Ex verhuist naar het buitenland
Mijn ex en ik zijn 9 jaar uit elkaar. We hebben de afspraak dat hij de kinderen eens in de 14 dagen een weekend heeft. Dit ging goed tot vorig jaar. Toen moest hij veel reizen voor zijn werk. Sinds dit jaar heeft hij besloten om in het buitenland te gaan wonen. Dit heeft hij niet met de kinderen (17, 13 en 9) overlegd en ook niet met mij, hoe hij omgang met de kinderen denkt te willen. Nu wil hij dat de kinderen in de vakanties naar hem toekomen. Maar nu wil 1 van de kinderen dit niet. Die vind de afstand te ver en vind dan dat hij te ver bij mij vandaan is. Ik sta achter mijn kind (kinderen) maar dit betekend nu dat ik dus een kwade ex heb. Wat zijn mijn rechten? Moet ik de kinderen zomaar/verplicht naar het buitenland sturen?
Nou
Zolang je ex de omgangsregeling niet veranderd heeft via de rechter, hoef je helemaal niets. Maar waarom zou je dat niet doen?
En een kind moet misschien nog even aan het idee wennen. En als dat echt onoverkomelijk is kun je dat ook nog aangeven bij de rechter mocht het zover komen. En dan kun je altijd nog besluiten om een kind niet te sturen met redenen. Je kunt in elk geval vragen dat hij de reiskosten betaald.
En bedenk voor jezelf en met je kinderen om welke vakanties, wanneer, het dan zou gaan.
Kinderen willen het contact met hun vader toch ook houden?
Tussenweg
Kun je niet met je ex-man een tussenweg vinden voor het kind dat niet wil? Als de andere kinderen wel willen, waarom zou je ze dan niet laten gaan. Het kan een verrijking zijn voor ze.
Een tussenweg kan zijn dat vader met dat kind in Nederland vakantie viert. Dan zien ze elkaar toch, maar zonder de druk van het naar het buitenland moeten gaan.
Ik zou niet meteen gaan kijken naar rechten en plichten. Probeer te kijken naar mogelijkheden en er samen uitkomen. Dat is voor alle partijen beter. Is het handig wat vader heeft gedaan, nee absoluut niet. Helaas is het nu een feit en kun je dat niet meer veranderen.
Ga dus in gesprek met de vader van je kinderen om samen een oplossing te zoeken.
Reactie
Het is ook zeker niet mijn bedoeling om dit via een rechter te doen. De andere 2 gaan ook, omdat ze dit ook willen. Het gaat er ook niet echt over dat ik niet wil dat ze niet gaan. Dat mogen ze van mij juist wel. Ze hebben een band nodig met hun vader, uit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat dat heel belangrijk is. Maar ik vind wel dat de kinderen een mening mogen hebben en dat ik daar dan voor op moet komen of dit nu gaan of blijven is.
Het zou gewoon makkelijker zijn als hij de vakanties eerst met mij zou bespreken (hij heeft mijn handtekening nodig om de kinderen mee naar het buitenland te nemen) ipv eerst met de kinderen.
Ook heb ik de vertrouwenspersoon van school ingeschakeld omdat ik juist wil dat de kinderen keuzes maken die ze zelf willen en niet om het mij of hun vader het naar de zin te maken. Helaas had ik dit zonder overleg gedaan en dat neemt hij me kwalijk. Ik zag er het kwaad niet van in, ik wilde handelen in het belang van de kinderen.
Een gezamenlijke oplossing is er niet, dat hebben we geprobeerd, maar dat loopt op niets uit.
niet juridisch oplossen
Waarom gaan toch mijn haren overeind staan als er meteen om juridisch advies wordt gevraagd wat je rechten zijn. Het is duidelijk dat jij en je ex niet goed kunnen communiceren en nee het is geen schoonheidsprijs die je ex verdient door aan te geven dat hij naar het buitenland gaat. Maar anderzijds, had hij dan eerst met je moeten overleggen of zo?
