlang koeieneren, kleineren en letterlijk iemand proberen te gijzelen en kapot maken want je kan het zo lang rekken als je wil. Hoe kan dit eigenlijk nog bestaan in deze tijd? Waarom moet dan alles zo uit elkaar gesleurd worden dat het jaren duurt voor je er klaar mee bent? Dan heb je vast en zeker ook nog eens een trauma opgelopen want ik kan niet voor mogelijk houden hoe mensenrechten met voeten getreden mogen worden inzake een echtscheiding.
Ik zit letterlijk met mijn mond open te gapen in de familierechtbank en begrijp in verste verte niet wat hier nog familiaal aan is. Naar context wordt niet gekeken. De grootste roeper krijgt gelijk. Er wordt beschuldigd en met strond gegooid...het is vaak hard en onpersoonlijk. Het belang van het kind wordt iets te vaak uit het oog verloren als je toelaat dat wraak zijn wapens vindt in datgene wat het recht zou moeten zijn.
Mijn situatie ga ik hier niet helemaal uit de doeken doen. Je hoort al genoeg ellende op deze wereld. Ik zie echter zoveel betere en andere mogelijkheden die zeker voor slachtoffers van zulke wraakzuchtige personages een hulp kunnen zijn. Maar als je met zo iemand te maken hebt zegt de rechtbank gewoon dat je pech hebt. Wat pech? Jullie kunnen zorgen dat dit niet zo is. Familierecht hoort eigenlijk niet thuis in een gebouw dat criminelen, fraudeurs, dieven, moordenaars en verkrachters een platform biedt ter beschuldiging of verdediging. Familierecht kan heel anders georganiseerd worden waardoor de impact veel positiever wordt op het hele familiale gegeven. Ik probeer dit overal aan te kaarten. Echt overal. De politiek kan hier iets aan veranderen. En het antwoord dat het nu eenmaal zo is ben ik echt kotsbeu...want dit kan anders.
Dat hier in Belgie therapeuten nog steeds te weinig bodem krijgen in familierecht is zo middeleeuws. Advocaten zijn peperduur en werken vaker uit eigenbelang waardoor de strijd meestal wordt aangewakkerd. Therapeuten zijn oplossingsgericht. Een totaal andere aanpak.
En hoezo kan het dat iemand jaren gegijzeld wordt in een democratie door een wraakzuchtige ex-partner? Heb ik dan niet de vrijheid om voor een goede omgeving te kiezen voor mij en mijn kinderen? Scheiden doe je echt niet zomaar. Ik denk dat de meesten er een zeer goede reden voor hebben. Maar als je zelf niet met strond wil gooien kan je niet meespelen? Ik wil met zulke laaghartige praktijken niet meedoen. Het is aan de andere persoon om naar zichzelf te kijken en iets te leren uit zijn fouten. Maar als die dat absoluut niet kan ben ik dankzij inrichting van de familierechtbank een ultiem target samen met mijn kinderen. Nee, dit kan echt anders. Echt!
Ik ben het helemaal met je eens dat het anders kan en zou moeten. Helaas is de oplossing niet eenvoudig. Sommige mensen zullen altijd naar mogelijkheden blijven zoeken om het zo moeilijk mogelijk te maken. Zelfs therapeuten kunnen door mensen worden gemanipuleerd, leugens zijn moeilijk te doorzien als je iemand treft die heel goed is het vertellen van die leugens.
In Nederland is het niet mogelijk voor een rechter om een onderzoek uit te laten voeren naar mogelijke mentale problemen. Als dat wel zo zou zijn, is het de vraag of dat een oplossing zou zijn. Iemand dwingen om zich psychisch te laten onderzoeken heeft invloed op het onderzoek.
Daarnaast geen je aan dat therapeuten oplossend willen werken. Ik denk dat de meeste rechters dat ook willen. Het probleem is vaak dat 1 van de partijen waar het om draait dat niet wil. Zo had ik bij mediation een ouderschapsplan, welke door ons beide ondertekent was. Op het moment dat de rechter het moest bekrachtigen, gaf ex aan: ik sta er niet meer achter. Dat is enorm frustrerend, voor mij, maar ook voor een rechter. In NL is het namelijk zo dat je een ouderschapsplan wel kan accepteren als rechter, maar daar houdt het bij op. De enige punten waar een rechter over kan beslissen is over de financiele zaken en over een omgangsregeling. Financiele zaken kunnen daarna afgedwongen worden door het LBIO, maar omgangszaken is een ander verhaal. Houdt een ouder zich er niet aan, dan is het jammer. Soms wordt er een boete opgelegd of wordt jeugdhulp ingeschakeld.
Verandering in familierecht in Nederland? Ja, heel hard nodig, zeker als het gaat om problematische scheidingen. Op het forum heb ik begrepen dat het in Belgie niet veel beter is, dus helaas kunnen de beide landen op dat gebied niets van elkaar leren.
Dank je! Ben blij dat anderen ook erkennen dat er een probleem is en dat ik dus niet alleen ben om dit te zien.
