Het is mijn plicht en mijn verantwoordelijkheid om de kinderen veilig te houden
Beste lezer,
Ik heb hulp nodig voor de kinderen bij de omgangsregeling met hun vader. Het gaat nu 2,5 jaar lang al niet goed met hun vader. Het gaat om twee jongens, K(9) en I(4)
We hebben een half jaar lang hulp gekregen om de omgangsregeling met hun vader te verbeteren. Aan het einde van dit traject was de uitkomst dat er opvoedondersteuning bij hem thuis gewenst is. Omdat hij hier niet aan wil meewerken en geen gezag heeft, kon dit niet gestart worden.
De kinderen gaan het afgelopen half jaar op vrijdagmiddag naar hun vader, en ik haal de kinderen op zaterdag na het eten weer op. Het afgelopen half jaar is de langste periode van stabiliteit in de omgangsregeling. In de tijd hiervoor is de omgangsregeling vaak veranderd omdat er geen goede afspraken te maken waren en omdat mijn ex zelf aangaf de verzorging van de kinderen niet aan te kunnen. Ook is de omgang meerdere malen gestopt vanwege drank, drugs en agressief gedrag naar mij toe.
Maar nu ging het dus een tijdje redelijk, al gaat het niet echt goed...
De kinderen vertellen vaak dat papa overdag slaapt. Ze vertellen ook vaak dat er weinig of geen eten in huis is. Ze slapen niet in hun eigen bed omdat hun kamer te donker is. Ze komen vaak ongewassen thuis. De kinderen vertellen dat papa's bed erg stinkt.
Vaak hebben de kinderen nog honger als ze thuiskomen.
I zegt regelmatig dat ik heel vaak boos ben en dat papa nooit boos is. Dat papa alleen maar verdrietig is omdat ik niet meer samen wil zijn met z'n allen. Dat papa wel heel graag bij mama wil zijn en dat hij heel zielig is omdat hij nu altijd helemaal alleen is. Hij begint steeds vaker woede aanvallen te krijgen omdat hij iets (niet) wil en van papa mag dat dan wel. Hij is echt woest op mij op die momenten.
Ook heeft hij zindelijkheidsproblemen. Hij plast ongeveer 5x per dag in z'n broek en poept ongeveer 1x per week in z'n broek. Hiervoor krijgt hij medicijnen en zijn we onder controle bij de kinderarts. De situatie verbeterd echter nog niet echt.
K begint zich steeds meer tegen zijn vader te keren tegenover mij. Papa let nooit op ons, papa is dom want hij verkoopt al mijn spullen en heeft mijn spaargeld opgemaakt. (dit klopt ook)
Ik vind het niet leuk dat papa alleen maar op de bank slaapt en dat wij nooit iets doen. We mogen zelfs niet in de tuin spelen en moeten de hele dag alleen maar films kijken. Hij vertelde dat papa heel vaak boos en chagrijnig is. Dat hij veel vloekt en scheld en dat hij dat heel erg vervelend vind.
Ondertussen is hij wel loyaal naar z'n vader en kijkt hij uit naar de momenten dat de kinderen weer daarheen gaan. Hij komt hierdoor steeds meer in conflict met zichzelf lijkt het.
Als ik daar ben om de kinderen op te halen, doet mijn ex over het algemeen overdreven aardig en lief. Hij is handdtastelijk tot ik er wat van zeg. Hij maakt toespelingen op dat het beter is dat we weer samen zijn, zodat de kinderen horen dat hij leuk en lief is en ik niet.
Mijn ex heeft in het verleden een drugs en alcoholprobleem gehad. Ik heb zelf niet het idee dat dit nu beter gaat maar ik kan dit niet bewijzen. Het lijkt alsof hij niet drinkt als de kinderen daar zijn. maar als ze vertellen dat papa overdag slaapt en 's nachts wakker is, denk ik toch dat er drugs en alcohol in het spel zijn.