Zie het zakelijk, de oude regeling van ééns in de 2 weken gaat niet meer op en jullie moeten op zoek naar een nieuwe regeling, zodat je kinderen contact kunnen blijven houden met hun vader. Dat is van belang.
En als één van je kinderen aangeeft niet te willen, dan kun je helemaal als moeder daar in meegaan en zeggen dat je hem/haar hierin volledig steunt, of gewoon mededelen dat er niet zoveel te kiezen valt en dat het goed is voor je kind als hij/zij contact blijft onderhouden met vader. Oftewel, het is ook de houding van de moeder die hier een rol in kan spelen om contact te blijven houden met vader. Bedenk ook dat als kind nu vader niet meer in de vakanties ziet dit feitelijk neerkomt op het verbreken van het contact tussen vader en kind. Dat vind ik nogal wat, want dat is vaak moeilijk op latere leeftijd te herstellen.
Dus, tenzij ex de kinderen niet mishandelt of zo, zou ik de oplossing zoeken op een praktische manier en niet juridisch.
reactie
Het is niet de bedoeling om juridisch advies te vragen, daarvoor zou ik naar een advocaat moeten gaan. Ik vind wel dat ik als ouder ook een mening mag hebben, ik vind het nogal wat dat ik op een ruim 9 uur durende vlucht ja moet zeggen. Moet de vader daar niet aan denken dat hij het contact als het ware verbreekt door naar het buitenland te verhuizen? Over de zomervakantie hebben de kinderen idd niets te kiezen, maar dit gaat om een voorjaarsvakantie van een week waarin ze in het weekend terugkomen en de maandag weer naar school moeten en ze dus een jetlag hebben.
De regeling die hij mij als het ware oplegt nu is dat hij een mailtje stuurt met wanneer hij in Nederland is en dat hij ze dan een weekend wil. Dit maakt het soms erg lastig om zelf dingen in te plannen voor de kinderen. Dit maakt een enorme inbreuk op ons gezinsleven, dus misschien is het idd gek dat hij eerst gepraat had met mij. Dat hij misschien had gezegd van: joh... ik zit te denken om naar het buitenland te verhuizen, hoe kunnen wij dit zo goed mogelijk aanpakken en regelen dat ik de kinderen kan zien?
Idd de communicatie is slecht...
tegelijk geschreven
Hoi ouder van 3 kinderen. Zag dat ik mijn antwoord schreef terwijl jij al een reactie gaf. Toch snap ik de vader ook wel. Waarom moet je nou een vertrouwenspersoon inschakelen van school, over iets dat niet school gerelateerd is? Je geeft aan dat je graag wil dat de kinderen zelf hun keuze maken, in plaats van hum ouders te pleasen. Dat betekent dus dat jij en je ex en het kennelijk niet eens zijn met elkaar en de kinderen in een loyaliteitsconflict komen te zitten. De keuzes die jullie kinderen moeten maken zullen derhalve altijd wel gekleurd zijn, zolang jullie niet werken aan een betere samenwerking.
Bovendien moet ik wat lachen om de opmerking dat je hoe dan ook achter de keuze van je kinderen wil staan. Mijn kind wil niet naar school, maar hij gaat toch echt. En als hij graag wil gaan roken dan krijgt hij toch echt geen sigaretten van mij, hoor.
Soms moet je niet met je kind in discussie. Dus gewoon zeggen dat hij/zij mee moet met de brusjes naar papa. En zorg voor een praktische backup met ex voor het geval heimwee echt een probleem is. Stimuleer je kind dat hij het in ieder geval moet proberen in plaats van al van tevoren het gevecht aan te gaan met vader. Wie weet heeft ie het hartstikke naar zijn zin bij zijn vader op vakantie en ziet kind nu beren op de weg die er niet zijn. Als je er zelf makkelijk en luchtig over doet is het voor je kind ook niet meer zo moeilijk. Bedenk; Het is de toon die de muziek maakt.
reactie
De kinderen zijn al daar geweest, alle drie, dus ze weten hoe het is en of het leuk is of niet. En ik ben het met je eens dat je soms niet in discussie moet gaan met je kinderen.
