De nieuwe partner van vader heeft hekel aan mijn zoon
In 2018 ben ik gescheiden. We hebben twee zonen van nu 19 en 16. De jongste heeft een beperking en is emotioneel ongeveer 7. Hij heeft een complexe vorm van autisme en een angststoornis. Hij vraagt daarom veel sturing en nabijheid.
Tijdens de scheiding bleek vader een nieuwe partner te hebben. Zij verblijft dagelijks bij hem, ook als de jongens bij hun vader zijn. Al snel bleek dat zij veel moeite heeft met de aandacht die mijn jongste zoon van zijn vader nodig heeft en ook vraagt. Zij blijkt hem te zien als concurrent en behandeld hem afgunstig. Meerdere keren met vader besproken maar zijn visie is dat mijn zoon maar aan haar moet wennen. Iemand tips wat ik nog zou kunnen doen?
Dank je wel, !
Omdat er overlap is in vriendengroep en mijn zoon zelf ook aangeeft dat ze via zijn vader tegen en over hem praat
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 20-11-2023 om 20:40:
[..]
Zodra kind van TO in het huishouden van zijn nieuwe vrouw komt, heeft TO zeker wel het recht om haar de juiste handvaten te geven over haar kind. Ookal zou vader dat ook doen, zij mag dat ook doen. Het is ook haar kind. Dat betekend niet dat zij haar de les leest of iets over haar huishouden zegt daar gaat het niet om het gaat om haar kind en de problemen die daaruit voortkomen waar nieuwe vrouw niet mee kan omgaan. Als TO haar kind met een beperking op emotioneel gebied , (emotioneel) sterker kon maken dan had hij ook niet deze forse beperking. Op dat gebied is hij als een kind van 7.
Als de vader van mijn kind zijn nieuwe vrouw de juiste handvaten niet kan geven over ons kind met beperking&stoornis dan nodig ik haar vriendelijk uit voor een kopje thee en een gesprek over mijn kind. Hoe en de wat. Kan ze het niet aan? Dan had ze moeten gaan met iemand zonder een zorgenkind want die blijft voor het hele leven. Als ze echt van hem houdt is ze bereid om te leren hoe ze met hem moet omgaan, voor hem zorgen is teveel gevraagd en dat hoeft helemaal niet, als ze maar normaal met hem kan omgaan!
Dat kind heeft ook een vader die weet hoe zijn zoon is en weet hoe met hem om te gaan. Hij is de persoon die zijn partner uit kan leggen wat hij verwacht. To heeft geen alleenrecht op haar zoon. Zijn vader is net zo goed verantwoordelijk. En in dit geval is het zijn huishouden en zijn nieuwe partner. Je moet als ex je plek weten. En het is niet meer aan jou om te bepalen hoe zaken er in het andere huishouden aan toe gaan. Overleg dus met je ex. Hij is het aanspreekpunt niet zij.
Daarnaast heb je ook geen zeggenschap over hoe ex met zijn kinderen omgaat. Je kunt zaken bespreken maar niet meer bepalen voor hem. Misschien stoort hij zich ook aan bepaald gedrag van zoon of denkt anders over bepaalde zaken dan to.
Izza schreef op 21-11-2023 om 10:37:
[..]
Dat kind heeft ook een vader die weet hoe zijn zoon is en weet hoe met hem om te gaan. Hij is de persoon die zijn partner uit kan leggen wat hij verwacht. To heeft geen alleenrecht op haar zoon. Zijn vader is net zo goed verantwoordelijk. En in dit geval is het zijn huishouden en zijn nieuwe partner. Je moet als ex je plek weten. En het is niet meer aan jou om te bepalen hoe zaken er in het andere huishouden aan toe gaan. Overleg dus met je ex. Hij is het aanspreekpunt niet zij.
Daarnaast heb je ook geen zeggenschap over hoe ex met zijn kinderen omgaat. Je kunt zaken bespreken maar niet meer bepalen voor hem. Misschien stoort hij zich ook aan bepaald gedrag van zoon of denkt anders over bepaalde zaken dan to.
