Extra stimulans bij verveling op school (duitsland)
Wij wonen in de zomer 7 jaar in Duitsland met onze kinderen die nu net 12 en bijna 9 zijn. Beiden hebben dus vanaf het basisonderwijs in Duitsland op school gezeten. Onze zoon zit inmiddels op het voortgezet onderwijs na de nodige problemen in het basisonderwijs door dyslexie. Gelukkig ook hier de juiste weg gevonden om hem te begeleiden. Was lastig om de weg te vinden maar dat is uiteindelijk goed gelukt en hij heeft het probleem nu behoorlijk onder controle.
Onze dochter zit nog op de basisschool, 3e klas ofwel groep 5. Nu blijkt eigenlijk al lange tijd dat ze het wel heel makkelijk doet op school waardoor de lol in leren volledig verdwijnt en ze zelf als kind ook minder goed in haar vel zit. School valt erg tegen, ze had zich in het begin zo vastgebeten in het idee dat het ECHTE leren nu zou beginnen en dan valt het zo tegen. De eerste twee jaar merkten we daar nog niet veel van, ze deed maar wat en gaf nog geen blijk van verveling.
Inmiddels doet ze niks meer op school, ook huiswerk raffelt ze af maar haar cijfers zijn dik in orde. Haar juf is erg begripvol, ziet ook dat ze te weinig uitdaging vindt op school maar toch begint het haar te storen dat onze dochter alleen maar uit het raam kijkt en niets meer hoort van wat zij zegt. Vaak moet ze dan ook even apart naar juf om te vragen wat die nu eigenlijk gezegd heeft of wat de opdracht is die ze moet doen. Dan valt ze natuurlijk door de mand. Op zich is het geen storende factor in de klas omdat ze erg rustig en vrij teruggetrokken is. Dus in die zin heeft haar juf er geen extra werk door omdat ze de klas op stelten zou zetten of iets dergelijks.
Omdat ook hier blijkt dat het heel moeilijk is om door de school wat gedaan te krijgen, geen geld en tijd, te weinig expertise over het 'niet gemiddelde kind' onder het onderwijzend personeel, zoeken we zelf naar een oplossing om haar weer wat meer levenslust te geven en haar wat leuks aan te bieden. Ze was altijd zo dynamisch, levenslustig, vrolijk en creatief. Nu verveelt ze zich constant, ook thuis, is niet vooruit te branden, doet nooit meer iets creatiefs uit zichzelf en ze heeft daar duidelijk last van. Kortom het kind gaat steeds minder goed in haar vel zitten, ook op sociaal vlak.
Ik ben heel benieuwd of hier iemand uit Duitsland meeleest die een instantie kent waar we terecht zouden kunnen voor wat extra uitdaging of advies. Uiteraard ben ik zelf ook druk op zoek. Wij wonen vlak over de grens bij Enschede (Nordrhein Westfalen, Kreis Steinfurt).
Mirjam
Hallo mirjam 
Wij wonen ook vlak over de grens, maar dan tussen Nijmegen en Arnhem in, Kreis Kleve.
Ik kan nu niet zo lang antwoorden, ben aan het werk. Ik herken je situatie volledig. Wij wonen nog niet zo lang in DL, nu een krap jaar, en onze kinderen zijn eigenlijk volledig afgeknapt op het onderwijs hier. Onze dochter (nu 12) gaat inmiddels weer in Nijmegen op school, op een fantastische school. Zij zat op het Gymnasium waar het met de noten alles meeviel ondanks dat ze in het begin nog geen Duits sprak. Maar wat jij over jullie dochter vertelt, herken ik precies zo bij mijn dochter. Het was huilen met de pet op. Inmiddels sprankelt ze weer, ondanks het uur dat ze met de bus moet.
Ik heb nauwelijks tips, ook omdat ik zelf de weg nog niet zo goed weet. Het enige wat ik kan verzinnen is dat je zelf haar meerwerk en verdiepingswerk zou kunnen geven. Laten jullie de kinderen ook nog het Nederlands bijhouden? Daar ben ik wel mee bezig. Ik heb daarnaast inmiddels enorm veel leuke en educatieve sites om de interesse er een beetje in te houden.
Je zou kunnen rondshoppen bij andere scholen in de buurt, en vragen wat zij aan een slim kind te bieden hebben. Is er misschien een Montessorischool in de buurt? En ga anders eens naar een Erziehungsberater en laat via hun of via de huisarts een IQ-test uitvoeren. Misschien dat de juf daarna in actie komt.
