Hulp/tips gezocht lastige situatie
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en hier terecht gekomen omdat ik graag iemand zou vinden waar ik tegenaan kan praten als ik me slecht (of goed) voel, die mij misschien kan helpen om mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen. Uiteraard luister ik ook heel graag naar jouw verhaal en wil ik jou ook met alles helpen.
Heel in het kort mijn verhaal, misschien herken je jezelf hierin, of in een deel er van.
Begin dit jaar heb ik een medisch traject ingezet om een kindje te kunnen krijgen. Van begin af aan was mijn partner niet heel enthousiast maar ik dacht die draait wel bij. Na heel wat maanden proberen had ik eindelijk een eitje en stelde ik hem de vraag of we er voor zouden gaan. Na lang praten was de conclusie: nee, pauze.
In de maanden pauze gebeurde er weinig behalve nog verder uit elkaar te groeien waar we al ongeveer een jaar mee bezig waren. Inmiddels weet ik dat hij in de tussentijd meer dan vrienden is geworden met iemand die eerst gewoon een vriendin was voor hem. Ik heb in de tussentijd ook iemand ontmoet (van 25 jaar ouder) waar ik mijn hele verhaal en twijfels over de relatie bij kwijt kon. Waar ik me super op mijn gemak bij voelde. Waarmee het altijd leuk is.
Uiteindelijk hebben mijn partner en ik 3 weken geleden besloten om met elkaar te stoppen. Toen was voor mij de rem eraf en stortte me helemaal op de te lieve, getrouwde man. Samen stiekem doen, de meest liefdevolle seks die ik ooit heb gehad, complimentjes, liefde, eigenlijk alles wat ik nodig had. We weten beide dat er totaal geen toekomst in ons samen zit, maar de momenten samen zijn geweldig. Alleen de dalen waar ik door ga als hij weer weg is zijn vreselijk. Het lijkt wel of al mijn verdriet niet gaat over mijn relatie van 12 jaar die voorbij, maar over een man die ik pas 1,5 maand ken en waar ik mij zo goed, maar op een later moment zo eenzaam door kan voelen.
Ik merk bij mijzelf een eenzaamheid en gevoel van alleen zijn die ik nog nooit heb ervaren. Denken aan een toekomst is haast onmogelijk, zoveel onzekerheden. Alles wat zo vanzelfsprekend leek is in 1 klap weg. En dan die man waar mijn gedachten van overlopen. Aan de ene kant het enige waar ik me nog goed door voel. Aan de andere kant voel ik me meer alleen dan ooit.
Wie heeft er tips, of zin om met mij verder te praten? Liefst privé. Ik hoor graag ❤.
Ik zou er mee stoppen met die getrouwde man. Als je je nu al rot voelt als hij weg is en je weet allebei dat er geen toekomst in zit. Wat heeft het dan nog voor nut om door te gaan?
Jij wilde een kindje maar dat traject verliep/verloopt heel moeizaam. Dat is vaak een situatie die veel druk legt op je relatie. Zo ook bij jullie. Dat is al heel emotioneel. Vervolgens kom je een 'hele lieve man' tegen. Zoals je ziet zet ik dat tussen aanhalingstekens. Jij bent super kwetsbaar. Hij maakt daar mijns inziens gebruik van. Je weet beiden dat er geen toekomst in zit. Jij wilt advies, hier heb je het: rigoureus kappen met die man. Huil uit bij vrienden familie of zoek hulp bij een professional. Ga door de pijn heen.. anders verwerk je het nooit. Ga van mijn part iets totaal anders doen als je weer een beetje boven Jan bent. Carrière wissel oid. Maar kap met deze veel oudere zgn lieve man. (Die er blijkbaar geen moeite mee heeft z'n vrouw te bedriegen) en die waarschijnlijk ook niet zit te wachten op een medisch traject om een kind te krijgen of waarschijnlijk helemaal niet op een kind zit te wachten. Eerst het stranden van je eigen relatie verwerken. En als je weer een beetje op de rit bent... Laat die oudere lieve getrouwde mannen maar zitten. Vergooi je leven niet als minnares van een getrouwde man. Loopt in 99 procent van de gevallen niet best af.
Je wil graag tips. Als vrouw van zo'n 'lieve man', zeg ik nadrukkelijk: stop met waar je straks alleen maar meer shit van krijgt. En gun het zijn vrouw ook. En je wil praten: waarom ga je niet in therapie? Zo te lezen genoeg om aan te pakken.
