Co ouderschap
Ik ben op een punt gekomen dat ik na 7 jaar co ouderschap niet meer weet hoe ik het rond moet breien. En ik moet een keuze maken. Ik weet alleen niet welke keuze.
Mijn kinderen zijn de ene week bij mij en de andere week bij hun vader. Deze regeling wilde ik niet in het begin omdat mijn ex veel werkt maar hij heeft vertelde dat hij de ene week meer ging werken dan de andere week en dus werd deze regeling getroffen.
Nu ben ik al 7 jaar aan het proberen alles op te vangen omdat mijn ex 50 uur in de week werkt. Ik ga naar school afspraken, regel sport, logopedie, coaching, bibliotheek, leestraining enz.
9 van de 10 Afspraken help ik hem herinneren vlak van te voren en meestal krijg ik te horen: dat kan ik op zo een korte termijn niet meer regelen. En dan sta ik er weer alleen voor. En dat terwijl ik alles met hem in overleg doe en alles ook nog in onze gezamenlijke Google agenda zet. Sinds hij een paar jaar geleden een eigen bedrijf begonnen is is het alleen maar erger geworden. Willen de kinderen iets lekkers eten moeten ze zelf naar de supermarkt en hij heeft geen idee meer wanneer of waar hij of de kinderen aanwezig moeten zijn. Regelmatig zegt hij van niets te weten en dan stuur ik weer een screenshot van onze app gesprekken waarin we alles hebben afgesproken. Ik probeer persoonlijk een gesprek met hem te regelen maar hij wil het niet. En hij zeg 9 van de 10 berichten van me ook niet te lezen. En als ik iets vraag duurt het dagen voordat ik antwoord heb. Ik probeer bij alles wat hij wel goed doet hem te complimenteren en negatief te negeren. Ik probeer niet meer te zeuren maar ik ben ten einde raad.
Net weer een heel gesprek gehad op de app waarbij hij geen idee heeft wat onze zoon bij de logopedie doet. Hij gaat dus al weken en de logopediste zet alles in een gezamenlijke app. Laatst stond ik er finaal voor lul toen ik iets kwam brengen en mijn zoon er dus niet was omdat zijn vader hem niet gestuurd had op tijd.
Mijn zoon van 10 jaar leeft een beetje in een eigen wereld. Net als zijn vader. En hem kan ik niet alleen de verantwoordelijkheid geven dat hij bij bepaalde activiteiten aanwezig moet zijn. Mijn dochter van 13 jaar regelt nu wel alles zelf. Dat gaat wel goed.
Maar ik weet het gewoon niet meer. Ik zit momenteel met de griep en mijn ex gaat het materiaal voor de logopedie vanmiddag niet regelen. Dus moet ik mezelf weer slepen. Normaal probeer ik activiteiten op maandag te plannen. Dan zijn de kinderen standaard bij mij. Maar omdat hun vader eigenwijs in Spanje op vakantie is gegaan (zonder overleg) en vervolgens niet terug kon komen vanwege een slechte corona test zijn de dagen even anders en zijn de kinderen bij hem.
Ik heb alles voor mijn kinderen over. En al die weekenden dat hun vader weer moest feesten ergens of voor werk naar het buitenland moest heb ik ze met liefde opgevangen. Maar ik begin een beetje op te raken. Ik heb ook gewoon een baan. En mijn huishouden. Ik wil best meer doen maar ik zie nu na 7 jaar in dat het niet gaat veranderen. En het stelt me verdrietig.
Moet ik alles laten vallen in zijn week? Moet ik niet zeuren en gewoon door lopen? Andere regeling aanvragen? Ik heb wel eens een advocaat gesproken maar die gaf aan dat een proces de kinderen meer gaat schaden dan het zo door laten sudderen. En de kinderen gaan nog steeds graag naar hem toe ook al geven ze aan dat hij er nooit is.
Hoe gaat bij jullie co ouderschap? Moet ik het anders inrichten denken jullie?
Zoals anderen ook aangeven, laat het los. Geef het aan bij hun vader dat jij gaat stoppen met het oplossen van problemen in zijn tijd en laat het verder los.
Wat betreft de afspraak waarvoor zoon heeft gebeld, denk er eens op een andere manier over. Het is heel goed van je zoon dat hij dat gedaan heeft en zoon heeft ervan geleerd. Dat is echt niet verkeerd. Teveel beschermen van kinderen is eerder een probleem dan kinderen zelf dingen laten doen. Daar leren ze van.
Zeker de 13 jarige kan al heel veel zelf. Daarnaast weten ze (als het goed is) dat ze altijd bij jou terecht kunnen.
Als ik kijk bij ons (ook een co-ouderschap) ging het juist beter toen we ons niet meer met elkaar bemoeide. Dat vader jouw berichten meestal niet leest is een teken aan de wand. Stop daarmee en stuur alleen whatsapp berichten als het echt nodig is. Afspraken of meegeven of per e-mail versturen (het laatste heeft mijn voorkeur omdat je dan bijna zeker kan zijn dat hij ze ontvangen heeft).
