Tweetaligheid en accent

Komt wel goed denk ik

Ik herken het wel een beetje van mijn oudste kinderen. Toen zij jong waren woonden we in Frankrijk en ik was hun enige bron van Nederlands. We hadden ook geen Nederlandse televisie of video's. Wel boekjes natuurlijk maar die praatten nou eenmaal niet terug. Oh en wat cassette bandjes van Kinderen voor Kinderen en Elly&Rikkert. Dus weinig Nederlandse invloed in het dagelijks leven behalve ik dan. Hoewel mijn kinderen vloeiend Nederlands spraken en daar ook weinig moeite mee hadden vielen mij toen twee dingen op:
1) ze hadden een beperktere woordenschat in het Nederlands dan in het Frans door het lager aanbod
2) ze hadden een Frans accent in het Nederlands.
Dat laatste heb ik nooit echt kunnen verklaren want als ze Nederlands hoorden dan was het immers niet met een Frans accent. Ik denk dat het komt omdat ze zo gewend waren aan de Franse manier van uitspreken dat ze dit automatisch overnamen. Op latere leeftijd trok dit vanzelf weg. Bij mijn zoon merkte ik dat rond 9 jaar het omslag punt kwam, mijn dochter pas met 11 jaar of zo. Hun Nederlandse accent is steeds beter geworden hoewel je het aan bepaalde woordjes wel kan horen als je goed oplet.

Later zijn we naar Nederland verhuisd. Mijn pleegzoon die 17 was toen we hier kwamen wonen en toen nog helemaal geen Nederlands sprak eigenlijk heeft nog steeds een flink accent in het Nederlands maar de andere kinderen spreken nu accentloos Nederlands, Engels en Frans. In het Arabisch (de taal van mijn man die hij wel met de kinderen gesproken heeft maar te weinig eigenlijk) hebben ze schijnbaar een Frans accent.

Het vreemde is eigenlijk dat onze jongste kinderen die in Nederland geboren zijn weer geen Nederlands accent hebben in het Frans maar vanaf het begin accentloos Nederlands en Frans spraken.

Mijn theorie is dat dit komt omdat de Franse input bij hun groter is dan de Nederlandse input toen mijn oudsten klein waren. Immers nu zijn er twee ouders die Frans met ze kunnen spreken (mijn man en ik), een extended familie die hier woont en Frans spreekt (die van mijn man), een schotel waardoor we heel veel Franse televisie ontvangen en oudere broers en zussen die ook Frans spreken. Ze krijgen dus veel meer en veel diverser Frans te horen dan mijn oudste kinderen Nederlands even als jouw zoontje.

Ik denk dus dat het wel goed komt met je zoontje als hij ouder wordt. Misschien zou je kunnen proberen om te kijken of er meer Nederlandstalige kinderen in de omgeving zijn. Dan zou je zoontje ook wat meer de taal te horen krijgen van andere mensen dan alleen jou. Verder zijn dvd's natuurlijk ook altijd goed.

Een klein beetje accent zal hij waarschijnlijk wel houden maar netjes en duidelijk spreken zal vast op termijn beter gaan.

Mijn ervaring is wel dat het goed is om veel actief met de taal bezig te zijn (woordspelletjes, oefeningen, films kijken, boekjes lezen) en dat het handig is als het kind meer mensen heeft in zijn omgeving die Nederlands spreken.

Maylise

Nou,

Alhoewel mijn kinderen al vanaf hun geboorte tweetalig zijn opgevoed en ik alleen maar Nederlands spreek, en ze onderling ook (meestal) Nederlands praten, Nederlandse tv kijken, met oma Nederlands praten en regelmatig op vakantie naar NL gaan, hebben ze beide toch een zwaar "prins Bernhard" accent. Maakt mij niet uit hoor, ikzelf schijn een Rudi Carrell accent te hebben als ik Duits praat

Harmy

Hangt ervan af

Mijn tweekinderen groeien in Griekenland met een Griekse vader tweetalig Grieks/Nederlands op en hebben geen accent. Op de NL school zie ik dat grofweg de helft van de kinderen wel een accent heeft en de andere helft niet.

Waarschijnlijk hangt het er gewoon vanaf hoe taalgevoelig kinderen, hoeveel aanbod ze thuis krijgen zijn en misschien ook nog een beetje van hoe ver de twee talen wat betreft klanken uit elkaar liggen.

Hier (nog) niet

Dochter van twee spreekt vloeiend Nederlands en heel behoorlijk Tamazight (Berbers), wel met een wat beperktere woordenschat. In beide talen klinkt ze als een native speaker. Aan de andere kant: ik ken een jongetje dat een Engelse moeder heeft en een Nederlandse vader, allen woonachtig in Nederland. Dat jongetje heeft me toch een gruwelijk Ruud-Lubbers-accent in het Engels. Zijn moeder krijgt er de rillingen van, haha. Het interessante is dat het accent vervaagt naarmate hij langer op vakantie is in Engeland. Te weinig aanbod is onzin, zijn moeder spreekt de hele dag Engels met hem. Het lijkt er dus op dat het vooral de twee accenten naast elkaar zijn waar hij moeite mee heeft. Alsof hij niet goed kan switchen. Is er bij jullie verschil te merken als je zoon een tijdje in Nederland is (geweest)?
Groetjes
Massi (vindt Spaanse accentjes trouwens schattig)

Kweenie eigenlijk...

of wij een accent hebben in het nederlands.
jongste is een onvervalste aussie (huh, is hij hier niet geboren? nee, hij was 6 toen hij emigreerde..), oudste heeft een brits accent (geen idee hoe hij daar aankomt) in zijn engels en aan mij hoort men soms wel dat ik uit nederland kom...
we spreken onder elkaar nederlands met veel engelse woorden of 'verengelst' nederlands (wachten voor ipv wachten op)
nog zo'n leuke: vorig jaar in nederland: hee mam, dat stoplicht is gebroken - huh? oooo doet het niet bedoel je!