Communicatie vader van de kinderen
Onze kinderen zijn 13, 15 en 19 jaar. Onze jongste woont bij zijn vader. De oudste twee wonen bij mij. Omdat de communicatie al jaren niet goed loopt probeer ik het tot een minimum te beperken. Als ik een mail stuur krijg ik al jaren zelden een reactie. Vaak moet ik meerdere keren verzoeken om te reageren. Antwoord op een vraag laat weken op zich wachten en soms komt er nooit een antwoord. Omdat onze jongste zoon sinds 6 maanden bij zijn vader woont is het af en toe nodig om iets te overleggen. Ik kan geen afspraken maken met mijn zoon zonder ook zijn vader te vragen of het uitkomt. Voor 2022 moet er een omgangsregeling vastgesteld worden. Dit kan ik niet doen zonder medewerking van vader. Ik krijg geen reactie op mijn verzoeken om een planning te maken. Mijn zoon wil in de Kerstvakantie een paar dagen extra bij mij zijn, ook op dit verzoek krijg ik geen reactie.
Het maakt me boos, verdrietig en ik voel me soms machteloos. Misschien is het aan mijn zoon van 13 om zelf met zijn vader te bespreken als hij iets wil (bijvoorbeeld een extra dag bij mij zijn). Ik zou graag horen wat anderen zouden doen of denken wat wijsheid is in deze.
het ligt er een beetje aan hoe goed jouw zoon kan opschieten met zijn vader en hoe moeilijk die laatste doet. Ik zou, als de zoon niet al te verlegen/kwetsbaar is ervan uitgaan dat als je er een mail over gestuurd hebt en geen antwoord gekregen, jouw zoon zelf wel aangeeft dat hij dus zijn plan uitvoert volgens de mail.
Je moet zorgen dat de kinderen niet in een loyaliteitsconflict komen, maar als hij assertief genoeg is en de situatie maakt het gemakkelijk dan zou ik het niet al te moeilijk maken voor jezelf.
Dus: planning sturen en geen bericht is goed bericht.
Je stuurt gewoon een planning en zet daarbij: zonder spoedig tegenbericht ga ik ervan uit dat je hiermee akkoord bent.
Is hij niet akkoord, dan moet hij dat laten weten. En hoor je niks, dan is het dus goed. En hoor je vlak voor een datum die op de planning staat alsnog iets, dan mail je terug: dit was geen spoedig tegenbericht. Voortaan graag binnen 5 dagen. Vervolgens negeer je alle shit die daarna nog komt. Bij mijn ex duurde het een tijdje voor hij doorhad dat ik er echt niet meer was om hem te pleasen, maar daarna ging het goed.
Hoe gaat het met de oudste kinderen, met hen is de situatie andersom. Zorgen die zelf voor de communicatie met hun vader? Zie je hun vader nog wel, bijvoorbeeld bij wegbrengen/halen of gaan ze altijd zelf heen-en-weer? Ik zou denk ik niks meer per mail doen of what's app. Ik herken wel dat mijn ex dat leest en antwoord geeft voor zichzelf, zonder dat aan mij te sturen! Voor dat laatste misschien melden dat je hem wilt spreken en die avond belt. Of is het dan zo dat hij ook zijn telefoon niet opneemt?
Dymo schreef op 08-12-2021 om 17:22:
Je stuurt gewoon een planning en zet daarbij: zonder spoedig tegenbericht ga ik ervan uit dat je hiermee akkoord bent.
Is hij niet akkoord, dan moet hij dat laten weten. En hoor je niks, dan is het dus goed. En hoor je vlak voor een datum die op de planning staat alsnog iets, dan mail je terug: dit was geen spoedig tegenbericht. Voortaan graag binnen 5 dagen. Vervolgens negeer je alle shit die daarna nog komt. Bij mijn ex duurde het een tijdje voor hij doorhad dat ik er echt niet meer was om hem te pleasen, maar daarna ging het goed.
Dank je wel voor je reactie. Ik ben bang/onzeker dat het er in de praktijk op uit zal draaien dat vader onze zoon niet zal brengen en dat het alleen maar moeilijker wordt. Ik zou wel zo stellig willen zijn. Maar heb angst voor de consequenties. Misschien laat ik me te veel leiden door die angst, terwijl ik niet weet wat er zal gebeuren als ik zo aanpak.
Leanne schreef op 08-12-2021 om 18:25:
Hoe gaat het met de oudste kinderen, met hen is de situatie andersom. Zorgen die zelf voor de communicatie met hun vader? Zie je hun vader nog wel, bijvoorbeeld bij wegbrengen/halen of gaan ze altijd zelf heen-en-weer? Ik zou denk ik niks meer per mail doen of what's app. Ik herken wel dat mijn ex dat leest en antwoord geeft voor zichzelf, zonder dat aan mij te sturen! Voor dat laatste misschien melden dat je hem wilt spreken en die avond belt. Of is het dan zo dat hij ook zijn telefoon niet opneemt?
