Alimentatie

Dat is net zo ingewikkeld...

..als het vastleggen van uitkoopsommen bij bedrijven.
Het is verstandig om het er met enige regelmaat over te hebben als bijstellen nodig is.
In het begin was het nog een echte oprotpremie waarmee overnamekosten en primaire inrichting van een andere woning kon worden bekostigd.
Later werd het een huis (ieder 1 van de 2) en de helft van het opgebouwde vermogen.

Dit zou overigens de partner waar de kinderen niet verbleven, niet ontslagen hebben van het betalen van KA. Dat is er namelijk voor de kinderen.

Wat een geluk

Dat ik wel bij een werkgever werk die meedenkt. Mijn man ook en gelukkig ken ik nog veel meer van dat soort verhalen. In het onderwijs zoeken ze heel veel invallers, dus 3 dagen werken en in de even, danwel oneven weken je aanmelden als invaller in een flexpool. Word je wellicht niet blij van, maar het kan wel.

Miriam

Jij kan het afdoen als roddel, omdat jij vooringenomen bent dat de man de boosdoener, nietwillende enz is. Maar de praktijk is toch vaak heel anders.

Een aantal jaar geleden een akkevietje gehad met DUO (bespaar je even het verhaal, doet er even niet toe), maar daarin stelde zij dat de vader de hoofdverantwoordelijke was mbt de financiën van beurs/stufi van kind. Dat had niets met zijn inkomen te maken, maar het feit dat hij de vader was........ Dus ja, ondanks onze geëmancipeerde maatschappij blijkt de overheid nog steeds de vader en de moeder als 2 verschillende soorten objecten te zien.

Zeker wel

Alko, zo roddel als wat.
Het weegt bovendien aan geen kant op tegen het voorbeeld van de zwart verdienende vader.

Bieb "Een aantal jaar geleden een akkevietje gehad met DUO ("
Wie? Jij?
"maar daarin stelde zij dat de vader de hoofdverantwoordelijke was mbt de financiën van beurs/stufi van kind. Dat had niets met zijn inkomen te maken, maar het feit dat hij de vader was........ "
Dat heb je verkeerd begrepen. Of, dat kan ook, je hebt te maken gehad met een echt foute ambtenaar. Die zijn er (zie de onrechtmatige kortingen op toeslagen)
Daar kun je tegen in bezwaar en beroep. Gelukkig is er de wet.
Er is geen rechtsgrond voor de bewering die je doet.
In deze discussie gaat het ook helemaal niet over mannen en vrouwen maar over de veelverdiener en de behoeftigen.

Maar goed, dat zal aan dovemansoren zijn.
Je wilde de wettelijke regels er niet bij hebben schreef je al. Je wil gewoon lekker gezellig mee zeiken en zuur doen.

Ga je gang

Hoe het kan lopen

Dit is een interessante discussie geworden. Maar de nadruk ligt steeds op de alimentatie. Toen wij scheidden zaten wij dus in zo’n situatie die hier volop geschetst wordt. Man werkte fulltime (goede baan) en ik part-time (in slecht betaalde branche). De kinderen gingen om het weekend naar hun vader. Ik kreeg kinderalimentatie en het lukte om part-time te blijven werken en er te kunnen zijn voor de (toen 5 en 2 jaar) kinderen. Toentertijd was ik erg blij dat het zo kon maar nu ervaar ik het meer en meer als afkoopsom.

Nu, 14 jaar later werk ik fulltime, nog wel in dezelfde laagbetaalde branche, maar de uitbreiding van uren maken natuurlijk veel goed. Ik heb een vriend die bij ons is ingetrokken en met wie ik de lasten ook nog eens kan delen. Mijn ex' carrière heeft een vlucht genomen, dus zal er financieel ook wel op vooruit zijn gegaan. De ka is in al die jaren niet veranderd (ook niet geïndexeerd). De oudste krijgt zijn deel van de ka en betaalt mij daarvan een deel kostgeld. De omgangsregeling is wel veranderd. Mijn ex is twee jaar geleden bij zijn vriendin (met kind uit eerdere relatie) ingetrokken en daar is geen plek voor onze kinderen. Toen stopte dus de om het weekend-regeling. Hij spreekt af en toe af om uit eten te gaan of uit leuks te doen en verder heeft hij vooral contact via what’s app. Ik vind het wel frustrerend, alleen de krenten uit de pap. Maar hij is ook gefrustreerd, want hij vindt dat hij nu te veel alimentatie betaalt. Ik vraag me dat eigenlijk af. Natuurlijk heb ik nu meer te besteden en hebben de kinderen niet meer de intensieve zorg nodig, maar de zorgen zijn er niet minder om. En de kosten zijn ook zeker niet omlaag gegaan. Voorheen droeg hij nog wel eens bij aan grote uitgaven, sportclubs, sportkleding, schoolreisjes, dat soort dingen. Maar daar draai ik nu volledig voor op want dat is zijn manier om te besparen. Aangezien we nu beiden fulltime werken, zou ka omlaag kunnen en co-ouderschap kunnen worden. Maar zijn huis op loopafstand heeft hij verkocht, dus die deur heeft hij dichtgegooid. Het bevalt hem prima zo en geef hem eens ongelijk.

