Hoe maken we het leefbaar?

Egel. schreef op 02-10-2021 om 21:20:

Altijd vreselijk inderdaad, als er zo kort nadat een kind op de wereld kwam al besloten is tot scheiding. Ik vind dat het best gezegd mag worden. Bij deze specifieke situatie weten we natuurlijk niet wat er is gebeurd waardoor de liefde in korte tijd blijkbaar zo bekoeld is dat er geen gesprek meer te voeren is. Bovendien wordt onze mening daarover verder niet gevraagd en heeft de topicstarter daar ook niets aan.

Natuurlijk is het vreselijk. Denk je dat ik dat niet vind? Dat mijn man dat niet vindt? Niemand trouwt met het idee om weer te gaan scheiden. En al helemaal niet als er kinderen in het spel zijn. 

Als een directe naaste zou zien dat ik op een ochtend wakker werd en dacht: 'nou, ik vind het wel weer leuk geweest, laten we gaan scheiden.' Dan mag die persoon mij wel even de les lezen.

Maar niet een wildvreemde die ook nog eens geen idee heeft van de hele situatie. 

Sluytertje schreef op 11-10-2021 om 16:13:

"Zo, moraalridder: omdat jij als man niet samen bent met de moeder van je kind leg jij de lat even superhoog neer voor deze vrouw.

fijn zo'n betrokken, empathische vraag van jou aan haar!"

gr

Nou Moraalridder 2 Angela1967; ik heb nieuws voor jou; ik vraag me precies hetzelfde af als Blue Heart: waarom uit elkaar als je net een baby en een peuter hebt? En geen financiële buffer.

Ik snap niet dat deze vraag al eerder gesteld is..

Als je niet in de situatie zit, kun je niet oordelen. Meer hoef ik er niet over te zeggen. Ik vroeg advies over hoe nog samen onder een dak te kunnen leven. Geen oordeel, vragen naar mijn privé situatie etc. Je hebt geen idee.

tsjor schreef op 04-10-2021 om 20:41:

'nou, ik ben weer naar huis gegaan. Er is een soort van een schema, waarbij hij weigert ruimte te maken, en ik dus op bepaalde momenten in de week maar gewoon vertrek.'
Ik denk dat het goed is dat je terug bent gegaan, hoe vervelend de situatie nu ook is. Deze fase moeten jullie ook samen door. en met 'samen' bedoel ik dan niet dat je er gezellig goed over kunt praten, maar dat je je allebei realiseert dat dit voorbij is. Dat kost tijd, maar die tijd is wel belangrijk.
Dan terug naar je oorspronkelijke vraag: hoe maak je het nu leefbaar de komende tijd? Je gaf aan dat er een soort schema is gemaakt, maar dat hij zich daar niet aan houdt. Mijn indruk is dat de behoefte aan een dergelijk schema vooral van jou afkomstig is. Klopt dat? Wat wil je ermee bereiken of waarom is dat zo belangrijk voor je?
Er zijn suggesties gedaan over een andere kamerindeling, kun je daar iets mee?
Er is aangeven dat het kan helpen om eerst tot 10 te tellen voordat je je boze emoties de vrije loop laat, lukt dat?
Tegen welke problemen loop je nu vooral aan?

Tsjor

Inmiddels hebben we afgesproken dat ik de weekenden naar mijn moeder ga, en door de weeks thuis ben. Dat brengt rust. De behoefte aan afspraken ligt inderdaad vooral bij mij. Zonder teveel in detail te treden: de grens tussen overeind blijven en omvallen is voor mij nog flinterdun. Uit de situatie gaan geeft me lucht en rust. Een stukje zelfbescherming dus. Ik had gehoopt dat met afspraken te kunnen bereiken, maar er gebeurt teveel in huis. Ik raak in no time overprikkeld . 

Nu ik er in het weekend niet ben, is het echt rustiger en vriendelijker tussen ons. Ook door de week. Dus het was een goede beslissing.

Het eerste gesprek bij de mediator is geweest en was best ok. Nu maar hopen dat alles voorspoedig verloopt en dat we dan het geluk hebben snel een woning te vinden. 

tsjor schreef op 14-10-2021 om 16:46:

Mevrouw Krul, dat zijn heel wat stappen die je hebt gezet en het klinkt als een goede uitgangspositie voor verdere gesprekken.
Een vraagje, maar dat is uit nieuwsgierigheid, waar zijn de kinderen in het weekend?
Fijn dat het eerste gesprek met de mediator oke was. Ik hoop dat je goede begeleiding krijgt, niet in details verzeild raken (zoals uitgewerkte ouderschapsplannen), je realiseert dat een scheiding aan beide kanten verlies betekent en dat het de bedoeling is dat je een basis neerlegt waarop jullie allebei weer verder kunnen gaan met je leven.

Tsjor

Ik moet nu vooral zorgen dat ik overeind blijf en dat de kinderen ontzien worden. Op deze manier lukt dat behoorlijk. De kinderen zijn in het weekend een dag bij mij en een dag bij hun vader. De oudste slaapt ook een nachtje bij haar vader.