Alimentatie

Pluk

"Voorwaarde is wel dat ook de vrouw volle verantwoordelijkheid neemt voor het gezinsinkomen."

Precies! En daar schort het dus aan, zeker in het verhaal van ts.

'Ik erger me aan het feit dat sommige partners na een scheiding zich achter allerlei zaken verschuilen zoals werk en afstand.' Of kinderen.

Tsjor

Vader van 3

Als de jongste 12 wordt zal haar inkomen al gaan dalen, de inkomensafhankelijke combinatiekorting vervalt dan kan je netto(!) tot zo'n €200 per maand schelen. (Afhankelijk van je inkomen, hoger inkomen hogere korting)
Staat niks tegenover, ook geen stijging van alimentatie want het komt niet door de scheiding.

Je bent wel

hardleers, vader van drie.

Het geld is voor je kinderen, waar zou je het anders aan willen besteden? Je nieuwe lover? Weekendjes weg met haar en je ex als oppas voor de kinderen?

Het liefst had je haar berooid achter gelaten met de volledige zorg van de kinderen er nog eens bovenop? Heb je enig idee hoeveel geld je hebt bespaard, al die uren dat je ex-vrouw als schoonmaakster en kinderoppas thuis was? En hoezeer het jouw carrière had bepaald als je niet de gelegenheid had gehad die ft uren te maken? Je ex heeft jouw carrière mede mogelijk gemaakt en vervolgens mag ze het zelf uitzoeken?

Heb je enig idee hoe egoïstisch je overkomt?

Flavia

Met 12 hebben kinderen geen continue zorg meer nodig en in het geval van ts en mij kan ex dus meer gaan werken. Zonder scheiding had dit ook gemoeten.

Lanza,
Ik volg je weer niet, heb ik ergens beweerd dat de alimentatie niet voor de kinderen is? Verder ga ik er in dit topic niet op in. Jouw reactie is eerder van toepassing op de ex van ts.

Vader van3

Ik ben het niet met je eens, in de brugklas hebben ze meer begeleiding nodig dan in groep 8 is mijn ervaring en wat ik om me heen hoor.

Ik ben erg blij met mijn flexibele werkgever zodat ik kan helpen bij huiswerk. Lichamelijk hebben ze minder zorg nodig maar geestelijk deste meer. School verwacht dan niet dat je daar komt helpen maar wel dat je dat thuis doet.

Helemaal mee eens

Flavia

Oneens

Hier kijk ik toch anders tegen aan. Helpen bij huiswerk kan prima na werktijd en soms is dat inderdaad nodig, maar basisschoolkinderen hebben juist overdag veel meer tijd nodig. Pas aan het eind van de basisschool begin je ze langzaam los te laten, kunnen ze af en toe ook even alleen thuis zijn. Het is niet voor niets dat veel kinderen op de basisschool nog bso, tussenschoolse opvang of voorschoolse opvang hebben. Eind van de basisschool laten veel mensen dat langzaam los en vo kinderen redden zichzelf veel meer. Op de basisschool hielp ik ze bijvoorbeeld iedere dag maar school toe (niet het fysieke brengen, maar wel het klaar maken), met pubers kan ik gemakkelijker eerder beginnen met mijn werk. Ook werd er op de basisschool veel meer een beroep op mij gedaan, door school, maar ok door de kinderen zelf. Ziek kind, was thuis blijven. Studiedag van de leraren en zoek maar een oplossing. Op het vo is dat niet meer.

Bij mijn oudste heb ik veel tijd in de begeleiding van huiswerk enzo gestoken. Bij jongste doe ik niets, tenzij ze hulp nodig heeft. Soms vraag ik me zelfs wel eens af of de hulp die we geneigd zijn te blijven geven niet meer voor onszelf is dan voor onze kinderen. Dat we het stiekem lastig vinden om los te laten. Die kinderen worden al zo snel groot, dit kunnen we nog voor ze doen. Pleisters plakken is minder nodig, maar de schoolpijn willen we voor ze oplossen. Bij oudste was ik veel te veel bezig het gras voor haar voeten weg te maaien. Ik wilde dat het perfect was voor haar en dat het beste eruit zou komen. Qua cijfers op korte termijn helpt dat, maar ik merk dat jongste veel zelfstandiger is.

