man werken in buitenland?

blijft het bij een half jaar?

dat zou voor mij wel een vraag zijn, blijft het bij een half jaar? Of leert de ervaring dat dit soort opdrachten uitlopen en/of eigenlijk de opmaat zijn naar langere tijd?
gr Angela

Langer?

Kan het echt niet voor een heel jaar? Dan kun je wel met het gezin. Het lijkt mij een super ervaring voor iedereen!

Ik zou het altijd doen dan.

meestal

zit er wel een interessante financiele prikkel verbonden aan dit soort projecten, althans zo werkt het bij het bedrijf van mijn man. Dat maakt dat het het overwegen waard wordt, anders zou ik of langer willen of het de moeite niet vinden.

Een half jaar is te overzien lijkt me

Zeker als je halverwege een (lange) gezamenlijke vakantie hebt. Er zijn natuurlijk genoeg vrouwen met een varende of vrachtwagenchauffeurende man die er vaak alleen voor staan. En die redden het ook.

Verschil is natuurlijk dat jij het niet gewend bent. Geen idee hoeveel jouw man doet in de huishouding, begeleiding van de kinderen, tuin, administratie,nweet ik veel. Als je zelf ook werkt kan het handig zijn daar een beetje op te anticiperen en voor die periode wat extra hulptroepen te regelen. Een tijdelijke werkster, een tuinmannetje, oid Volgens mij kom je dan de tijd best door.

Ik zou dan idd wel redelijk zeker willen weten dat het idd bij een half jaar blijft. En van te voren helder afspreken hoe of wat je besluit mocht er na dat half jaar nog meer in de pijplijn zitten. Dat je het daar over eens bent, en niet in een of andere glijdende schaal terecht komt.

Ik spreek enigszins uit ervaring met een an heel lang veelvuldig afwezige echtgenoot. Niet halve jaren aan een stuk, maar wel dusdanig dat het thuis gebeuren standaard voor 95 % mijn afdeling is, en dat ik doordeweeks er eigenlijk vanuit ga dat ik als een soort een-ouder gezin functioneer. Dat lukt prima. Maar pittig is het soms wel, zeker nu ik zelf ook steeds meer uren buitenshuis werk ( maar dat is te leuk om niet te doen)

Succes met besluiten,

Ingrid

Doen

In bankenland vallen zoveel ontslagen, elke kans aangrijpen om je positief te profileren!

skik

Tuurlijk, doen

Hoezo zou je het niet redden allen? Tuurlijk kan je dat!

Lijkt me een geweldige kans voor hem en als het blijkt dat het voor langer is, kun je alsnog besluiten met de kinderen daarheen te verhuizen.

Ik ben in de jaren zeventig en tachtig verhuisd van Nederland naar Curacao, naar Washington, naar Florence, naar München en toen naar Amsterdam terug. Niks internationale scholen, daar hadden mijn ouders geen geld voor, gewoon naar de plaatselijke school. Van huis uit spraken we al Nederlands en Italiaans, dat scheelde. Ik ging naar München toen ik 14 was. Dat was het moeilijkste, omdat we toen voornamelijk Italiaans spraken en mijn Nederlands een beetje weggezakt was. Toen moest ik snel Duits leren, ik verstond het wel, maar vond de klanken maken erg moeilijk.

Nu spreek ik vloeiend Duits, Nederlands, Italiaans en Engels en verdien er mijn brood mee.

buitenland

tuurlijk red je het een half jaar alleen, maar het lijkt me echt belangrijk om niet alleen naar de korte termijn te kijken.

Ik zou zelf absoluut niet naar het buitenland willen verhuizen (behalve naar Hawaii, zeg ik altijd ), maar als manlief dit als droomwens had, had ik dit al geweten en hadden we het daar al uitgebreid over gehad.

Als dit de eerste keer is dat jullie het erover hebben, dan liggen alle opties misschien nog open. Maar dat maakt dus nog steeds dat je het ook over de periode daarna moet hebben.

gr Angela

Niet zo positief

Bij kennissen van ons is eerst de man voor een maand of vijf naar Australie geweest ,en het was vooral voor de kinderen erg zwaar. Ze waren wel iets jonger, ongeveer 10, 12 en 13 maar het viel hun allemaal tegen, hoewel ze wel ongeveer halverwege die periode er 2 of 3 weken met kerst geweest zijn. Uiteindelijk kon de man daar voor een paar jaar werken.Nu zitten ze er als gezin, dit bevalt beter, maar zij waren liever n Nederland gebleven, alleen hier was geen werk voor hem. Zijn vrouw heeft haar baan als lerares ervoor moeten opgeven, en dat valt haar zwaar.

En manlief?