Dank je wel voor je reactie. Mijn dochter van 15 gaat weinig naar haar vader. Het klikt op dit moment niet echt tussen hen. Communiceren met haar vader doet ze zelf indien nodig. Mijn oudste zoon doet niet mee in de regeling. Hij gaat af en toe bij z’n vader eten, en regelt dat ook zelf.
Vader neemt meestal niet op als ik bel. Pas als ik veel achter elkaar bel. Hij maakt afspraken met de kinderen zonder mij te informeren waardoor dingen misgaan. En ik op de rem moet trappen.
Nu ik het zo opschrijf is hem bellen ook een optie. Wij communiceren in principe altijd via e-mail.
Ik vind er ook wel iets voor te zeggen hoor, bellen/appen is minder een inbreuk op de privacy. Maar als je belt, krijg je ten minste antwoord. Je zou dat kunnen zeggen: ‘Ik bel je omdat ik anders zo lang op antwoord moet wachten. Als je mailen prettiger vindt, dan doen we dat, maar dan verwacht ik wel reactie’.
Ik herken overigens erg dat vader afspraken met de kinderen maakt. Die leeftijd beginnen ze nu te krijgen. Hij vond (en vindt) dat de kinderen er dan mee naar mij moeten komen (ook wel terecht), maar dat gebeurt niet altijd, of soms op het laatste moment. Vaak is het iets wat leuk is voor de kinderen en natuurlijk zal ik dat niet in de weg staan, het is meer het onverschillige wat erachter zit om er niet bij stil te staan dat even te vertellen zodat ik ook weet waar ik aan toe ben. Ik denk dat dit niet per sé een gescheiden ouder-situatie is, kinderen vergeten in alle hectiek vaak ook te vertellen dat ze afgesproken hebben om bij een vriend te eten of wat later zijn.
Even over dat "spoedig tegenbericht", ik zou het zelf dan nog meer inkaderen. Dus "als dit niet uitkomt hoor ik het graag binnen een week/voor aanstaande vrijdag (etc). Dan kan er achteraf geen discussie ontstaan over de invulling van het begrip "spoedig".
Groeten,
Temet
Even een paar vragen:
'Omdat onze jongste zoon sinds 6 maanden bij zijn vader woont is het af
en toe nodig om iets te overleggen.' Was dat daarvoor dan niet, toen de jongste nog bij jou woonde?
'Ik kan geen afspraken maken met mijn zoon zonder ook zijn vader te vragen of het uitkomt.' Jongste is inmiddels 13, dus je kunt altijd proberen om een afspraak met zoon te maken onder het motto: bespreek het met je vader.
'Voor 2022 moet er een omgangsregeling vastgesteld worden.' Waarom moet dat? De kinderen zijn inmiddels op een leeftijd dat ze heel veel zelf kunnen en zich niet meer naar vader/moeder laten sturen.
(...) 'Mijn zoon wil in de Kerstvakantie een paar dagen extra bij mij zijn, ook op dit verzoek krijg ik geen reactie.'Je kunt zelf een reactie geven: is goed, maar bespreek het met je vader.
Ik hoop dat het allemaal wat luchtiger wordt en wat minder conflictueus.
Tsjor
tsjor schreef op 09-12-2021 om 15:14:
Even een paar vragen:
'Omdat onze jongste zoon sinds 6 maanden bij zijn vader woont is het af
en toe nodig om iets te overleggen.' Was dat daarvoor dan niet, toen de jongste nog bij jou woonde?
'Ik kan geen afspraken maken met mijn zoon zonder ook zijn vader te vragen of het uitkomt.' Jongste is inmiddels 13, dus je kunt altijd proberen om een afspraak met zoon te maken onder het motto: bespreek het met je vader.
'Voor 2022 moet er een omgangsregeling vastgesteld worden.' Waarom moet dat? De kinderen zijn inmiddels op een leeftijd dat ze heel veel zelf kunnen en zich niet meer naar vader/moeder laten sturen.
(...) 'Mijn zoon wil in de Kerstvakantie een paar dagen extra bij mij zijn, ook op dit verzoek krijg ik geen reactie.'Je kunt zelf een reactie geven: is goed, maar bespreek het met je vader.
Ik hoop dat het allemaal wat luchtiger wordt en wat minder conflictueus.
Tsjor
Toen onze jongste zoon bij mij woonde was ik minder afhankelijk van reacties en planning van vader. Voor mij kost het geen moeite om te reageren op vragen. Ik had het meer in de hand. ‘Overleggen’ is al jaren eenrichtingsverkeer in onze situatie.
Ik vind een planning prettig omdat er dan minimaal discussie hoeft te zijn door t jaar heen.
Ik snap je punten, en ik kan me er ook in vinden. Bedankt voor je reactie.
'Ik vind een planning prettig omdat er dan minimaal discussie hoeft te zijn door t jaar heen.'
Zonder planning wordt het iets meer een kwestie van reageren op het moment, wellicht iets chaotischer (alhoewel je met de kinderen waarschijnlijk wel afspraken kunt maken) en zeker minder conflictueus. Dus als je je eigen behoefte aan een planning kunt loslaten wordt het wellicht wat gemakkelijker voor je. en verrassender.
Tsjor