Hij heeft geen rijbewijs meer omdat deze is ingenomen vanwege rijden met drank op. Hij heeft hiervoor ook twee weken in de gevangenis gezeten (denk ik, hij verteld nooit de volledige waarheid). Dat was een jaar geleden
Vanaf september worden de berichten van de kinderen als ze daar geweest zijn weer steeds minder goed. Maar niets wat de acute veiligheid van de kinderen in het geding brengt, zoals instanties het zeggen.
21 oktober.
Zoals wel vaker krijg ik op een verjaardag vanalles te horen over mijn ex.
Hij heeft nieuwe vriendin die veel drugs gebruikt.
Hij is heel vaak dronken in de stad.
Die ene, die zoveel gebruikt, die zit daar ook regelmatig nu.
Het ene oor in, het andere oor uit.... als hij er maar voor de kinderen is....
Ik heb hem vrijdagochtend gebeld over de spullen en medicijnen van I. Hij werd duidelijk wakker van dat ik hem belde. Werkt hij dan niet meer?
Hij doet de afgelopen 2 weken heel erg kortaf tegen me. Geeft niet, lekker rustig. Waarschijnlijk omdat ik het LBIO heb ingeschakeld voor de achterstallige allimentatie.
Toen ik vrijdagavond langskwam om I's medicijnen te brengen, duwde hij me nog net niet de deur uit.
De kinderen gaan dus met een niet zo heel fijn gevoel voor mij naar hun vader op vrijdag. Gelukkig is het maar voor één nachtje. Het valt vast wel mee, houd ik mezelf voor....
Zaterdag haal ik de kinderen op. Hij doet nog steeds heel kortaf en hij ziet er slecht uit. Alsof hij amper geslapen heeft.
Als we naar huis rijden begint K meteen erover dat het niet zo leuk was.
Ze mochten niet naar buiten. Hij kreeg papa een paar keer bijna niet wakker. Ook niet toen i gepoept had en hulp nodig had met billen vegen.
Ik vraag of ze wel optijd naar bed gingen.
K: Papa niet, hij had op de bank geslapen en er was ook iemand blijven logeren. Iemand die we niet kenden. Ik ging smorgens naar beneden en toen ik het zag ben ik meteen weer naar boven gegaan. Ik zei tegen i dat hij niet naar beneden moest gaan.
Ik: En waar hadden jullie geslapen?
K: In papa's bed, die stinkt wel. Maar bij ons eigen bed hebben we geen lampje dus daar durft i niet te slapen en hij durft ook niet alleen te slapen. Dus dan slaap ik maar bij hem.
Ik: waren jullie wel naar voetbal gegaan?
K: ja dat wel, maar ik had niets gegeten voor voetbal. Alleen een snoepje.
En na voetbal?
Alleen een tosti en later meloen. We hebben geen avondeten gegeten.
i vertelt dat hij z'n drankje maar 1 keer had gekregen bij papa. Hij moet die medicijnen 3x daags...
Over deze dingen heb ik veilig thuis gebeld en om advies gevraagd. Ze kunnen helaas niets voor me doen omdat vader geen gezag heeft. De keuze om de kinderen naar hun vader te laten gaan is aan mij. Het mijn plicht en mij verantwoordelijkheid om de kinderen veilig te houden.
Wat moet ik nu doen? Als ik de omgang stop, verwijten de kinderen mij dit. En erger nog, K weet dan dat het komt door wat hij verteld heeft en dan wordt het voor hem lastiger om eerlijk te zijn naar mij toe.
Overleg met mijn ex gaat heel moeizaam omdat hij zoveel liegt en verdraait.
In mijn omgeving is ondertussen iedereen boos op hem behalve zijn moeder.
Zijn familie wil er niet tussenin staan en dus zeker niet bemiddelen.