Volgens mij is een vertrouwenspersoon niet alleen voor problemen wat er op school speelt, maar daar kan ik mij in vergissen.
Het is idd de toon die de muziek maakt, van beide kanten.
hangt ervan af
om welk kind het gaat. Als het die van 17 is zou ik het hem/haar echt zelf laten regelen met vader en daar niet tussen gaan zitten/mee bemoeien. Als het die van 9 is, dan heeft hij/zij niet zo veel te willen en zou ik gewoon meewerken aan wel gaan. En die van 13, tja, dat is een beetje twijfelgeval…Dus om welke gaat het nu?
reactie
Het gaat om de jongste, die wordt 10 over 2 maanden.
Het is en blijft lastig. Het enige wat ik wil is dat de kinderen gelukkig zijn, want dan ben ik het ook...
reacties
Ik loop elke keer een stap achter in de reacties sorry.
De info die je nu geeft is nogal anders dan in je eerste posting.
Ik kan niet kijken in de beweegreden van ex, waarom hij verhuisd is naar het buitenland voor werk. Maar het is te gemakkelijk om alleen maar te roepen dat hij degene is die het contact verbreekt als hij zo ver weg gaat en dus de schuldige in dit verhaal is. Hij laat huis en haard achter en niet alleen zijn kinderen, maar waarschijnlijk ook vrienden en familie. Die stap heeft hij vast niet licht genomen. Je geeft aan dat hij had moet overleggen, maar als jullie al slecht communiceren denk ik niet dat je dit soort beslissingen eerst gaat voorleggen aan je ex. Bovendien, wat had hij dan bereikt. Je had hem dan toch ook voor de voeten geworpen dat hij kennelijk geen of minder contact met zijn kinderen wil? Was je dan wel bereid geweest oplossingen te zoeken. En waarom dan wel van tevoren, maar nu niet meer?
Het probleem zit hem er veel meer in dat hij kennelijk aangeeft wat hij wil en jij vindt dat je je leven en gezin nu teveel moet aan passen aan zijn wensen. De keuze van je kinderen speelt kennelijk niet de grootste rol, zoals in het begin van het verhaal.
Je kunt het ook positief zien, je kinderen zien vader nog maar enkele keren per jaar voor een langere periode en voor de rest zijn ze bij jou. Niet meer op en neer gereis per 2 weken, wat pubers waarschijnlijk veel prettiger vinden. Misschien komt er wel meer rust in de tent, met je ex op grotere afstand. Daar heb ik wel een jetlag voor over.
reactie
Nee, mijn ex is niet verhuisd vanwege zijn werk. En hij heeft ook nog een huis in Nederland.
Het is heel moeilijk wanneer je kind huilend voor je staat en zegt dat hij echt niet wilt om dan maar te zeggen, jij moet gaan...Als het aan de jongste ligt gaat hij alleen maar een dag naar zijn vader en niet een weekend. Dit mag al niet van mij, wanneer mijn ex een weekend kan dan gaan ze ook, alle 3. Ik voel het kennelijk heel anders, maar wanneer het over de kinderen gaat die minder jarig zijn moet er wel overleg zijn, zeker over dit soort grote dingen. De communicatie is er hierdoor niet beter op geworden.
Over die weekenden
Je kunt je ex wel vragen dat hij een redelijke tijd van tevoren aangeeft wanneer hij in NL denkt te zijn, bijvoorbeeld twee of drie weken van tevoren. Je kunt hem ook vragen even van tevoren te overleggen, want als jij werkelijk heel bijzondere plannen hebt (dan heb ik het niet over de verjaardag van een tante, maar wel dat once-in-a-lifetime uitstapje naar Eurodisney ofzo), is het voor niemand leuk dat hij daar doorheen komt fietsen. Het is niet meer dan logisch dat jij ook plannen wilt kunnen maken. Verder zal het voor alle partijen af en toe slikken, schuiven en improviseren zijn, zoals dat normaal is bij gescheiden ouderschap.
overleg
Het verbaast mij beetje dat algemene teneur hier is dat vader gewoon naar buitenland kan verhuizen zonder overleg met zijn ex partner. Als mijn ex zou verhuizen dan zou dat behoorlijke impact hebben op onze kinderen. Alleen om die reden vinden wij het wel normaal dat je dat dan overlegt.
