De Verborgen Realiteit van Jeugdhulpverlening
Achter de façade van bescherming en zorg schuilt een systeem dat steeds vaker ouders, met name vaders, ontwortelt van hun kinderen. De jeugdhulpverlening en Ondertoezichtstelling hebben zich ontwikkeld tot een mechanisme dat ver is afgedwaald van haar oorspronkelijke intentie. Waar het ooit bedoeld was als beschermende infrastructuur voor kwetsbare kinderen, is het getransformeerd in een bureaucratische machine die gezinnen uit elkaar rukt.
Vaders worden systematisch gemarginaliseerd, hun stem wordt gesmoord en hun band met hun kinderen wordt doelbewust gefragmenteerd. De werkelijke motieven achter deze praktijken zijn complex en verontrustend. Het lijkt erop dat financiële belangen, institutionele bureaucratie en een diepgeworteld systeemdenken belangrijker zijn geworden dan het welzijn van kinderen en gezinnen. Professionals opereren binnen een kader dat hen beloont voor interventies, niet voor daadwerkelijke gezinsondersteuning. Talloze vaders worden geconfronteerd met een systeem dat hen bij voorbaat als verdacht beschouwt. Hun rechten worden uitgehold, hun emotionele band met hun kinderen wordt gepathologiseerd en gedeconstrueerd.
Het resultaat is een vorm van geïnstitutionaliseerde ouderverstoting waarbij de overheid zich een rol aanmatigt die ver voorbijgaat aan haar oorspronkelijke mandaat. De psychologische impact op vaders is verwoestend. Zij worden niet alleen gescheiden van hun kinderen, maar ook getekend door een systeem dat hen systematisch diskwalificeert als ouderfiguur. Kinderen worden beroofd van hun natuurlijke gehechtheidspatronen, met potentieel langdurige traumatische gevolgen. Er is sprake van een fundamentele machtsverschuiving waarbij instituties zich hebben ontwikkeld tot entiteiten die meer belang lijken te hechten aan hun eigen voortbestaan dan aan werkelijke gezinsherstel.
De rechtsbescherming die ooit werd voorgestaan is verworden tot een bureaucratische nachtmerrie waarin individuele gezinsverhalen worden gereduceerd tot dossiers en procedures. Het is een systeem dat vraagt om grondige heroverweging, niet vanuit sentimentaliteit, maar vanuit een werkelijk humanitair perspectief dat de inherente waarde van gezinsbanden erkent.
Inmiddels ken ik alleen al 1000 mannen die hier mee bekend zijn en we lopen tegen een systematisch probleem aan waarin we niet gehoord worden door de instanties die het werk uitvoeren.
Peiling
Wie kent of herkent dit?
Tja er zal veel mis zijn met jeugdzorg maar dit stuk overtuigt me nog niet. Ook veel moeders worden benadeeld door het systeem. Er zijn ook vaders die mishandelen, kinderen misbruiken of eenvoudigweg niks aan de zorg voor de kinderen of opvoeding hebben gedaan en die na de scheiding moord en brand schreeuwen dat het allemaal niet eerlijk is. De goeden niet te na gesproken natuurlijk. En daarvoor is een eerlijke 'rechtsgang' met continuering van de bestaande zorgverlening voor de kinderen paramount. Zodat duidelijk wordt wat er precies speelt, dat ben ik met u eens. Maar niet om een soort eerherstel van bovengenoemde nalatige vaders te bewerkstelligen.
Maar goed gezinsherstel kan alleen met medewerking van alle partijen natuurlijk. Als moeder niet meer wil, houdt het op.
Dat er dingen bij Jz niet goed zitten is evident, maar ik vraag me oprecht af of dat alleen vaders treft.
Lexus schreef op 05-12-2024 om 21:59:
Tja er zal veel mis zijn met jeugdzorg maar dit stuk overtuigt me nog niet. Ook veel moeders worden benadeeld door het systeem. Er zijn ook vaders die mishandelen, kinderen misbruiken of eenvoudigweg niks aan de zorg voor de kinderen of opvoeding hebben gedaan en die na de scheiding moord en brand schreeuwen dat het allemaal niet eerlijk is. De goeden niet te na gesproken natuurlijk. En daarvoor is een eerlijke 'rechtsgang' met continuering van de bestaande zorgverlening voor de kinderen paramount. Zodat duidelijk wordt wat er precies speelt, dat ben ik met u eens. Maar niet om een soort eerherstel van bovengenoemde nalatige vaders te bewerkstelligen.
