Gsm tiener bij controlerende ex

Misschien worden de verzoekjes wel minder met de gsm. Alleen de berichtjes meer. Heeft die man tijd over ofzo? Of is het gewoon allemaal heel logisch dat hij ze ziet aangezien de kinderen van zowel zijn ex als zijn nieuwe partner bijelkaar in de klas als op sport zitten? Lijkt mij geen gezonde situatie. Al die vergelijkingen alleen maar: X doet het beter op school/sport dan jij. Je wil toch ook je tweeling een eigen leven geven met eigen verhalen? Nu zit je stief bij je in de klas en op sport. Wat kletst die door?

Ongezond eten? Ongezonde situatie!

jJe kunt toch mocht het nodig zijn zijn nummer blokkeren op de mobiel van je zoon?

Nee is (voorlopig) ook een antwoord.
Je hoeft niet alles toe te staan omdat vriendjes het hebben of doen.
Ik zou de druk van de vader via de mobiel nog maar even uitstellen. Klinkt nu al zwaar genoeg voor de kinderen.
In de tussentijd kan je kijken hoe je je kind weerbaarder kunt maken tegen ongewenst gedrag van vader of anderen. Ik zou het breder trekken, is altijd beter.

Hannelore81 schreef op 06-05-2022 om 09:13:

[..]

Antwoord: hij kan de kinderen niet missen, speelt steeds slachtoffer, maar is er zelf met iemand anders vandoor gegaan.. Kan de contrôle niet lossen nu. Ze hebben 1 weekend met hun 2 zonder kids op 14dg, en dan zoeken ze mij nog op. En inderdaad, hij komt heel veel te weten via de andere kids.. Heeft ook ouderlijk toezicht op de switch gezet zonder afspraak. Die switch gaat heen en weer.. en nog zoveel meer... Rapporten werden zelfs luidop voorgelezen.. Jongens uiten hun ongenoegen hier.. Ik luister maar meer niet.. Niet fijn om zo machteloos te zijn...

Ik zou toch eens een 1 op 1 gesprek met de man houden. Niet verwijtend over zijn nieuwe relatie maar over het feit dat de stiefbroertjes meer uit elkaar gehouden moeten worden en dat rapporten ook niet voorgelezen worden aan broers onderling. Vraag hem hoe hij het zelf had gevonden als zijn kindertijd zo was en hoeveel brandstof hij nog nodig heeft voor die jongens gezamenlijk gaan ontploffen? Je kunt niks doen aan de situatie op zich maar wel aan hoe hij er mee om gaat. 

Dat je ex een telefoon geeft aan zijn kind daar kun je heel veel van vinden, maar heb je geen invloed op. Je kunt wel zeggen dat de telefoon bij jou thuis niet gebruikt mag worden omdat jij hem nog te jong vindt voor een telefoon of het niet nodig vindt. 
Uiteindelijk als hij naar het voortgezet onderwijs gaat zal hij toch een telefoon nodig hebben, dus ooit kom je toch op dit punt.

Hebben de jongens er last van dat ze bij elkaar in de klas zitten en op voetbal? 
Over wat er bij jou mag (eten, kleding, etc) heeft hij niks te zeggen. Over dat hij met zijn stiefzonen naar voetbal gaat heb jij niks te zeggen. Hebben jouw kinderen er last van als ze hem in jouw week vaak zien of heb jij daar last van?

Hannelore81 schreef op 06-05-2022 om 09:13:

[..]

Antwoord: hij kan de kinderen niet missen, speelt steeds slachtoffer, maar is er zelf met iemand anders vandoor gegaan.. Kan de contrôle niet lossen nu. Ze hebben 1 weekend met hun 2 zonder kids op 14dg, en dan zoeken ze mij nog op. En inderdaad, hij komt heel veel te weten via de andere kids.. Heeft ook ouderlijk toezicht op de switch gezet zonder afspraak. Die switch gaat heen en weer.. en nog zoveel meer... Rapporten werden zelfs luidop voorgelezen.. Jongens uiten hun ongenoegen hier.. Ik luister maar meer niet.. Niet fijn om zo machteloos te zijn...

Ik moet zeggen dat ik je verhaal niet 100% begrijp (ik denk dat je Vlaams bent?), maar wat ik zie is een vader, die niet meer hield van zijn vrouw, maar wel van zijn kinderen. Ik vind het helemaal niet raar dat hij betrokken is bij de sport van zijn kinderen, óók in de week dat hij de kinderen niet heeft. Het zijn toch ook in de week dat ze niet bij hem zijn nog gewoon zijn kinderen?

