Co-Ouderschap of Omgangsregeling peuter
Dag allemaal,
Mijn (aanstaande ex-)man en ik willen beide graag afspraken maken in het belang van ons zoontje van 2. We vinden het beide belangrijk dat hij met zowel papa als mama een goede band behoudt en tijd doorbrengt, maar we twijfelen wat beter is voor zo'n jong kindje:
Een verdeling waarbij we op woensdag wisselen + om het weekend (50/50 dus)
OF vaste verblijfplaats bij mij en dan 1x per week doordeweeks iets doen met papa (nu nog vrije dag, over paar jaar natuurlijk slechts uitje na school oid) + om het weekend logeren bij papa.
Ik denk dat ons zoontje redelijk goed omgaat met verandering maar als hij iets ouder is en straks school, vriendjes en sport e.d. heeft dan lijkt de tweede optie mij meer stabiliteit bieden.
We vinden het heel moeilijk in te schatten wat zwaarder weegt en ik vind het ook lastig dat je nu al beslist voor zo een lange periode.
Heeft iemand tips / ervaringen / meningen om te delen? Zeer welkom, bedankt alvast!
De eerste optie is toch net zo stabiel als de tweede, als je iets altijd op die manier doet? Wat vindt de vader er van? Ik zou denk ik in principe gaan voor 50/50. Maar ik ben niet gescheiden, dus geen ervaring. En je zegt dat je voor een lange periode beslist. Kun je in een ouderschapsplan niet opnemen dat je op bepaalde momenten de situatie opnieuw beoordeelt? Zoals begin basisschool en begin middelbare school.
Wij hadden de afspraak 1 nacht door de week, die wisselde van eerst woensdag naar de donderdag toen zoon 4 werd. En om en om het weekend van vrijdag tot maandag.
Hij haalde zoon op woensdag van het kdv op en bracht hem donderdag bij mij. En op vrijdag haalde hij hem van het kdv en bracht hem maandag naar mij of later naar school.
Deze regeling hebben we vanaf de scheiding, zoon was nog geen jaar, tot halverwege de middelbare volgehouden.
In het convenant stonden een aantal evaluatie momenten benoemd: zoon naar de basisschool, zoon naar middelbare school.
Voor zoon was het duidelijk dat papa hem kwam halen als hij zijn koffertje of grote tas mee had naar het kdv. Grote tas nam de bso tijdens de lunch pauze al mee in het busje en later nam zoon die zelf mee.
O, En hij logeert niet bij papa, daar is ook thuis, want als hij logeert bij papa logeert hij ook bij jou.
Gun elkaar ook ruimte op belangrijke dagen buiten deze regeling: verjaardagen van opa en oma bijvoorbeeld of andere belangrijke dingen. Geboorte half-siblings bijvoorbeeld.
Bedenk ook nu je zoon nog niet naar school gaat hoe vaak jullie een volle week of weken met je zoon gaat hebben. 3 weken aan eengesloten voor een vakantie is niet vreemd.
Of 1x 1 week en 1x 2 weken per jaar.
En als je zoon naar school gaat hoe je de vakanties gaat verdelen kun je doen in het jaar dat hij 4 wordt.
Dan komt er later ook nog sport bij. Omdat zoon 4 dagen per week trainde en ook op de vrijdag bracht ik 'm daarna naar vader terwijl in het convenant stonden dat vader zou rijden. Maar dat was bijna de enige dag dat hij met zijn nieuwe gezin kon eten. Kortom gun elkaar ook dingen.
Dank voor deze twee reacties. Een aanvulling:
In de eerste situatie is de zorg 50/50 verdeeld en in de tweede meer iets van 75/25.
Een reden dat we hier tussen twijfelen is dat 50/50 betekent dat we bij elkaar in de buurt moeten wonen en dat vormt best een uitdaging qua budget.
Ik ben bereid om buiten de stad te verhuizen, mijn man helaas niet.
Vandaar dat hijzelf uiteindelijk voorstelde om ook een andere regeling te overwegen waarbij hij ons zoontje alleen om het weekend en op zijn vrije werkdag ziet.
