Helemaal op door zijn gedrag
Ik postte eerder mijn verhaal in het topic 'Ex weigert hulp voor de kinderen'. Ik ben daar in de eerste instantie verder gegaan met mijn verhaal, maar omdat ik wel wat onpartijdige tips kan gebruiken omdat ik het even niet meer zie, hierbij nogmaals mijn verhaal in een nieuw topic. er is veel gebeurd...
Ben ik weer eens...
Intussen is er een heleboel gebeurd. Ik heb een prachtig nieuw huurhuis gevonden en ik ben momenteel druk aan het klussen om er zo snel mogelijk te kunnen gaan wonen. De makelaar is geweest om de echtelijke woning te koop te gaan zetten. Dat volgt in januari. So far, so good, zou je denken, want de man heeft op deze manier zijn zin en ik ben klaar voor een hele nieuwe start! Er is echter nog wel een keerzijde:
De man is bezig met een hetze tegen mij. Dat klint overdreven, maar het is echt zo. De woede over het plotseling willen scheiden, zijn plots aangekochte nieuwe huis en zijn overhaaste besluit om een nieuw leven te starten zijn inmiddels aan het wegebben; ik besef dat ik beter af ben zonder deze leugenaar. Als wij geen kinderen hadden gehad, was ik waarschijnlijk gewoon al geëmigreerd en had hij alle meubels en alle centen waarvan hij vond dat hij er meer recht op had dan ik, in zijn kont mogen steken. Maar juist het feit dat we dus twee prachtige kinderen hebben, maakt het nu zo ongelofelijk moeilijk.
Wat doet hij dan allemaal nog? De man liegt. Dat is niks nieuws, maar het liegen neemt hele hele hele nare vormen aan. Hij liegt tijdens rechtzaken, hij liegt tegen zijn advocaat, zelfs zijn advocaat vertelt niet de waarheid.. Hij verdraait zijn leven zo dat hij er als de perfecte vent uitkomt. Waarom? Omdat hij op de één of andere manier de behoefte heeft om te bewijzen dat ik een slechte vrouw ben. En dat ben ik niet, echt niet. Ja, ik was kwaad op hem en ik heb hem wel eens flink staan uitschelden, maar dat maakt me nog geen slecht mens. De man beweert aan alle kanten dat ik niet deug, dat ik mishandel, dat ik slecht ben, dat ik lieg, dat ik zijn leven verziek, dat ik hem stalk omdat ik niet kan accepteren dat de relatie voorbij is (believe me, dat kan ik wel!), dat ik slecht voor de kinderen zorg en dat ik de reden ben van alles wat mislukt is en wat er nu niet goed gaat.
De man is er op uit om me te breken. Ik heb nauwelijks nog bewegingsvrijheid in mijn leven. Elk telefoongesprek (ja, we bellen nog steeds, hij heeft me namelijk op alle andere manieren geblokkeerd en er moet wel eens iets besproken worden over de kinderen) wordt opgenomen en in elk telefoongesprek probeert hij me zo uit de tent te lokken dat ik boos word en dat hij het zielige slachtoffer lijkt. Meestal lukt dat niet, soms nog wel (stom, ik weet het, ik moet dan gewoon ophangen als ik merk dat ik kwaad word). Als hij de kinderen komt halen, staat er constant een draaiende camera op mij gericht. Zogenaamd omdat ik hem anders zou aanvallen (hallo zeg, ik zou er niet eens over nadenken), maar natuurlijk vooral om mij weer uit de tent te lokken. Elk woord dat ik in zijn ogen verkeerd zeg en elke stap die ik verkeerd doe, worden direct doorgestuurd naar zijn advocaat.
De post wordt al maanden doorgestuurd naar zijn adres. Ik beschik hierdoor dus niet over mijn eigen post, ik word niet op de hoogte gehouden van belangrijke post door hem en ik krijg de post voor de kinderen ook niet meer. Belangrijke info ontvang ik dus niet en mijn kinderen krijgen simpele dingen als ov-chipkaarten pas na heel veel aandringen. De post wordt ook door hem opengemaakt; zo was hij al eerder op de hoogte dat ik mijn zorgverzekering had laten overzetten dan ikzelf de bevestiging had.