Is hij er voor zich zelf uit of hij het ziet zitten, aan de andere kant van de wereld?
Ik zou het ook stimuleren maar mijn man zou zelf niet willen.
Een werkweek van huis en de weekenden thuis is al eens aangeboden, of een maand weg en dan 4 dagen vrij om naar huis te kunnen, dat was verder weg, maar nee, zolang hij naar huis kan doet hij dat.
Ook met 4 uur reizen per dag.

Een half jaar is best lang maar voor mij zou het, denk ik, voorbij vliegen. Zoon en ik zijn zelf ook de hele dag van huis.

hier...

Tja inderdaad dat half jaar moet wel vast staan inderdaad. Dat is inderdaad bespreekpunt. Een jaar met elkaar heen zouden we inderdaad zeker doen! In eerste instantie zei hij nee maar twijfelt nu toch.
Mijn man is vaker periodes weg van huis. Maar meestal maximaal een week of 3. Ach de kinderen zijn groot. Ik werk 3 dagen in onderwijs dus vakanties vrij. En eens in de twee weken een hulp. Hij doet sowieso niet zo veel huishoudelijke taken. Maar hij doet wel veel met de kinderen. Weg brengen , halen, huiswerk etc.
Dus dat valt wel weg.
Ik ben niet bang dat ik het niet alleen red maar vind het wel erg ongezellig! We hebben een boot en zijn in de zomer veel samen weg. Dat kan ik niet alleen.
Dus dat soort dingen mis ik zeker. We doen samen wel graag leuke dingen.
Die ik mis hem gewoon als partner denk ik. Maar wellicht werkt dat ook wel weer.
Pff wat een lastig dilemma. Fijn jullie reacties!

En wel mee gaan?

Kan me voorstellen dat je je man zal missen. Het leest alsof jullie het goed hebben met elkaar en natuurlijk red je het wel zonder hem maar wat je schrijft: heel ongezellig. Wat ik er nog bij wilde gooien: wat is de belangrijkste reden om niet met z'n allen te gaan? Vooropgesteld dat bedrijf de kosten draagt uiteraard en helpt met huisvesting vinden, etc, want het kan aardig in de papieren lopen. In Australie is homeschooling toegestaan en er zijn tegenwoordig veel mogelijkheden om op afstand te studeren. Als je kinderen mee zouden willen, kunnen ze thuis hun schoolwerk doen en gewoon weer terug naar school als jullie weer terug zijn in Nederland. Voordeel van oudere kinderen homeschoolen is dat ze in ieder geval al kunnen lezen en schrijven en weten wat er van ze verwacht wordt .
Voor jou zou het betekenen dat je iets van onbetaald verlof zou moeten kunnen regelen of een terugkeer-afspraak want om nou je baan volledig op te zeggen voor een half jaar...
Wij hebben een tijd geleden voor een soort zelfde keus gestaan, van Australie naar Maleisië, in eerste instantie voor een jaar en de keus gemaakt met z'n allen te gaan. Wat bij ons op de voorgrond stond: als het niet werkt, kind ongelukkig of zo, dan pakken we de hele zooi weer op en gaan we terug. En we hebben ons huis aangehouden dus hadden onze eigen plek om naar terug te keren.
Waar in Australie zou het zijn, welke staat? (als je dat wilt vertellen natuurlijk, privacy en zo).
Succes met de overwegingen!

ligt eraan, maar...

Het ligt aan een aantal dingen, maar zeker als jij niet vastzit met werk, zou ik met zijn allen gaan. Waarom niet? Wel een hoop regelen, maar wat een kans! En ik zou dan niet zoals Sukran 'homeschoolen', maar juist ze op een school doen. Daarna is hun Engels vrijwel zeker erg goed. En ze gaan dan om met leeftijdgenoten. Ik zou het direct doen!

net 2 maanden gedaan

En het viel ons tegen. Nu zat man op vrij onherbergzame plek met weing contactmogelijkheden. Hier was ook het tijdsverschil echt lastig 12 uur dus nog meer. Kinderen vonden het wel moeilijk. Sint zonder man was gewoon niet zo leuk. Het moeilijkste was ddat de hond helemaal van streek was en bleef. Verder gaat alles natuurlijk gewoon door. Maar ik vond het eenzamer dan ik had ingeschat Nu was het voor ons financieel eerder moeilijker dan makkelijker maar het was voor man het mooiste wat hij ooit gedaan heeft dus geen spijt! Wij hebben er ook een gezinstrip aan toegevoegd dat hielp wel. Voor mij zou het verschil maken of man echt graag wil....

Lastige beslissing!

Marie

Homeschoolen

Uiteraard kan lokale school een leuke ervaring zijn en prima om taal te leren (hoewel dat dan ook kan binnen de groep van homeschoolers en via sportclubs en het normale dagelijkse leven). Ik dacht alleen aan het gemak van terugkeer naar de school in Nederland. Het is maar net hoe moeilijk school daarover gaat doen, of ze een jaar teruggezet gaan worden of dat ze de draad mogen oppakken. Ben te lang uit Nederland weg om er iets zinnigs over te kunnen zeggen maar heb altijd het idee dat scholen tegenwoordig ongelooflijk moeilijk kunnen doen.