En ja kinderen van gescheiden ouders moeten meer flexibiteit opbrengen dan andere kinderen. Maar ook hier geldt dat mijn kinderen er slecht tegen zouden kunnen als een de ouders zou mailen " zo ik ben dit weekend weer in NL, dan komen jullie weer bij mij." Zeker pubers hebben ook nog een eigen leven. Mijn pubers zouden ook niet iedere vakantie uit hun eigen woonplaats weg willen. Maar ja, misschien zijn mijn kinderen wel erg inflexibel en het is goed dat wij als gescheiden ouders twee straten bij elkaar vandaan wonen. En ja, dat is ook niet per se onze ideale woonplek, maar dat is nu eenmaal consequentie als je gescheiden bent en je hebt kinderen.
Nou poeh zeg
Ik vind het ook nog wel wat zeg! 9 uur vliegen is niet niks!
Hij heeft ook nog een huis in Nederland zeg je. Dan kan hij toch ook in een korte vakantie hierheen gaan, kinderen bij hem. Zomervakantie kunnen ze daarheen, met de voorwaarde dat ze daarna minimaal een paar dagen thuis kunnen zijn om hun jetlag weg te krijgen! Ze moeten daarna nml weer gewoon naar school moeten.
reactie
Zijn verhuizing heeft ook een hele impact gehad op de kinderen, ze voelde zich in de steek gelaten. Ik heb altijd geleerd dat wanneer je kinderen hebt, zeker minderjarige, dat je altijd handelt in het belang van de kinderen. En dat is wat ik mis. Maar uit merendeel van de reacties blijkt dat dit dus kennelijk niet hoeft.
Alleenrecht
Ouders van 2 kinderen, ik vind dat je echt teveel het alleenrecht claimt op 'het belang van de kinderen'. en dan vooral dat je jezelf passief daarin opstelt: je gaat 'achter' de kinderen staan, maar je begeleidt de kinderen niet in deze en je schakelt een vertrouwenspersoon van school in om , tsja, om wat te doen? Komt die vertrouwenspersoon van school met jou praten over hoe jij het beter kunt aanpakken met de kinderen? Ik vermoed dat je die vertrouwenspersoon daarvoor niet hebt ingeschakeld, maar om op te komen voor 'het belang van de kinderen' tegenover hun vader. en dan vind je het vreemd dat vader boos is. Vertel die vertrouwenspersoon dat het jou er alleen maar om gaat, dat je zelf wil leren hoe je hier beter mee om kunt gaan. Zorg dat die vertrouwenspersoon niet meer in de pot gaat roeren dan nodig is, want voor je het weet heb je erg grote brokken.
9 jaar gescheiden is al een lange periode, de jongste was toen pas net geboren. Voor hem is zijn vader iemand waar hij een keer in de twee weken twee dagen naartoe moet gaan, want dat is de rol die vader heeft gekregen na de scheiding. Vader denkt die vader-op-afstand-rol nu anders in te vullen. Hij zal daar overwegingen voor hebben, die hij in feite niet met jou meer hoeft te delen. Hij heeft zelf een oplossing gevonden om die vader-op-afstand-rol in te vullen.
Mijn jongste dochter was 2 toen we gingen schieden. In het weekend ging zij met de grote broers met de trein naar vader die op 75 km afstand was gaan wonen. Huilend. Afschuwelijk om te zien, zo'n huilend gezichtje, met de neus tegen de raam gedrukt. Ik heb wel volgehouden. Ze is nu 19. De relatie met vader is bij alle kinderen ingewikkeld, soms zelfs problematisch. Maar bemoeienis van school heeft het alleen maar vele erger gemaakt op het slechtste moment. In al die moeilijke momenten heb ik de kinderen begeleid om zo goed mogelijk een relatie op te bouwen met hun vader, ook met de moeilijke kanten ervan, maar niet door het uit de weg te gaan, wel met behoud van hun eigen gevoelens daarin.
