Ik worstel met mijn rol als stiefmoeder op afstand
Hoi allemaal,
Toch ook maar een post omdat ik zelf een beetje vastloop in wat ik vind en voel. In het kort: nadat ik een aantal jaar alleen was geweest met mijn twee dochters kwam ik zes jaar geleden een leuke man tegen. Vader van twee iets oudere dochters maar nog midden in zijn scheiding. Niet ideaal en wij hebben een lastige start gekend. Mijn vriend gaf aan niet zozeer zijn ex te missen maar wel zijn gezin. Ik begreep dat, was inmiddels stapelverliefd en heb jarenlang veel geduld gehad. Misschien wel iets teveel, want naar zijn ex hield mijn vriend ondertussen ook een deur open. Hij twijfelde veel. Zij heeft ook gedacht dat het tussen hen nog wel goed zou komen. Ze deden de eerste jaren ook nog veel als 'gezin', zoals vakanties, maar dat werd minder toen zijn ex tijdelijk een vriend kreeg en uiteindelijk liep dat gezamenlijk dingen ondernemen helemaal terug.
Ik accepteerde zijn/hun keuzes maar heb daar wel mee geworsteld, voelde me vaak erg onbelangrijk in het geheel. Ik bemoei me sowieso nooit met de opvoeding van zijn kinderen, dat kunnen vriend en zijn ex uitstekend samen af, maar ik voelde me als zijn partner vaak ook niet gezien, alsof ik alleen voor de leuk er mocht zijn op de dagen dat zijn kinderen er niet zijn, en verder niks. Uiteindelijk zijn wij vanwege zijn twijfels uit elkaar gegaan, tot hij na een maand of drie weer op mijn stoep stond. Vriend had nagedacht, wist nu echt wat hij wilde. Hij wilde mij niet kwijt en ging er voor. Dit is nu ruim twee jaar geleden.
Wij hebben altijd gelat, en gingen zonder elkaar en elkaars kinderen op vakantie. Dat vond mijn vriend vooral prettig en ook daar kon ik inkomen. Ik kan ook erg genieten van alleen met mijn dochters zijn. Wel is er gewoon contact met elkaars kinderen. Hij heeft het over 'onze kinderen' en noemt me gekscherend stiefmoeder. Bij mij komt vriend ook vaak doordeweeks slapen, is op de verjaardagen van mijn kinderen etc. Het ging de afgelopen jaren, sinds we weer bij elkaar zijn, prima. We dromen zelfs wel eens over een huis waar we met zijn allen kunnen wonen, al hebben we totaal geen haast daarmee, en waren een gezamenlijke vakantie aan het plannen.
Maar nu wordt zijn jongste dochter 18. Vorige verjaardagen en andere feestelijkheden was ik nooit bij omdat die altijd bij zijn ex gevierd worden. Vriend wil dat nooit bij hem en vind het wel best zo. Ik vond dat wel eens jammer maar heb dat geaccepteerd. Ik kwam dan een paar dagen later bij mijn vriend een taartje eten en een cadeautje geven. Nu blijkt dat de ex van mijn vriend heeft gezegd dat ik op zich ook wel welkom ben deze verjaardag, waarvoor ze mijn vriend en het vriendje van de jarige job heeft uitgenodigd voor het eten, maar dat het misschien wat druk is dan. En mijn vriend heeft gelijk gezegd 'inderdaad'. Toen ik later bij hem doorvroeg, zei hij het allemaal erg ongemakkelijk te vinden als ik ook zou komen en dat hij daar totaal geen zin in had. van hem hoeft het niet dat ik daar bij ben. En ik wil me zeker nergens opdringen, en al helemaal niet over de rug van een 18-jarige, maar haar is sowieso niet gevraagd of ze mij er wel of niet bij wil hebben.
