Hoe krijg ik rust en stop ik de verwarring?
Na 22+ jaar relatie, twee kinderen < 10 jaar en 10 jaar getrouwd te zijn heeft zij aan gegeven te willen scheiden. We hebben een ontzettend roerige tijd doorgemaakt waarbij aan beiden kanten veel nare en pijnlijke dingen zijn gebeurd.
Ondanks alles zou ik verder willen met haar (met professionele hulp), zij niet.
Ik kan haar niet dwingen om in deze relatie te blijven en dus werk ik mee aan de scheiding.
Momenteel zijn we bezig met het mediation traject, het ouderschapsplan is klaar maar het scheidingsproces staat stil want zij kan geen nieuwe woning vinden. De huidige woningmarkt werkt niet mee, maar komt mede ook door de onwil om meer te gaan werken waardoor haar budget niet ontzettend hoog is. Ze krijgt een riante uitkoopsom mee.
Ik blijf in het gezamenlijke huis wonen omdat zij alleen deze kosten niet kan/wil dragen.
We wonen momenteel nog 'samen', als je dat zo wilt noemen, en dat doen we al 6 maanden. We hebben aparte slaapkamers. Beiden hebben we geen uitvalsbasis om tijdelijk ergens anders te gaan wonen.
We kunnen nog steeds goed met elkaar omgaan, alleen oppervlakkiger. We praten veel met elkaar, maar alleen over de kinderen, werk, etc. Het gaat nooit over haar, mij of over ons.
Zij vindt het wel goed zo en laat weinig tot niks over los over de situatie. Ik heb meermaals geprobeerd om een gesprek aan te gaan maar dit wijst ze keer op keer af.
Ze heeft het over een verbouwing van de badkamer (in straks mijn huis) die ze graag wil (inspiratieboekjes gekocht, afspraak gepland bij een bedrijf, etc.). Meerdere tripjes naar de intratuin voor planten en bloemen heeft zowat een nieuwe tuin opgeleverd. En ze heeft nog wat andere flinke investeringen gedaan die ze niet mee kan nemen...
Toen ik een gezamenlijke zomervakantie voorstelde, met aparte kamers, toen ging ik te ver en wilde ze wel afstand houden.
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn grenzen moet bewaken omdat als ik dat doe de kinderen daar de dupe van zijn. Het huishouden (kinderen, was, afwas, schoonmaak) draai ik voor het
grootste gedeelte omdat ze wel heeft gezegd dat de situatie haar te veel is op dit moment. Dankbaarheid voor dit allemaal is ver te zoeken als dit er überhaupt al is. Ik haal de
kinderen op van school als zij weer eens later is, ik verzorg het eten, etc.
Dit allemaal naast een full time baan.
Ik heb na de aankondiging van de scheiding veel mentale problemen gehad. Gelukkig kan ik zeggen dat ik de meeste problemen heb overwonnen en het weer okay met me gaat. Ik ben aan mezelf aan het werken d.m.v. sport en therapie. En stukje bij beetje gaat het steeds beter, nog niet goed maar beter.
Ik snap het allemaal niet meer zo goed. Mijn gevoelens gaan alle kanten op. Van 'rot nou toch op!' tot 'wat wil ze nou?' tot 'komt het nou toch nog goed?'.
Hierdoor krijg ik natuurlijk geen rust en ontstaat veel verwarring. Niet alleen bij mij maar ook bij haar lijkt me?
Hoe kan ik beter mijn grenzen bewaken? Meer rust krijgen? Minder verwarring?
Om je grenzen te kunnen bewaken moet je ze eerst trekken.
Nu zijn er geen grenzen aan jouw kant, dus zij doet waar ze zin in heeft en is niks aan jou verplicht. Anderzijds bewaakt zij haar grenzen wel heel strikt en krijg je hard de deksel op je neus als je een stap verkeerd zet (in haar ogen).
Een situatie die met pubers in je huis al niet te harden is, laat staan met een volwassene.
Je stelt je nu volledig afhankelijk naar haar op, en dat is geen gezonde verhouding. Voor jou niet en voor haar ook niet (zij moet nu eigenlijk jouw grenzen bewaken, nooit een aantrekkelijk perspectief en voor veel mensen ook erg lastig).
