In huis blijven: vervagen de herinneringen?

Ik heb mijn ex uitgekocht en ben in het huis blijven wonen, ondanks ronduit afschuwelijke herinneringen. 
Met nieuwe matrassen (weg met zijn geur!), nieuw beddengoed en een totaal andere nieuwe bank (bloemen ipv donkerbruin) had ik al heel snel het gevoel dat het MIJN huis was. Later heb ik stap voor stap de inrichting steeds meer aan mijn smaak aangepast. Hier zijn de herinneringen geen enkel probleem geweest.

Ik zou er blijven wonen! Lekker de muren schilderen en hem ook de helft mee laten nemen als jullie dat hebben afgesproken en daarna weer opbouwen met je eigen dingen. Ik heb eigenlijk alles nog, behalve nieuwe matrassen en nieuwe muren en ik voel me er top! Denk dat het ook met een stukje verwerking van de breuk te maken heeft, dan komt het van zelf goed.

IMI-x2 schreef op 06-03-2025 om 11:22:

Ik heb mijn ex uitgekocht en ben in het huis blijven wonen, ondanks ronduit afschuwelijke herinneringen.
Met nieuwe matrassen (weg met zijn geur!), nieuw beddengoed en een totaal andere nieuwe bank (bloemen ipv donkerbruin) had ik al heel snel het gevoel dat het MIJN huis was. Later heb ik stap voor stap de inrichting steeds meer aan mijn smaak aangepast. Hier zijn de herinneringen geen enkel probleem geweest.

Dat is een beetje te kort door de bocht. Ik heb therapie gehad om met de herinneringen en het trauma om te gaan. Ik bedoelde dat ik al heel snel geen nare herinneringen meer bij het huis en de inrichting had.

Ik ben er nog niet helemaal uit of het zit in het feit dat er zoveel herinneringen zijn aan die woning, of dat het allemaal nog gewoon te vers is en het sowieso veel aanwezig is nog. Maar ik mag zelf niet graag thuis zijn. Helemaal niet in de week dat de kids er niet zijn.

Dat komt ook omdat, hoewel de woning in mijn geboortedorp ligt, het wel echt een woning was die ik helemaal verbouwd heb, naar de wensen van mijn ex-vrouw. Een jaar lang af zien. En daarna heb ik er veel te lang samen met haar van mogen genieten. En ook gewoon die vaste routines, plekkie op de bank, noem het maar op. Nee, ik kan er maar moeilijk aan wennen. Als het niet aan de kids gelegen had, die hier graag willen blijven, dan had ik hem per direct verkocht voor een frisse start.

Mijn ervaring: met een likje verf en evt andere meubels/accessoires kun je er prima je ‘eigen’ stekkie van maken. Herinneringen kunnen zeker in een huis zitten, maar zitten vooral in je hoofd en dat laatste neem je overal mee naartoe. Gun jezelf vooral de tijd om alles te verwerken …….

Elpisto schreef op 06-03-2025 om 13:32:

Ik ben er nog niet helemaal uit of het zit in het feit dat er zoveel herinneringen zijn aan die woning, of dat het allemaal nog gewoon te vers is en het sowieso veel aanwezig is nog. Maar ik mag zelf niet graag thuis zijn. Helemaal niet in de week dat de kids er niet zijn.

Dat komt ook omdat, hoewel de woning in mijn geboortedorp ligt, het wel echt een woning was die ik helemaal verbouwd heb, naar de wensen van mijn ex-vrouw. Een jaar lang af zien. En daarna heb ik er veel te lang samen met haar van mogen genieten. En ook gewoon die vaste routines, plekkie op de bank, noem het maar op. Nee, ik kan er maar moeilijk aan wennen. Als het niet aan de kids gelegen had, die hier graag willen blijven, dan had ik hem per direct verkocht voor een frisse start.

Dat "plekkie op de bank" los je snel op net een nieuwe bank in jouw smaak. Dat is een stuk goedkoper en eenvoudiger te regelen dan een nieuw huis.

Echt, verander je interieur met dingen waar jij vrolijk van wordt, dat is een stuk leuker thuiskomen. 

Ik ben na mijn scheiding 3 jaar in het huis blijven wonen, maar ben er ondanks nieuwe verf etc niet echt gelukkig geworden. Na 3 jaar een nieuwe woning gezocht en dat voelde meer als van mijzelf en een nieuwe start.

Je kunt het proberen. Bevalt het je niet, dan kun je dan altijd weer nieuwe keuzes maken.

IMI-x2 schreef op 06-03-2025 om 13:47:

[..]

Dat "plekkie op de bank" los je snel op net een nieuwe bank in jouw smaak. Dat is een stuk goedkoper en eenvoudiger te regelen dan een nieuw huis.

Echt, verander je interieur met dingen waar jij vrolijk van wordt, dat is een stuk leuker thuiskomen.

Ja ter zijner tijd zullen dat soort dingen wel een keer vervangen worden. Eerst nog niet, het is een gloednieuw huis met een gloednieuwe inrichting. Die scheiding was duur genoeg, dus dat komt ooit nog wel. 

Het is gewoon de plek, ik kan er niet echt meer van genieten ofzo. Kan er moeilijk mijn draai vinden als ik alleen ben. Zeker als ik in de week dat de kids er niet zijn, geen reden heb om thuis te zitten. Dan kies ik er toch voor om zoveel mogelijk weg te zijn, 3 keer in de week voetbal, 3 keer in de week sportschool, werk. Ik slaap er in principe alleen die week. 

Aangezien het gaat om een fijn huis op een geliefde plek zou ik het een kans geven. Mocht het over bv. twee jaar nog steeds niet als ‘jouw’ stekkie aanvoelen, dan kun je het altijd nog verkopen. Je hoeft er niet tot in de lengte der dagen te blijven wonen natuurlijk. 

Elpisto schreef op 06-03-2025 om 13:59:

[..]

Ja ter zijner tijd zullen dat soort dingen wel een keer vervangen worden. Eerst nog niet, het is een gloednieuw huis met een gloednieuwe inrichting. Die scheiding was duur genoeg, dus dat komt ooit nog wel.

Het is gewoon de plek, ik kan er niet echt meer van genieten ofzo. Kan er moeilijk mijn draai vinden als ik alleen ben. Zeker als ik in de week dat de kids er niet zijn, geen reden heb om thuis te zitten. Dan kies ik er toch voor om zoveel mogelijk weg te zijn, 3 keer in de week voetbal, 3 keer in de week sportschool, werk. Ik slaap er in principe alleen die week.

Het is nog te vers, denk ik, Elpisto! Jouw ‘vluchtgedrag’ is redelijk herkenbaar namelijk. Het is niet alleen de scheiding van je vrouw, maar juist het gemis van je kinderen waaraan je moet wennen. Dat is serieus een hele omschakeling, van waarin je voorheen élke dag thuiskwam binnen een gezin, je nu een 1 week alleen thuiskomt. Dat gemis zou er in een nieuw/ander huis net zo zijn.