Introverte partner met kind.

Jullie hebben nog maar een jaar een relatie, jullie zouden nog volop in de wolken moeten zijn. Je ziet al meerdere rode vlaggen? En je weet niet wat hij voor je voelt?

Dat hij zijn kind nog niet bij jullie relatie betrekt, vind ik geen groot probleem. Ik vind dat beter dan je kind bij elke scharrel betrekken. Beter te traag dan te snel. Ook oud en nieuw zonder hem vieren zou je moeten kunnen, dat heb je tot nu toe immers ook gedaan. 

Heb je wel kennis gemaakt met zijn familie en vrienden?

Dat jullie verwachtingen zo ver uit elkaar lopen, lijkt mij wel een probleem. En ook dat jullie er blijkbaar niet over kunnen praten. 
Je mag na een tijdlang proberen ook gewoon tot de conclusie komen dat het niet lukt met deze man, ondanks zijn leuke kanten, die hij zeker ook heeft. Is dat waar je mee zit? 

Kun je wat vertellen over de andere rode vlaggen?

Je klinkt helemaal niet alsof je in de wolken bent. Je klinkt supernegatief over hem. En bovendien, als ik het goed begrijp behandelt hij jou als iemand waarmee hij al 10 jaar samen is.... (??? hoe is dat dan; het klinkt wat saai).
En jullie zijn begrijp ik straks wel een op skivakantie met dochter? Hoe moet dat dan? We gaan een week samen en een week met zijn dochter; of is hij dan alleen met zijn dochter?
Nee, als je zoveel rode vlaggen ziet dan zou ik het uitmaken. Dit is het niet blijkbaar: voor jou in elk geval niet.

Wat vanuit jouw perspectief “leuk nieuws” is, hoeft dat voor de andere partijen (dochter en ex) natuurlijk niet te zijn. De dynamiek veranderd en er zullen aanpassingen nodig zijn, wat overigens niet persé negatief hoeft te zijn. Ik denk ook niet dat een kind van negen op de volwassen manier die jij beschrijft heel blij gaat zitten zijn dat haar vader niet meer alleen is. Meestal betekend het in de praktijk voor dochter dat ze de exclusieve aandacht van haar vader voortaan moet delen met jou, een vreemde vrouw voor haar. Helemaal niet zo leuk dus. Misschien wil hij zo’n situatie voorlopig nog niet voor zijn dochter, wat ik alleen maar te begrijpen en te prijzen vind, maar dan moet hij dat wél eerlijk tegen jou zeggen en je niet laten raden en gissen naar zijn redenen.  

Het feit dat haar ouders ‘al’ zes jaar uit elkaar zijn zegt niets, het kan voor dat meisje wel aanvoelen als heel kort geleden. 

Je komt op mij over alsof je heel erg redeneert vanuit wat goed zou zijn voor jou zonder daarbij rekening te houden met de gevoelens van zijn dochter. Zijn kind komt nu en in de toekomst nu eenmaal (als het goed is) altijd op 1. Kun je leven met een tweede plaats in zijn leven ? 

Jullie zijn een jaar verder en iedereen is op de hoogte behalve 1 persoon. Jij ziet de relatie wel als serieus. Maar hoe ziet hij de toekomst eigenlijk? Wat is voor hem een goede termijn? Hij klinkt erg ingewikkeld (introvert, rode vlaggen, trauma's zelfs). Maar het grootste probleem zijn zijn communicatieproblemen. Hij heeft wel aardig wat baggage voor 1 jaar. 

En jij moet als een dief in de nacht wegsluipen zodra zijn dochter komt? Ik zou een goed gesprek aangaan en anders verder kijken. Deze man ga jij niet veranderen hoor. Het begin hoort leuk te zijn. Geen gedoe en ellende (laat staan trauma's). 

Het is een hele lieve, loyale man met ook echt hele goede kanten maar zijn rugzak/trauma’s uit het verleden met zijn introverte karakter brengt heel veel issues mee. Zeker als je er niet over kan praten met je partner. Als hij zich onder druk gezet voelt, stopt alles.

Amelie: werkt hij zelf en uit eigen beweging aan zijn issues? Zo niet: pas je op dat jij zijn  issues (die natuurlijk rot voor hem zijn) niet als excuus gaat gebruiken voor bepaald gedrag wat je jij niet fijn vindt. Dan houdt je het als ware in stand. 

Introvert zijn en niet over gevoelens kunnen praten zijn twee hele verschillende dingen

Dat zijn dochter na ruim een jaar als enige van niets weet is niet oké. Stel dat het haar verteld zal worden, dan zal ze waarschijnlijk bang zijn dat jij tussen haar en haar vader in komt te staan. Je kunt haar 100x uitleggen dat dat niet het geval is en dat haar vader er nog net zo is voor haar, maar zij zal dat zelf moeten ervaren en dat kan jaren duren. Maak je borst maar nat, want in de tussentijd zul jij nog veel feestdagen zonder hem moeten doorbrengen, pas op de plaats maken, niet de dingen persoonlijk moeten opvatten. En ik snap je heel goed hoor, ik had ook geen idee en we waren zo gek op elkaar. Totdat onze kinderen hoorden van onze relatie, en dan is het ineens alsof je op een andere planeet terecht bent gekomen. 
Met een man die niet kan of wil praten over hoe dit voor hem is lijkt me dit een onmogelijke opgave. Echt luisteren naar de ander is onze redding geweest en dat is het nu nog steeds. Denk niet alleen goed na hierover, maar praat er open over met hem. Trek je conclusies als dat niet lukt. 

MRI schreef op 25-10-2023 om 22:49:

Het is een hele lieve, loyale man met ook echt hele goede kanten maar zijn rugzak/trauma’s uit het verleden met zijn introverte karakter brengt heel veel issues mee. Zeker als je er niet over kan praten met je partner. Als hij zich onder druk gezet voelt, stopt alles.

Amelie: werkt hij zelf en uit eigen beweging aan zijn issues? Zo niet: pas je op dat jij zijn issues (die natuurlijk rot voor hem zijn) niet als excuus gaat gebruiken voor bepaald gedrag wat je jij niet fijn vindt. Dan houdt je het als ware in stand.

Volledig mee eens. Het is erg makkelijk om je hierachter te verschuilen. Als hij dit zelf niet als probleem ziet of iets wil veranderen (en dat is heel lastig op deze leeftijd) dan is dit hoe hij is. 

Vraag is ook of hij wel echt zeker is van jou en de relatie als jij nog steeds een geheim bent. Hoelang moet jij geheim blijven en hoelang wil je dat zelf nog? Is de optie om altijd te blijven latten niet beter voor jullie? Heeft hij voldoende individuele tijd met dochter zonder jou constante aanwezigheid.