Dit jaar heeft vader een zeer zware hartaanval gehad, waar hij goed doorheen is gekomen, omdat hij zeer snel en op een heel goede manier gereanimeerd is. En dan zitten we toch allemaal bij elkaar in het ziekenhuis. Met alle ruimte om te bespreken wat dit nu weer betekent voor hun relatie met vader. Want het besef dat het wel hun vader is zit heel diep en dat mag ook. Als ouder weet je dat, ook op momenten dat de kinderen klein zijn en de grotere impact niet overzien.
Er zijn zeker een paar discussiepunten, mocht het zo zijn dat je de communicatie nog goed krijgt, dan zou ik die op tafel leggen:
- drie kinderen over laten komen is hetzelfde in kosten als wanneer hij drie keer naar Nederland zou komen, dus daar kan hij ook over nadenken;
- probeer toch een positief argument van hem te krijgen waarom hij dat wil, dat maakt het gemakkelijker om zelf positief erover te praten tegenover de kinderen.
- bespreek met hem dat er ook andere opties mogelijk worden als de kinderen groter worden, bijvoorbeeld dat er een jaar 1 kind (voor zijn 16e verjaardag?) komt, misschien met een vriendje of vriendinnetje die het stoer vindt om naar zo'n land te gaan. En dat de andere kinderen dan thuis blijven.
- als de jongste een keer gaat is het wellicht verstandig als jij een keer meegaat, op zijn kosten.
- Gelukkig zijn er heel veel manieren voor de kinderen om contact te houden met vader. Bespreek met vader dat die mogelijkheden wellicht wat actiever ingezet kunnen worden. Stimuleer dat ook bij de kinderen.
Kortom: er liggen ook geweldige mogelijkheden voor de kinderen nu ze wat ouder worden om de wereld te verkennen, met de zekerheid dat er nog een ouder is die ze opvangt en nog veel meer van de wereld laat zien. Als je dat kunt, dan handel je echt in het belang van de kinderen. Wat betreft het verbeteren van de communicatie geldt het adagium: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Je ben hopelijk nu doordrongen van het feit dat het belangrijk is dat de communicatie moet verbeteren, dus alles wat jij daaraan kunt doen zonder verwijten is voor de kinderen van groot belang.
Tsjor
9 uur vliegen
Dan denk ik aan Suriname. Woont hij nu daar? Ach, dan zal hij mijn hart misschien terug kunnen vinden, want ik heb het ergens in dat land verloren.
Op zich is de vlucht gemakkelijk: instappen in Schiphol en uitstappen in Paramaribo, je kunt onderweg nergens verkeerd afslaan. Schiphol is het meest gecompliceerd, maar kinderen van 16 vinden daar de weg naar Salou etc. en anders is er altijd nog de mogelijkheid van begeleiding tot het vliegtuig (tegen betaling). Ik hoop voor je kinderen dat het dat land is, dan ben ik direkt jaloers op ze.
Tsjor
reactie
Tjee, in eerste instantie schrok ik van je reactie, maar aan het eind snapte ik het beter.
Het is niet zo dat hij die rol van eens in de 2 weken een weekend heeft gekregen heeft na de scheiding. Die rol wilde hij zelf. Hij wilde na de scheiding niet in de buurt van de kinderen wonen maar 1,5 uur verder op.
De vertrouwenspersoon heb ik juist ingeschakeld om feedback te krijgen over hoe hier mee om te gaan. Ik wil namelijk dat ik juist handel, dit omdat mijn ex denkt dat hij gelijk heeft en omdat ik denk dat ik gelijk heb, maar daar is altijd een midden weg in.