En ik, ja, heel eerlijk, ik heb last van een gekwetst ego. Ik voel me als partner van mijn vriend opnieuw totaal niet serieus genomen. Zijn kinderen zijn het allerbelangrijkst in het leven van mijn vriend en op al hun belangrijke momenten wil hij mij er niet bij hebben. Als zijn ex en hij vanaf het begin consequent heel veel waarde hadden gehecht aan 'het kerngezin' waarover ik hier ook wel lees, had ik dat begrepen, maar dat is niet zo. En ik merk dat ik boos en verdrietig ben en behoefte heb aan feedback. Stel ik me aan of is het niet zo gek dat (vooral de stellige) reactie van mijn vriend me kwetst?
...
Allereerst vond de moeder van de jarige t geen probleem dat Madeira mee zou komen. Vriend zou haar dus vol trots mee kunnen nemen. Een andere keer kunnen verjaardagen en feestdagen ook gewoon apart gevierd worden. Je moet dit niet willen in je leven hoor Madeira. Hoe durft zo'n man. Je verdient veel beter. Iemand die jou vol trots aan de wereld laat zien.
dus...
Hij had al aangegeven dat hij niet zo'n zin had in dit weekend omdat hij vermoed dat je hier over wil praten? En nog even later geeft hij aan pauze te willen en misschien helemaal?
Sorry. Maar hoe rot ik het voor je vindt: ik zou mijn biezen pakken en kijken voor iemand die mij waard is!!
Poeh zeg
Wat een hoogdravende woorden weer.
Niet van jou ts, alleen jij kunt idd je eigen grenzen bewaken.
Maar de conclusie dat deze man fout handelt op basis van deze paar postjes... Heftig hoor.
Misschien is het geen onwil vd man maar onkunde. Krijgt hij het niet geregeld. Niet iedereen is zo sterk in dit soort complexe dynamieken en ook niet iedereen kan even goed praten.
En hij blijft samen ouder met zijn ex, daar kun jij nooit iets aan veranderen.
Beslis voor jezelf of het je waard is hier je hele relatie voor op te blazen.
Slikken of stikken
Je kunt zo’n gesprek niet voeren in een slikken of stikken sfeer. Ik zou denken dat de emoties misschien aan beide kanten te hoog oplopen en dat het meer van een machtsstrijd wegheeft dan van een uitwisseling. Ik zou even van de pauze gebruik maken door mijn eigen gekwetstheid te laten zakken. Maar ik zou er wel een echt gesprek over willen hebben als het weer wat rustiger is. Als dit een manipulatie is om ervoor te zorgen dat je er niet meer over durft te beginnen, beginnen de alarmbellen wel te rinkelen.
Max
'Misschien is het geen onwil vd man maar onkunde. '
Dan nog heeft TS het recht om te vinden dat het niet genoeg is om in de relatie te blijven.
'Beslis voor jezelf of het je waard is hier je hele relatie voor op te blazen.'
Die 'hele relatie' is niet zo 'heel'.
Jeeutje Madeira
Ik vind het heel naar voor je hoe het zich aan het ontwikkelen is.
Vriend wil dus een pauze en daarna misschien wel of misschien niet de draad oppakken. Wat je ook gaat doen, zou ik wel een goed diepgaande gesprek met je vriend aangaan. Zijn woorden (geen zin in gedoe) vind ik niet echt respectvol naar je toe, tenzij er al heel veel door jou geinitieerde ruzietjes zijn geweest tussen jullie.
Op grond van wat je schrijft heb ik niet echt het idee dat het goed gaat komen maar zoals meerdere mensen hier al terecht hebben opgeschreven vul ik misschien te veel in.
Groetjes
Sini
...
Madeira kies ajb voor jezelf. Deze man is je niet waard echt niet. Eet van 2 walletjes.
Dat zie ik anders
Deze man stelt een grens en eist dat deze wordt gerespecteerd.
Rode krullenbol
Rode Krullenbol
'Deze man stelt een grens en eist dat deze wordt gerespecteerd.'