Dat zeg ik ook, een gesprek voeren om de juiste handvaten te geven over het kind
Dat gesprek voer je met de vader. Hij voert dat met zijn partner. Niet jij (tenzij de vrouw in kwestie dat graag wil en vader niet in staat zou zijn tot handvaten).
Izza schreef op 21-11-2023 om 10:59:
Dat gesprek voer je met de vader. Hij voert dat met zijn partner. Niet jij (tenzij de vrouw in kwestie dat graag wil en vader niet in staat zou zijn tot handvaten).
Vootal dat laatste, ik zou dat gesprek al bij kennis making met haar/hun plannen. Het is nog steeds ook mijn kind dus dat ik geen zeggenschap heb over hoe zij met mijn zorgenkind omgaat ben ik het niet mee eens. Zodra ze mijn kind niet goed behandeld dan kan ze mij verwachten. Zelfde geldt voor school, als mijn kind daar niet goed word behandeld en dan heb ik het over mishandeling in welke vorm dan ook. Maar gelukkig zijn mijn man en ik samen gelukkig getrouwd 😄
ik vind dat je gewoon normaal contact met zijn nieuwe vrouw kunt hebben over je zorgenkind, wat het beste werkt, waar hij het rustigst van word etc. Vooral als vader dat niet goed meegeeft aan zijn nieuwe vrouw.
Dus mijn tip aan TO is vooral in gesprek gaan om op een respectvolle manier uitleg te geven over jullie zoon.
Izza schreef op 20-11-2023 om 20:23:
[..]
To heeft niets met die vrouw van doen. Het is aan vader. Hij laat dit (blijkbaar we horen 1 verhaal) gebeuren. Hij moet dit dus ook sturen. Het is niet aan to om nieuwe partner de les te gaan lezen (volwassen vrouw die laat zich vast niet de les lezendoor een ex). Als die vrouw haar benaderd met vragen kan ze antwoord geven. Ze kan zoon sterker maken of met vader praten. Maar heeft gewoon geen zeggenschap over zijn huishouden. En wie weet is deze zoon ook vervelend in gedrag. Ook autistische kinderen kunnen dingen leren of in gedrag worden gecorrigeerd. Niet iedereen kan daarmee omgaan. Dit is niet haar kind.
Normaal gesproken zou ik niet zo snel contact zoeken met een nieuwe partner, maar als die nieuwe partner jou zelf benaderd met klachten over je kind die voortkomen uit onbegrip en onrealistische verwachtingen gezien de omstandigheden, dan zou ik zeker wel tekst en uitleg geven. Die vrouw stuurt dat berichtje niet zomaar. Blijkbaar zit ze ermee en weet ze niet goed ermee om te gaan.
En dan gaat het niet over zeggenschap in het huishouden van een ander. En ja, gedrag kan vervelend zijn en ook kinderen met autisme kunnen daar in leren, maar het uitgangspunt is wel dat je verwachtingen hebt die bij het ontwikkelingsniveau van een kind passen. Een zestienjarige die nog uitgebreid op schoot komt knuffelen zou ik ook wel gek vinden. Maar als die zestienjarige qua ontwikkeling zeven is, weer niet.
Het punt is dat je zoveel kunt willen maar feitelijk kan je niets beginnen. Jij bent er niet bij om in te grijpen en er is niets afdwingbaar. Als er een goede verstandhouding is kan je erover praten. Maar die is hier niet anders was dit probleem er niet!
Je gaat hierin ook voorbij aan het feitelijke probleem: de vader. Als hij zijn schouders ophaalt en nieuwe partner boven kind plaats zal zij zich niets aantrekken van een vervelende ex.
Daarom praat met de vader of hoe kind zich voelt. Dit vraagt om een totaal andere aanpak dan school of een gewoon gezin. En wees een veilige haven voor je kind. Daar heb jij invloed op. Niet op andere mensen.
Ik heb al meegemaakt dat vader weinig of niets wilde weten van de gebruiksaanwijzing van ons kind, maar zijn nieuwe partner wel. Zij nam contact op en ik heb wat uitleg en tips gegeven. Misschien kan dat bij TO ook.