De jongste heeft heel wat afgehuild wanneer hij naar zijn vader moest, en dat heb ik laten gaan hoe zeer dit mij ook deed, omdat ik weet dat een band met je vader belangrijk is.
Ik snap dat communiceren zonder verwijten belangrijk is, maar dit blijft een hekel punt tussen 2 exen.
De kinderen hebben via de app en sms contact met hem wanneer hij niet in Nederland is.
Geen rechter
Ik ben zeer subjectief, want ik heb zelf zeer negatieve ervaringen met begeleiders van scholen die menen dat ze zich kunnen gaan bemoeien met kinderen en de thuissituatie.
Voor jou: een vertrouwenspersoon is géén rechter die gaat bemiddelen bij een conflict tussen twee exen.
Ik zou zo min mogelijk informatie over je gezinssituatie aan een vertrouwenspersoon. In het belang van je kinderen. Als je zelf ondersteuning nodig hebt zou ik dat buiten school zoeken.
Voor wat betreft de weekendregeling, het is niet alleen 'hij wilde', het is ook dat jij ermee ingestemd hebt.
Tsjor
reactie
De vertrouwenspersoon gaat ook geen rechter spelen tussen ons. Deze persoon heeft aangegeven dat ik hier professionele hulp bij moet zoeken, buiten de school om.
Dat ik er uit eindelijk mee ingestemd hebt klopt. Want hij wilde toen geen co-ouderschap omdat dat zou beteken dat je dan in de buurt van je kinderen moet wonen.
Allergisch
Is hij allergisch voor kinderen? Dat lijkt nu zo, zoals je het nu opschrijft.
Tsjor
reactie
Nee, dat mag ik hopen van niet. Hij is volgens mij oprecht blij om de kinderen te zien. Maar hij vind het al snel te veel. Zoals op de zaterdag wanneer ze alle drie wedstrijden hebben, dan vind hij dat hij taxi moet spelen. Ik moet zeggen dat hij weinig met de kids alleen is, er is altijd wel een familielid van hem bij hem.
Hij houdt van ze, daar twijfel ik niet aan, maar rekening houden met is niet zijn sterkste kan (nooit echt geweest ook)
ik snap je
Mijn ex is bijna direkt in buitenland gaan wonen, zonder overleg, op dik twee uur rijden. In het begin ging dat nog goed, maar toen hij relatie kreeg begonnen de problemen pas goed. Maar goed dit heeft niets met de afstand te maken denk ik. Ik had graag gezien dat hij in de buurt bleef wonen, zodat dochter door ons beide begeleid zou worden. Maar vanwege zijn werk is hij daar gaan wonen. Werk is dan een belangrijke faktor en dat snap ik ook wel. Dochter ging altijd graag naar hem toe, maar de reis in de auto vond ze vreselijk saai. De tijd die ze dan samen hadden was maar kort.
Ik kan me de weerzin van jouw kind wel voorstellen. Zeker omdat hij meer een weekend vader was dan echt de papa ? Kind was nog baby toen hij vertrok ? Ik zou idd proberen om vader zo ver te krijgen dat hij kind van 10 hier in Nederland kan zien. Is voor beide partijen het rustigste denk ik.
Ik snap je keuze tot vertrouwenspersoon ook wel. Ik wil ook altijd dat mijn kind het goed heeft, en als dat niet zo is dan overhandig ik een soort van verklaring aan meester of juf omdat dochter niet goed in haar vel zit en waarom. Ik hoop dan op hun begrip in bepaalde situaties van dochter op school. Ik vraag ze niet om zich ermee te bemoeien.
reactie ik snap je
Dat klopt hij is meer een weekend papa en de jongste was idd nog maar een baby toen we gingen scheiden. Reeds voor de scheiding was hij er door de weeks haast nooit of pas laat thuis zodat de kinderen hem niet zagen.
De kinderen hebben ook weinig tijd met hem, wanneer hij in Nederlands is moet hij aan het klimaat en tijdsverschil wennen en dat merk je aan hem.