Helaas gebeurt er hier wat bij veel gescheiden ouders speelt. Het stukje 'loslaten' is heel moeilijk en het lijkt erop dat vooral moeders daar last van hebben. Bij mij was het andersom, vader wilde zijn regels opleggen in mijn huis, maar daar heb ik meteen een stokje voor gestoken. Vader vergat ook best veel afspraken of had als excuus: ik moet werken. Prima, dat is jouw probleem. Dochter leerde al snel dat zij bij haar vader haar eigen afspraken bij moest houden. Dus dingen als logopedie, orthodontie, maar ook haar sporten regelde al snel zelf. Daarom zocht ze ook altijd naar een sport in de buurt van haar vader.
Dochter is nu 19 en een zelfstandige jonge vrouw. Probeer het dus los te laten en help je kinderen met de situatie om te gaan. Daar hebben ze veel meer aan dan dat jij hun vader probeert te veranderen. Dat laatste gaat je niet lukken en je kinderen leren omgaan met deze situatie hebben ze de rest van hun leven wat aan.
Ik snap je frustratie, maar je kunt iemand niet veranderen, wel hoe je met de ander omgaat.
Heel goed gezegd fruitijsje. Je hebt helemaal gelijk. Ik was toen ik het huis uit ging heel onzelfstandig. Mijn moeder had alles in de hand. Ik zal moeten veranderen. Het voelt wel rustiger in mij met de wetenschap dat ik het loslaat.
Ben het met fruitijsje eens dat het goed is om kinderen zelfstandigheid te geven. Maar dan moet je dat wel met ze communiceren en het moet haalbaar zijn. Dus een tienjarige de verantwoordelijkheid geven om zelf naar logopedie te gaan kan, maar dan moet het wel in de buurt zijn en niet 10 km verderop en je moet hem laten weten dat hij daar zelf verantwoordelijk voor is en aan moet denken. Je kind verwijten dat het logopedie vergeet terwijl je niet meedeelt dat dat zijn eigen verantwoordelijkheid is, vind ik ook kwalijk. Het is dan wel handig als dat wekelijks op dezelfde dag en tijd is, zoals sport.
Volgens mij heb je al prima idee hoe je nu verder moet met de gegeven reacties.
Een professional die gaf me een voorbeeld uit eigen ervaring. Dochter met beugel die geloof snachts in moest, had 1 mm effect (winst) bij deze ouder, vervolgens week bij andere ouder en dan was de winst weer weg. Dat heeft geen zin, dus uitgelegd aan kind wat wil je? Dit heeft geen zin. Dus besluit beugel weg, klaar. Helaas maar kost hoop geld en dit was op deze wijze gewoon weggegooid.
Zelf heb ik die ervaring ook met logopedie dochter, die deed ook haar oefeningen niet en ik liet het op een gegeven moment los (zo erg was het probleem dan ook niet). Logopedist mee overlegd en die heeft haar gezegd dan ze anders stoppen. Ook heb ik uitgelegd dat het niet gratis is maar wordt betaald door de verzekering. Nu kan dit wel bij kind van 12 die erin te betrekken. Dat geldt niet voor ieder kind en zeker niet bij jonge kinderen.
Ander voorbeeld is dat ik een nota voor no show kreeg, ik helemaal geen afspraak had staan. Bleek een gesprek met ex te zijn die niet was komen opdagen. Ik hoop dat hij afleert van 50 euro betalen voor niet komen. Ik heb het in ieder geval niet opgelost, dat snapte deze zorgvelener ook wel.
Verder begrijp ik ook heel goed hoe je erin staat. Weet niet of je vriendelijk gesprek kunt aangaan. Meestal werkt bij mij tegen de andere partij, melden wat en succes ermee! en dan loslaten. Ouders blijven een ieder voor zichzelf verantwoordelijk. Dus ex op de hoogte brengen en als niet uitomt dan kan je altijd nog de keus geven verzet je het even op een voor jou beter moment, c.q. dan naar je eigen week verplaatsen c.q. ex geeft aan wanneer hij beschikbaar is en je regelt dat dan nog (maar dat wil je eigenlijk niet meer oplossen/dat doe je zodat je zelf rust erover hebt).
Eppos schreef op 18-05-2021 om 12:10:
Volgens mij heb je al prima idee hoe je nu verder moet met de gegeven reacties.
Een professional die gaf me een voorbeeld uit eigen ervaring. Dochter met beugel die geloof snachts in moest, had 1 mm effect (winst) bij deze ouder, vervolgens week bij andere ouder en dan was de winst weer weg. Dat heeft geen zin, dus uitgelegd aan kind wat wil je? Dit heeft geen zin. Dus besluit beugel weg, klaar. Helaas maar kost hoop geld en dit was op deze wijze gewoon weggegooid.