Andere optie / jij mee een pubers "in de kost"?

Nog een hele andere optie is dat jij wel meegaat en dat de pubers hier blijven?

Bijvoorbeeld bij opa en oma of dat die een half jaar in jullie huis trekken? Dan kunnen alle "puberdingen" gewoon doorgaan.
Hoeven natuurlijk niet opa's en oma's te zijn, kan ook oom/tante of alleen een oom of een tante of een goede vriend/vriendin?
En anders kunnen de kinderen een half jaar bij een van hun vrienden/vriendinnen "in de kost"?
En in de vakantie komen de pubers naar jullie toe, zodat ze die ervaring ook nog meepakken.
En de ervaring van een half jaar door iemand anders verzorgd te worden is ook iets wat de pubers meepakken voor later.
Denk dat ik zelf voor deze optie zou kiezen.

succes

wanneer gaat het spelen?

Ik zou denk ik met z'ń alleen gaan. En de mogelijkheden van school e d uitzoeken. Stel dat je het zo kan mikken dat je man in april/mei gaat, julie komen na in de zomervakantie. Dan ben je in oktober weer terug. De kinderen missen nauwelijks school en je bent een ervaring rijker en je hoeft man niet heel lang te missen.
Wel veel geregel maar wel te doen, dus een soort extended vakantie maar dan anders. Een beetje ertussenin.
Pubers achterlaten zou ik zelf nooit doen. Zit je daar alleen. Man aan het werk.....ik zou het zelf niet trekken. En mijn kinderen kennende, zij ook niet.

Succes met de beslissing.

hoezo Angel

Wat zijn sommigen van jullie onzelfstandig en afhankelijk zeg. Je man een paar maanden naar het buitenland en "je trekt het niet".
Als jouw man morgen overlijdt trekken jouw kinderen en jij het ook om zelfstandig door te gaan.

inderdaad Renée

Dat van dat onzelfstandig zijn begrijp ik dus ook niet. Je bent toch geen verlengstuk van je man? En natuurlijk ga je elkaar missen, maar het is een te overziene periode ten slotte. Daarbij heb je tegenwoordig zoveel manieren om elkaar te blijven zien en horen.
"Vroegah" ging zo'n man een half jaar weg (varen ofzo) en dan zag je elkaar echt die periode niet. Die gezinnen hebben dat toch ook overleefd?
Verder hebben we het over pubers, die hebben toch ook hun eigen leven? Zijn toch ook zelfstandig?
Maar misschien denk ik wel te nuchter en te praktisch.

onzelfstandig?

Als mijn man een half jaar weg zou gaan, zou ik dat prima redden denk ik. Maar er zullen wel dingen zijn die ik op dit moment niet zelfstandig zou kunnen doen. Ik zou dan iemand regelen die me zou helpen. Bijvoorbeeld: de belastingaangifte. Zou wel gebeuren, maar moet ik me dan wel in gaan verdiepen. De caravan opzetten op onze seizoensplek: tuurlijk, met hulp van een ander lukt dat. Maar dat kan ik niet alleen, maar ik kan het wel regelen.
Dit neemt overigens niet weg dat ik het zeker toe zou juichen als man dit aanbod zou krijgen. Ik zou hem natuurlijk missen, maar we zouden het wel redden.
Als ik zelf dit aanbod zou krijgen zou ik het minder makkelijk vinden denk ik. Niet dat ik me niet zou redden, maar het voelt toch anders. Gek eigenlijk.

Pubers in de kost

Dat zou ik nooit doen, daarin ben ik het eens met Angel. En zij bedoelt dat je dáár dan alleen zit, terwijl man aan het werk is en pubers in Nederland. Dat zou ik wel kunnen zonder man, maar niet zonder kinderen.

gesprek

Hij heeft maandag eerst een gesprek over het wanneer, hoelang, waar, huisvesting etc.
Hij vindt het zelf ook lastig, hij zit daar wel alleen. En het ergste vindt hij dat hij de ervaring met niemand kan delen. Pubers hier laten is voor ons geen optie.
Dat willen ze absoluut niet en wij ook niet. Manlief vindt het moeilijk. Zo lang je gezin niet zien!
Ik geloof dat hij meer naar nee neigt dan naar ja. Maar goed eerst gesprek even afwachten.