En TS is daar ongelukkig bij.
grens
Tja een grens stellen, daarbij voor twee andere mensen beslissen, de persoon waarom het echt gaat (zijn dochter) totaal negeren, er vervolgens niet over willen communiceren en als een ander dat wel wil de relatie dreigen op te heffen... Ik kan er niet al te veel respect voor opbrengen, sterker nog ik vind het grenzen aan manipulatie ten eigen bate.
En ja ik kan me voorstellen dat dat voor topic stelster niet fijn voelt
Vanmiddag een gesprek
Dank voor al jullie inzichten. Ik heb er veel aan. Vriend heeft (ook) een en ander overdacht. We gaan vanmiddag in gesprek. Ik voel me gesteund dat zijn reacties soms wat -eh- kort door de bocht kunnen zijn maar het klopt ook dat ik me misschien wat teveel laat leiden door onzekerheid en daarmee voorbij ga aan wat hij wil - en waarom. We zullen zien waar we op uitkomen.
Manipulatie van wiens kant?
Een grens is hoogstens een afspraak met jezelf. Niet een afspraak die in goed overleg met anderen tot stand komt. En ja; wie een grens stelt, neemt een beslissing die gevolgen heeft voor anderen.
Binnen een relatie die gebaseerd is op wederzijds respect, is het niet meer dan logisch om elkaars grenzen te respecteren. Tegelijkertijd staat het je natuurlijk vrij om te informeren naar de achtergronden ervan.
"Manipulatie ten eigen bate" klinkt nogal negatief, maar geeft wel goed weer wat er hand is: de man in kwestie heeft er een belang bij. Daar kun je een eigen invulling aan geven of er gewoon naar vragen. En - wie weet?- misschien blijkt dan wel dat de ex in kwestie een hork van een vader heeft die alle feestelijke bijeenkomsten naar aanleiding van mijlpalen grondig verpest met het op geraffineerde manier tegen elkaar uitspelen van alle aanwezigen. Om maar eens een willekeurig voorbeeld te geven.
Rode krullenbol
Alweer!
Een bijdrage van jou gemist, terwijl ik aan het typen was.
Rode krullenbol
ja okay RK
Als je het zo stelt: iemand mag een grens stellen maar moet dan wel de consequenties dragen. Ja zo is het natuurlijk. En er naar vragen is natuurlijk de beste weg. Alleen gaven de berichten van ts hier de indruk dat er op vragen niet geantwoord werd en zelfs gedreigd de verbintenis te beëindigen. Dat vind ik niet fraai. Bovendien zou en van een redelijk EQ getuigen om bij het stellen van een grens de redenen daarvoor, al is het maar minimaal, aan te geven.
Madeira
Succes
Hij heeft geen zin in gedoe
en dat kan ik best invoelen.
Jij schiet in de stand 'daar gaan we weer' (situatie van jaren terug) en hij ongetwijfeld ook.
En misschien heeft hij het wel gehad met alle gedoe en wil hij gewoon de verjaardag van dochter vieren.
En hoezo Elena is de relatie niet zo heel? Ts schrijft dat er genoeg leuks en goeds is.
Dat ze het recht heeft de relatie op te blazen... Tsja dat is zo vanzelfsprekend dat het een beetje vreemd is te benoemen.
Max
'En hoezo Elena is de relatie niet zo heel? '
Omdat haar vriend liever een pauze inlast dan dit op te lossen. Een relatie die zo makkelijk als even-niet-aanwezig wordt beschouwd, is geen relatie volgens mijn definitie.
'geen gedoe willen'
over iets wat voor je partner essentieel en pijnlijk is en bovendien de wens van de personen in kwestie negeren dan wel er naar niet naar vragen, is imho toch een wat oppervlakkige manier van je af willen maken van dat wat een relatie tot een relatie maakt: je op gepaste wijze bekommeren om het welzijn van je partner. Natuurlijk met medename van je eigen gevoelens, grenzen en behoeftes, maar wel in samenspraak.
