Desillusie
Hallo allemaal
Sinds ca 2 maand weet ik dat mijn man van mij wil gaan scheiden. We zijn ruim 30 jaar samen en hebben 2 pubers.
Ik ben volledig lamgeslagen, heb het niet zien aankomen. Wat ik ook doe of zeg; hij heeft geen zin om er aan te werken want zijn gevoel is weg. Ik ben boos, bang, verdrietig noem het allemaal maar op.. onze lieve kids, die waren zo verdrietig toen ze hoorden dat wij in een lastige periode zitten. Nu moeten we ze binnenkort vertellen dat het echt definitief is. Vreselijk. Ik lees hier veel mee en weet dat velen van jullie hetzelfde meemaken. Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat je hier echt overheen komt!
Een gebroken gezin… mijn grootste nachtmerrie gaat werkelijkheid worden.. Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Ga kapot van binnen.Ik zou het heel fijn vinden om contact te hebben met lotgenoten bij mij in de buurt. Omgeving Borne. Uiteraard ook via dit forum!
Pffff ik vind 't zo erg voor je, je hart is gebroken idd... Zelf lig ik niet in een scheiding maar mijn man ging vreemd vorig jaar, dus ook een gebroken hart hier 
Maar ja hij is er nog en wil bij me blijven. Maar ik stel me soms voor dat hij ook opeens van mij weg wil want de angst zit er goed in nu en dan is alles waar ik voor leefde stuk.... Ik kan je niet helpen maar hoop zo dat je sterk kan blijven en erdoor komt. Na regen komt zonneschijn hoop ik. Ik wil je gwn heel veel sterkte wensen!
Ehm... Zijn gevoel is weg. Ik heb dit tig keer gelezen. En wel in de draadjes ' verder na ontrouw'. Vrijwel al die mannen gingen vreemd. Maar durven dat niet te zeggen. Ze ontkennen meestal. Sommige zijn verliefd of denken het te zijn. En bizar genoeg worden ze allemaal wakker wat later. Of de midlifecrisis roept. Na zoveel jaar bij elkaar ineens vuurwerk willen.
Geen idee of het bij jullie zo is. Misschien eens wat checken? Op de vraag of er ander is ontkennen de meesten helaas.
Maar het hoeft niet zo te zijn, daarom even dit: jij hoeft niks. Niets vertellen aan de kinderen. Niks te gaan regelen. Blijkbaar heeft je man dit bedacht. Laat hem in eerste instantie alle acties nemen. Jij mag eerst het verwerken. Neem je tijd.
Mocht het serieus worden laat je dan aub begeleiden door een goede mediator/advocaat. Want je zal zo veel emoties hebben en dit moet goed voor je geregeld worden.
Sterkte!
Het is voor mij allemaal zeer onduidelijk. Volgens hem is er niemand anders. We gaan het zien in de toekomst. Ook geeft hij aan (en diverse medici dat hij geen last heeft van midlife, overspannen enz)
De koek is op dat is het antwoord wat ik krijg..
Wat bizar en naar voor je. Sterkte! Tijd gaat idd laten zien wat er echt speelt. Er wordt niet snel meteen gescheiden. Wel kan gras groener lijken na vele jaren huwelijk. Gevoel van is dit het nou. Mooiste leven willen lijden. Of dus gevoelens voor ander. En dat bekennen is heul moeilijk.
Therapie nog optie? Ook als je uit elkaar gaat kan dit jou vooral helpen.
Maar ga vooral niet zelf in de regelstand.
Xxx
'Een gebroken gezin… mijn grootste nachtmerrie gaat werkelijkheid worden.. Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken.'
Suggesties over vreemd zijn leveren alleen maar op dat je een schuldige kunt aanwijzen waar je boos op kunt worden. Maar verder helpt het niet. Vreemd gaan is ook een teken dat de relatie niet meer goed zit. Alleen, daarover communiceer je eerst met elkaar, ook al is dat heel moeilijk. Je kunt er wel boos om worden dat hij niet eerder heeft gecommuniceerd over zijn problemen met de relatie, maar meteen aan het einde is begonnen: ik wil scheiden.
Het kan zijn dat je een negatief beeld hebt over 'gebroken gezinnen' en hoe erg dat is voor de kinderen. Mijn ervaring is dat het heel bepalend is hoe je daar als ouder mee om gaat. Als je -na enige tijd- laat zien dat het leefbaar is en afspraken kunt maken die voor de kinderen hanteerbaar zijn (niet hetzelfde als 'gemakkelijk') dan hoeft het geen drama te zijn.
Anna Vara heeft gelijk: ga niet in de regelstand, laat hem zelf even de stappen zetten. Maar ik zou daaraan toevoegen: ga wel voor jezelf bedenken wat voor jou belangrijk is. Zo is de belangrijkste vraag: hoe gaan we het regelen, het proces dus. Mijn advies is: probeer zo ver te komen dat je een gezamenlijke deskundige advocaat/mediator met verstand van familierechterlijke zaken neemt van de vereniging FAS).
Neem de tijd om het te verwerken, bepaal zelf die tijd, maar maak het niet eindeloos.
Onderzoek ondertussen wat praktische zaken rond woning, geld en inkomen. Daar is wel een lijstje van te maken.
Je moet niet gaan regelen, maar je kunt wel zorgen dat je goed voorbereid bent. Straal naar je kinderen uit dat je het heel erg vindt, maar dat je het wel gaat hanteren. Verdwijn niet in het verdriet waarvan je denkt dat de kinderen het zullen hebben (ik vind het zo erg voor jullie en daarom kom ik geen stap verder). De kinderen zullen verdriet hebben, ze zullen hun beelden en verwachtingen moeten bijstellen, maar daar komen ze zelf een heel eind mee, als ze maar zeker weten dat de ouders het aankunnen.
Tsjor
dank jullie wel allemaal voor de reacties.
We gaan een en ander regelen en zorgen dat we zsm alles achter de rug hebben. Ik wil rust in de tent en in mijn hoofd. Als het toch niets meer kan worden dan ook alles maar zsm afhandelen. Dat doe ik uiteraard met de nodige hulp zoals jullie ook aangeven.
Veel sterkte Flyingnon, ik zit sinds half juli in deze rottijd. Mijn vrouw is nu 6 weken uit huis wel weer terug. Had ook geen gevoel meer en alles is een toneelstuk geweest. Zelfs het intieme en walgde van mij. Hier ook maar afwachten of het wel goed gaat. Heb hier op het forum ook een topic lopen. Vertrouwen is stuk bij mij. Voel vreselijk met je mee. Heb zelfs in die periode de luisterlijn van de overheid gebeld. Moest tegen iemand (vreemde) praten. Je mag me altijd een pb sturen. Gr Ruud
dank je wel Ruud. Ik wens jou veel succes, hopelijk komen jullie er samen uiteindelijK wel uit! een pb lijkt me Een goed idee, ben vrij nieuw hier dus even kijken of dat lukt☺️