Over de verzekeringen en nutsbedrijven gesproken: alles stond en staat veelal nog op zijn naam. Dat is vervelend, want hij had daardoor een soort macht. Douchte ik naar zijn mening te lang? Dan kreeg ik een mail met een screenshot van de Eneco-app. Inzage in verzekeringen heeft hij me nooit gegeven en ook de gegevens van de hypotheek kan ik niet inzien; accounts staan op zijn naam. Sommige verzekeringen heeft hij zonder mededeling opgezegd (zo was het huis ineens niet meer verzekerd) en op andere dingen ging ik niet zitten wachten en heb ik zelf geregeld: Eneco en zorgverzekering heb ik op mijn eigen naam laten zetten. Toen meneer daar achter kwam, was hij woest. Werkelijk ziedend. Hoe durfde ik dat zonder hem te doen?
Bel ik hem, dan hangt hij rustig midden in een zin op, waardoor ik meerdere keren moet bellen om één simpele vraag te stellen. Met deze belgegevens heeft hij een valse aangifte gedaan bij de politie en heeft hij beweerd dat ik hem stelselmatig bedreig, lastigval (ik wil alleen maar contact over de kinderen) en dat ik vaak in de buurt van zijn huis rondhang. De recherche moet mij nu uitnodigen en de politie heeft een zorgmelding gedaan bij Veilig Thuis, dus die krijg ik ook nog achter mijn broek aan. Intussen is juist hij degene die mij tot in detail weet te vertellen hoe laat ik waar loop (mt de kinderen), welke kleding ik aan heb en hoe laat de lichten uit gingen in de kinderkamers (dus hoe laat de kinderen gingen slapen).
En verder? Verder zet de man mij ook in de rechtbank neer als leugenaar. Bij de eerste zitting over de voorlopige voorzieningen werd er als eerste gemeld dat meneer het heel erg jammer vond om er te moeten zitten; hij had er immers uit willen komen via mediation. Het tegendeel is waar: juist ík was degene die nog was ingegaan op het aanbod van de rechtbank voor mediation, hij heeft het vanaf moment één hard willen spelen. Er was ook nog een kort geding aangespannen door hem om mij het huis uit te zetten, omdat meneer van mening was dat ik niet mijn best deed om een ander huis te vinden. Toen ik uiteindelijk, tegen alle verwachting in, tóch ineens een huis kreeg toegewezen, dacht ik dat het kort geding geannuleerd zou worden. Nee, gebeurde niet. Hij liet het doorgaan. De reden? Ik zou niet te vertrouwen zijn, liegen over het huis en toch weer alles tegenhouden vwb de verkoop van dit huis (waarom zou ik dat in godsnaam doen??). Het ging zelfs zo ver dat ik heb moeten tekenen van hem dat ik vrijwillig de sleutel aan de makelaar zal geven als er bezichtigingen zijn. Hij wil mij als compleet infantiel, instabiel en incapabele vrouw neerzetten. Terwijl dat helemaal niet waar is. En daar baal ik van.
Ik kan geen stap meer zetten zonder dat hij er iets van vindt. Doe ik dit? Is het niet goed. Doe ik het echter helemaal anders? Meneer heeft weer commentaar. Hij verzint dingen waar je bij staat, blijft problemen uit zijn leven ontkennen (lekker makkelijk om je kop in het zand te steken om zo niet geconfronteerd te worden met je eigen tekortkomingen...), hij liegt over werkelijk alles en hij heeft mij (ondanks dat ik vecht, mijn energie alleen wil gebruiken om mij te richten op mijn nieuwe leven) totaal in zijn macht. Hij rekt de scheiding enorm, heeft alweer een nieuw kort geding aangekondigd en weigert, ondanks de uitspraak van de rechter, nog steeds om een cent te betalen. Alles is sowieso mijn schuld. Is het kind ziek en laat ik dat weten, zoals afgesproken in het ouderschapsplan? Dan had ik met het kind naar de dokter moeten gaan, wat ben ik toch een slechte moeder. Zijn de kinderen verdrietig omdat de hond ziek is en laat ik dat weten in de overdracht, zoals afgesproken in het ouderschapsplan? Dan krijg ik te horen dat ik de hond dan wel zelf vergiftigd zal hebben.
Hij maakt me kapot. Onterecht en onnodig, mar hij maakt me kapot. De politie zag me gewoon breken. Ze snappen me, ze begrijpen me, maar ze kunnen niks. Ze waarschuwen me om niet zo erg te breken dat ik niet ineens hem een flinke klap uitdeel en dat snap ik, want het lijkt alsof hij op zoiets uit is. Ik kan haast niet meer. Zo naar beneden gehaald worden zonder reden is killing. Ik ben op. Ik werk met alles mee, ik heb alles gedaan wat hij vroeg en nog is het niet genoeg. Ik ben echt op.
Wat kan ik hier nog mee?