Bepaal wat je acceptabel vindt, doe en accepteer dat, en trek een lijn in het zand waar je haar verder aan houdt. Dus: welke datum moet ze uiterlijk een eigen onderdak gevonden hebben, en daar houd je haar aan. Welke taken vind je dat zij in huis moet doen? Geef het aan en doe ze zelf niet.
Mag zij nog over jouw huis beslissen? Waarom? Wie betaalt die verbeteringen die zij nu aanbrengt?
En laat je niet steeds chanteren met het "belang van de kinderen". Als jij je in bochten moet wringen voor haar omdat de kinderne er anders last van hebben, dan zit er iets scheef in de manier waarop zij het ouderschap invult. Het zou namelijk ook haar prioriteit moeten zijn om de kinderen niet te schaden, niet alleen de jouwe.
Kijk ook eens bij andere draadjes van mensen in vergelijkbare situaties, welke zaken zij tegenaan lopen en welke adviezen zij krijgen en welke stappen zij genomen hebben.
Ik denk dat het heel belangrijk is om los te laten dat zij zou kunnen of moeten veranderen. De situatie is zoals hij is. jij zou willen dat het goed komt. Daar zou je op willen koersen. Maar: het lukt niet om daaraan te werken omdat je vrouw daarin niet participeert. Je kunt je koers dus niet houden omdat degene die je daarvoor nodig hebt een andere kant op stuurt. En daar word jij (natuurlijk) onrustig, verward en stuurloos van. Je trekt immers heel hard aan iets waar je geen invloed op hebt.
Je vrouw zegt en doet wat ze zegt en doet. In exact die omstandigheden: wat wil jij dan? Hoe voelt dat voor jou? Wat moet je in die omstandigheden voor jezelf doen om weer een beter leven te hebben? Bepaal onder die omstandigheden een haalbaar doel en een koers ernaartoe waar jíj naartoe kan sturen en richt je daarop. Laat los dat het goed moet komen en richt je op wat je voor jezelf moet doen om weer een koers te kunnen vasthouden in een richting die voor jou waardevol is. Dan maar zonder je vrouw.
Ik snap het niet goed. Ze kan de woning niet alleen betalen en moet dus op zoek naar een andere woning. Maar ondertussen investeert ze wel in de woning?
Het lijkt er verder een beetje op alsof ze je woning ziet als een hotel. Ik zou eens grenzen gaan trekken.
Bijvoorbeeld door af te spreken wanneer de woning op jouw naam wordt gezet en zij dus ook een andere woning zal moeten hebben. Kijken wat ze dan zegt. Dat ze investeert in de woning lijkt er wel op te wijzen dat ze misschien denkt zelf die woning nog te kunnen houden op de een of andere manier.
Die afspraak bij de badkamer winkel heb ik meteen af laten zeggen. De tuin was al gedaan voordat ik thuis kwam van mijn werk. De andere dingen die ze aangeschaft heeft ben ik duidelijk in geweest: die horen nu bij het huis.
De woning kan zij niet betalen, de lasten zijn te hoog voor haar salaris (en haar uitgavenpatronen) daar gaat de hypotheekverstrekker niet mee akkoord. Zo is dit berekend door de hypotheekadviseur.
Waar ik last van heb is dat de kinderen de dupe worden van haar lakse gedrag. Als zij later thuis is, worden de kinderen later opgehaald van de opvang waardoor het hele avond ritueel ook verlaat. Is dat voor een keer een probleem? Nee natuurlijk niet maar structureel natuurlijk wel.
Het hele hotel stuk is wel iets waarmee je/jullie gelijk hebben. Dat moet en gaat vanaf nu ook stoppen.
Morgen ga ik het gesprek aan. Bedankt voor jullie reacties.
Misschien hoopt ze door die acties zoals de badkamer verbouwen dat de waarde van het huis stijgt en haar uitkoopsom hoger uitvalt?
Over de kinderen ophalen en dergelijke moet je ook afspraken gaan maken.
S.ndra schreef op 21-07-2023 om 23:48:
Misschien hoopt ze door die acties zoals de badkamer verbouwen dat de waarde van het huis stijgt en haar uitkoopsom hoger uitvalt?