Tja Miriam

Jouw manier van communiceren is ook een manier van communiceren. Dat even gezegd hebbende...

De wet gaat over de meestverdienende, dat weten we, en dat begrijpen we ook. Maar als je de discussie goed gevolgd ÉN goed gelezen en begrepen hebt, zal je ook begrijpen waar de schoen wringt. En dat jouw zwart/wit analyses louter en alleen zwart/wit analyses zijn, aanwijzingen hoe de wet in elkaar steekt, maar NIET hoe de praktijk in elkaar steekt en dat er terecht vraagtekens bij de wet zijn. Los van het feit of de wet zou moeten veranderen, is het wél iets waar we hier over kunnen discussiëren.

Wbt het akkevietje met DUO: dat heb ik wel degelijk goed begrepen en bezwaar was ongegrond. En nee, niet in beroep gegaan, want betrof nog korte tijd en was al genoeg gedoe. Dus heel goed mogelijk dat rechtbank anders had besloten. Maar daar gáát het niet om (of DUO fout zat of niet, en nee, niet alleen de betreffende beambte maar óók de juridische afdeling), het gaat erom dat er vanuit overheidswege een bepaalde (automatische) gedachtegang is die invloed heeft op uitwerking van wetten.

anoniem

Ja, dergelijke situaties gebeuren ook. En daarom zou m.i. de wetgeving anders moeten: beide ouders even verantwoordelijk voor zowel zorg als financiën. Als je onderling bevredigende afspraken maakt: prima. Maar als de wet er aan te pas moet komen, dan moet het uitgangspunt zijn dat beide ouders alle soorten verantwoordelijkheden 50/50 delen.

Vervreemding

Dat is volgens mij ook het risico van een weekendregeling waarbij vader een groot deel van zijn inkomen moet afstaan. De kinderen raken op zo'n manier vervreemd van de vader. Ze zien hem 2 weken niet en dan ineens een weekend wel. Vader zijn huishouden is vaak niet meer ingericht op voltijd kinderen, waarom zou je ze slapen er maar 1 of soms bij gods gratie 2 nachten van de 14 en veel geld is er niet meer over om iets groters te huren/kopen.

Ieder weekend vindt moeder natuurlijk niet eerlijk maar ieder weekend een dag zou wel eerlijk zijn en zit er geen 2 weken voor een bezoek daarnaast nog elke week een dag na school ofzo. Zodat je elkaar toch vaker ziet.

Als de vader

zijn kinderen zo weinig wil zien, waarom dan altijd zo'n om en om weekendregeling? Het lijkt me logisch dat vader dan in ieder geval een paar doordeweekse dagen op zich neemt, zodat hij ook echt een zorgende rol heeft ipv alleen maar de krenten uit de pap in het weekend.

Het hoeft niet exact 50/50, maar vader de donderdag en vrijdag + zaterdag, of de zondag, maandag en dinsdag, is natuurlijk ook gewoon een optie ipv altijd maar dat weekend om naar de dierentuin te kunnen gaan.

krenten?

"Het lijkt me logisch dat vader dan in ieder geval een paar doordeweekse dagen op zich neemt, zodat hij ook echt een zorgende rol heeft ipv alleen maar de krenten uit de pap in het weekend."

Doordeweeks: 's ochtends kinderen uit bed, boterhammetjes, tassen en naar school tot 15u, eten maken, douchen, bed. Tot 15u geen omkijken naar, alle tijd voor jezelf en het huishouden.

Weekend: 's ochtends kinderen uit bed, ze de hele dag om je heen, "moeten" vermaken, geen tijd voor jezelf of het huishouden. En dan heb ik er 2 van de 3 die elk weekend tussen 8 en 9 op een voetbalveld moeten staan, de ene natuurlijk thuis en de ander uit.