Anderen komen ongetwijfeld met veel betere adviezen, maar als leek na je relaas denk ik: stop ermee je om hem druk te maken. Je kunt het niet goed doen, dus probeer dat ook niet. Maak je niet druk om zijn commentaar, zie hem als een irritante buurman die steeds komt klagen. Je hebt sowieso veel last van hem, maar je maakt je er ook nog enorm druk over hoe oneerlijk dat is en dat hij dat niet zou moeten doen en dat jij dat niet verdient etc. En laat dat los, zou ik zeggen. Jij weet dat het onterecht is, hem kun je niet veranderen, haal je schouders op. Dan heeft hij ook minder lol en laat jij je ook niet steeds uit je tent lokken. Stop met meedoen aan zijn spel.
Doe het minimum in het ouderschapsplan. Mail hem, ga niet bellen. Leest hij zijn mail niet? Zijn verantwoording.
Ja vooral die laatste van wat AnnaPolleop schrijft: omdat het bellen niet goed verloopt, mail je vanaf nu. Zij probleem als hij dat niet leest, naar de spam laat verdwijnen of zelfs geblokkeerd heeft. Jij doet je plicht. En schriftelijk kun je het zelfs door iemand anders eerst laten lezen (of het er wel kort, neutraal en feitelijk staat).
Je bent laaiend en strijdbaar. Dat is volkomen te begrijpen als ik dat zo lees. Vanuit mijn jarenlange ervaring met dergelijk gedrag van een ex (hoewel niet zo extreem als dit verhaal, maar ik herken toch wel zeker 80%) kan ik je alleen maar adviseren : Staak de strijd. Stop met vechten. Ben niet meer verbaasd of gekwetst over weer een nieuwe stunt. Heb zo min mogelijk contact, alleen het hoogst noodzakelijke. Alleen via mail. Telefonisch is veel te persoonlijk. Laat de zaken op zijn beloop als hij tegenwerkt, tenzij het echt niet anders kan. De meeste dingen lossen zichzelf op de een of andere manier wel op. Neem de regie in eigen hand. Houdt hij zich niet aan afspraken? Regel het zelf. Kost extra tijd, moeite en geld, jazeker, maar álles is beter dan contact hebben.
Het raakt je enorm dat hij zo liegt en vreselijke dingen over jou zegt en dat is je kwetsbaarheid, je achilleshiel. Daar kun je zelf iets aan doen. Je naasten en dierbaren weten hoe het zit en de rest doet er niet toe. Ook de instanties niet want mochten zij eraan te pas komen en jij blijft zuiver en eerlijk dan prikken ze door zijn verhalen heen. Wees daar maar niet bang voor. In zekere zin ben je nog steeds innig verbonden met hem, nog steeds getrouwd. Alleen niet meer in liefde, maar in haat. Laat hem los en geef jezelf de vrijheid.
Mij heeft het jaren gekost om de dynamiek te kunnen zien en daaruit te stappen. Hopelijk kun jij het sneller, eventueel met hulp. Sterkte.
Ps: nog 1 ding: Jij staat toe dat hij zoveel macht en invloed over je heeft. Jij alleen kan dat veranderen.
Het kost even tijd maar accepteer dat hij je een feeks vindt en verwonder je van binnen over zijn gestoorde gedrag. Die man is knettergek, waarom zou je je ook maar íets aantrekken van wat hij zegt. Jij weet hoe het zit. Hoe rustiger jij blijft, hoe duidelijker de buitenwereld ziet dat hij een hysterische klootzak is.
Ik zou wel een dossier opbouwen van dingen die gebeuren, incidenten noteren. Hij gaat zo ver met zijn leugens dat dat ergens spaak gaat lopen en dat jij kunt bewijzen dat hij liegt. Ik zou het gewoon bijhouden. Misschien komt het nog eens van pas als hij je weer eens ergens van beschuldigt in de rechtbank. Misschien kun je zelf een deurbelcamera installeren zodat zijn intimiderende gedrag bij de voordeur gefilmd wordt?
Ik denk dat het goed is om hem voorlopig niet alleen te zien. Laat je vader maar bij jou bij de deur komen staan. Of zelfs de overdracht doen. Ik zou hem niet meer bellen. Ik zou mailen. Als hij jou blokkeert, is dat zijn probleem. Gooi desnoods een briefje in de bus als het moet. Schep afstand. Als hij doorgaat met een strijd waar jij niet aan meedoet, valt hij vroeg of laat in zijn eigen zwaard.