Maar wat ik zeg: ik begrijp jouw tekst niet volledig (op de switch?) en er is sowieso niet aan te zien of het interesse of obsessie is. Dus staat hij bij jullie huis of komt hij bij de wedstrijd van jullie kinderen kijken. Sowieso is het lastig om onderscheid te zien, want hij komt er ook vanwege zijn pluskinderen. Moet hij jullie kinderen dan negeren?

En dat hij dingen hoort van zijn pluskinderen is niet meer dan logisch (mijn ouders en schoonouders woonden in dezelfde plek en gingen onderling ook met elkaar om, dus daar hoorde ik ook wel dingen van de een over de ander).

Wat mij wel intrigeert is de opmerking: "Ze hebben 1 weekend met hun 2 zonder kids op 14dg, en dan zoeken ze mij nog op." Zoeken ze jou op of de kinderen? En waar zoeken ze die op, komen ze naar een wedstrijd kijken of komen ze bij jullie huis? Omdat ze een weekend geen kinderen hebben, zouden ze dan automatisch hun interesse in de kinderen moeten verliezen?

Kortom: ik ken de werkelijke situatie niet, maar is het niet mogelijk dat dit een liefhebbende, geïnteresseerde, betrokken vader is - die veel van ze houdt en ze erg mist als ze er niet zijn? [Misschien wel een vader waar veel andere moeders hun handen bij zouden dichtknijpen, omdat ze hun ex-partner er met de haren bij moeten slepen om de omgangsregeling te volgen en wat interesse tonen voor hun kinderen]

Eens met Jesse, ik vind je manier van schrijven ook niet helemaal duidelijk. En ik heb dezelfde vragen.

Zijn er overigens mogelijkheden om de levens van jouw kinderen wat uit elkaar te halen met de stiefbroertjes? Bijv. de jongste naar een andere basisschool, de oudste straks naar een andere middelbare school dan de stiefbroertjes? Verhuizen?

11 jaar lijkt mij een heel normale leeftijd voor een mobieltje. Je kunt je kind wel leren dat je notificaties van appjes ook (per persoon/groep) uit kunt zetten. 
Verder zal je kind zeker naarmate hij ouder wordt steeds meer zelf zijn weg moeten vinden in het contact met zijn vader. 

Ik neem aan dat met de Switch, de gelijknamige spelcomputer bedoeld wordt. Als de vader van je kinderen het ouderlijk toezicht dat hij daarop gezet heeft misbruikt door de kinderen of jou aan te spreken op hun speeltijd terwijl ze bij jou zijn, dan zou ik daar ook wel van balen.
Maar volgens mij kun je daar verder niets mee dan je schouders ophalen en je er verder niets van aantrekken.
Die mobiele telefoon komt er toch wel, en kinderen zijn heel goed in het negeren van hun ouders op die telefoon. Daar zou ik me dus ook niet druk om maken. Je kinderen worden tieners, die zullen zich linksom of rechtsom losmaken van hun ouders.

Een keer zullen je kinderen toch aan 'n mobiele telefoon gaan. Of dat nu op hun 10e, 11e, 12e of voor mij part 16e is, daar kun je over discussiëren, maar heel ver weg is dat moment niet meer. Als je het nu weet uit te stellen, dan heeft 'ie volgend jaar wel een mobiele telefoon. Je gaat dat toch niet tegenhouden. 

Uiteindelijk zullen je kinderen ook moeten leren om om te gaan met aandacht van ouders op hun telefoon. Je kunt hem moeilijk verbieden om in "jouw tijd" contact te hebben met zijn kinderen. Als de kinderen dat willen en hij wil dat, dan is dat prima verder. Niet iets wat je zou moeten verbieden. 

Uiteindelijk zijn de meeste kinderen een ouder die de hele dag berichtjes zit te sturen zelf zo wel beu. Mijn kinderen zijn wat ouder, maar zaten er een paar jaar geleden ook niet op te wachten als ik ze de hele dag door berichten zou sturen of zou bellen. 

Verder vind ik het nogal wat dat je stelt dat hij zijn plusjongens "gebruikt". Wat moet hij dan? Met die plusjongens niet mee gaan naar dingen, omdat hij daar mogelijk jou tegenkomt...?

Verder een beetje het standaard geklaag na een scheiding over verschillende regels en inzichten qua opvoeding. De een vindt dat ze bij de ander ongezond eten, de ander vindt dat hij z'n kinderen en pluskinderen niet genoeg uit elkaar houdt of dat hij mee gaat met het voetbal, etc. Dat zijn allemaal geen dingen waar je heel veel over te zeggen hebt. 

Net zoals dat jij niet bepaalt of hij met zijn pluskinderen mee naar het voetbal gaat, bepaalt hij niet wat ze bij jou eten of wat voor kleren ze naar school aanmoeten. 

