Hoe doen jullie dat toch?[mijn kinderen spreken geen NL, en meer vragen]
Hallo,
Ik ben een belgische vrouw(36j) getrouwd met een thaise man en we wonen met ons twee kindjes van 5 en 2 op het VERRE platteland in Thailand,
Opvoeden is hier heel anders dan in Belgie of Nederland en ik heb er eigenlijk een grote mengelmoes van gemaakt.
kinderen naar bed om acht uur?? dat ziet er meestal niet in, we slapen trouwens ook met vier in een bed samen...
Ik ben nogal vaak in de war of ik het nu wel goed doe of nie, maar waar ik nu even mee zit is dat mijn zoontje toch zo vreselijk lichtgeraakt kan zijn,...
Zodra we iets niet doen zoals hij het wil is het huilen of krijgen we te horen dat hij niet meer van ons houd en gaat hij in een hoekje gaan zitten,
Pest zijn kleine zusje enorm veel (hoewel ze gek zijn op elkaar)
Ik ben die reacties beu, wil het gezellig houden voor iedereen,.. maar hoe doe je dat??
ik spreek alleen thais met mijn kinderen, hoewel dat soms ook lastig is want ik kan me niet 100% uitdrukken zoals ik wil...
Is het te laat om ze nog nederlands te leren???
Wie kan mij raad geven, want eigenlijk heb ik wel duizend en een vragen...
Titske
Niet te laat
om je kinderen Nederlands te leren maar ik zou wel rustig aan beginnen. Spreken ze echt geen woord, of begrijpen ze een klein beetje?? Begin met Nederlandse liedjes, te zingen als ze in bad zitten. Kleine verhaaltjes te vertellen die ze al kennen uit het Thais die je dan zelf vertaalt. Zet nederlandse t.v. of video op. heb je een snelle internetverbinding ?? Dan kun je veel , ook voor jonge kindjes streaemen via de computer.En dat langzaam uitbreiden met alledaagse dingen, ontbijt benoemen, kleren, lichaamsdelen.....
En tja, kinderen van vijf kunnen heel snel uit huisje zijn, het belangrijkste is dat je consequent blijft samen met je man een lijn trekt over wat mag en niet mag.
Als hij iets doet wat niet door de beugel kan daar dan duidelijk over zijn en hem daarna de hemel in prijzen als het goed gaat. zo'n soort akties dus.
En tuurlijk zijn er verschillen in opvoeden als je in een ander land woont. Ik merk dat ook aan den lijve, woon in Frankrijk en zit hier bijvoorbeeld echt niet om zes uur 's avonds aan de warme maaltijd
Groetjes Dakar
Een boel vragen
Hallo Titske,
Mijn kinderen spreken ook geen nederlands. De tweede heeft een taalontwikkelingsstoornis waardoor het voor hem al moeilijk genoeg is om één taal te leren en bovendien vond ik het niet leuk om mijn italiaanse man bij de gesprekken uit te sluiten. Ik hecht niet zoveel belang aan nederlands kennen als taal en was dus ook niet erg gemotiveerd om consequent in het nederlands tegen mijn kinderen te praten. Ik was juist zelf zo hard mogelijk bezig om mijn italiaans te perfectioneren. Maar als jij je kinderen alsnog nederlands wilt leren is het zeker niet te laat.
Het is niet handig om nederlandse tijden aan te houden in een land waar het allemaal anders gaat. Zodra je kinderen naar scholen en eventueel clubjes gaan kom je in de knoop. Ook het hele sociale leven en organisatie in dat land zal op bepaalde tijden zijn afgestemd en vaak ook met reden. Hier in Italië kijken we altijd met verwondering naar die toeristen die altijd klagen dat het zo heet is in de zomer, maar vervolgens wel op de heetste uren hun uiterste best doen om een zonnesteek op te lopen en hun kinderen s'avonds het bed in gooien nog voordat de slaapkamers de kans hebben gehad om wat af te koelen.
Ik denk niet dat de lichtgeraaktheid van je zoontje iets te maken heeft met het wel of niet nederlands spreken en zijn bedtijd. Waarschijnlijk gewoon peuterpubertijd en een stukje karakter. Natuurlijk gaat hij huilen en zegt hij dat hij niet meer van je houd als hij zijn zin niet krijgt. Op die leeftijd gaan ze door en door totdat ze hun 8 of liever jouw) grens tegen komen. Probeer rustig te blijven en consequent.
Mijn jongste van de vier doet ook verwoede pogingen om ons als ouders tegen elkaar uit te spelen en bij gebrek aan beter wil ze ook nog wel eens bij haar oudste zus troost zoeken. Ze roepte dan dat ze noooooit meer een tekening voor mama of papa gaat maken en we zijn slecht en gemeen en lelijk en ... . Waarop wij haar beamen: ja lieverd, je hebt verschrikkelijke slechte, gemene, lelijke en stomme ouders, maar het mag toch niet. Blèèèèr, en even laten komt ze wel troost zoeken in de armen van iemand. We vragen dan of het over is en dan is het weer goed. De zoon van 7 riep gisteren nog dat wij zijn leven hadden verwoest toen hij van ons ipv te spelen eerst zijn huiswerk af moest maken. Tuurlijk jongen, maar je gaat wel nù je huiswerk maken. Ik moet zeggen dat het een uurtje later wel mee bleek te vallen met het verwoeste leven van hem. Hij was weer helemaal trots dat hij dat maar mooi zo snel gedaan had.