Over de kinderen ophalen en dergelijke moet je ook afspraken gaan maken.
Dat was ook mijn gedachte idd. Helaas voor haar zal dit niet veel uithalen. Als je je badkamer laat doen ben je tegenwoordig al snel 8 -10k kwijt. Dit zie je nooit terug bij verkoop van een huis.
Weet ook niet van wiens geld ze dit zou willen doen. Want als ik TO was zou ik nu al de financiën splitsen. Dat hebben ex en ik ook gedaan toen we uit elkaar gingen maar nog noodgedwongen samen in ons koophuis zaten.
EctoBuster schreef op 21-07-2023 om 23:43:
Die afspraak bij de badkamer winkel heb ik meteen af laten zeggen. De tuin was al gedaan voordat ik thuis kwam van mijn werk. De andere dingen die ze aangeschaft heeft ben ik duidelijk in geweest: die horen nu bij het huis.
De woning kan zij niet betalen, de lasten zijn te hoog voor haar salaris (en haar uitgavenpatronen) daar gaat de hypotheekverstrekker niet mee akkoord. Zo is dit berekend door de hypotheekadviseur.
Waar ik last van heb is dat de kinderen de dupe worden van haar lakse gedrag. Als zij later thuis is, worden de kinderen later opgehaald van de opvang waardoor het hele avond ritueel ook verlaat. Is dat voor een keer een probleem? Nee natuurlijk niet maar structureel natuurlijk wel.
Het hele hotel stuk is wel iets waarmee je/jullie gelijk hebben. Dat moet en gaat vanaf nu ook stoppen.
Morgen ga ik het gesprek aan. Bedankt voor jullie reacties.
Die van mij had een dag voor de melding van scheiden behang uitgekozen en besteld voor onze slaapkamer. Onbegrijpelijk. Die mensen zijn echt van het padje. Overigens zijn er genoeg woningen in de vrije sector ook in de Randstad. Betaald ze de woning desnoods omdat haar inkomen mogelijk te laag is 2 jaar vooruit. Je moet veel harder zijn. Zij wil scheiden dan ook de consequenties dragen. Beter voor jou want nu kan je niet verder. Zo krijgt ze een nieuwe vriend. Hup eruit met haar.
Als jij in het huis blijft wonen, zou ik haar niet meer toestaan om daar dingen aan te veranderen of voor te kopen. Ik ben zelf ook ooit degene geweest die in het huis bleef wonen. Ik heb er toen mijn man weg was van alles aan veranderd, omdat ik in mijn eigen huis wilde wonen en niet continu in de herinnering aan vroeger. Maar uiteindelijk ben ik na een tijd toch verhuisd.
Hebben jullie al wel afspraken gemaakt voor de vakantie?
S.ndra schreef op 21-07-2023 om 23:48:
Misschien hoopt ze door die acties zoals de badkamer verbouwen dat de waarde van het huis stijgt en haar uitkoopsom hoger uitvalt?
Over de kinderen ophalen en dergelijke moet je ook afspraken gaan maken.
Ja, maar dan nog is meestal zo dat €1 investeren niet betekent dat de woning ook €1 meer waard is. Je moet er misschien €50k tegenaan gooien om de waarde met €25-€30k te laten stijgen.
Dan kan ze die €50k beter gebruiken voor haar straks eigen woning.
Stel dat ze een andere woning koopt, dan heeft ze bv. overdrachtsbelasting, notariskosten, ze zal een inboedel moeten kopen, ze wil misschien wat dingen aan de woning veranderen. Daar kan ze het geld dan beter aan besteden dan aan jouw tuin of jouw badkamer.
Het blijft een aparte actie. Normaal zou je zeggen dat iemand die er moeite in steekt, niet van plan is te vertrekken.
Inderdaad is investeren in een huis dat je niet wil houden, vrij zinloos. Niemand gaat je dat terugbetalen. Of is het haar plan dat TO dat terug moet gaan betalen als ze vertrekt? Dan snap ik het nog niet. Het klinkt maar raar allemaal.
Of ze denkt dat de uitkoopwaarde hoger is na deze aanpassingen. Met welk geld doet ze dit?