feedback :)

Probeer je te richten op herstel i.p.v. op je schuldgevoel. Schuldgevoel is nodeloos verspilde energie die nog nooit iemand geholpen heeft. Probeer bijv. te visualiseren hoe fijn het is als je hertseld bent en je dochter gewoon weer kan komen.
Nee, natuurlijk wil je dochter je heus nog wel zien nadat je afgezegd hebt. Je moet er geen gewoonte van maken maken natuurlijk. Daarom ben je ook een beetje van je ex afhankelijk hoe zei het brengt naar haar.
Weet je trouwens dat er meer middelen zijn dan ritalin of concerta? Je kunt ook overleggen met de arts of dexamfetamine iets voor je is. 
Als angst en paniekaanvallen een gevolg zijn van die rebound/ritalin, dan brengt het je verder van huis.

"zij"

Zonne2017 schreef op 05-06-2022 om 00:17:

Als het middel erger is dan de kwaal, waarom zou je er dan mee doorgaan ? Je bent er in geslaagd om 30 jaar te worden zonder ADHD medicatie. Medicatie is niet zaligmakend en in jou geval misschien zelfs contra productief ivm de rebounds (die echt wel heftig kunnen zijn en blijven) en de PTSS. Ik zou insteken op psycho-educatie. Dan leer je omgaan met jou specifieke belemmeringen. Het is een langer traject dan de relatief korte klap van de medicatie, maar je hebt er veel meer aan en voor de rest van je leven. Je hebt een keuze hè ? Leg het eens voor aan je behandelaar. ( Ik realiseer me dat ADHD medicatie ingeregeld moet worden en dat dat lang kan duren.)

Dat duurt niet zo lang, ADHD medicatie. Met een week weet je al vrij goed in welke richting het te zoeken en met nog eens twee weken ben je zeker op een goed punt gekomen. Daarna is het meer een kwestie van besluiten wanneer je wel of niet slikt en of kortwerkende medicatie 3 of 3,5 of 4 uur werkt. 

Gr Angela

Even iets anders: er bestaan ook alternatieven voor Ritalin (die bijvoorbeeld langwerkend zijn) waarbij er minder kans op rebound ontstaat.

Heb je deze neveneffecten als eens besproken met je voorschrijvend arts? 

Je bent ziek. Daar kun je niks aan doen en maakt je geen slechte ouder. 
En dat kun je ook best aan je kind uitleggen, niet in detail, maar op haar niveau. 
Dat het niet goed met je ging omdat je ziekte opspeelde en je op dat moment niet in staat was om leuke dingen met haar te doen. Maar woensdag wel. 

Het medische gedeelte in je verhaal geef ik geen adviezen over, het lijkt me goed om te overleggen met je behandelaar. 
Wat ik me wel afvraag is of het nodig is als je dochter een weekend komt om het vol te boeken met activiteiten, veel uitjes en alleen maar leuke dingen doen. De verwachtingen voor jezelf liggen dan zo hoog, dat veroorzaakt misschien extra stress? 
Had je dochter wel kunnen komen als je samen een boodschapje was gaan doen, stukje wandelen, een ijsje eten en/of het thuis gezellig samen hebt? 

En natuurlijk wil je dochter nog wel naar je toe en is ze dol op je. Ze wil gewoon bij je zijn, een kind vraagt niet om een super actief weekend. 
Naast je werk en andere bezigheden is het fijn om te kunnen ontspannen, een ontspannen vader is een gezellige vader. 

Je bent natuurlijk geen slechte vader. Het is niet jouw schuld dat je psychische problematiek zo heftig opspeelt. Maar, het heeft natuurlijk wel gevolgen, voor je dochter, voor je ex. Je zal je ex moeten proberen te betrekken hierbij, zodat ze ziet dat je je verantwoordelijkheid neemt. Want je neemt ook de verantwoordelijkheid als je besluit dat je psychische toestand te grillig is om goed voor je dochter te zorgen en dan hulp te vragen. En tegelijkertijd moet je natuurlijk wel echt je best doen om je afspraken met je ex te kunnen waarmaken. Er zal een evenwicht moeten ontstaan en je zult je ex moeten laten zien dat je daar serieus aan werkt. 
Over die medicatie zou ik ook (snel) overleggen met je behandelaar. Als de rebound zo heftig is dat je er paniek van krijgt, lijkt me dat het paard achter de wagen spannen. Dan zal verder gekeken moeten worden. Is het mogelijk de rebound te dempen met een lage dosering kortwerkend? Is er een ander middel mogelijk waarbij een 24-uurs spiegel wordt opgebouwd? Is eventueel een lage dosering anti-psychotica mogelijk voor een betere prikkelverwerking? Zomaar wat vragen die je bij de psychiater kunt stellen. Ik denk dat het belangrijk is om daarbij aan te geven dat je alleenstaand ouder bent en het je dus niet kunt veroorloven heel diep weg te zakken. Er is weinig ruimte voor experiment en mislukken, in de dagen dat kind bij jou is. Er is immers geen back up. Een arts zal daarmee rekening moeten houden, vind ik. Dan bijvoorbeeld maar wat meer medicatie, liefst tijdelijk. Of een intensievere begeleiding. Maar je moet wel overeind kunnen blijven voor je kind. 

Iemand anders merkte ook al op waarom moet zo’n weekend vol zijn met activiteiten en uitjes met zelfs een draaiboek! Je bent toch niet het animatieteam? Je bent haar vader. Doe wat je normaal ook doet maar dan aangepast en een leuke kinderserie en een spelletje gansebord.
Het wordt voor de moeder ook lastig als jij er een soort van evenement van maakt, bij moeder zal ook alles gewoon moeten gaan.

Nou misschien is dat 'draaiboek' meer een soort structuur-dingetje?

Als je kind regelmatig een weekend komt, hoef je echt niet altijd leuke dingen te gaan doen. Een keertje naar de winkel of de markt kan ook leuk zijn.
Een draaiboek maken is niet nodig voor als je kind komt. Die draait gewoon mee in je huishouden zoals ze dat bij de moeder ook doet. Er is vast wel een soort planning van activiteiten, dat hebben wij ook (school, sport, zwemles, bso, uitje), maar niet tot in detail vastgelegd. 

Verder zou ik over de bijwerkingen van de medicatie wel naar een arts gaan. Wat is erger, het middel of de kwaal?