Zodra hij naar school gaat betekent dat dus 1 middagje per week.
Ik heb steeds gedacht dat ik hard mijn best moest doen om 50-50 in dezelfde buurt te bereiken in het belang van ons zoontje maar hoor nu van steeds meer mensen dat kinderen veel heen en weer gaan juist vervelend vinden. In situatie 2 slaapt hij alleen om het weekend bij papa, op de vrije (mid)dag brengt papa hem met etenstijds weer bij mij.
Misschien zie ik het gewoon niet zo scherp meer door alle emoties maar het voelt alsof ik moet kiezen tussen 'evenveel tijd met beide ouders maar veel wisselmomenten' en 'stabiele basis maar minder tijd met vader' en ik heb geen idee wat zwaarder weegt.
We communiceren verder goed met elkaar als ouders en willen beide hetgeen het beste is voor ons zoontje. Ik krijg echter ook veel de tip dat de flexibiliteit / bereidheid tot verandering vaak verslechterd naar mate er jaren voorbijgaan en in dit geval heb ik extra redenen mij daar zorgen over te maken dus vandaar dat het voor mij voelt alsof we nu moet beslissen wat het beste is nu maar ook over een aantal jaar.
PS: Goed punt vh woord logeren, zal ik dan niet zo noemen.
Ik zou toch inzetten op 50/50 voor de band van beide met het kindje. Je hoeft niet bij elkaar om de hoek te wonen, zo lang de afstand maar overbrugbaar is qua school/vriendjes/zwemles/sport etc.
Een omgangsregeling kan altijd herzien worden als de situatie van het kind verandert, bijvoorbeeld bij naar de basisschool gaan, naar de middelbare gaan etc.
Bij een weekendregeling kun je ook kiezen voor elk weekend bij papa. Had een vriendinnetje van de basisschool van mij vroeger. Die was elk weekend bij haar vader. Die woonde één dorp verderop, dus bij kinderfeestjes op zaterdag, sport etc. was dat geen probleem.
En de doordeweekse dag bij papa zou ik hem juist wel daar laten eten en eventueel ook slapen. Dan brengt papa hem de dag er na naar jou of naar de opvang. Ik ken wel voorbeelden van kinderen met een weekendregeling die één doordeweekse dag na school naar de andere ouder gaan en daar dan ook eten en slapen.
mama2021 schreef op 21-08-2023 om 13:17:
Dank voor deze twee reacties. Een aanvulling:
In de eerste situatie is de zorg 50/50 verdeeld en in de tweede meer iets van 75/25.
Een reden dat we hier tussen twijfelen is dat 50/50 betekent dat we bij elkaar in de buurt moeten wonen en dat vormt best een uitdaging qua budget.
Ik ben bereid om buiten de stad te verhuizen, mijn man helaas niet.
Vandaar dat hijzelf uiteindelijk voorstelde om ook een andere regeling te overwegen waarbij hij ons zoontje alleen om het weekend en op zijn vrije werkdag ziet.
Zodra hij naar school gaat betekent dat dus 1 middagje per week.
Ik heb steeds gedacht dat ik hard mijn best moest doen om 50-50 in dezelfde buurt te bereiken in het belang van ons zoontje maar hoor nu van steeds meer mensen dat kinderen veel heen en weer gaan juist vervelend vinden. In situatie 2 slaapt hij alleen om het weekend bij papa, op de vrije (mid)dag brengt papa hem met etenstijds weer bij mij.
Misschien zie ik het gewoon niet zo scherp meer door alle emoties maar het voelt alsof ik moet kiezen tussen 'evenveel tijd met beide ouders maar veel wisselmomenten' en 'stabiele basis maar minder tijd met vader' en ik heb geen idee wat zwaarder weegt.
We communiceren verder goed met elkaar als ouders en willen beide hetgeen het beste is voor ons zoontje. Ik krijg echter ook veel de tip dat de flexibiliteit / bereidheid tot verandering vaak verslechterd naar mate er jaren voorbijgaan en in dit geval heb ik extra redenen mij daar zorgen over te maken dus vandaar dat het voor mij voelt alsof we nu moet beslissen wat het beste is nu maar ook over een aantal jaar.