Instanties helpen niet omdat hij geen gezaghebbende ouder is.
jeetje, wat een duivels dilemma. Je zegt dat familie van vader niet wil bemiddelen, maar zijn er eventueel familieleden bereid om ook naar de kinderen om te kijken als ze bij vader zijn? Die op visite komen, de jongens me naar buiten nemen en een oogje in het zeil kunnen houden?
Ik heb geen ervaring met een dergelijke situatie, maar ik vind het knap hoe je probeert de veiligheid van de kinderen en hun behoefte aan hun vader te balanceren zonder dat ze in loyaliteitsconflict komen. Het wordt je daarbij wel heel erg moeilijk gemaakt.....
ik zou met je kinderen om de tafel gaan. Het is een te groot gesprek voor 1 keer dus je zult zo’n gesprek in stukjes moeten hakken. Geen gesprek om te zeggen dat je zus en zo besloten hebt maar een gesprek om in kaart te brengen (voor de kinderen) hoe iedereen erover denkt, de pluskanten en minkanten. Eerst de kinderen aan het woord en als laatst jij. En als je het helemaal goed wil aftimmeren (dat welk besluit jij dan ook neemt, dat de juiste weg bewandeld is) neem dan een professional in de arm, bijvoorbeeld een kinderpsycholoog. De bewandelde weg naar de door jou genomen conclusie is belangrijk, zolang elk van jullie weet wat ieder voor zich aan plus en min kanten zien. Ik zou heel duidelijke afspraken maken met deze psycholoog : de beslissing wordt door jou genomen nà alle gevoerde gesprekken. Waar het om gaat is dat je tegen vader, de kinderen en iedereen erom heen kan zeggen dat op neutraal terrein alles besproken is, iedereen is aan bod gekomen, op gelijkwaardige wijze en daaruit is een voorlopige conclusie genomen namelijk… je kan zelfs vader het aanbod doen om na een paar gesprekken er bij te komen om in gesprek te gaan met de kinderen. Waarbij ja een antwoord is (wat je misschien graag zou zien) maar ook een nee een antwoord is, vooral als de kinderen ouder zijn.
En wie weet komen de kinderen tot de conclusie dat hoe pappa nu is, niet geschikt is voor kinderen maar dat het weer mogelijk is als pappa … x, y en z doet of heeft. En zelfs als jij weet dat vader dat toch niet zal doen, zou ik daarin mee gaan. Jouw stappen hierin zijn zijn voor hun de maat van zevenmijlslaarzen namelijk. Het zal op hun tempo moeten.
Een vriendin heeft een ex die geen veilige omgeving kan garanderen als ze bij hem zijn. Zij heeft altijd voor een dagprogramma met de vader gezorgd. Ze kocht bijvoorbeeld kaartjes voor de dierentuin of een film of een museum. Dan is er toch tijd met vader en de kinderen maar wel met structuur. En dat was voor iedereen heel duidelijk. En dus geen weekendjes of vakanties.
Het lijkt mij dat je zowel je kinderen als je ex een dienst bewijst als ze wel hun vader kunnen zien, maar niet meer in zijn huis slapen. Dat betekend in de praktijk bijvoorbeeld 1 weekenddag van ‘s morgens na het ontbijt tot ‘s avonds na het eten. Desnoods blijf je er tijdelijk een paar uur bij aanwezig. Hoewel me dat voor jou niet zo prettig lijkt. In ieder geval niet meer laten logeren. Aangezien je ex blijkbaar totaal handelingsonbekwaam lijkt is het inderdaad aan jou om de regie te pakken en je kinderen veilig te houden. Dan zijn ze maar boos op je en ben jij maar de boeman. Dat is tijdelijk. Later begrijpen ze het wel.
Als je kijkt naar wat de kinderen belangrijk vinden, dan vinden ze het kontakt met vader wel belangrijk, maar daar slapen niet leuk, zo lijkt het.
Wat je kunt doen is dat je met de kinderen kijkt wat ze nodig hebben om daar wel goed te slapen. Bed van vader verschonen lijkt me wat ingewikkeld, maar je zou bijvoorbeeld een lampje met ze kunnen kopen voor bij hun eigen bed.