Zijn jullie eruit gekomen?
Tijdens het gesprek van vanmiddag? Ik hoop.dat het positief was.
Sini
Niet uit elkaar.
Ja Sini, het verliep wel goed. In die zin, dat vriend me heeft uitgelegd dat het een beetje is zoals Max zei; hij kan het gewoon niet en wil daarom niet dat ik meega. Hij wil deze mijlpaal niet laten overschaduwen door ongemakkelijkheid. Hij zegt dat dat voor hem niks zegt over zijn gevoel voor mij en dat hij met mij de toekomst in wil. Door de zure appel heenbijten was voor nu (dus) geen optie.
Voor hem was dat duidelijk op het moment dat hij het mij vertelde en het werd voor hem ‘gedoe’ toen ik dat dus niet in een keer kon accepteren. Daarvan heb ik gezegd dat het feit dat hij dingen anders ziet of wil dan ik, niet wil zeggen dat dat niets met mij doet en dat er ook ruimte moet zijn om dat te kunnen bespreken. Dat het mij onzeker maakt bijvoorbeeld, als hij me zo stellig ergens niet bij wil hebben. Dat ik dat wij-gevoel mis. Volgens hem weet ‘de hele wereld’ dat wij bij elkaar horen, en heeft dit daar niets mee te maken. Als de verjaardagen van mijn kinderen bij mijn ex thuis waren, zou hij ook niet mee willen, zegt hij.
We geven wel samen een cadeau, op een ander moment dus.
Ik probeer te accepteren dat dit is hoe hij erin staat. Heb dus niet de relatie beëindigd. Wil niet zeggen dat ik het niet nog steeds lastig vind hoor. Ik zal het op de verjaardag zelf best nog even moeilijk met mezelf hebben, denk ik.
Madeira
Hij lijkt nog steeds niet open te staan voor jouw gevoel hierin. Dat ‘de hele wereld iets weet’ zegt helemaal niks over jou.
Nu kun je blijven proberen hem te ‘overtuigen’, maar dan loop je het risico dat het hele geval een splijtzwam wordt. Ik zou proberen het onderliggende probleem vanuit mezelf aan te pakken. Een boek dat daarbij kan helpen is Houd me vast, van Sue Johnson. Een boek dat je kan helpen het waarom van jouw pijnpunt te ontdekken, en wat je daarin nodig hebt van je vriend. Het biedt je ook handvaten om daarover in gesprek te gaan met je vriend. Ik hoop dat je er wat aan hebt. En wellicht komt je vriend er in die gesprekken achter waarom hij zoveel moeite heeft met het samenkomen van zijn twee leefwerelden.
...
Typisch een reactie voor een dergelijke man. Ik herken het zo. In plaats van te zeggen schat ik ga t anders doen je gaat lekker mee een of ander praatje waar je niks mee kan. Hij zit lekker zonder jou bij zijn ex en kinderen en jij voelt je nog steeds niet gerespecteerd. Zulke mannen veranderen nooit.
Jammer
Hij probeert het probleem bij jou te leggen, hij draait eigenlijk de situatie om. Hij wil jou niet volledig in zijn leven betrekken, en vervolgens legt hij de bal bij jou door te zeggen dat jij er gedoe van maakt. En dat het geen probleem is omdat de hele wereld weet dat jullie bij elkaar horen. Dat doet helemaal niet ter zake. Jij zeurt dus volgens hem.
Dit is niet ok, zeker omdat hij niet open staat voor een gesprek. Hij legt zijn tekortkoming bij jou neer. Is dit een patroon in jullie relatie?
