Gedrag bonuskind, ik weet het niet meer…

Als je vriend verandering wil, moet hij in actie komen. Met de moeder schakelen en naar de huisarts en/of naar de gemeente. Wat is de reden dat beide ouders zo afwachtend zijn terwijl de boel overduidelijk flink fout gaat? 
Wonen jullie samen? Dat zou het heel lastig maken. Als jullie niet samenwonen, kun je zelf grenzen stellen. Wat is je bottom line (en dan natuurlijk niet meteen alles willen) en voor jezelf bepalen: we komen alleen bij elkaar met de kinderen als daar en daar aan gewerkt wordt.

Als er wat met kleuter aan de hand is, is dat nog steeds geen reden om ongewenst gedrag niet te corrigeren. Ook al een kind een etiketje heeft, mag het nog steeds geen mensen uitschelden of agressief of racistisch bejegenen. Ook dan moet een kind leren dat het niet altijd zijn zin kan krijgen. 
Wat merken ze hier op school van? Heeft de kleuter wel vriendjes? Wat vindt hij/zij wel leuk om te doen? Doet je vriend ook wel eens één op één dingen met hem/haar?

Een kleuter verzint zelf geen racistische opmerkingen, dus die moet dat kind ergens opgepikt hebben. Bij moeder, opa en oma, de buren, school/opvang. Dat zou ik als ouder willen weten, want daar wil ik mijn kind niet aan blootstellen.
Hoe vaak is het kind van je vriend er? En hoe vaak bij moeder en opvang/school? Misschien is dat teveel voor hem en moeten jullie kijken waar je meer rust en stabiliteit in kunt bouwen. Het klinkt in ieder geval alsof dit kind flink overvraagd wordt. Ga ervan uit dat een kind niet ‘slecht’ is, maar dat het gedrag dat het laat zien voortkomen uit onvermogen en onmacht. Dan is de kunst om uit te vogelen wat er precies teveel is voor dit kind. En dan is het aan de ouders om daar iets mee/aan te doen. Ik zou het slecht trekken als mijn partner zijn kind niet zou corrigeren en geen actie onderneemt. Voor mij zou dat reden zijn om (weer) te gaan LATten. Want hier zou ik mijn eigen kind niet an bloot willen stellen. Tijd dus voor een heel goed gesprek met je partner.

Kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid en grenzen. Kind leert die zo niet en dan leren ze het uiteindelijk op de harde manier. Dan krijgen ze overal straf, worden weggestuurd, niemand vindt het kind leuk. Dat lijkt me ook niet iets wat je wil als ouder. En dan, ga je het oplossen door thuis nog meer alles goed te vinden omdat het zo zielig is dat niemand het kind leuk vindt?
Steeds sorry zeggen en dan weer verder gaan met ongewenst gedrag, dat brengt niemand iets, ook de kleuter zelf niet. Het is niet zo dat alles mag als je daarna maar sorry zegt. 
Dat bang zijn dat kleuter liever bij mama is, zou ik loslaten. Zelfs al is dat zo, dat bepaalt de kleuter nog helemaal niet. Er is gewoon een omgangsregeling die gevolgd wordt.

Misschien proberen om wel zoveel mogelijk rust en regelmaat in te bouwen wanneer de kleuter bij jullie is? Het is voor zo'n kind ook niet niks allemaal. 

Kleuters kunnen echte draken zijn maar boos worden helpt meestal maar weinig. Je kunt beter insteken op positieve aandacht en bij zo’n racistische opmerking snel afkappen met iets als: ‘We zeggen alleen maar aardige dingen over mensen.’

Emmalien88 schreef op 24-10-2022 om 13:23:

Het is 50/50. Ik denk ook dat het te maken heeft met onrust en ouders die niet op 1 lijn zitten qua opvoeding, grootouders van 2 kanten die zich behoorlijk met de opvoeding bemoeien. Mijn vriend heeft het gevoel altijd boos te moeten zijn wanneer kleuter er is. En dat wil hij niet en laat het dan maar. Vrienden beginnen het nu ook te zeggen en dat kwetst hem heel erg. Wat ik ook goed snap.

Vriend kan het ook presenteren als: ‘ik weet niet hoe ik het als vader moet aanpakken met hem’ en zelf contact zoeken met een opvoedondersteuner. In dat geval hoeft ex het er niet mee eens te zijn dat er iets met het kind aan de hand is. Dan gaat er alvast een balletje rollen. En als dit kind zulk opvallend gedrag vertoont dat buitenstaanders er hinder van ondervinden, zal het toch ook niet lang duren voordat school aan de bel trekt. 

Ik zou het welzijn van jouw eigen kind in de gaten houden. Misschien juist wat meer op pad als stiefkind er is, jouw kind eens wat vaker laten logeren bij grootouders of vriendje. 50/50 is best veel als je dan als kind steeds op je kamer zit. In kerngezinnen hebben kinderen het er ook maar mee te doen als ze een gecompliceerd brusje hebben. Maar dit is geen kerngezin en dat maakt natuurlijk toch verschil. Lastig hoor. 

Emmalien88 schreef op 24-10-2022 om 13:12:

Sinds de zomer gaat kleuter naar school en krijgt regelmatig straf vanwege het schoppen en slaan van andere kinderen. School heeft verder nog niet aan de bel getrokken.

Vader kan ook pro-actief naar school gaan en vragen: “Wat denken jullie dat er aan de hand is? Zien jullie aanleiding voor onderzoek?” Als die ja zeggen, heeft hij een bondgenoot. Zo ook die opvoedondersteuner waar ik het in mijn vorige bericht over had. Als verschillende professionals zeggen: er is iets en er moet iets, dan kan moeder op een gegeven moment haast niet anders dan zich erbij aansluiten. 

Er zal binnenkort ook wel een oudergesprek zijn op school.
Ik vind het overigens wel zorgelijk dat moeder schoppen en slaan normaal gedrag vindt. Dat is het niet. En als je het niet corrigeert, wordt het dat voor een kind wel.

Kinderen begrijpen doorgaans best wel dat op andere plekken andere regels gelden. Bijvoorbeeld school en thuis. Maar ook bij papa, bij mama, bij opa en oma, etc. 
Begin met duidelijk zijn en met consequent zijn. Dat is voor alle kinderen belangrijk.
En wat Mija al schrijft; opvoedondersteuning kan vader ook voor zichzelf vragen als moeder dat niet nodig vindt.