Eenzaamheid tijdens echtscheiding
Hallo, ik ben een mama van twee kinderen. Zit momenteel in een echtscheiding gelukkig met onderlinge toestemming.
Het grootste probleem is de eenzaamheid in de periode dat ik de kinderen niet heb. Het is dan zo stil in huis. En natuurlijk ook het gemis als ze bij de papa zijn. Gelukkig wonen we niet ver van elkaar. Heb nood aan mensen met wie ik kan chatten als ik het moeilijk heb. Of tips hoe ik het best kan omgaan met die eenzaamheid en gemis. Graag ervaringen hoe jullie die periode zijn doorgeraakt.
Herkenbaar
Ja dat vind ik ook nog lastig, ben nu 5 mnd verder.
Ik heb me ingeschreven op app NMLK, nu 2x wat ondernomen. Maar dat moet wel bij je passen om iets te ondernemen met mensen die je niet kent. Ik vond het spannend, maar 2x leuke middag gehad.
Ik heb niet veel vriendinnen (2), maar probeer dat contact te onderhouden. En spreek nu vaker af dan daarvoor. Familie is ook niet groot, maar kan bij mijn moeder regelmatig ff spuien.
Ook werk zorgt voor mijn afleiding.
Gemis heb ik ook als co ouder. Maar merk wel dat ik inmiddels er wat beter tegen kan. De eerste twee dagen als ze bij hun vader zijn, kom ik wel tot meer rust en verwerking toe. En dan probeer ik de eenzaamheid maar te voelen, en niet weg te drukken (althans niet de hele tijd).
Niet direct tips, maar meer mijn ervaring.
Hoelang is de scheiding geleden? En fijn dat het in harmonie gaat. Dat is hier helaas wat minder, wat bij mij stress geeft.
@EL
Hoi EL,
Ik herken het gevoel en er zijn vast veel meer mensen op dit forum die dit ook herkennen. Wat ik ben gaan doen is proberen mijn werk zo mogelijk in te delen naar wanneer mijn kind er niet is, maar dat moet natuurlijk wel kunnen. Ik ben weer begonnen met sporten. Hier ben ik echt heel erg blij mee dat ik dat gedaan heb. Ik heb echt behoorlijk in de put gezeten en tijdens sporten maak je stofjes aan waardoor je je beter gaat voelen . Tegelijk ben je even onder nieuwe mensen. Ik werd erg leuk opgenomen in een bestaand clubje dames waarvan ik er 1 oppervlakkig al kende. Ook heb ik nieuwe vriendinnen gezocht naast mijn bestaande gebonden vriendinnen die toch minder tijd hebben. Daar zijn sites voor. Daar heb ik 2 leuke contacten opgedaan. Deze vrouwen zitten in een vergelijkbare situatie en het is fijn om daar samen over te kunnen praten. Werkt therapeutisch om even lekker je verdriet of boosheid te kunnen spuien. En met hen is het makkelijker afspreken omdat zij ook graag iets willen ondernemen als hun kind er niet is. O Ja, wat ik ook doe als mijn kind er niet is is koken waar hij niet van houdt.
Helemaal weg is het gevoel nooit maar ik merk dat ik er wel beter mee om kan gaan. Het helpt mij om mijn kind deze momenten met zijn vader te gunnen. Voor de rest probeer ik vooral zelf niet bezig te zijn met wat er zich daar afspeelt. Ex en ik zijn heel naar uit elkaar gegaan en staan erg verschillend in het leven. Ons contact verloopt niet goed. Misschien stabiliseert dit nog als alles rond is. Maar ik probeer in die weekenden mijn zorgen en ideeën over opvoeding los te laten. Ik heb er geen invloed op.
Sterkte!
sporten en andere activiteiten
ik ben gaan sporten maar heb ook activiteiten ondernomen via de groep ouderalleen.nl Daar heb ik leuke mensen in gelijke omstandigheden ontmoet en heb daar leuke activiteiten mee gedaan.
Ook je werk anders verdelen kan helpen als dat mogelijk is. En zeker contact houden met de vrienden die je nog wel hebt. Ook al zijn ze druk, wie is dat niet tegenwoordig, zijn die echt wel bereid om nu wat extra tijd voor jou te maken.
Maar gun je zelf ook de tijd alleen om het gebeuren een plek te geven en niet maar door te rennen. Scheiden is een aanslag op je psyche en daar moet je tijd voor nemen om het te verwerken.
instrument
Ik ben dit jaar begonnen met een instrument. Ik heb 2 keer les in de week maar er zijn zeker mogelijkheden om misschien om de 2 weken ergens les te volgen. Of een cursus beeldhouwen, creatief schrijven, schilderen, zang, koor, fotografie, een taal leren.... er is zoveel dat je kan doen. Daarnaast sport ik nog een 2-tal keer in de week.
Ik ben het verder eens met bovenstaande reacties: geeft het tijd.
wat ik doe
In de dagen/avonden dat ik alleen ben installeer ik me op de bank en ga een serie volgen op netflix. Soms wel 3 afleveringen achter elkaar, niemand die klaagt, zucht of steunt of er tussendoor praat of de hele tijd wil zappen (mijn ex). Of ik ga iets maken met de naaimachine en laat de hele zooi op de eettafel liggen, om de volgende dag weer verder te gaan.
Kletsen kan ik doen met vriendinnen, we gaan samen een terrasje pikken, of naar een kroegje in de avond. Op tijden dat ik blut ben, dan nodig ik mijn vriendinnen thuis uit, of ik ga naar hen.
En ik kan wel goed alleen zijn, lekker lang douchen en op tijd naar bed vind ik op zijn tijd ook heerlijk.
De eerste maanden wilde ik de fastforward knop kunnen indrukken, het leek me zo fijn om een jaar verder te zijn. Dat ben ik inmiddels en ook dat eerste, heftige jaar is toch ook wel belangrijk geweest. Ik ben geen dagboeken schrijver, maar dat eerste jaar heb ik wel veel mijmeringen (en stress) van me afgeschreven. Soms lees ik dat nog wel eens terug en als ik zie over hoeveel dingen ik me toen druk heb gemaakt (terwijl alles goed is gekomen) maakt dat wel dat ik nu meer probeer om niet zo te stressen over van alles en nog wat, en meer te genieten.