Ik heb idd de vertrouwenspersoon niet ingeschakeld om zich ergens mee te bemoeien, maar meer zodat mijn kind zijn ei kwijt kan zonder te hoeven nadenken of hij één van de ouders verdriet doet.
Ik heb ergens wel geweten dat hij naar het buitenland ging verhuizen, alleen had ik gedacht dat hij zou wachten tot de kinderen ouder waren. Maar dat een één enkele beslissing door één persoon zo'n impact zou hebben op meerdere levens had ik niet zien aankomen, dit was misschien wel erg naïef van mij.
hoi
Ik begrijp je volkomen
Hier is mijn man nog voor de scheiding, zonder overleg met mij en de kids (17,20 jaar) vertrokken naar het buitenland
De kinderen voelen zich enorm in de steek gelaten en hebben geen of nauwelijks contact met hun vader. Ook hier is de communicatie erg slecht, ik kan dan ook erg boos worden Vd reacties dat jij als mama moet blijven stimuleren dat er contact blijft en je maar iedere keer moet aanpassen aan zijn programma. Hij heeft zelf ook die verantwoordelijkheid. Als mama zie je je kinderen verdrietig, ik zal mijn kinderen ook nergens toe dwingen, ook niet als ze jonger zouden zijn. Als hij zoveel van zijn kinderen houdt moet hij mogelijkheden zoeken om de kinderen te zien in situaties die voor hun fijn voelen. Een kind hoeft zich dan niet aan te passen aan wat de ene ouder wil!! Kinderen in deze tijd moeten al heel veel en besef goed dat een scheiding een hele impact heeft op een kind.
Ik begrijp best dat je iemand over de situatie wil laten meedenken , dat je iemand om raad wil vragen( school), die mensen zijn ervoor.
Ik struggel hier ook nog steeds mee, veel mensen begrijpen niet hoe zwaar het is voor een alleenstaande moeder. Wij als mama moeten alles en de vaders kunnen door met hun leven. Ik heb gisteren het convenant gelezen van onze scheiding en daar staat in dat ik de volledige verantwoordelijkheid voor alles in het leven van mijn kids heb, dat ik wel de plicht heb om dingen over kids te melden, ik moet alles alleen gaan doen zonder overleg
En hij……. Hij gaat door met zijn onbezorgde vrije leventje
ik denk dat mensen niet kunnen oordelen over wat jij moet doen
Volg je gevolg…… commentaar krijg je toch altijd
sterkte met alles
Gebrokenhart, heb je het convenant wel ondertekend? Tsjor
Tsja.
9 jaar uit elkaar, regeling van 'n weekend per 14 dagen en het dan raar vinden dat de 9-jarige niet zo'n band opbouwt met de vader... Dit zeg ik niet alleen tegen jou, maar ook tegen de vader die hier waarschijnlijk niet meeleest.
Ik ken hem niet, maar als jij meteen denkt in juridisch advies, er mee naar de school stapt en zo, dan kan het ook zomaar zijn dat hij in jou niet de geschikte persoon voor overleg ziet.
Persoonlijk zou ik kijken of die van 13 en 17 niet zonder de 9-jarige kunnen gaan. De 9-jarige kan hij dan bij afhalen en terugbrengen in NL zien en er tijd mee doorbrengen. Ik zou een 9-jarige niet met heel veel tegenzin naar ergens op 9 uur vliegen sturen. Als antwoord op je vraag: dat ben je ook helemaal niet verplicht.
Ik zou dit met hem bespreken. Aangeven dat je best tot in het redelijke mee wilt denken met hem gezien de nieuwe situatie, maar dat er ook gekeken moet worden naar wat kinderen (echt niet) willen.
Wellicht kun je in onderling overleg de regeling zo aanpassen dat hij in de vakanties wat tijd met ze doorbrengt in Nederland en ze dan de zomervakantie daar een paar weken zijn. Misschien is de jongste dan na die periodes in Nederland ook weer wat enthousiaster.