Iets meer on topic vind ik dat ieder voor zich zoveel mogelijk afhankelijkheid zou meten zien te voorkomen. Dat is een persoonlijke mening, dus iedereen kan daar anders over denken, maar er kan altijd iets gebeuren en ik denk dat mensen zich vaak te afhankelijk opstellen. Of de zorg teveel bij een persoon laten liggen of de financiën en als het dan mis gaat, ligt het altijd bij de ander. Als we gewoon allemaal op allebei de gebieden onze eigen verantwoordelijkheid nemen, heb je het meer in eigen hand.

Flavia

Volgens jou klopt het systeem dus niet en zou je meer korting moeten krijgen wanneer de kinderen 12+ zijn en je dus minder kan gaan werken? Tot hoe oud moeten kinderen volgens jou gepamperd worden?

In het geval van ts is zijn onvrede dus wel terecht, hij heeft geen of weinig mogelijkheden te schuiven met financiën en kan dus niet pamperen. Hij mag nog van geluk spreken dat zijn ex het co-ouderschap niet tegenwerkt met het argument dat zij meer tijd heeft de kinderen te pamperen. Ik kies ervoor, gesteund door het alimentatie systeem, dat mijn ex alle tijd heeft om de kinderen te pamperen maar krijg dan verwijten als egoïst naar mijn hoofd.

Mijn ex gaat overigens geen last hebben van terugvallende combinatiekorting, zij werkte niet en had dus ook niets. Alles wat zij nu verdiend is extra.

Waarom noem

je de zorg voor kinderen 'pamperen'? Denk je echt dat je een kind van een bepaalde leeftijd aan zijn lot kan overlaten? Hoe zie je dat voor je?

Pamperen? Vader

Wat valt onder pamperen volgens jou?

Zorgen dat je 13 jarige kan eten om 20 uur 's avond na de training?
Overhoren van huiswerk zoals de school vraagt?
Helpen bij de fysio oefeningen om blessures te genezen/voorkomen?

Pamperen

Jullie verlangen van mij pt te gaan werken om mijn ex te ontlasten. De normale dingen zoals geschetst door Flavia kunnen makkelijk gecombineerd worden met een pt baan, wanneer de kinderen nog meer zorg nodig hebben wordt het pamperen. Er zijn genoeg moeders en een enkele vader die ft combineren met alleenstaand ouderschap.

Dit topic is begonnen met een ergernis over deze verdeling, het systeem zou zodanig aangepast moeten worden worden dat bij 50/50 zorg de kindkosten verdeeld worden rekening houdend met de verdiencapaciteit. Het systeem is belachelijk ouderwets en nog gebaseerd dat de kinderen bij moeder/minst werkende blijven na een scheiding.

En de kinderen?

Wat moeten je kinderen daar nou van denken vader van 3?
Je gedraagt je alsof je van hen gescheiden bent.
Alsof je nu niet meer voor ze wil zorgen (dat moet zij maar doen) alsof je nu niet meer voor ze wil betalen (dat moet zij maar doen), kortom alsof het háár kinderen zijn en niet die van jou.

Je begrijpt kennelijk niet dat je de ONGEDEELDE verantwoordelijkheid hebt voor je kinderen. Het zijn jouw kinderen. Jij bent hun enige vader.
"Ieder de helft" (of wat de verdeling ook mag zijn) betekent niet dat je niet verantwoordelijk bent in de tijd dat je ze niet ziet.

"Jullie verlangen van mij pt te gaan werken om mijn ex te ontlasten."
Nee, dat is om jezelf de kans te geven dat zij meer gaat verdienen.
Want dat vindt jij belangrijk.
Want jij wil eigenlijk niet betalen voor je kinderen.

