Ex laat kind vreselijk laat naar bed gaan
Ik weet; na een scheiding doet elke ouder (meestal) zijn of haar best, en moet je je neerleggen bij dingen die je niet fijn vindt of anders zou doen. Ik ben alleen benieuwd of ik iets mag vinden en zeggen van het volgende.
Mijn ex en ik zijn inmiddels al zeven jaar uit elkaar. Onze dochter is negen jaar. Onze dochter is om de week een weekend bij haar vader. In de vakanties is ze daar de helft van de vakantie. Mijn ex is erg van de feestjes (bij vrienden zitten tot laat, muziek aan, bbq, biertjes) en ook op de dagen dat dochter daar is. In de vakantieperiode sliep ze gemiddeld na half twaalf. In weekenden is half een geen uitzondering. Hij vindt zelf dat dat weekend is, dus prima kan. Ik krijg haar dan terug op zondagavond, waarop ze onmogelijk op een normale tijd kan inslapen (want ook nog langer blijven liggen die ochtend) en met geen mogelijkheid op maandagochtend wakker te krijgen is. Ze is dan moe, misselijk en vreselijk slecht gehumeurd. We krijgen haar wel op school, maar met de grootste moeite. Ik vermoed dat ze op de dagen (misschien zelfs wel dagenlang) moeite heeft om zich te concentreren en ik maak mij daar dan ook best zorgen om. Ze zit dan ook gewoon slecht in haar vel. Is erg negatief (want te moe) en niets is dan goed. Ze klaagt over pijn en kou en er is dagen geen land mee te bezeilen.
Wie heeft er tips voor mij? Is dit een gevalletje ‘gewoon accepteren’ of mag ik hier wel iets van zeggen? En hoe pak je dat dan aan? In principe kunnen we prima met elkaar, maar we bemoeien ons eigenlijk ook weinig met elkaars manier van opvoeden.
Of: kind gaat door de week (een paar keer) naar vader toe, komt naar huis als hij gaat werken. Ochtend doet de moeder. Als je het echte probleem serieus neemt zijn er veel andere insteken mogelijk om tot een oplossing te komen.
Tsjor
Mija schreef op 11-10-2021 om 11:21:
[..]
En als hij dat niet doet, kan TO dat afdwingen door ..... ?
In het uiterste geval een rechtszaak natuurlijk, waar wordt gekeken naar het belang van het kind. Zich aanpassen aan de nachtdiensten van een ouder is in elk geval niet in het belang van het kind.
Maar als je allebei het belang van het kind voorop hebt staan en redelijk met elkaar kunt praten, dan is er vast wel een andere oplossing te bedenken dan een gang naar de rechter.
Het begint in elk geval met het probleem bespreken. Dat is de eerste stap.