Of: niet meer laten slapen, maar het aantal kontakten door de week vermeerderen, zodat ze daar bijvoorbeeld gaan eten en dan naar huis komen.
Ligt er ook aan wat de kinderen zelf willen.
Het lijkt me wel een situatie, waarin er wellicht uiteindelijk geen regelmatig contact meer zal zijn tussen vader en kinderen. Je gaf aan dat de situatie is verslechterd nadat je hebt NIBUD hebt ingeschakeld voor de alimentatie. Ik hoop dat dat het waard was.
Tsjor
Het lijkt me voor het kind van 4 wat teveel gevraagd om te beslissen wat hij/zij nou precies wil. Het zou fijn zijn voor dat kindje als moeder zorgt voor het contact met vader en kadert hoe dat contact eruit ziet. Veel veiliger voor het kind.
Dat eindpunt van dat hulptraject, waarbij opvoedondersteuning voor vader werd geadviseerd, heb je dat op schrift?
Wees blij dat er in deze situatie geen sprake is van gezag. Jij moet hier de regie pakken. In deze situatie krijgen de kinderen onvoldoende voeding, geen zicht op medicatie, verwaarlozing (stinken, onverzorgde woning en bed). Maar veel belangrijker is dat vader zelf niet kan optreden als ouder. Niet wakker krijgen en vermoedens van middelen (die nog enige tijd in je bloed zitten) is zorgelijk.
- Zorg dat er contactmomenten zijn maar niet meer slapen. Laat vader zelf ook actie ondernemen. Dus vader haalt ze bij jou op en jij haalt ze aan het einde van de dag weer bij hem thuis op (meteen zicht op de woonsituatie). Kinderen slapen voortaan bij jou thuis. Na thuiskomst direct onder de douche en kleding in de was.
- Stel daarnaast een extra bel of videomoment vast tussen kinderen en vader.
- hou vader op de hoogte middels foto's of appjes (bijvoorbeeld van sport of schoolactiviteiten)
- Stel voor iets te gaan doen samen (bioscoop, mac Donald, sport kijken, binnenspeeltuin etc).
Ga met de kinderen niet tot in detail in over het waarom. Dit is iets voor volwassenen. Zij zijn te jong voor die verantwoordelijkheid. En je wilt geen schuldgevoel of loyaliteit. Aangegeven dat deze regeling op dit moment beter is is voldoende.
Tsjor "
"Je gaf aan dat de situatie is verslechterd nadat je hebt NIBUD hebt ingeschakeld voor de alimentatie. Ik hoop dat dat het waard was."
Impliciet (nou ja mss ook wel gewoon expliciet) geef je TO hier de schuld van het verslechterde contact. Vind je onredelijk dat de vader ook betaalt voor zijn kinderen? Of is alimentatie alleen iets voor als het gezellig blijft?
Alkes schreef op 30-10-2023 om 12:07:
Tsjor "
"Je gaf aan dat de situatie is verslechterd nadat je hebt NIBUD hebt ingeschakeld voor de alimentatie. Ik hoop dat dat het waard was."
Impliciet (nou ja mss ook wel gewoon expliciet) geef je TO hier de schuld van het verslechterde contact. Vind je onredelijk dat de vader ook betaalt voor zijn kinderen? Of is alimentatie alleen iets voor als het gezellig blijft?
Lijkt me een expliciete uitbrander. Vrouwtjes moeten zich stil houden en alles oplossen wat vader laat liggen, lijkt Tsjor meer dan eens te suggereren. (naast constructieve en mooie adviezen overigens)
Maar ja, meestal gebeurt dat toch al bij vaders die zich niet veel aan het ouderschap gelegen laten liggen, zo ook hier. Waarom nog zo'n nabrander geven?
Ik zou ervoor kiezen om ze niet meer bij vader te laten slapen, zeker omdat ze zelf aangeven dat niet fijn te vinden en omdat ze geen/weinig eten krijgen en de medicatie wordt vergeten.