Het is maar wat jij verstaat onder krenten uit de pap.
Het beeld van 'pretpark-papa' of dierentuin zoals jouw voorbeeld vind ik erg zwart wit gesteld. Vaak niet eens tijd voor joh.

Geef mij maar doordeweeks hoor, na het weekend met mijn kinderen ben ik doorgaans doodop en ben ik soms blij dat ik maandag weer kan werken en ze naar school en dagopvang gaan.

Net of je niet zorgt als je ze in de weekenden hebt.
Ik heb ze -nogmaals- 50/50.

Ook een vader

Je schetst nu het beeld van een doordeweekse dag waarop je niet hoeft te werken. Dat is misschien het geval voor de part-time werkende moeder in het verhaal van de TS. Maar over het algemeen moet je zo'n dag haasten om je kinderen op tijd op school/opvang te krijgen. En daarna weer op tijd moet ophalen, zorgen dat de boodschappen in huis zijn, koken, afruimen, naar bed brengen, kleine huishoudklusjes... en wellicht heb je nog wat tijd om op de bank te ploffen voor je je bed opzoekt. Stel dat van een week drie dagen zo gaan, dan zijn de overige twee dagen echt niet zo relaxed als jij nu schetst, want natuurlijk blijft de was voor dat soort dagen liggen.

Het weekend is dan echt wel een verademing. Natuurlijk 'moeten' er dingen, boodschappen, klusjes, sport wellicht, familiebezoekjes. Maar er is toch wel wat minder druk. Toen mijn kinderen klein waren schoof ik klus- en regeldingen door naar een weekend dat ze bij hun vader waren. Die ruimte heb je als gescheiden ouder.

In onze huidige situatie heeft vader echt wel de krenten uit de pap. Sinds hij is gaan samenwonen is dat ene weekend nu ook voorbij, hij belt ze op wanneer hij tijd en zin heeft. En brengt ze terug wanneer hij wil. Dan gaat het om etentjes, bioscoopbezoekjes, pretpark, inderdaad! En dan wordt er in mijn omgeving gezegd dat ik het contact moet stimuleren want hij ziet ze al zo weinig, leuk toch voor ze? Nou nee, ik baal ervan dat het zo is gelopen.

reactie krenten

Dat ging hier toch wel anders -ook een vader-. Doordeweeks, kinderen uit bed. Allebei aankleden eten geven, haren doen, ruzies sussen, gauw naar school, dan door naar parttime baan, in file want je kan pas om 8.30 gaan rijden. Om 9.15 op kantoor, werken tot 14.30 dan racen naar school (hopen op geen onverwachte file, anders moet je tijdens het filerijden een andere moeder bellen en vragen of zij ze even mee wil nemen naar huis, je hebt inmiddels gezorgd voor een netwerkje van zo'n 5 moeders die je eventueel bellen kan.) dan ben je op school, blijkt de ene te gaan spelen met iemand, (soms de andere ook, jammer want dan had je nog even wat werk kunnen afmaken en je niet zo hoeven haasten) maar vaak gaan beide kinderen mee naar huis mét vriendjes. Thuis kan je dus een beetje voorbereiden voor koken en ondertussen de kinderen en spelende gastjes in de gaten houden (huis wordt hier niet schoner van) om 17.00 uur worden de spelende kinderen opgehaald. Dan koken, met een beetje pech heb je niet alles in huis en moet je nog even naar de supermarkt, maar als je goed voorbereid bent en in het weekend genoeg boodschappen hebt gedaan kan je meteen aan de slag.
Na het eten alles opruimen en afwassen,dan nog even met de kinderen op de bank, beetje kletsen en tv kijken en daarna moeten ze al weer hun pyjama's aan en verhaaltje lezen en ze liggen in bed. Dan kan je, als je nog puf hebt misschien even het huis opruimen en daarna duik je zelf ook maar je bed in.
Ik vond het doordeweekse verhaal van de papa hierboven toch echt heel rooskleurig gesteld, ik vind de weekenden relaxter.

Op die doordeweekse dagen

wordt gewerkt neem ik aan. Plus naar school/ opvang brengen, op tijd aankleden, broodtrommel verzorgen, speelafspraakjes, sport halen/ brengen na het werk, nog eens naar de logopedie, of een andere verplichting, zwemles, een oudergesprek met de juf + een gezonde maaltijd op tafel, want het is een gewone dag,

Die vind ik toch wel pittiger dan het weekend waarin maar heel weinig moet.