Ik heb in een vonnis de ondersteuning verkregen (op mijn nadrukkelijke smeekbede want ik moest co-ouderschap toestaan ondanks de toestanden die mijn kinderen en ik hebben meegemaakt) van een therapeut aangaande positief co-ouderschap. Zij schreef uiteindelijk een bezorgde verklaring daar er geen medewerking was van tegenpartij. Echter werd dit verslag zonder meer van tafel geveegd door rechtbank en moest er plots geen ondersteuning meer zijn. Dit is namelijk iets vrijwillig. En natuurlijk dat iemand met wraakzucht niet in die spiegel wil kijken bij een therapeut. Een goede therapeut kan de leugen echt wel doorprikken en zelfs op een positieve ondersteunende manier. Dat wil wel zeggen dat in het belang van het kind hier een alarmbel had moeten afgaan bij de rechter. Een kind heeft recht op beide ouders maar dan best in een positief klimaat aangaande het ouderschap. Dat justitie hier blind voor wil zijn vind ik onaanvaardbaar! Ik kaart dit dan ook overal aan in ons land. Bij Justitie, mensenrechtenorganisaties en in de kamer. Therapie heeft wetenschappelijk al veel meer ingang in onze samenleving en de noodzaak en heil ervan wordt steeds belangrijker. Als je kan voorkomen dat 1 kind opgroeit in een soort van oorlog door wraak na scheiding zou je dit als rechtbank au serieux moeten nemen. Want de gevolgen op de ontwikkeling zijn enorm. Ik werk in onderwijs soms rond dit thema. Het aantal kinderen dat naar een therapeut moet gaan omwille van zulke toestanden neemt enorm toe. Dit werkt niet voor het kind omdat er niets gedaan wordt aan de context waar dit kind in leeft. In tegendeel lijkt het alsof het kind een probleem heeft! Terwijl eigenlijk de ouders naar de therapeut zouden moeten gaan! Een rechtbank kan dit. De politiek kan dit! Ik heb zelf in een gemeente door een fabuleuze samenwerking tussen stad en onderwijs grenzen zien trekken in het aanvaarden van vrijwillige ondersteuning ter preventie. En dit werkt veel beter! Je voorkomt dat het probleem exponentieel groeit. Tuurlijk zijn er nu eenmaal mensen die moeilijk zullen doen. Het is aan de samenleving om het signaal te geven dat dit niet getolereerd wordt. Daarnaast is het onaanvaardbaar dat we in deze tijd nog de idee versterken dat een persoon als een soort van bezit mag beschouwd worden. Terwijl we als consument steeds meer bescherming krijgen wettelijk krijgen we steeds minder bescherming op persoonlijk gebied. De uitkomst om hier daadwerkelijk iets aan te veranderen levert een gigantisch budget op dat kan uitgespaard worden op curatieve maatregelen. Want zoals gezegd wordt voorkomen is beter dan genezen. Het is een en-en-verhaal. Zoals ze drugsbeleid aanpakken en het wettelijk kader hier rond in ons land dat ook vooral op preventie en therapeutische ondersteuning gericht is. Bij relaties (de bakermat van de samenleving) worden middeleeuwse wetten en praktijken toegepast en krijgt context geen aandacht. Ook binnen onderwijs moeten we praten over relaties. We moeten leren van onze fouten en niet steeds blind en doof zijn en wachten tot het overgaat. Dit gaat niet over. Dit is momenteel een gigantisch probleem waar jammer genoeg de kinderen een slachtoffer van zijn. Momenteel krijg ik alleen maar het antwoord dat het nu eenmaal zo is...WEL VERANDER ER DAN IETS AAN! Wat is dat nu voor lamme reactie?
Mensen kunnen elkaar nu eenmaal het leven heel erg zuur maken en de staat kan niet alles oplossen.
Niet naar de rechtbank? Ok, maar wat is het alternatief? Mediatie werkt alleen als de partijen een beetje meewerken, familietherapie heeft ook alleen zin in als de partijen meewerken. En dat geldt zo'n beetje voor elk alternatief wat je kan bedenken.
Dus als de partijen niet willen samen werken en volkomen andere dingen willen dan kom je uiteindelijk toch uit bij een derde partij die de beslissingen moet nemen.En het liefst is die derde partij onafhankelijk, volgt een vast staande procedure en zorgt er voor dat beide partijen gehoord worden. Dus een rechtbank.
Daar ben ik het niet mee eens. Juridisch zal er inderdaad vaak ook een procedure zijn ja maar het kader kan echt anders. De rechtbank werkt te veel met natte vinger en enkel voor diegenen die een degelijke advocaat kunnen betalen. Daar wringt heel wat. Want als je voor een rechter staat die je dossier niet eens kent ben je echt wel de pineut. Hoe kan je op 1 minuut spreektijd ook maar enigzins iets duiden. Je kan daar staan vertellen wat je maar wil. En dan raden ze zelf ouderschapsondersteuning aan en maken het niet hard. Tja...en waarom zou dit niet kunnen verbeteren? Alles evolueert omdat de samenleving nu eenmaal evolueert. Dus ook zijn structuren en ondersteuning. Kritisch blijven kijken en mee nadenken over oplossingen is belangrijk.