Doet mij denken aan een pleegkind dat vrienden een tijdje in huis hadden. Als het kind bij vader was, stond moeder hem smorgens bij school op te wachten met snoep en smiddags na schooltijd weer. Toen hij uit huis was, deed ze hetzelfde. En voortdurend contact zoeken. Het kind werd er zelf ook kregel van, dus die begon af en toe te "duiken", naar vrienden te gaan zonder te zeggen waar hij was, telefoon uit, een trein later pakken etc. Pubers willen op den duur hun eigen leven, niet steeds overal pa of ma op zien duiken.
De Wifi savonds uitzetten hielp ook niet want toen kreeg hij 4G van moeder. Hoe het verder gegaan is weet ik niet, maar zijn moeder was een borderliner kreeg ik de indruk: gewoon niet binnen de perken te houden.
Ik snap de mensen hier die vinden dat het hardstikke aardig is van de in de startpost genoemde vader, maar ik persoonlijk vind ik de ex van TO  veel te ver gaan. Het begint op stalking te lijken en de kinderen vinden het duidelijk niet fijn. Betrokkenheid is iets anders dan voortdurende bemoeizucht.
Er wordt hier altijd gezegd dat je je niet met de opvoedstijl van je ex moet bemoeien, maar andersom is het blijkbaar wel prima?
Tips heb ik niet, want dit soort mensen is verdraaid lastig op afstand te houden zelfs al verhuis je, maar het dicht bij elkaar in de buurt wonen helpt natuurlijk niet mee.

WendelmoedM schreef op 07-05-2022 om 08:27:

Doet mij denken aan een pleegkind dat vrienden een tijdje in huis hadden. Als het kind bij vader was, stond moeder hem smorgens bij school op te wachten met snoep en smiddags na schooltijd weer. Toen hij uit huis was, deed ze hetzelfde. En voortdurend contact zoeken. Het kind werd er zelf ook kregel van, dus die begon af en toe te "duiken", naar vrienden te gaan zonder te zeggen waar hij was, telefoon uit, een trein later pakken etc. Pubers willen op den duur hun eigen leven, niet steeds overal pa of ma op zien duiken.
De Wifi savonds uitzetten hielp ook niet want toen kreeg hij 4G van moeder. Hoe het verder gegaan is weet ik niet, maar zijn moeder was een borderliner kreeg ik de indruk: gewoon niet binnen de perken te houden.
Ik snap de mensen hier die vinden dat het hardstikke aardig is van de in de startpost genoemde vader, maar ik persoonlijk vind ik de ex van TO veel te ver gaan. Het begint op stalking te lijken en de kinderen vinden het duidelijk niet fijn. Betrokkenheid is iets anders dan voortdurende bemoeizucht.
Er wordt hier altijd gezegd dat je je niet met de opvoedstijl van je ex moet bemoeien, maar andersom is het blijkbaar wel prima?
Tips heb ik niet, want dit soort mensen is verdraaid lastig op afstand te houden zelfs al verhuis je, maar het dicht bij elkaar in de buurt wonen helpt natuurlijk niet mee.

Mijn punt was juist dat wij dat niet kunnen beoordelen nav het verhaal van TO.

Ik lees een moeder die (mogelijk) nog steeds boos is omdat ze door ex bedrogen en in de steek gelaten is. En die vind dat als de kinderen bij haar zijn, dat hun vader dan 'niet bestaat' en dat vader in die periode ook moet doen alsof de kinderen niet bestaan. Hij woont nu eenmaal in de buurt en hij heeft pluskinderen die een vrijwel gelijk leven hebben, dus niet raar dat hij dan al op die plekken komt, maar daarbuiten kan hij ze ook best op sport komen aanmoedigen.

Maar goed, ik vind dat normaal. Ik ken ook een vrouw die uitscholden werd door haar ex toen ze bij een sportwedstrijd kwam kijken op een dag die 'niet van haar was'. En een vader die de rijbeurten in zijn vrije weekend wilde hebben en dan reed (ex wilde überhaupt niet rijden), dan zag hij zijn kind nog wat vaker (en in 'zijn' weekend had hij ook de anderen kinderen).

Dit zijn nog geen pubers, dit zijn basisschoolkinderen.

Als een moeder hier op het forum kwijt wil dat ze haar kinderen zo mist als ze bij ex zijn, dan hebben we daar alle begrip voor - maar voor een vader geldt natuurlijk precies hetzelfde.

"Hij woont in de buurt helaas". Zeg dat eens tegen mensen van wie de ex naar de andere kant van het land is verhuisd...