Nou nee

Nou lanza dat gaat op voor de dagen dat gewerkt wordt maar op veel van die dagen wordt dus niet gewerkt en dan klopt het wel. Onze zoon heeft trouwens 2 dagen met verplichtingen voor ons al 1 over de max omdat we hem de rust na school gunnen. Wat je na school doet met je kind heb je zelf in de hand.

Geen stress

O en ik breng mijn zoon ook altijd weg in de ochtend maar ondervind daar totaal geen stress van ook niet bij het ophalen.

Pffff M Lavall

M Lavall, ik weet niet of jij de betekenis van het woord "roddel" weet, maar heb al wel door dat jou mening de enige juiste is in jouw beleving, je staat absoluut niet open voor een mening van een ander. Erg irritant, maar goed, zo ben jij dus. Mij gaan van jouw reacties de haren overeind staan (en geloof me, dat is lastig met lang haar ), net als Bieb63 zegt, alleen maar zwart/wit, geen tussenweg, theoretisch geneuzel.
Maar gelukkig noem je me Alko in je reactie, dus mag ik het negeren.

Mijn "verhaal" hier is absoluut niet gebaseerd op roddels maar op harde feiten, helaas...

Maar als je liever

doordeweekse dagen voor je kinderen zorgt, dan kun je dat toch regelen? Waarom toch altijd die twee dagen in de veertien dagen en dan altijd in het weekend?

Bedenk ook dat je ex dus óók zo'n weekend heeft eens in de veertien dagen en dan alle doordeweekse dagen er nog bij, naast haar werk en alles wat erbij komt qua zorg en huishouden.

Dat jij dan moe bent van dat hele weekend, daar moet ik dan een beetje om lachen (of huilen...) Als je je kinderen maar eens in de twee weken een weekend ziet, dan is het wel makkelijk om fulltime te werken, maar dat is heel anders als je 26 dagen van de maand een aanstaande moeder bent.

Lanza

Alleen als je een groot deel van je inkomen moet afstaan ook al.heb je die 50/50 zorg wel dan moet je wel full time blijven werken om aan je betalingsverplichtig te kunnen voldoen zodat je ex lekker kan blijven part timen.

Lanza

Je vergeet dat de ex ook door de week vaak 2 dagen heeft dat ze tijdens schooltijd de kinderen niet om zich heen heeft. Ik heb dat 1 dag in de week en dat is echt een relax dag, ook al werk je op die dag het hele huis door.

Dat geldt

alleen voor schoolgaande kinderen. De eerste vier jaren is dat natuurlijk geenszins het geval. En ik kan me voorstellen dat als je 26 dagen overal alleen voorstaat, dat je die paar dagen dat je even niet hoeft te zorgen ook keihard nodig hebt om wat dingen voor jezelf op een rijtje te krijgen.

Vergeet niet dat een vader die maar 4 dagen de zorg heeft, ALLE doordeweekse avonden voor zichzelf heeft + twee volledige weekenden in de maand. Hij kan standaard uit zijn werk een restaurant inrollen en tot een uur of twaalf blijven hangen met een biertje in zijn hand, terwijl zijn ex de oppas speelt voor ZIJN kinderen. En hij kan daarnaast nog twee keer per maand een weekend weg, zonder ook maar na te hoeven denken over zijn kinderen.

Zelf ook beter lezen

Haha Alka, je kunt natuurlijk niet zeuren over een verkeerd gespelde naam (Alko) als je zelf consequent Mw Lavall schrijft in plaats van Lavell!

Haha Bosbes

Je hebt een punt
Enne... ik heb de opmerking dan ook niet genegeerd.

wel lezen Lanza

"Dat jij dan moe bent van dat hele weekend, daar moet ik dan een beetje om lachen (of huilen...) "

Want dat geoordeel terwijl je mijn verhaal amper leest vind ik dan weer om te huilen.

Ik heb ze 50% van de tijd, of eigenlijk zelfs 55% van de tijd.
Ik heb ze 3 van de 5 ochtenden in de werkweek, en om het weekend.
2 sportavonden in de week voor de kids, zwemlessen zijn ze inmiddels voorbij.

