Bij elkaar blijven of niet

Verdrietig

Wat verdrietig dat je al zo lang niet echt gelukkig bent. Is in therapie gaan samen bespreekbaar? Het lijkt fat jullie elkaars “taal” niet begrijpen en niet tot de kern komen. Een goede therapeut kan daar bij helpen.

Daarnaast is inkomen een ding. Kan je man gaan voor een andere baan? Meer uren? Opleiding?

Teveel op het spel

Uit je verhaal klinkt dat er veel is wat tot irritatie tussen jullie leidt en onvervulde verwachtingen. Maar er spreekt ook uit dat er veel is om voor te vechten, voor een heel belangrijk deel jullie zoon maar ook tussen jullie is er nog veel positiefs te melden. Op basis hiervan zou ik aanraden om relatie therapie in te zetten: de gevolgen van een scheiding zijn te groot om er niet heel hard voor te werken samen, en er lijkt ook nog genoeg liefde om dit een succes te laten zijn.
Hebben jullie relatie therapie wel eens overwegen of besproken?

dank voor de eerste reacties

Heel erg fijn dat jullie lief en mild reageren. Ik moest gelijk huilen toen ik mijn eigen verhaal en jullie reacties las, wordt er zelf nu ook verdrietig van. Die tweede link ga ik zeker nog bekijken AnneJ, heb net 10 min gekeken en ga m zeker afkijken vanavond, dank daarvoor, heel grappig. Relatietherapie hebben we idd nog niet gedaan. We spreken inderdaad een totaal andere taal, dat heb je goed gelezen Ik Ook. Omdat we qua drijfveren, karakter en persoonlijke eigenschappen, hobby's etc echt totaal verschillend zijn. Zoon is de belangrijkste gemene deler tussen ons. Ik heb relatietherapie meerdere keren gevraagd aan man, maar is er nooit van gekomen, want dat "kan hij er ook niet nog eens bij hebben", hij is al bijna tegen een burn out aan qua werk geeft hij aan, en dan komt er "nog een probleem bij". Tsja, ik vraag dan of het kei en keihard opbouwen ten koste van alles moet gaan. Straks heeft hij misschien een bloeiend bedrijfje maar wel een echtscheiding, of een echtscheiding, een burn out en een persoonlijk faillissement.. Pfffff..

De kosten.

Jullie betalen alles ieder de helft, alleen de hypotheek betaal jij alleen?
Waarom? Is de hypotheek te hoog, jullie totale uitgavenpatroon te hoog of staat de hypotheek alleen op jouw naam?
Jullie zijn 15 jaar samen en beide niet lui, ook je man werkt keihard schrijf je. Is het belangrijk om evenveel te verdienen? Wat moet er zo keihard opgebouwd worden?

Uit jouw verhaal haal ik eigenlijk maar één ding waar ik echt serieus van zou balen, het vele drinken. Uit eten is net zo leuk als samen thuis iets lekkers koken, het gaat om aandacht voor elkaar, niet of je partner geld genoeg heeft om je mee uit eten te nemen. Waarom heeft hij daar in het weekend geen tijd voor? Werkt hij dan juist veel?

Is het een optie

om in zijn land te gaan wonen? Hij heeft zware heimwee en jullie wonen nu al zolang in Nederland, wat hem zo te horen zwaar valt. Tijd om de rollen eens om te draaien?

Relatietherapie

Zeker als je allebei een verschillende relatietaal (ja, mannen van mars enzovoort) en moedertaal spreekt is het nog maar de vraag wat relatietherapie je kan brengen. Zelf heb ik daar niet zo'n goede ervaring mee. In een eerdere (langdurige) relatie vond mijn partner het zo niks blijkbaar dat hij nog liever uit elkaar ging dan door te gaan met relatietherapie en praten over onze relatie.

Een nieuw leven opbouwen in het land van je partner is ook nogal een gok. Het is helemaal niet gezegd dat hij daar dan wel de kar kan trekken en dan heb jij daar een nadeel. Daar heb ik ook wel een staaltje van gezien.

Natuurlijk, risico hoort er bij, maar met een gezin zou ik dat toch zorgvuldig afwegen. Hoe erg is het nu eigenlijk en weegt dat op tegen het nemen van het risico van scheiding of emigratie?

Hoe erg is het?

Ze zegt dat ze in het weekend 9 van de 10x alleen van alles onderneemt met zoon. Dat hij niet betrokken is bij het gezin. Alleen maar op zijn telefoon zit. Ik vind dat zeer ernstig klinken.

Duidelijk is dat er iets moet gebeuren. Misschien kun je hem een ultimatum geven op werkgebied? Dat als zijn bedrijf over twee jaar nog niet winstgevend is, dat hij een pt baan in loondienst gaat zoeken? Zodat hij tenminste tijd heeft voor het gezin, aangezien hij niet genoeg geld genereert om zijn afwezigheid te verantwoorden?