Kortom je kunt het niet altijd gezellig houden voor iedereen. Opvoeden brengt met zich mee dat er ook minder gezellige momenten zijn, dat hoort erbij. De gezellige momenten komen vanzelf wel weer terug. In jouw plaats zou ik gewoon een aai over zijn bol geven en je zoon zeggen dat jullie in ieder geval wel van hem houden en er verder niet zoveel van aan trekken. Als hij merkt dat het gezinsleven gewoon doordraait komt hij vanzelf wel weer uit het hoekje weg.
Groetjes Primavera
Drie vragen
Je hebt volgens mij drie vragen: je taalvraag en de vraag over het gedrag van je zoontje, en ook nog de vraag over het opvoeden daar.
Qua taal lijkt het mij niet te laat, kinderen leren op deze leeftijd heel snel een tweede taal. Wat jullie zouden kunnen gaan toepassen noemt men one parent one language (OPOL). Google er maar eens op: het houdt in dat elke ouder zijn of haar eigen taal met de kinderen praat. Je kunt dan beslissen dat je bv samen altijd Thais praat. Maar als jij alleen met de kinderen bent praat je Nederlands. Ik weet niet precies hoe je dat moet gaan aanpakken als ze van jou niet gewend zijn dat je Nederlands praat. Ik zou eens gaan beginnen met het laten zien van foto's of beelden op het internet en uitleggen waar je vandaan komt, dat ze daar een andere taal praten, dat oma en opa (bijvoorbeeld) die taal praten zodat ze (vooral je oudste) misschien wat benieuwd worden. enz. enz. Liedjes en verhaaltjes in je eigen taal, alles wat je doet verwoorden in je eigen taal.
Ik vind het persoonlijk juist erg belangrijk dat je met je kinderen kunt communiceren in je eigen taal. Het is namelijk helemaal geen extra moeilijkheid voor ze en levert zoveel meerwaarde op. Tweetaligheid, een geweldig geschenk vind ik dat!
Je zou over de precieze aanpak van de introductie van jouw moedertaal wellicht een vraag kunnen stellen aan de vraagbaak hier op OOL: http://www.ouders.nl/vtaal.htm. In het menu links staat hoe je een vraag kunt inzenden.
De vraag over opvoeden: tja ik sluit me een beetje aan bij Primavera. In Thailand kun je niet Belgisch gaan opvoeden, dat past gewoon niet bij het ritme en de mogelijkheden aldaar. Hoe zit het eigenlijk met school, vanaf wanneer gaan de kinderen naar school in Thailand? Gaat je zoontje al? Vaak wordt een ritme bepaald door de schooltijden. Hier in DL waar wij wonen begint de school al om tien over acht, dus moeten de kinderen vrij vroeg naar bed bijvoorbeeld. Wat wij weer wel handhaven is het gezamenlijk warm eten tussen 5 en 6 (ja vreselijk vroeg... maar dan kunnen ze voor het bed nog even spelen), terwijl hier de meesten juist tussen de middag warm eten.
Over het gedrag van je zoontje: ik heb het gevoel dat je je onzeker voelt, dat kan je zoontje merken en er misbruik van maken. Vooral het feit dat Thais jouw moedertaal niet is en je er minder in kunt uitdrukken maakt verder ook dat hij je op taalgebied waarschijnlijk al de baas is. Ten eerste: dat dwarse gedrag vind ik redelijk herkenbaar, zeker op die leeftijd. Als hij nog niet naar school gaat kan dat meespelen. Misschien is hij toe aan meer uitdaging. Ik zou wel duidelijk blijven aangeven dat je het niet tolereert.
Inderdaad even de dingen gescheiden houden!
Je opvoedvraag kun je denk ik het beste bij het peuterforum hier op Ouders Online plaatsen. Ik denk dat dat heel herkenbaar gedrag is, ook voor ouders die gewoon in NL of BE zijn. Zeker als er in een gezin sprake is van 2 opvoedculturen (ook binnenslands heb je dat al!).
Wat de taal betreft: eerder vroeger beginnen dan later!
Inderdaad de OPOL aanpak is in jullie geval waarschijnlijk het beste. Begin rustig aan, vooral omdat je oudste nu wat dwars is, hij moet niet de indruk krijgen dat je hem straft of zo.
Maar ze hebben nu nog de leeftijd om het gemakkelijk te leren. Begin met liedjes enzo.
Ik vraag me echt af hoe je het dan tot nu toe gedaan hebt? Heb je echt nooit gewoon een wiegenliedje in je eigen taal voor ze gezongen? Nooit lieve woordjes gezegd als je ze knuffelde?
Niet onaardig hoor, maar ik kan me er gewoon weinig bij voorstellen.