Ik vind, IK, dat het weekend juist vermoeiender is, omdat ik ze dan wel fulltime heb in tegenstelling tot een ochtendspitsje en een avondspitsje die je prima kunt voorbereiden door kleren vast klaar te leggen, bekertjes vast te vullen etc.

Zaterdag sporten de 2 oudsten, moet je de jongste van 3 ook nog meeslepen (en die zijn lastig op die leeftijd). Ook nog ergens boodschappen doen tussendoor, huis aan kant, wassen draaien en ze vermaken.

Dus na 48 uur met de kinderen, waar je zo welgeteld misschien 4 uur voor jezelf hebt, ben ik wel doodop.Dat heeft niet zo zeer met fysieke inspanning te maken, meer met het mentale aspect van continue iets met ze moeten doen, omdat ze nog te jong zijn om echt zichzelf te vermaken, zeker de jongste van 3 niet.

Ja, als je ze 1x in de 2 weken een weekend hebt, overleef je dat makkelijk. In mijn geval is het weekend dag 4 en 5 van mijn 6 daagse routine van de kinderen achter elkaar hebben. Wellicht begrijp je me dan iets beter

Tja

Ik heb mijn kinderen 24/7, 365 dagen per jaar. Alle ochtenden, avonden, weekenden, feestdagen, vakanties. Net als andere ouders die niet zijn gescheiden.

Systeem klopt en KA is om de kinderen

dezelfde levenstijl te laten behouden zoals door sommigen hier gesuggereerd wordt klopt natuurlijk niet, zeker vanuit de overheid kan dit niet gezegd worden.

Wanneer 1 van de ouders in de bijstand komt wordt de KA afgetrokken van de bijstand, ondanks KA zitten de kinderen bij die ouder op bijstandsniveau en maakt het geen enkel verschil wanneer er helemaal geen KA was.

Wanneer de alimentatie betaler meer verdient als de sociale huurgrens is deze aangewezen op een dure vrije sector huurwoning of koop. Bij de alimentatie betaler worden woning kosten boven bijstandniveau voor ca. de helft van de draagkracht afgetrokken. De kinderen hebben het bij de alimentatie ontvanger dus slechter maar ook bij alimentatie betaler. Zorgkorting is niet genoeg om de hogere kosten van een grotere woning te compenseren. Financieel is iedereen beter af wanneer alimentatie betaler in een zo goedkoop (en kleinere) mogelijke woning woont.

Emancipatie

Is nog nauwelijks doorgedrongen in het systeem. Bij mijn scheiding liep ik bij een psycholoog en die ging direct uit van een om het weekend regeling omdat ik ft werkte en mijn ex helemaal niet. Tijdens de relatie was het niet anders omdat nieuwsbrieven enz. naar mijn ex gemaild werden ipv het gezamenlijke mailadres, ouder gesprekken werden ''s middags gehouden wanneer ik aan het werk was. Ik zie maar weinig vaders pt werken en moeders niet ft. Een pt baan vinden zal ik nooit en de inkomens verschillen zijn al ruimschoots benoemd.

Waarom zou je

nooit een pt baan kunnen vinden? Je hebt overigens ook recht op ouderschapsverlof, dat mag je werkgever niet zomaar weigeren.

Hier werken we allebei pt sinds er kinderen zijn, naar volle tevredenheid van ons allemaal. Eerlijk gezegd zou ik het een absoluut nadeel vinden als mijn man nu ft zou gaan werken. De tijd die hij besteed aan de kinderen, alle regelzaken en het huishouden vind ik vele malen meer waardevol dan het extra inkomen (waar we toch al genoeg van hebben met 65 uren werk per week).

Hier

Wij werken beiden 32 - 36 uur in de week. School mailt met ons gezamenlijke email adres omdat we dat hebben opgegeven. Voor de ouderraad waar ik lid van ben gebruiken ze mijn persoonlijke email adres

Oudergesprekken kunnen we zelf inplannen op momenten dat het ons uitkomt, manlief wil graag dat ik ga, prima regelen we dat. Maar we kunnen beiden ook vrij nemen indien nodig.

We hebben het ook zo geregeld met ons werk dat onze zoon naar naar de naschoolse hoeft.

Bij een eventuele scheiding zal voor zoon weinig veranderen.

Lanza

#326 en #329 spreken elkaar tegen. Tenzij je de kinderen meeneemt naar je werk en je man echt niks voor de kinderen doet.
Het kan best zijn dat je een op-de-borst-klop-verhaal wil houden, maar doe het dan wel consequent.

Tsjor