Verder lees ik ook zeer geïnteresseerd mee, en hoop ik dat er nog veel tips komen.
Ervaringen
Ik moet er wel even bijzeggen dat niet alleen de kinderen niet zo'n prettige ervaringen hebben, maar ik zelf ben ook best geschrokken van het Duitse onderwijs. Onze kinderen waren al wat ouder toen we gingen verhuizen, tussen 4 en 11 jaar) en ze zaten allemaal al in NL op school. Daardoor konden we behoorlijk goed, namelijk in vier verschillende leeftijden, de verschillen opmerken.
Hoewel ik me behoorlijk goed had verdiept in allerlei zaken voordat we gingen verhuizen, al toen we alleen nog maar plannen hadden, heb ik nergens ervaringen gevonden die lijken op hoe wij het hebben ondervonden. Misschien dat de meeste mensen kinderen hebben die ofwel heel jong zijn, zodat ze geen vergelijking hebben met het Nederlandse onderwijs, ofwel al wat ouder zodat die in Nederland naar school blijven gaan.
En natuurlijk wonen we toch behoorlijk aan de rand van Duitsland, en daar gaan gewoon niet de meeste middelen naartoe.
Enfin, nogmaals ik lees graag mee.
groetjes,
Mirjam 
Helaas
Heb ik ook geen tips of goed nieuws. Mirjam, we hebben geloof ik al jaren geleden contact gehad hier over je zoon. Mijn zoon is nu 8 en zit in de 2e klas. Hij is een "Kann-Kind" en hebben hem op advies van de Kindergarten nog een jaartje laten kleuteren. Nu is hij de snelste en beste van de klas en ook nogal snel verveeld als hij eerder klaar is.
Wij hebben 2 keer geluk gehad met de lerares want daar hangt alles van af heb ik gemerkt. Mijn dochter is 11 en zit op het gymnasium na 4 jaar een superlerares te hebben gehad op de grundschule. Voor alle kinderen was er genoeg en gepaste aandacht. Mijn zoon heeft een hele jonge lerares die zich nog enthousiast in alles vastbijt. Of er nu kinderen met leerproblemen in de klas zijn of juist snelle leerlingen.
Maar van vele andere moeders uit andere klassen hoor ik alleen maar negatieve geluiden. Er is hier geen eenheid te bespeuren in lesmethodes. De ene lerares kijkt nooit huiswerk na en de andere weer elke dag.
Onze ervaringen op het gymnasium zijn niet beter.
Iemand met positievere reacties?
Harmy
Hallo allemaal,
Harmy, het klopt dat we eerder info hebben uitgewisseld over onze zoon met dyslexie. Inmiddels hebben we dat, mede door mijn eigen vastberadenheid, zover onder controle als maar mogelijk is. Het blijft natuurlijk altijd een handicap die extra zorg behoeft maar dat geef ik graag als moeder. En dan niet dankzij de school maar buiten de school om. Over die hulp ben ik overigens wel te spreken maar die heb ik ook zelf opgezocht natuurlijk Kennelijk kan het wel als je de juiste weg maar kent en dat is moeilijk.
Ik ben weliswaar tevreden met de lerares van onze dochter, maar ze kan denk ik echt niet zoveel doen omdat ze de middelen niet heeft. Dus ook deze keer zullen we het buiten de school om moeten doen.
Mirreke, ik ben benieuwd naar enige van de door jou genoemde sites. Zou je er een paar door kunnen geven?
Wij wilden absoluut het Nederlands zelf gaan bijhouden, echter met mijn zoon en zijn dyslexie hebben we dat even uitgesteld. Hij heeft vooralsnog genoeg aan zijn Engels en Duits. Dochter doet het zelf. Leest veel Nedertlands, schrijft veel Nederlands en vraagt ons continu om even mee te kijken naar haar grammatica en stijl. Hun lezen en spreken in het NL is perfect, alleen grammatica niet. Wij spreken overigens thuis NL omdat we beiden Nederlands zijn, dat misschien in tegenstelling tot andere mensen hier die eventueel met een Duitser getrouwd zijn en thuis Duits spreken.
Ik houd jullie op de hoogte van mijn vorderingen en ben benieuwd naar eventuele andere inbreng. Bedankt.
Mirjam
Zijn er echt maar zo weinig nederlandse ouders die in duitsland
Ik ben namelijk ook heel benieuwd naar ervaringen van anderen.