Leuk om jullie tips te lezen. Bedankt!

renee

Ik bedoel: dan ga je weg omdat je man een ban heeft en daar dus keihard aan de slag gaat. Je laat je kinderen en je werk achter in nederland en dan zit je daar. Leuk hoor.....maar niet huis. Daar lijkt mij gewoon geen reet aan. Niet omdat ik niet zelfstandig ben. JUIST omdat ik zelfstandig ben ga ik dan dus niet in mijn upje mee met man. Want ik heb daar niks aan en moet dus mijn eigen leven opgeven om daar met hem te gaan zitten en hij is er niet eens.
Als je dan nog met gezin gaat vind ik het echt anders. Dan is het een gezinservaring en daar heb ik wel wat voor over.
In nederland blijven met de kinderen zou ik ook wel kunnen. Maar dan moet er echt wel wat tegenover staan. Ook voor man of uitzicht op iets. En als mijn man dolgraag zou willen en zijn droom zou uitkomen dan gun ik het hem van harte. Maar als het zo mwah mwah is zoals TS nu beschrijft. Waarom zou je het dan doen?

renée / onzelfstandig?

Wat ik niet begrijp is dat jij niet begrijpt dat mijn baan of rest vh leven net zo belangrijk is als die van hem.

Wij hebben de boel thuis 50/50 geregeld, dus ik kan prima zelfstandig zijn maar dan moet die 50% wel op een andere manier geregeld worden.

En als dat puur om huishoudelijke/kinderopvang gaat, is het vrij makkelijk te regelen als je geld hebt.

Maar als het bijvoorbeeld gaat om een kind dat veel zorg vereist, mantelzorg voor oude ouders, een project dat ik net hem aangenomen waardoor ik een jaar niet zo flexibel kan zijn, dan zijn dat hele goede redenen om te zeggen: als jij een half jaar weggaat 'trek ik dat niet'. Dus ik zou iets ruimer naar het probleem kijken dan jij nu doet.

gr Angela

Nee

Nee hoor, zou ik helemaal niet leuk vinden. Niet omdat ik het huishouden niet aan zou kunnen, maar zoiets zou ik alleen als gezin willen doen.

Aanvulling

Als het mijn man's grootste droom is zou ik m trouwens niet tegenhouden hoor. Maar dat is geloof ik niet aan de orde

Angela67

Ikzelf (en Renée denk ik ook) ga uit van een "gewone" situatie. Dus geen zorgenkinderen, mantelzorg, etc. Jij gaat ervan uit dat wij dat weten zonder dat je dat erbij vertelt.
En wie zegt dat jouw leven niet net zo belangrijk is als dat van je partner? Maar is "houden van" ook niet elkaar de ruimte gunnen om nieuwe dingen te proberen?

Madelief - je pubers willen niet hier blijven. Kunnen ze ook concreet maken waarom niet? Vinden ze het eng? En waarom dan?

Maar misschien ben ik dus wel te nuchter. Komt wellicht ook omdat ik uit een vissersfamilie kom en mijn vader door de weeks nooit thuis was. Verder hebben mijn ouders jarenlang pubers in de kost gehad van de eilanden. Zo ging dat "vroegah" en dat werd heel gewoon gevonden.

ervaring

Mijn man is drie maanden naar Zuid Amerika geweest. Kreeg een erg leuke opdracht en wilde deze graag doen. Het is ons allemaal erg tegen gevallen. Man is altijd veel weg maar meestal 1 of 2 weken. Drie maanden een gezin met drie pubers draaiend houden vond ik erg zwaar. Omdat man in een andere tijdszone zat was communiceren soms best lastig.
Wanneer hij wakker wed zaten de kinderen op school en iik op mijn werk,wanneer hij klaar was met zijn werk lagen wij te slapen.Bellen e.d moest tussen de bedrijven door. Je leeft in verschillende werelden en wij hebben gemerkt dat het best wel lastig was om de draad samen weer op te pakken.
In deze periode kreeg mijn broer te horen dat hij kanker had en niet lang meer te leven had. Dit maakte het allemaal nog zwaarder.
Man heeft een aanbod een soortgelijke opdracht te doen dan ook meteen afgeslagen

pubers thuis laten blijven

Zoonlief durft pas sinds een paar maanden te logeren dus een half jaar alleen bij oma is te lang....

We zijn nu eerst aan het kijken of we allemaal mee kunnen. Mocht dat lukken doen we dat. Kan dat niet dan kijkt manlief of het korter kan en anders houdt het op hebben we besloten.

Meeeeeeeeee

Als mijn man zo een aanbod zou krijgen sta ik met de kinders en de koffers al op Schiphol voor hij ja heeft gezegd. Lijkt mij een te gekke ervaring met je gezin.

Natuurlijk kan ik alleen thuis blijven en het gezin prima alleen runnen, maar ik zou het veel te leuk vinden om een paar maanden in een buitenland te zitten.

Als je kinderendoen een school daar gaan doet leerplicht niet moeilijk, misschien kan je van school boeken mee krijgen en eigen schoolwerk bij houden.