" Er zijn genoeg moeders en een enkele vader die ft combineren met alleenstaand ouderschap."
Dus dat is wat je je kinderen toewenst.
Het minimale.
Dus vooral niet dat wat je te geven hebt, maar juist zo min mogelijk daarvan.

Leuk om te weten.
Ach, je kinderen zullen dat ook al wel weten.

Maar als

jullie beiden ft zouden werken, wie zou dan alle taken oppakken die je ex nu op zich neemt? En zou je daar echt zin in hebben? Als je eens heel eerlijk bent, profiteer je dan juist niet gigantisch omdat je ex nog steeds het merendeel van de zorg op zich neemt? En dan heb ik het over de eerste, tweede en niet te vergeten de derde shift (zoek maar eens op).

Hmmm

De discussie moet ook niet de kant opgaan dat het zielig of erg is om ft te werken als je kinderen hebt. Ik lijd er niet heel erg onder, en de kinderen ook niet. De zorgverdeling had wat mij betreft wel 50/50 mogen zijn, maar je kunt niet alles hebben.

M Lavell en Lanza

Dit is mijn draadje niet en daarom reageer ik niet op jullie reacties.

Ik heb wat tegengeluid gegeven met eigen voorbeelden, ik heb geen moeite alimentatie te betalen maar door het tegengeluid hebben jullie een verkeerd beeld gekregen.

De situatie van ts klopt gewoon niet, het is oneerlijk naar hem maar zeker ook naar de kinderen.

Hij moet KA betalen terwijl hij 50% zorgt en zijn ex pt werkt. De KA is voor zijn kinderen om ervoor te zorgen dat zij dezelfde levensstandaard houden als voor de scheiding, ik betwijfel ten zeerste dat ex niet een deel gebruikt om de vaste lasten te betalen. Wie gaat datzelfde deel van zijn vaste lasten betalen? Argumenten dat het goed is voor de kinderen dat zij vaker thuis is gaan niet op want in dat geval moet het verboden worden dat ze 50% bij hun ft werkende vader zijn, überhaupt moet het dan verboden worden kinderen bij een (alleenstaande) ft werkende ouder te laten verblijven. De argumenten dat hij ook kan kiezen voor een pt baan gaan ook niet op, hij is wettelijk verplicht zich aan de onderhoudsplicht te houden. Het systeem rondom de alimentatie berekening is nog gebaseerd op de tijd dat vaders alleen kostwinner waren en bij grote gratie om het weekend de kinderen bij zich mochten hebben. Ouders kunnen samen afspraken maken maar wanneer 1 niet zelfverzorgend wil zijn wordt deze door het systeem gesteund. Zoals iemand al aangaf is het huwelijk een overeenkomst die goed is voor de staat. Ondanks geblaat van de staat over het belang van de kinderen is hun grootste belang zo min mogelijk kosten te hebben, als de kinderen voorop stonden zou ts de KA bijv zelf mogen houden zodat de kinderen het op zijn minst op 1 plek goed hadden ipv nu op 2 plekken net boven bijstand te zitten ervan uitgaande dat ts en zijn ex modaal (kunnen) verdienen.

Gedeeld geluk

:”De discussie moet ook niet de kant opgaan dat het zielig of erg is om ft te werken als je kinderen hebt.”
Nee, dat is ook niet zo.

En het is ook niet waar dat kinderen in ongeluk en voor galg en rad opgroeien als ze het financieel met het minimum moeten doen.

Het is wel gek als ze door (een van de) ouders expres meer wordt onthouden en zeker als dat gebeurt al wijzend naar die andere ouder “ja maar dan moet zij eerst....”

Het gaat om gedeeld geluk
Dat moet je bereid zijn aan je kinderen te gunnen.

Klopt

Jongste heeft een vriendinnetje waarvan moeder aan de bedelstaf zit. Moeder woont afwisselend antikraak of bij familie, schoolreisjes zitten er niet in. Vader betaalt geen alimentatie maar zorgt wel 50% en neemt de kinderen mee op vakanties. Ik vermoed zomaar dat hij de schoolreis best wel zou kunnen betalen, maar dat doet hij dus niet.