Patroon
Het terugkerende patroon is die twee werelden van hem die in mijn beleving minder uit elkaar zouden kunnen liggen. Hij worstelt hier vanaf het begin van onze relatie mee, wat bij mij ook wel een zekere jaloezie triggert indertijd. Die ook niet helemaal onterecht was. Hij heeft me nooit bedrogen ofzo maar gevoelsmatig zat het niet altijd goed. Hij heeft uiteindelijk echt voor mij gekozen, en dat verschil heb ik ook echt gemerkt, maar het blijft een (over)gevoelig punt binnen onze relatie.
Boek
Ik zal eens op zoek gaan naar dat boek, bedankt voor de tip. Ik herken ook wel wat mamaveertigplus omschrijft, maar ik haal (blijkbaar) genoeg uit deze relatie om hem niet kwijt te willen.
Deze mannen gaan niet veranderen
Dat moet je toch ook niet willen?
Dat is natuurlijk grootste recept voor een mislukte relatie, de ander willen veranderen.
Saai maar waar, je kunt alleen met jezelf werken.
Voor jezelf onderzoeken waarom dit zo'n issue voor je is, en of je de relatie de moeite waard vind zonder dit stukje, want of dit stukje gaat veranderen weet je niet en is aan hem.
Deze man kwam al zeer moeilijk los van zijn ex. (en misschien niet van zijn ex als persoon maar van zijn ex-leven)
Dit _is_ gewoon geen man die dit soort dingen even fluitend gaat doen.
tja
Het kan dat hij het ongemakkelijk vindt, het kan ook dat hij niet van gedoe houdt en wel van jou.
Wat ik oprecht lastig zou vinden in een partner is dat er zelfs niet een poging tot introspectie is. Of een moeite willen doen voor jou om het anders te zien. De bereidwilligheid aan de dag leggen flexibel te zijn ook al levert dat ongemakkelijke momenten op.
Nee, hij vindt het ongemakkelijk en daarom gebeurt het niet. Punt uit. Oh doorzeuren? dan dreig ik de hele relatie op te zeggen.
Ja en dan komt alles dus bij jou te liggen. Daar sta je dan, terwijl zijn ex je nota bene welkom wilde heten.
En dan kan je daar allerhande boeken over gaan lezen, maar wat doet hij?
En zelf
heb ik geen ervaring, ik heb wel ex-en maar niet met kinderen, ben samen met de vader van mijn kinderen.
Maar voor mij zou dat ook lastig zijn denk ik, dat combineren van die 2 verschillende werelden.
Zou voor mij ook volkomen los staan van gevoelens voor nieuwe partner.
Ppfft Marka
Ik ben dan wel een vrouw, maar soms voel ik me een man
Als ik me voorstel dat ik zelf in die situatie zou zitten, met een nieuwe partner... en dat lastig zou vinden en dan hoor ik jou en ik wordt al moe als ik lees wat je schrijft...introspectie blabla
Mijn zin zou snel verdwijnen!
max
Ja je postings komen ook wel vaak over als 'mannelijk'' Ik vroeg me zelfs af of je geen man was
Maar goed, kijk, er zijn mensen die de opstelling van madeiraman goed zouden kunnen hebben en overgaan tot de orde van de dag. Jij behoort blijkbaar tot die categorie. Prima als dat voor jou en je partner werkt
Er zijn ook mensen die meer last hebben van zo'n opstelling. Zoals Madeira
Dan kan je gaan zeggen "jullie moeten niet zeuren, je moet er overheen stappen, kijk hoe ik het doe" Maar zo werkt het niet.
Het is inderdaad heel mannelijk om alles wat maar enigszins naar enige gevoelsdynamiek riekt, weg te schuiven onder het mom 'ik word daar moe van'. en het is bla bla
Dat is inderdaad de opstelling van madeiraman ook: ik doe mijn ding en je slikt het maar.
Veel vriendinnen gezien die dachten dat ze stoer waren en niet zeurden omwille van deze opstelling van partner. Maar ze lieten zich gewoon doen. (als in: ze leken de toffe vlotte meid die niet zeurt maar intussen bepaalde hij alles)