Wel zou ik inzetten op contactmomenten met vader overdag. De tip van suggesties wat ze kunnen doen en dat regelen vind ik, in deze situatie, wel het overwegen waard. Hoewel ik wel naar afstand tot het uitje en verantwoordelijkheid zou kijken. Een zwembad vergt toch aandacht van vader en ik denk dat ik dat deze meneer niet zou toevertrouwen met een vierjarige.
Verder zou ik aandacht hebben voor je kinderen en hun gevoelens. Natuurlijk is het niet leuk dat niet altijd alles kan of mag, maar dat dat ook hoort bij ouder zijn. Je snapt best dat heel de dag snoep eten lekker is, maar dat is geen goed idee en daarom vindt je het niet goed. En je snapt ook dat het niet leuk is als papa alleen maar op de bank ligt, terwijl je niet eens naar buiten mag.
tsjor schreef op 29-10-2023 om 16:34:
Het lijkt me wel een situatie, waarin er wellicht uiteindelijk geen regelmatig contact meer zal zijn tussen vader en kinderen. Je gaf aan dat de situatie is verslechterd nadat je hebt NIBUD hebt ingeschakeld voor de alimentatie. Ik hoop dat dat het waard was.
Tsjor
Want als het LBIO niet was ingeschakeld zou vader alles wel in orde hebben, maar nu is het ineens allemaal ingestort en dat komt allemaal doordat TO graag de achterstallige alimentatie wil ontvangen? Ik vind dat wel wat stellig en niet onderbouwd.
Het staat vader toch vrij om zijn leven op orde te brengen en zijn kinderen goed te verzorgen in de spaarzame tijd die er samen is, ongeacht of ex het LBIO inschakelt.
Nou nee, ik vroeg me af wat tante Pollewop tegenhield om de huidige omgangsregeling met vader op te schorten. Ze heeft er eigenlijk een vrijbrief voor. Vader heeft kinderen niet erkend. Twee kinderen, met 5 jaar tijdsverschil, dus dat is een ruime periode, waarin er blijkbaar van alles gebeurd is, behalve dan dat vader een officiële positie heeft gekregen ten opzichte van de kinderen. Dit is een constatering, gaat niet over schuld of zo. Vader, moeder of beiden hebben daar in elk geval geen werk van gemaakt. Daar zullen goede redenen voor geweest zijn.
Er is wel hulp ingeschakeld om de omgangsregeling op gang te brengen. De conclusie was: 'Aan het einde van dit traject was de uitkomst dat er opvoedondersteuning bij hem thuis gewenst is. Omdat hij hier niet aan wil meewerken en geen gezag heeft, kon dit niet gestart worden.'
Dan denk ik: waarom laat je dan de kinderen daar toch naartoe gaan? Uit het kopje boven haar bericht blijkt dat tante Pollewop zich wel bewust is van haar verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de kinderen. Als die veiligheid niet kan worden geborgd door toezicht, als hij toezicht niet wil, dan kan die veiligheid in feite niet worden gewaarborgd als de kinderen bij hem zijn. Ik zou daar de verantwoordelijkheid voor nemen.
Ik was dus op zoek naar de redenen waarom tante pollewop de omgang niet stop zette. Ik zie in elk geval één reden: de kinderen scharen zich aan de kant van vader, zo lijkt het. Ook al klagen ze tegenover moeder. een andere mogelijke reden zou kunnen de kinderalimentatie kunnen zijn. Nu moet alimentatie ook betaald worden als je de kinderen niet ziet, dus in feite hoeft dat geen probleem te zijn.
