Ex accepteert nieuwe partner niet, dreigt omgangsregeling aan te passen

Ysenda schreef op 12-07-2021 om 15:02:

Dit soort problemen zit veel dieper, het lijkt erop dat je ex de scheiding helemaal niet geaccepteerd heeft. Heeft hij de scheiding ingezet?
Het lijkt erop dat hij ergens bang voor is, bang om de band met zijn kinderen te verliezen waarschijnlijk. Hij vergeet dat kinderen heel trouw zijn naar hun ouders en makkelijk ook anderen daarnaast kunnen accepteren.

Je kunt ook het onderscheid maken tussen mama / papa en vader en moeder. mama / papa is een rol die je op dat moment hebt, vader / moeder, ben je. Op het ene moment ben ik mama voor mijn zoon, tijdens de training ben ik de trainer en tijdens de wedstrijd de coach. Verschillende rollen die een verschillende benadering van het kind geven.
De partner van mijn ex kan daarom best mama zijn op bepaalde momenten, zoals ik ook mama kan zijn naar haar kroost met mijn ex. Maar moeder zullen we nooit worden van elkaars kinderen.

Zij zal dan ook als eerste een stap achteruit doen als er een belangrijk moment is.

Heeft jouw ex ooit een kennismakingsgesprek gehad met je huidige partner? Om elkaars bedoelingen te leren kennen en op een normale wijze je wensen kenbaar te maken.

Je gaat alleen in op het laatste stukje maar het eerste is denk ik het belangrijkste: wat is de reden voor dit gedrag? 

Heeft hij de scheiding wel echt geaccepteerd of waar is hij bang voor. Angst doet rare dingen met een mens.

Als je de onderliggende reden niet oplost blijft dit gedrag.

'Dus hij mag in de dagdagelijkse opvoeding mee delen in lief en leed en
de mooie momenten mag hij niet eens aan de zijlijn staan.' Daarin zit waarschijnlijk het probleem: dat 'mag' is eenzijdig, van de kant van moeder. Het onderliggende probleem is waarschijnlijk de acceptatie van de scheiding, wellicht ook de verdeling van de zorg voor de kinderen. en de angst dat de vriend meer 'recht' heeft op het kind vanwege zijn betrokkenheid bij de dagelijkse opvoeding. Terwijl de scheiding gaat over de partners, niet over het ouderschap.

Het wordt dus ruzie of compromissen sluiten. De eerste weg kan zijn om je vriend te vragen of hij bereid is tot een compromis. Al is het maar om jou te steunen, zodat jij niet in zo'n onmogelijk conflict terecht komt. Dan kun je wellicht het vormsel zodanig doen, dat vader en jij beiden in de kerk aanwezig zijn bij het vormsel, wellicht kun je daarna samen wat gaan eten (eventueel met zijn familie) en dan het feestje daarna bij jou thuis is (eventueel met jouw familie), waar je vriend de boel kan versieren en klaarmaken. Dat is dan zijn bijdrage. Je kunt ook kijken of je vader betrekt bij wat voorbereidingen, bijvoorbeeld kleding uitzoeken.

Tsjor

Floor70 schreef op 12-07-2021 om 20:04:

Je kunt het idd uitleggen maar wat zeg je dan? ... komt niet omdat je vader dat niet leuk vind? 🥴 of verzin je dan dat die persoon moet werken of iets. Het draait helemaal niet om vader maar om de kids.

Meestal vragen de kids mij niet eens (en het lijkt nu of ze me helemaal niet aardig vinden, maar dat is niet zo hoor ) en vinden ze het zo ook prima. Je kan natuurlijk iets zeggen van 'je papa heeft het er moeilijk mee als ik ook kom, dus blijf ik thuis en ga een heerlijk dinertje koken voor daarna" (of dan gaan we daarna samen uit eten o.i.d) Ik denk dat als je het zelf luchtig houdt, de kinderen het ook wel best vinden.

Maar ik vind de ex-man hier ook wel overdreven in reageren hoor, maar zelf zou ik een stap achteruit doen, want je hebt de kinderen hier alleen maar mee,  met al die spanningen (want ik denk dat papa het wel laat blijken, hoe hij er over denkt) 
Hier hebben we in 5 jaar tijd maar 2x een moment mee gemaakt dat we elkaar 'moesten' zien, ik ga nooit mee met wegbrengen in de auto bijv. dus eigenlijk zie ik haar nooit bij feestjes en andere gelegenheden.(wat moeten jullie trouwens doen op een schoolfeest? Dat is toch iets voor de kinderen ?)