Maar wie

moet er dan betalen? De belastingbetaler, omdat vader het verdomt? Dat zou toch gek zijn? Kinderen zijn nog altijd je eigen verantwoordelijkheid. Je kan niet alles afschuiven op een ander.

Vader EN moeder samen?

Dit is precies waar ts zijn probleem zit.

Of vind jij het logisch dat vader ondanks 50% zorg ook nog de meeste uren werkt en daarom het meeste kan betalen?

Dat is toch precies wat er gebeurd?

Ze betalen allebei naar draagkracht, zodat op beide plekken een gelijkwaardige situatie ontstaat waarin de kinderen kunnen opgroeien. Het gaat allemaal om de kinderen en als vader zou je dit alleen maar moeten toejuichen ipv meer voor jezelf te willen. Je hebt een verantwoordelijkheid als vader, dat wist je toen je eraan begon. Het zou je sieren als je deze verantwoordelijkheid gewoon neemt als een volwassene.

Toejuichen?

Toejuichen dat moeder haar verantwoordelijkheid niet neemt??

Deze moeder heeft dankzij de 50/50 zorg de mogelijkheid om ervoor te zorgen dat de kinderen het financieel beter hebben maar kiest ervoor de kinderen op beide adressen het met weinig te laten doen.

Ik lees nergens dat vader het geld voor zichzelf wil houden, ik lees dat hij de kinderen beter gunt.

Moeder gaat een berg toeslagen krijgen om van rond te komen waar jij, ik en alle ft werkenden aan mee betalen. Met deze toeslagen en waarschijnlijk een deel van de KA gaat zij haar vaste kosten en de hobbies die ze op haar vrije dagen uit kan oefenen betalen.

Het is maar goed dat je deze "moeder" niet irl tegenover mij zit te verdedigen.

Ts zou financieel waarschijnlijk beter af zijn

Dat hoeft toch helemaal niet?

Ik werk nu 4 dagen, maar als ik er 3 ga werken verdien ik nog steeds ruim voldoende om niet afhankelijk te worden van allerlei toeslagen. Ik kan dan mijn eigen vaste lasten en hobby's gewoon nog uit eigen zak betalen.

Die paar honderd euro zou ik gewoon opsparen denk ik, voor rijbewijs/studie. Het zou mij niet verbazen als deze moeder dit ook doet.

Het maximale

' Er zijn genoeg moeders en een enkele vader die ft combineren met alleenstaand ouderschap." Dus dat is wat je je kinderen toewenst. Het minimale.'
Nee, dat is dus het maximale: ft werken levert namelijk inkomsten op, waarmee je een woning, gas, water, licht, voedsel, verzekeringen, kleding en ontspanning kunt betalen.
ft werken is slechts een deel van de tijd: 's avonds, in het weekend en in de vakanties ben je weer beschikbaar voor direkte zorg. Bovendien, net als wat Lanza zegt: ook als je werkt denk je voortdurend aan je kinderen en ben je altijd beschikbaar, mocht het nodig zijn.
Een tweede voordeel is, dat je niet behoeftes aan ondersteuning zodanig gaat oplossen dat opgroeiende kinderen afhankelijk worden van je en jij, zelfs als ze de basisschool verlaten altijd of zeker een groot deel van de tijd thuis moet zitten voor ze.

pt werken is half half zorgen: te weinig om van te leven en teveel aandacht om zelfstandig te kunnen worden.

Niet werken is helemaal niet zorgen: je kunt dan wel de boel gaan schoonmaken, maar je hebt geen financiële middelen om te zorgen dat er een boel is. Je kinderen hebben geen huis, er is geen verwarming,ze hebben geen eten, geen kleren, alleen jouw voortdurende aandacht. Mocht iemand daar gelukkig van worden.....