Tough love

Als ik je vriendin was en we bespraken dit bij een kop thee zou het misschien beter overkomen maar ik ga het proberen na te bootsen met een paar gemeende vragen, pak je zelf even de thee erbij:
- waarom is financieel gelijkwaardig een ding?
- wat zou er gebeuren als je zou besluiten dat dit het is; jouw leven, de gevolgen positief en negatief horen erbij?
- wat is het intacte gezin je waard en wat je droom van een zoenende, meer-verdienende man (en zie hem dan ook maar tegen te komen) je waard?

Je snapt denk ik waar ik heen wil; ik denk dat een langdurige relatie soms ook gaat over ‘het besluit nemen dat dit het is, met alles wat daar bij komt’. Ik denk dat als je voor jezelf die knop kan omzetten je zal merken dat je er rust door kan krijgen. De dingen die jij noemt over je man zijn van t soort die ik bij al mijn vriendinnen wel hoor, en natuurlijk is het aan jou om hierom te gaan scheiden, het is uiteindelijk allemaal gevoel en daar kan een ander niks over zeggen, maar ik zeg het om aan te geven dat er overal wel wat is en dat de mate dat het de boel verstoort ook bepaald wordt door de mate waarin je er aandacht voor hebt en mee omgaat.

Je mag

best iets verwachten van je man. Dat hij voor zijn kind zorgt is een van die dingen. Dat hij aandacht heeft voor jou en zijn gezin ook. Dat is echt wel het allerminste wat je mag verwachten. De basis van iedere relatie is tijd doorbrengen en oprechte aandacht voor elkaar.

3 stappen

De moed om te veranderen wat je kunt veranderen.
De rust om te accepteren wat je niet kunt veranderen.
En de wijsheid om het verschil te zien.
Ik ben het met de vorige sprekers eens: je hebt veel om te verliezen.

Ik loop de stappen even door, misschien helpt het je om ander licht te krijgen op je situatie.
De financiële situatie. eigenlijk wil je dat hij de helft van de hypotheek betaalt. Het maakt je ongelukkig dat hij dat niet doet. Emotioneel begrijpelijk, maar eerlijk gezegd: het komt zo vaak voor dat het andersom is (hij betaalt meer aan de woning dan zij) zonder dat dit tot geklaag van de heren leidt, dat ik denk dat dit een punt is waarop je zelf in je hoofd iets kunt veranderen. Zoals sommige mannen een vrouw hebben die veel minder verdient dan hij, zo heb jij een man die wel keihard werkt, maar minder inbrengt dan jij. Als er alles bij elkaar te weinig inkomt, kun jij dan zorgen dat er meer binnenkomt?
Dan het verwijt dat jij hem belemmert in zijn ouderschap; terwijl je tegelijkertijd ook ziet dat hij misschien wel beter met je pittige kind omgaat dan je zelf doet. Misschien is dit wel iets wat je kunt veranderen. Kun je in het weekend zelf niet een activiteit voor jezelf gaan doen, waardoor hij met zijn kind erop uit zou moeten gaan (fietsen, zwemmen etc.) En dan niet iets wat jij bedenkt, maar wat hij bedenkt.
Ik vat deze punten even onder het eerste: de moed om te veranderenw at er kan veranderen. Natuurlijk zijn dit vooral veranderingen bij jou, want jij kunt alleen jezelf veranderen.
Een andere verandering kan zijn, dat je het seksuele probleem aankaart en daar met hem onder begeleiding mee aan de slag gaat. Wellicht levert dat ook inzichten op in zijn lichamelijke conditie.
Zijn persoonlijke hygiëne. Je kunt praten wat je wil, maar daarmee zal het niet veranderen. Wellicht is dit iets wat je moet accepteren. Het zou mooi zijn als je hem aan het sporten krijgt, liefst een teamsport. Maar je kunt een ander niet dwingen. Misschien valt dit onder het tweede: geduld om te accepteren wat je niet kunt veranderen.
Dan het derde: de moed om het onderscheid te zien. Dat vraagt ook een eerlijke introspectie en analyse van de situatie van hem. Hij heeft heimwee. Zijn jullie al eens teruggeweest naar zijn land sinds hij hier woont? Als jullie uit elkaar gaan, waarom blijft je zoon dan hier? Kan het ook zijn dat je zoon meegaat met hem? Waarom kan dat niet? Of kun je wisselen: komende 6 jaar naar zijn land en daar een bestaan opbouwen? Waarom niet? Wat maakt het zo'n probleem dat jij meer verdient dan hij? Droom je eigenlijk toch van de prins op het witte paard die zomaar een goed gevulde dinertafel tevoorschijn tovert aan een sprookjesstrand? Kun je dat zelf niet? Waarom niet? Wat maakt je de helft van de tijd chagrijnig?
Het vraagt wat moed om de situatie te accepteren zoals die nu is: jij bent met hem getrouwd. Mogelijk bestaat er in je dromen een betere man, maar dit is de realiteit.

tsjor

Er is

een levensgroot verschil met vrouwen die 80% van de zorg voor de kinderen op zich nemen + het grootste deel van het huishouden en met hun pt baan minder verdienen en de situatie van TS.

Deze man doet vrijwel niks in het huishouden, zorgt niet voor zijn kind. Is voortdurend afwezig en brengt daarnaast weinig geld in het laatje. Dat maakt de verdeling behoorlijk scheef.