Ik vind dat 1 jaar de tijd geven wel een goede, als jullie persé willen dat je vriend ergens bij is, maar het is wel raar ja, dat je ex ruzie gaat maken als hij jou met je nieuwe vriend ziet. Misschien heb ik er overheen gelezen, maar heeft hij nog steeds moeite met de scheiding? Heeft hij of jij de scheiding geinitieerd? Heeft hij een nieuwe vriendin (zo nee, vaak slaat iemand als een blad aan een boom om, zodra hij zelf een vriendin heeft) 

Wat je ook nog zou kunnen overwegen bij het vormsel is dat je vriend achterin gaat zitten, dus niet bij kind en ouders. Toen ik het vormsel deed (meer dan 25 jaar geleden) zaten alle vormelingen tussen hun ouders in de bankjes en liepen ze één voor één met de ouders naar voren om het sacrament te ontvangen. Broertjes en zusjes, eventuele andere familieleden en overige bezoekers zaten achterin.

Volgende week gaat mijn ex met mijn (volwassen) kinderen een paar dagen weg. Naar zijn zus in het buitenland. Daar heb ik 30 jaar intensief mee opgetrokken, samen met onze gezinnen. Dat waren jaarlijks terugkerende logeerpartijen en echte gezinsactiviteiten. Mijn kinderen hebben een druk leven en volle agenda's, maar hier maakten ze altijd tijd voor vrij. En nu ook weer, alleen, ik ben er niet bij. Dat vind ik pijnlijk maar zou ik kunnen accepteren ware het niet dat zijn huidige vrouw óók meegaat. Alsof ik nooit bestaan heb, alsof het niet ook mijn gezinsvakanties waren. Ik vind het heel erg respectloos. Ik snap niet waarom 'stiefs' zo graag op de stoel van de ouders willen zitten. Echt niet. 

"Volgende week gaat mijn ex met mijn (volwassen) kinderen een paar dagen weg. Naar zijn zus in het buitenland. Daar heb ik 30 jaar intensief mee opgetrokken, samen met onze gezinnen. Dat waren jaarlijks terugkerende logeerpartijen en echte gezinsactiviteiten. Mijn kinderen hebben een druk leven en volle agenda's, maar hier maakten ze altijd tijd voor vrij. En nu ook weer, alleen, ik ben er niet bij. Dat vind ik pijnlijk maar zou ik kunnen accepteren ware het niet dat zijn huidige vrouw óók meegaat. Alsof ik nooit bestaan heb, alsof het niet ook mijn gezinsvakanties waren. Ik vind het heel erg respectloos. Ik snap niet waarom 'stiefs' zo graag op de stoel van de ouders willen zitten. Echt niet."

Pff: ZIJN zus dus logisch dat hij zijn huidige vrouw mee neemt. "stiefs" op de stoel van ouders willen zitten vind ik een respectloze benadering van jou. Jammer voor jou, maar zijn HUIDIGE VROUW is de partner die met hem naar ZIJN ZUS gaat. 
Als 't zó ontzettend moeilijk is voor jou (na hoeveel jaar?), kun JIJ nog altijd contact met ZIJN ZUS opnemen, om contact te houden, te hernieuwen of wat dan ook

Elledoris, de huidige vrouw van je ex gaat met haar man op bezoek bij haar schoonzus. En ze nemen zijn kinderen ook mee. Zo raar is dat toch ook niet? Zou hij met z'n nieuwe vrouw anders nooit iets kunnen doen wat hij ook met jou gedaan heeft?

Op basis van wat je schrijft, ook in eerdere berichten, krijg ik de indruk van een wat verbitterde vrouw. Daar zijn ongetwijfeld goede redenen voor, maar ik vind het zo verdrietig voor je. Ik hoop dat je hier, op een of andere manier, hulp bij hebt (al dan niet professioneel).

Nou Elledoris het is jouw draadje niet, maar in jouw geval snap ik niet zo goed dat je het raar vind dat zijn nieuwe vrouw meegaat naar familie. Dat is toch best logisch? Of mag hij nooit meer naar zijn familie omdat hij dat vroeger met jou deed?