Zelf heb ik die ervaring ook met logopedie dochter, die deed ook haar oefeningen niet en ik liet het op een gegeven moment los (zo erg was het probleem dan ook niet). Logopedist mee overlegd en die heeft haar gezegd dan ze anders stoppen. Ook heb ik uitgelegd dat het niet gratis is maar wordt betaald door de verzekering. Nu kan dit wel bij kind van 12 die erin te betrekken. Dat geldt niet voor ieder kind en zeker niet bij jonge kinderen.
Ander voorbeeld is dat ik een nota voor no show kreeg, ik helemaal geen afspraak had staan. Bleek een gesprek met ex te zijn die niet was komen opdagen. Ik hoop dat hij afleert van 50 euro betalen voor niet komen. Ik heb het in ieder geval niet opgelost, dat snapte deze zorgvelener ook wel.
Verder begrijp ik ook heel goed hoe je erin staat. Weet niet of je vriendelijk gesprek kunt aangaan. Meestal werkt bij mij tegen de andere partij, melden wat en succes ermee! en dan loslaten. Ouders blijven een ieder voor zichzelf verantwoordelijk. Dus ex op de hoogte brengen en als niet uitomt dan kan je altijd nog de keus geven verzet je het even op een voor jou beter moment, c.q. dan naar je eigen week verplaatsen c.q. ex geeft aan wanneer hij beschikbaar is en je regelt dat dan nog (maar dat wil je eigenlijk niet meer oplossen/dat doe je zodat je zelf rust erover hebt).
Zo ga ik het inderdaad vanaf nu doen. Ik heb mijn ex al op de hoogte gesteld. Ik zet alles in de Google agenda. Eventueel nieuwe dingen krijgen een kort berichtje. En verder zoekt hij het maar uit.
Ik vind het met name erg dat mijn eettrraining mal jaren groente en fruit weigert. Ik maak me daar zorgen om. Vader heeft het al lang los gelaten. Ik kan het niet. Dus nu hoopte ik dat de logopediste met een eettraining meer geluk zou hebben. Maar dat werkt nauwelijks voor 1x in de week. Laat staan 1x in de 2 weken. Ik heb een tijdje geprobeerd dagelijks te trainen. Maar dan in de weken dat hij bij vader was werd er niets aan gedaan. En kon ik daarna opnieuw beginnen. Loslaten voelt als mijn kind de verdoemenis in helpen. Maar ik kan niet anders doen dan mijn best in de weken dat onze kinderen bij mij zijn. Verder laat ik voorlopig los. Ik hoop dat vader het dan gaat oppakken.
Het eetprobleem is onduidelijk te begrijpen uit je bericht. Misschien is dat nog wel wat om hier te bespreken? Er zijn vast genoeg mensen met ervaringen of tips.
Je kunt ook hier op het forum zoeken want dat komt af en toe wel aan de orde. En niet alleen bij babies en peuters.
Je zegt het zelf al, je doet je stinkende best. In jouw tijd, indien kind bij jou. Kind naar de verdoemenis gevoel is een gevoel. Jij steekt er zoveel energie in omdat jij het belangrijk vindt. De tips hier van zelfstandigheid, zelf dingen regelen komen met stapjes en is leerbaar. Kind van gescheiden ouders leeft soms in twee werelden, bij een gaat zo bij jou zo. Die gedachtevorming wellicht iets helpen dat waar jij kind hierbij helpt, wellicht kan de ander juist andere zaken goed en daar goed in zijn en kind mee helpen.
tuurlijk is niet leuk dat kind excuus moet maken, toch helpt het wel. Ik liet het ook gebeuren en volgende keer bloemetje laten meenemen (ik excuseerde dan maar omdat ik vind mijn verantwoordelijkheid)
Eettraining weet ik ook niet zo, waarbij en hoe. Gaat het om groente en fruit eten? Ik ken kinderen die jarenlang hebben geweigerd. Dan maar smoothie eenmaal per week de hele fruitschaal erin. Meestal helpt jezelf de vraag te stellen wat kan er gebeuren als ik ermee ophoudt ? Is het een wereldramp of kan het ook meevallen? Weet niet of het qua gezondheid een ding is en direct gevolgen heeft.
Maak voor jezelf een keuze: doe ik het in mijn week zoals ik er energie in stop en dat is genoeg mijn best gedaan, zonder dat ik invloed heb op hoe de andere week gaat. Of moet ik er zelf misschien ook iets milder mee omgaan en gaat het met iets minder best doen eigenlijk gemoedelijker en is dat ook goed genoeg?
je kunt toch wat er niet inzit ergens anders eisen, dat is verspilde energie die je nu al nodig hebt voor je eigen aandeel in kind.
Ken ook mensen die groente door de pannenkoekbeslag malen en zo de broccoli erin ging. En een ouder die zelf met kinderen werkte en dan zich zo kwalijk neemt dat haar kind dat en dat niet eet. Na tien jaar pas een diagnose daarin. Je helpt kind niet naar verdoemenis, soms is lange weg en denk je achteraf als ik dat nou eerder...