Persoonlijk zou ik vader helemaal wegschrijven uit mijn leven. Hij is de verwekker van twee kinderen, waarvoor dank. Maar hij heeft geen juridische status, en pedagogisch sociaal is het niet verantwoord dat hij voor de kinderen zorgt. Hij is van belang voor de kinderen als zij hun afstamming willen kennen, maar dat kan op veel manieren, zelfs via social media, of inderdaad de uitstapjes of bezoekjes of wat dan ook. Maar ik zou een omgangsregeling naar eigen hand zetten, alleen als ik het verantwoord vind (met instemming van de officiele hulp (dat is altijd mijn criterium geweest. En ik zou ook geen gedonder over geld willen, maar duidelijker de banden doorsnijden op dat vlak.
Tsjor
Men loopt altijd te roepen dat omgang met vader super belangrijk is, dus ik snap wel dat TO niet zomaar haar kinderen bij hun vader weghoudt. Dat zou er ook ineens toe kunnen leiden dat ze ze kwijtraakt trouwens, die dreiging hangt altijd boven de markt in een of andere vorm.
Er is vast ook wel een bepaalde omgang mogelijk, maar dit is niet een werkbare manier blijkbaar. De voorstellen om ze af en op een middag te brengen of ze op neutraal terrein te laten samenzijn lijken mij best prima. Hopelijk kan vader het wel een paar uur volhouden om aandacht te geven en op neutraal terrein valt hij misschien niet gelijk terug in drank etc.
Dat enerzijds de verantwoordelijkheid geheel bij TO gelegd wordt maar er blijkbaar wel sprake is van een omgangsregeling, die dan toch nageleefd zal moeten worden, maakt het ook wel ingewikkeld. Er zit dan toch ergens een instantie mee te kijken, en vader kan natuurlijk gaan protesteren en krijgt hij dan wel helemaal ongelijk?
VT roept nu wel dat het aan TO is maar kun je daar op bouwen als er gezeur komt?
En de kinderen zijn wel klein maar ze helemaal negeren in hun wens hun vader te zien lijkt me ook niet juist. Ze mogen best mopperen of vragen om verbetering. Als dat leidt tot een volledige breuk met hun vader dan leren ze dat ze beter hun mond hadden kunnen houden, dat lijkt me geen goed signaal.
Tsjor, hoe kom je erbij dat vader de kinderen niet zou hebben erkend? Hij heeft geen gezag, maar TO heeft niet gezegd dat hij de kinderen niet erkend zou hebben. Of ik heb heel erg met mijn neus gekeken, maar ik zag in de openingsposting niks over het (niet) erkennen terug.
Ik ga ervan uit dat vader wel juridisch de vader is (hetzij omdat ouders getrouwd waren, hetzij door erkenning) maar dat hij geen gezag heeft, wat dan kan zijn omdat ze nooit getrouwd waren en er nooit gezamenlijk gezag is geregeld, of omdat hij op enig moment het gezag, dat hij dan eerder wel had, is kwijtgeraakt.
Ondertussen sluit ik me verder aan bij alle anderen die zeggen dat het tijd wordt voor TO om te gaan kijken naar een vorm van contact tussen de kinderen en vader waarbij geen overnachting komt kijken. Hiervoor is de MacDonalds geschapen, roep ik dan wel eens. En er zijn nog veel andere manieren om zoiets vorm te geven. Vader kan omgang op die voorwaarden krijgen, en anders maar niet. En als hij het daar niet mee eens is, kan hij naar de rechter stappen.
Wat ik zelf wel mee zou laten wegen is over hoeveel geld het werkelijk gaat. Stel hij ontvangt slechts een uitkering en ligt met een boel schulden en een alcoholprobleem op de bank. Hoeveel valt daar dan nog te halen? To heeft een baan en ontvangt alle toeslagen als alleenstaande ouder. Heb je dan nog zin in financiële afhankelijkheid en eindeloos gedoe met zo'n man die zowel naar TO vervelend is als niet goed kunnen zorgen voor de kinderen.
Natuurlijk is hij verantwoordelijk (er zal erkenning zijn anders is hij niet onderhoudsplichtig en doet het lbio ook niets). Maar voor mijzelf zou dat een afweging zijn.