Ik zou 't heel logisch vinden als hij met zijn nieuwe vrouw naar zijn zus gaat. Maar dan alleen met zijn vrouw. En niet als 'gezin'. Dus als ie met de kinderen wil ook 'prima'. Het is deze setting die ik respectloos vind. 

elledoris schreef op 13-07-2021 om 21:36:

Ik zou 't heel logisch vinden als hij met zijn nieuwe vrouw naar zijn zus gaat. Maar dan alleen met zijn vrouw. En niet als 'gezin'. Dus als ie met de kinderen wil ook 'prima'. Het is deze setting die ik respectloos vind.

Echt? Mijn ex gaat met zijn vriendin en onze kinderen naar zijn eigen familie, naar haar familie, naar alle verjaardagen, gewoon op visite. En dat lijkt mij normaal. Haar ouders hebben min of meer een opa/oma rol gekregen voor mijn kinderen. Het is toch logisch dat je de mensen in je leven, je familie, bij elkaar brengt? Natuurlijk is dat in het begin pijnlijk maar ik heb nooit gedacht dat hij het niet mocht doen. Ik vond dat de pijn moest slijten en dat deed 'ie ook. 

Het is enorm verdrietig, elledoris, dat iets wat zo onvermijdelijk is, je zo ontzettend veel pijn doet. De ander gaat door met zijn leven, met de kinderen, met een andere vrouw, maar zonder jou. Maar dat is niet jouw leven waar jij niet meer in voorkomt. Jouw leven is waar jij bent! Haal je aandacht weg van alles wat hij doet, wat de kinderen doen en met wie. Ben bij jezelf en bij wat jij fijn en waardevol vindt om te doen. Jouw leven, waar jij bent, is per definitie duizend keer belangrijker en waardevoller dan wat hij ooit kan doen. 

Maar zo werkt dat dus niet, met nieuwe partners en kinderen en vakanties. Ik denk dat je moet proberen om los te laten dat het iets met jou, en met respect, te maken heeft. Hij gaat door met z'n eigen leven, en heeft, los van de kinderen, niets meer met jou te maken. Het zou niet gezond zijn als zijn keuzes, voor dingen waar jij verder helemaal niet bij betrokken bent, bepaald zouden moeten worden door wat jij wel en niet leuk vindt. 
Net zoals jij alle vrijheid hebt om de dingen te doen die jij graag wil, zonder je af te hoeven vragen of daar voor hem op een of andere manier gevoeligheden zitten.

Pfffff. Kinderen en eigendom gevoelens....

Lekker om de kinderen vechten. en 100.000 redenen bedenken waarom ikzelf wel goed bezig ben, en de andere de enorme demoon is.

Ik heb vele gevechten meegemaakt om de kinderen. bij jeugdzorg, sociaal wijk team, Paktum, Huisarts, rechter etc... om het welzijn van de kinderen.

Ik heb vele vreemde dingen meegemaakt die allemaal met het 'belang' van mijn kinderen te maken hadden.

weet je wanneer dit ophield? Toen ik zelf mij er niet meer druk om maakte. Toen ik in mijzelf dacht: "Doe maar wat je niet laten kan."  Als je naar de rechter wil om het ouderschapplan te laten aanpassen ga je gang. Ik zal er niet mee instemmen, maar dat hoeft ook niet bij een rechter. dat is waarom je bij een rechter bent.

Weet je wat er uiteindelijk gebeurde? Helemaal niets. Als je niet terug vecht, dan gaat blijkbaar de lol van het vechten er af.

Dit advies had ik van mijn huisarts destijds gekregen. Stop met vechten en stop het gevecht vanzelf. Voor een gevecht ben je met zijn tweeen. En alle argumenten die aangehaald worden zullen allemaal valide zijn. Die van jou en die van jou ex-partner. Het ligt er maar net aan in welke schoenen je staat.

Ga gewoon het leven, leven dat je wilt leven. En laat de verantwoordelijkheid bij je ex-partner liggen. En ga niet in op geruzie en disucssies. en wees niet bang voor de rechter. Zolang je je kinderen goed verzorgt heb je daar niets van te vrezen.