Ik weet het niet meer
Hallo allemaal,
Ik zit met een dilemma waarschijnlijk zou iedereen me voor gek verklaren maar toch moet ik het kwijt.
Mijn man en ik zijn nu 9 jaar samen waarvan inmiddels 6 jaar getrouwd. Ook hebben wij 2 fantastisch mooie kindjes gekregen. Begin augustus heb ik aangegeven te willen scheiden. Reden: ik was er klaar mee dat hij van de 7 dagen 6 weg was. Buiten z'n werk kwam dit vooral door 2e en 3e baan vriendenweekenden noem maar op.
Ik voelde me dus Ontzettend eenzaam. Voor de kindjes was hij er nooit vergat altijd als ik een x wat te doen had en kon het daardoor afzeggen.
Ik zat zelf erg in zak en as. Omdat ondanks alles ik wel van m'n man hou maar het gevoel had meer waard te zijn dan steeds maar thuis moeten wachten tot hij een keer tijd had. Heb me ziek moeten melden op het werk omdat ik het niet meer trok waardoor zij ook op de hoogte zijn van de situatie
Na mijn scheidingsmelding is hij heel erg gedraaid. Is meer thuis en neemt mij meer uit handen.
Ik ben nu dus enorm aan het twijfelen of ik de scheiding moet doorzetten. Ik durf het niet te annuleren omdat ik bang ben voor wat andere er dan wel niet van zullen denken. Ik weet het klinkt echt heel stom maar ben zelf vaak bang niet te voldoen aan andere hun verwachtingen waardoor ik ze telleurstel. Ook is mijn tante ongevraagd mijn uitzet al bij elkaar aan het verzamelen.
Van de andere kant twijfel ik of ik mijn huwelijk niet nog een kans moet geven. Maar dan ben ik bang als straks als rustig is het weer wordt zoals het was.
Zoo moeilijk
Je gaat niet scheiden voor je tante of wie dan ook in je omgeving. Je gaat pas scheiden als jij denkt dat dat het beste is voor jezelf en je kinderen. Ik neem aan dat je inziet dat een scheiding verstrekkende gevolgen heeft als er kinderen in het spel zijn. Bedenk goed wat je wil, bespreek het met je omgeving, maar heb a.u.b. schijt aan wat anderen van je verwachten. Iedereen heeft weleens relatieproblemen gehad en het vaak weer bijgelegd of nog een kans gegeven. Dit is echt niet raar. Ik zou je tante vriendelijk verzoeken te stoppen met haar hulp, hoewel het erg lief is, legt het op dit moment duidelijk te veel druk op je beslissing.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je je niet meer eenzaam hoeft te voelen!
Praat eens meerdere keren met je man en vraag hoe hij er in staat. Zouden je familie en vrienden niet juist blij zijn als je het nog een jaar probeert? Juist voor de kinderen? Je wordt niet mishandelt ofzo. Praat met je man, geef hem nog 1 jaar de kans om te veranderen maar eis dan ook iets op. Maak goede afspraken. Gebruik een gezamelijke agenda op je telefoon.
Deze belangrijke beslissing kun je niet laten afhangen van wat anderen van je denken. Als je nog van hem houdt, dan zou je jouw scheidingsmelding ook kunnen zien als iets dan hem de ogen heeft geopend. Geef hem nog een kans, scheiden kan ook over een jaar, mocht hij in zijn oude patroon terugvallen. Maar weer bij elkaar komen gaat minder makkelijk.
misschien is relatietherapie een oplossing. Hij zal moeten beseffen dat hij zijn vrijgezellenleven niet kan doorleven met een vrouw met twee kinderen. Het is dus nu tijd voor een grote herstart van jullie huwelijk. Deel de week in, bespreek samen wie welke avond vrij heeft van het gezin voor eigen hobby’s en hou je er ook aan. Hij moet bijvoorbeeld dinsdagsavonds thuis zijn omdat jij naar yoga gaat. Geen enkele keer geef je dan toe, als hij vraagt of jij toch kan thuisblijven omdat hij - vul maar in. Nee, jij bent weg, hij is thuis. En dat geldt ook voor de avond dat hij kan sporten. Maar goed, dat zal niet zo’n probleem opleveren.
en plan ook een moment voor jullie samen in. Al ga je maar wandelen of een bordspel doen, maar echt tijd voor elkaar.
Mijn advies: probeer het gewoon, wie weet is hij geschrokken en verandert hij. Scheiden met alle gevolgen van dien, financieel, maar ook voor de kinderzieltjes, is zo’n grote stap! En laat je alsjeblieft niet leiden door wat mensen van je denken.
veel sterkte.
Ik denk dat ik hem toch wel de tijd zou geven te laten zien dat hij bereid is meer rekening met je te houden. Natuurlijk weet je nog niet of dit tijdelijk is of blijvend maar zoals hierboven al aangegeven is, jullie moeten dan goede afspraken maken over wie er wanneer de deur uit is en dat de ander dan thuis moet zijn.
Hoe zit het verder met die 2e en 3e baan? Of bedoel je dat figuurlijk?
Nou, je man is misschien nu wakker geworden, maar patronen sluipen er snel weer in. Hou wel helder waarom je weg wilde gaan. Wat zijn je echte eisen naar hem? Het is lange termijn verandering, net paar maandjes. Beseft hij dat? Jij?
Het advies hiervoor om echt harde afspraken te maken lijkt mij super goed. Maar ook jij moet veranderen want je bent gaan pleasen, jouw afspraken weken voor zijn plannen.
Het gras lijkt in relatieland soms groener maar is dat het ook? Veel praten over wat hij wil, wat jij wil. Hoe word jij gelukkiger kan mooi uitgangspunt zijn.
Precies, als het lukt om te praten en nieuwe afspraken te maken moet jij ook zeggen dat jouw afspraak voor gaat en niet meer wordt afgezegd. Daarom dus een agenda waar jullie allebei bij kunnen en dan moet je jouw afspraak ook echt niet meer afzeggen. Daar ben jij toch echt zelf bij geweest en nu scheiden is echt niet fijn voor de kinderen. Die maakt het namelijk geen zak uit of pa of ma bij ze is, wel als jullie gaan scheiden.
Ten eerst probeer je gevoel te vinden. Superfijn dat je man zijn gedrag heeft aangepast en misschien blijft het wel zo. Zou je in dat scenario gelukkig zijn in je huwelijk? Zo ja dan zou ik zeker voor de kinderen nog even de scheiding afhouden en aanzien of hij zo blijft of dat hij toch weer naar het oude afglijdt. Als je nu al weer dat het gewoon over is, dat je niet gelukkig meer bent of gaat worden met hem..tja..dan houdt het een beetje op hé.
Breng je tante een bloemetje en zeg dat het heel lief is wat ze doet, maar dat hij gelukkig bijgedraaid is en dat jullie het nog eens proberen. Tsjor