Tsjor

Beperkt wereldbeeld

'Als je eens heel eerlijk bent, profiteer je dan juist niet gigantisch omdat je ex nog steeds het merendeel van de zorg op zich neemt?'
Lanza, ik vind je wereldbeeld nogal beperkt, iets uit de begintijd van de tweede feministische golf.
Als iemand niet werkt, maar de hele dag thuis blijft, dan heeft iemand een flexibel inkomen: met een rijke man heb je een groot huis, een ruim budget, prachtige vakanties en rijd je in een grote auto. Met een arme man is alles wat magerder. Maar het is allemaal wel voor de helft van jou, zonder dat je er iets voor betaalt.
Je betaalt niets voor de woning, je betaalt niets voor het shoppen, niet voor je reisjes en per saldo blijkt ook nog dat de helft van alles van jou is. Zonder dat je er ook maar ooit een cent hebt betaald.
Je krijgt zelfs nog een deel van het inkomen van de ander (oh nee, dat is voor de kinderen, maar toevallig mag jij ook in het huis wonen waar de kinderen wonen en ga je mee op reis van de kinderen voor de kinderen, schraap je de laatste restjes uit de pan waarin het eten voor je kinderen zat etc.) en dat over een lange tijd.
Als je werkt en je wordt ontslagen krijg je niet zolang doorbetaald. Ook niet als je kinderen hebt en voor die kinderen wil/moet zorgen.

Tsjor

Gelukkig

'Je hebt een verantwoordelijkheid als vader, dat wist je toen je eraan begon. Het zou je sieren als je deze verantwoordelijkheid gewoon neemt als een volwassene.'
Gelukkig hoeven vrouwen dat niet. Hun verantwoordelijkheid is geheel gedekt door hun biologische constellatie, dat zij nu eenmaal degenen zijn die het kind dragen en op de wereld zetten. Hoe het daarna verder moet met die kinderen is hun verantwoordelijkheid niet. Waar het eten vandaan moet komen? Geen idee. Daar moet allemaal voor gezorgd worden. Door vader. Voor moeder en kind moet worden gezorgd. Met het krijgen van een kind kun je van moeder niet meer verlangen dan wat je van een kind verlangt, behalve dan dat ze wel zelf eten kan koken en kan schoonmaken. En daar moet je al heel veel bewondering en respect voor hebben, want het is toch wel knap van een vrouw, dat ze dat allemaal kan en doet.
Oh ja, en helpen met huiswerk maken. Goed dat ze zelf onderwijs heeft gehad. Dat vonden mijn ooms al toen ik naar de universiteit ging: goed, want dan kun je de kinderen later goed helpen. Dus enige vorm van onderwijs geven is toch wel handig.

Tsjor

Waarom doe je dat dan niet?

'Ik werk nu 4 dagen, maar als ik er 3 ga werken verdien ik nog steeds ruim voldoende om niet afhankelijk te worden van allerlei toeslagen. Ik kan dan mijn eigen vaste lasten en hobby's gewoon nog uit eigen zak betalen.Die paar honderd euro zou ik gewoon opsparen denk ik, voor rijbewijs/studie. Het zou mij niet verbazen als deze moeder dit ook doet.'
Bij dat laatste denk ik: mij wel. Als je van en huishouden twee huishoudens maakt heb je daarna vaak niet zoveel geld over om te sparen.
Maar ik vraag me af waarom je dan niet 3 dagen gaat werken? Wie moet nu de kosten van de kinderopvang (2x4 dagen werken kosten minstens 2 of 3 dagen kinderopvang) betalen? De belastingbetaler?

Tsjor

Maar dat geldt

toch evengoed voor de vader die er nooit is. Die heeft kinderen, maar zorgt er vrijwel niet voor. Wat dat betreft zijn beide partners in een traditioneel huwelijk even afhankelijk van elkaar.

Omdat

ik het zelf op deze manier mooi in balans vind. Tijd genoeg om mijn werk uit te voeren en tijd genoeg met de kinderen. Mijn man denkt er ook zo over, die zou ook niet verder terug willen in uren.

Wij betalen de kosten voor de opvang overigens grotendeels zelf, omdat we weinig terug krijgen, vanwege ons hoge inkomen. Wij leveren de staatskas velen malen meer op met onze 64 uren per week werken en de belasting die we betalen, dan het weinige geld dat we aan toeslagen terugkrijgen.