PS: Goed punt vh woord logeren, zal ik dan niet zo noemen.
Mijn ex en ik wonen 45 auto minuten uit elkaar.
Vader reed van zijn huis naar mijn stad en van daar naar zijn werk op weer 45 minuten de andere kant op.
50/50 is minder belangrijk als je er als ouders er maar onvoorwaardelijk bent op de belangrijke momenten: verjaardagen, afzwemmen, een toernooi of competitie wedstrijd, toch een keer kijken bij de training. Toch samen dingen proberen te doen: wij gaan op de verjaardag van zoon uit eten met het gezin : vader, zoon, ik, stiefmoeder, halfsiblings. Sinterklaas vierden we bij mijn ex waarbij mijn vriend en mijn vader ook mee kwamen en zijn ouders en schoonouders er ook waren.
Die doordeweekse dag was niet alleen voor zoon maar voor vader en mij, dan ziet vader ook de school en de bso, heeft ook gewoon op tijd te zijn ipv alleen de leuke weekend dingen en ik kon die avond sporten of gewoon op de bankhangen.
Hier 50/50 (5-2-2-5, wissel op woensdag) sinds de scheiding toen dochter bijna 4 was, lang geleden. We wonen 10 auto minuten bij elkaar vandaan. Het betekende dat het langer duurde voordat ze vanaf mij zelfstandig naar school kon (ongeveer groep 7) en een speelafspraakje moest met de auto of wat verder fietsen, maar ouders van haar vriendinnen deden daar nooit moeilijk over, meer kinderen woonden wat verder weg (één vriendinnetje gewoon in mijn straat, je weet het niet van te voren).
Zelfde gold eigenlijk voor haar hobbies. Die waren toch niet perse bij één van ons om de hoek. Soms moest de één wat verder rijden of fietsen dan de ander. Geen ramp.
We gaven haar op de kalenders bij allebei goed inzicht wanneer ze bij wie was, altijd hetzelfde. Ze vond het in het begin allemaal wel moeilijk, maar ik denk niet dat een andere regeling dat makkelijker had gemaakt.
Overdracht altijd vooraf via mail, geen gepraat over haar met haar erbij. Wel redelijk wat afstemming over hoe het met haar ging op allerlei vlakken, je bent beiden actief bij de opvoeding betrokken (we hadden een mail met vaste onderwerpen die we na een 5 daags verblijf invulden).
Ik vond en vind het veel voordelen hebben. Het is fijn dat ze dezelfde band met haar vader heeft als met mij. Hoewel ze nu ze ouder wordt (13) meer naar mij trekt, ik denk dat dat ook was gebeurd als we samen waren gebleven.
Geen alimentatie gedoe.
Dochter hoeft een ouder maar maximaal 5 dagen te missen en wij haar ook
De 50% tijd zonder haar geeft mij net zoveel gelegenheid voor carrière en hobbies als haar vader.
Vader is net zoveel verantwoordelijk voor de regeldingetjes als ik. Kinderfeestje op zijn dag? Hij regelde het kadootje. Net als studiedagen op zijn dagen, of een doktersbezoek. Niet de meeste 'mental load' bij moeder.
We wonen dicht bij elkaar, vergeten spullen geen probleem.
Een weekendregeling bemoeilijkt naar mijn mening een echt goede band met (in dit geval) de vader, tenzij hij echt heel erg zijn best doet actief betrokken te zijn. Juist ook als ze ouder worden. Bij 50/50 is dat veel vanzelfsprekender.
(mijn partner heeft een regeling waarbij zijn kinderen meestal bij hem zijn, band met moeder is echt minder, maar moeder doet ook niet erg hard haar best).
Tip: wij hadden de zomervakantieweken eerste jaar 3-3 verdeeld. Maar dat was echt te lang. We doen nu altijd een variatie op 2-2-1-1.
Succes met de beslissing! Vooral heel waardevol dat jij en vader goed met elkaar lijken te communiceren.