Ik snap dat je er last van hebt hoor. Het geeft veel spanning. Maar dat is ook zijn bedoeling. Hoe minder je laat merken dat het je raakt, hoe groter de kans dat hij ermee ophoudt. Raas af en toe tegen een vriendin of ouder ongegeneerd uit over zijn buitensporige gedrag. Zorg dat je je emoties ergens anders kwijt raakt. Doe tegen hem zo onverstoorbaar mogelijk en probeer zelfs te glimlachen of te vragen hoe zijn rit was. Sociale clichés. Je meent er niks van natuurlijk maar ergens voelt dat heel grappig en heel sterk, dat je ijzerenheinig in staat bent om net te doen alsof er niks aan de hand is. Dat kan niet zomaar van de ene dag op de andere. Dat moet geoefend worden. Maar volgens mij ben je daar al volop mee bezig!
Hou je taai! Ik hoop dat de energie er een beetje uitgaat naarmate er meer dingen vast staan.
Zou er iets veranderen als je voortaan vriendelijk-maar-onverschillig tegen hem doet? (Voor zover je dat al niet doet). Of zelfs mild-positief. Je ex en zijn vriendin hebben er namelijk veel belang bij dat jij een foute vrouw lijkt. Probeer er alles aan te doen om dat te voorkomen/om te keren.
Die vriendin wil volgens mij dat jij een heks lijkt - omdat ze zo jouw ex aan zich kan binden. Ze is namelijk haar eigen man en haar eigen huis al kwijt geraakt. Ze mag nu niet falen.
Jouw ex wil ook dat jij een heks lijkt. Ik denk dat hij best beseft dat hij enorme fouten heeft gemaakt. Als hij dronken is, lijkt hij dat maar al te goed te beseffen. Maar hij zit zo in de tang dat hij dat niet kan en wil toegeven aan zichzelf (en die vriendin).
Zo lang jij de heks lijkt in dit zwarte sprookje, kan hij aan zichzelf verantwoorden wat hij deed en doet. Steeds weer zoekt hij de bevestiging dat jij de foute persoon bent en niet hijzelf. Zijn nieuwe vriendin zal hem daarin volledig bevestigen.
Probeer, stap voor stap, in een engel te veranderen. Zijn camera kan daarbij zelfs in je voordeel werken. Wees eerst vriendelijk en houd tegelijk onverschillige afstand. Bouw het langzamerhand op. Toon begrip. Geef hem af en toe een complimentje. Begin hem te behandelen alsof hij het slachtoffer is.
Ben heel benieuwd of er dan iets verandert bij hem.
Er zijn mensen, ik heb er meerdere gekend, die de werkelijkheid zodanig naar hun hand zetten dat ze er zelf in geloven. Het heeft dan geen zin zo iemand op de onwaarheden te wijzen, want zelfreflectie is er niet bij, en ze zijn er zelf inmiddels van overtuigd dat ze de waarheid spreken.
Discussie is zinloos. Zeg droogjes "ik herinner me dat heel anders" en laat het daarbij. Communiceer schriftelijk, neem af en toe zelf ook een wat op en bewaar dat, en hoop dat anderen tzt ook zien dat hij niet helemaal fris is
Ik zou niet meer met hem in discussie gaan. Het heeft toch geen zin. Hij draait het toch wel weer zo dat zijn conclusie uiteindelijk altijd is dat het jouw schuld is.
Mededelingen die je moet doen, gewoon simpel en kort per mail.
Temet schreef op 16-12-2023 om 12:47:
Er zijn mensen, ik heb er meerdere gekend, die de werkelijkheid zodanig naar hun hand zetten dat ze er zelf in geloven. Het heeft dan geen zin zo iemand op de onwaarheden te wijzen, want zelfreflectie is er niet bij, en ze zijn er zelf inmiddels van overtuigd dat ze de waarheid spreken.
Discussie is zinloos. Zeg droogjes "ik herinner me dat heel anders" en laat het daarbij. Communiceer schriftelijk, neem af en toe zelf ook een wat op en bewaar dat, en hoop dat anderen tzt ook zien dat hij niet helemaal fris is
Op deze manier heb ik het ook opgelost met mijn ex-vrouw. Die stond er ongeveer net zo in als de ex van TO. Hier wel met veilig thuis en zelfs OTS te maken gehad dankzij haar. Maar naar een jaar zagen zowel RvK als rechter in dat er wel heel veel niet klopte aan haar verhaal en dat alles over de rug van de kinderen werd gespeeld om mij in een kwaad daglicht te stellen. Eindresultaat is dat het nu lekker rustig is vanaf haar kant. Aangiftes en beschuldigingen zijn er nog wel, maar wordt door de hulpverlenende instanties niets mee gedaan.