Lanza

'Hij vindt mij de helft van de maand chagrijnig en wordt woedend dat ik hem zo vaak ondermijn in zijn ouderschap.' Zie het eerste bericht. Hij wil dus het ouderschap wel degelijk invullen.
Wie de was doet etc, daar is niets over gezegd. Wel dat hij heel hard werkt. Maar ja, een vent die te weinig inbrengt....

Tsjor

Quote:

... en iemand die in het weekend gewoon tijd en geld heeft om lekker met ons uit eten te gaan te fietsen, strand wandelen, dat soort dingen. Dit doe ik nu allemaal met zoon, 9 vd 10 weekenden doe ik alleen met zoon wat gezelligs.

Zoals ik het lees is hij dus iedere dag keihard aan het werk, ook in het weekend. Hij kiest qua ontspanning voor zijn eigen hobby, dus de paar uren dat hij niet aan het werk is, is hij bezig met iets voor zichzelf. Niet met ts en zijn gezin. Alle andere tussenliggende momenten is hij bezig op zijn telefoon. Dus wat blijft er dan over qua tijd en aandacht bit ts en zijn zoon? Het lijkt erop dat haar man al jaren geleden is uitgecheckt.

Lanza

zo erg is het niet, ts schrijft ook:
"Daarnaast is hij zeker een lieve fijne warme toffe en zeker goede vader en zie ik wel dat hij van mij houdt: breng met kopjes thee, stopt me lekker in, noemt me bij lief koosnaampje, waardeert mijn mening heel erg qua zakelijke visie, deelt zijn verhalen en grapjes met me, en is mijn grote steun als ik verdrietig ben om iets."

Behoeften

Het zou kunnen dat Lanza gelijk heeft dat hij jaren geleden al uitgecheckt is, maar dat weet je niet.

Zou het een idee zijn om met hem te praten en te zeggen dat je o gelukkig bent hoe het gaat. En dan te vragen hoe hij het vindt gaan. Vast ook niet blij.

En dat jij het graag weer leuker wilt krijgen samen.
Of hij dat ook zou willen?

En dan vragen waar hij behoefte aan heeft om het weer fijner te hebben.
Denk van tevoren zelf ook na waar jij behoefte aan hebt.

Als je elkaars behoeften weet, kan je kijken of je elkaar daarin tegemoet kunt komen.

Dus geen verwijten benoemen maar je eigen behoeften.

Uitgecheckt

Ik schreef
Het zou kunnen dat Lanza gelijk heeft dat hij jaren geleden al uitgecheckt is, maar dat weet je niet.

Maar wat Thera citeert lijkt op iets anders te wijzen.

Ik zou trouwens ook wel serieus kijken naar evt drankgebruik.
Als dat echt teveel of een probleem is, dan moet je daarvoor specifieke hulp zoeken. Hij in principe maar voor jou dan ook heel nuttig.

dank

dank voor alle reacties, ik kan er zeker wat mee en geeft me ook wel inzichten en nieuwe invalshoeken.. en handvatten om eea met man te bespreken....mijn hoofd is in elk geval wat rustiger, dus dat scheelt al... hele nachten malen helpen niet mee zoals je zult begrijpen... nogmaals dank.

goede dingen

lieve Maan, ik lees ook hele goede dingen, lees het nog maar eens; "Daarnaast is hij zeker een lieve fijne warme toffe en zeker goede vader en zie ik wel dat hij van mij houdt: breng met kopjes thee, stopt me lekker in, noemt me bij lief koosnaampje, waardeert mijn mening heel erg qua zakelijke visie, deelt zijn verhalen en grapjes met me, en is mijn grote steun als ik verdrietig ben om iets. "
En ja hij wordt ouder en lelijker en krijgt een buikje (we worden er allemaal niet mooier op, toch?) Z'n rekeningen op tijd betalen is niet z'n sterkste kant (als jij daar last van hebt, laat het hem uitbesteden). In heel veel relaties is het financieel niet gelijk (meestal andersom, dat de man meer verdient), dat hoeft niet erg te zijn. Hij heeft wel die heimwee voor jou en je zoon over, zo kan je het ook zien.
Misschien idd relatietherapie of echt proberen te praten met elkaar. Dat kan best wat lastiger zijn omdat jullie allebei uit andere culturen komen. Ik zie nog wel mogelijkheden (liefde) tussen de regels door.

overigens

ben ik allang gestopt (of nooit begonnen) met mijn man te zeggen wanneer hij z'n tanden moet poetsen of commentaar te leveren op wat/hoe hij eet of zijn buik. Dit werkt volgens mij niet echt libidoverhogend namelijk

Als het goed is

is de ander in staat voor zichzelf te zorgen en voor de eigen hygiëne. Zo niet, dan zou dat voor mij een regelrechte afknapper zijn. Ik snap ts dus wel, zij moet er wel mee in bed liggen.

jaja Lanza

jij weet hoe het hoort. Dat weten we nu wel.

aanvulling

Ik voel geen behoefte de man van TS af te kraken en haar te adviseren hem de deur uit te doen. Ik lees tussen de regels door nog genoeg liefde.