Maar goed gezinsherstel kan alleen met medewerking van alle partijen natuurlijk. Als moeder niet meer wil, houdt het op.
Dat er dingen bij Jz niet goed zitten is evident, maar ik vraag me oprecht af of dat alleen vaders treft.
Nee natuurlijk vindt de auteur dat er ook moeders die hierdoor getroffen worden. De openingspost begint dan ook met
'Achter de façade van bescherming en zorg schuilt een systeem dat steeds vaker ouders, met name vaders, ontwortelt van hun kinderen'
Een organisatie als Dwaze Vaders bestaat niet voor niks. Laten we niet doen alsof alle mannen en vrouwen gelijk behandeld worden.
Anoniemer schreef op 06-12-2024 om 08:32:
[..]
Nee natuurlijk vindt de auteur dat er ook moeders die hierdoor getroffen worden. De openingspost begint dan ook met
'Achter de façade van bescherming en zorg schuilt een systeem dat steeds vaker ouders, met name vaders, ontwortelt van hun kinderen'
Een organisatie als Dwaze Vaders bestaat niet voor niks. Laten we niet doen alsof alle mannen en vrouwen gelijk behandeld worden.
Mwoah de rest van het stuk lijkt toch echt over vaders te gaan. En onterecht pruilende vaders kunnen zich ook verenigen, toch? Laat onverlet dat JZ een kafkaësk instituut blijkt in sommige situaties en dat inderdaad zowel vaders, moeders maar vooral kinderen daar slachtoffer van kunnen zijn.
'Onterecht pruilende vaders' ??????
Anoniemer schreef op 06-12-2024 om 12:21:
'Onterecht pruilende vaders' ??????
jep daar bedoel ik mee degenen waar ik al eerder op duidde: "Er zijn ook vaders die mishandelen, kinderen misbruiken of eenvoudigweg niks aan de zorg voor de kinderen of opvoeding hebben gedaan en die na de scheiding moord en brand schreeuwen dat het allemaal niet eerlijk is. De goeden niet te na gesproken natuurlijk" Voor de laatste keer: natuurlijk zijn er ook vaders die wel evenredig voor hun kinderen hebben gezorgd en geen mishandelaar of misbruiker zijn en verkeerd behandeld worden door JZ. En nou ben ik weg uit dit draadje, doei.
Doei! 🙋🏼♀️
ik heb vanwege mijn werk regelmatig met jeugdzorg te maken en in mijn ervaring krijgen ouders kans op kans. Utp zal echt niet altijd terecht zijn en dat is verschrikkelijk. Maar in mijn ervaring is een utp juist vaak aan de " late " kant en beschadigen kinderen enorm in een onveilige thuissituatie.
Nou, poe wat een tirade.... Alsof je mijn ex bent.
Detail wat hij vergeet dat hij wel degelijk geslagen heeft en de kinderen met zijn gedrag bang voor hem zijn geworden. En maar focussen op jeugdzorg en de strijd aangaan.
Lief hebben is ook loslaten... Wie weet heb je dan nog de kans dat de kinderen tot rust komen en nieuwschierig worden wie hun vader toch eigenlijk is.
Mijn advies: bundel je, maak je verhaal helder en oprecht; niet teveel grote verwijtende woorden: uit wat je hebt meegemaakt moeten toehoorders/lezers zelf die conclusies trekken. Ga met je verhaal naar de media en maak verzamel verhalen. Kom ook met oplossingen, geen grote wereldomkerende oplossingen, maar dingen die te doen zijn en die ertoe doen. Dus: schreeuw niet, maar vertel, wees creatief en denk mee.
Onderzoek wees ooit uit dat het 1/3, 1/3 1/3 was: in 1/3 van de gevallen werden kinderen daarna inderdaad beter beschermd en kregen ze een beter leven; in 1/3 van de gevallen ging het daarna juist slechter met de kinderen en in 1/3 van de gevallen maakte het niets uit. Ik hoop dat de cijfers nu wat beter zijn, maar dat neemt neit weg dat het systeem zeker niet perfect is en wellicht ook nooit perfect zal worden. elke verbetering die mogelijk is is goed.
Tsjor