Ex wil expatten. wie denkt er mee?
Ik ben de laatste tijd behoorlijk on speaking terms met mijn ex. Hij heeft een geweldige vriendin waarmee ik het prima kan vinden en die eigenlijk een soort "brug" tussen ex en mij is als het over de opvoeding van de kinderen gaat (2 jonge pubers met Asperger). Dankzij haar is de communicatie tussen ex en mij ook een stuk beter geworden.
Dit is even in een notedop de huidige situatie.
Ex heeft nu van zijn werk een zeer lucratief aanbod gekregen om te gaan expatten in Azië. Daar heeft hij me over opgebeld. Aanvankelijk zag hij het niet zitten, want hij heeft zijn vriendin-met-puberkind (niet van hem) en hij heeft zijn puberkinderen-met-mij, maar vriendin riep toen: in expatland zijn goeie scholen (klopt) dus zeg niet meteen nee.
En toen werd ik gebeld. Mijn eerste reactie was grote schrik. Het gaat om een project van enkele jaren. Maar ik wil ex ook niet in de weg zitten in zijn carrière. Het is een heel goed gesprek geworden. Het is allemaal nog in zeer pril stadium en de kans dat het niet doorgaat is aanwezig, maar ik wil me toch even goed laten voorlichten door derden.
Ik heb sterk het gevoel dat onze oudste (14) met hen mee kan gaan, als hij op een goede expatschool terecht komt daar (die schijnt er te zijn). Jongste (11) gaat dat echter niet trekken en ik heb dat uitgelegd aan ex. Die heeft teveel zorg nodig. Voor oudste kan deze "verandering van lucht" misschien juist wel goed zijn. Ex was het, na even nadenken, met me eens.
Goed. Het is allemaal nog in embryonale fase. Maar ik wil me intens goed laten inlichten over dit soort dingen. Ook het psychologische aspect. Broertjes scheiden is niet leuk, hoewel dit ook enorm veel rust kan geven bij twee overprikkelde kinderen op een klein woonoppervlak. Ik zal de zorg voor twee aspergerbroertjes op fulltimebasis (als vader "in den vreemde" is) niet goed aankunnen, want die zorg is zeer intens.
We kunnen (hoop ik) contact hebben via Skype en zo. En ik vertrouw op de goede zorgen van vriendin-van-ex (heeft al langer bewezen dat ze daartoe gemotiveerd is). En ex zei me dat vliegverkeer tussen Azië en Nederland ook niet zo'n probleem moet zijn zodat ik real life contact met oudste zoon kan blijven hebben.
Het is een verwarde posting, denk ik. Gevoelsmatig denk ik: oudste zoon kan met ze mee, dit zou een geweldige verbreding van zijn horizon kunnen betekenen! Jongste zoon kan niet mee, die zal al die prikkels niet aankunnen (heeft ook net een dip achter de rug). Ex gaat, na enige aarzeling, daarin mee. Mijn beperkte woonruimte speelt ook mee. De broers zitten nu te erg op elkaars lip.
Goed. Ik ben nu in een rubriek terecht gekomen waar ervaringsdeskundigen zitten. Maar deze situatie is vrij complex. Een gescheiden vader die wil gaan expatten in Azië, één kind dat wel, en één kind dat niet mee kan. Het gaat om kinderen met asperger. Met welke praktische én psychologische aspecten moeten we rekening houden? Wat is wijsheid?
Ik wil graag jullie reacties. Om e.e.a. op een rijtje te kunnen zetten. Om erover te kunnen nadenken.
Waarom niet?
ik heb zelf jarenlang gescheiden van mijn zussen geleefd, en dat was juist heel fijn. Minder ruzies en meer emotionele rust en ruimte.
Ik zou wel met de oudste bespreken of het hem leuk lijkt en eigenlijk de keuze aan hem overlaten, daar is hij met 14 oud genoeg voor.
Communicatie is nu erg makkelijk, maar natuurlijk niet te vervangen door elkaar in real life zien.
Het grote probleem voor mij in jouw situatie is dat er geen weg terug is voor de oudste. Als hij het daar niet trekt, kan hij blijkbaar niet naar jou terug. En dat is echt heel erg tricky vind ik. Dus praktisch gezien zou ik er pas mee akkoord gaan als er een goed werkbaar back-up plan is.
Ik vind het niet kunnen
Ik vind het niet kunnen. Ben van mening dat je in de "buurt" moet blijven wonen van je kind zolang he nog minderjarig is. Als de kinderen "groot" zijn moet het kunnen.
Wat
wil 14 jarige zoon? Ziet hij het wel zitten om een paar jaar bij jou weg te zijn? Je zou hem natuurlijk eens kunnen polsen. Hij is toch al 14. Hoewel als ik naar mijn 14 jarige kijk ik soms toch ook wel denk pas 14, hij kan soms nog zó kinderlijk zijn.
Ik vind het trouwens heel knap van je dat je er überhaupt over nádenkt.
Ik ben het eens met dc dat je ook na moet denken over de mogelijkheid dat hij eerder terug wil en weer bij jou komt wonen. Is er voor jou geen zicht op een grotere woning?
gr.
Petr@
Moeilijk
Ha Fladderbeestje,
Ik lees al een tijdje mee en denk wel iets van je omstandigheden af te weten. Je kunt deze situatie niet mee een "normaal" expat gezin vergelijken. Ik heb altijd gezegd niet met kinderen in de pubertijd te willen verkassen, maar jouw situatie is zo anders. Bij een emigratie/ uitzending is het moeilijk als 1 van de kinderen het niet naar de zin heeft, in jouw geval zou zoon terug kunnen. Wat scholen betreft, NL staat erg vooraan met het begeleiden van "andere" kinderen, dus info op dat front is misschien ook goed in deze rubriek te vragen. Naar welk werelddeel is het ? Maar het belangrijkste is wat je zoon zelf wil, als hij wil, zou ik het doen.
Azie dus
Had hier overheen gelezen, ik zou info bij de betreffende internationale schhol inwinnen.
School
Hoi Fladderbeestje,
Ik zou, zoals Shonagh al zegt, contact opnemen met de school(scholen?). Vraag of er een wachtlijst is en wat het toelatings beleid is. Heeft je zoon extra begeleiding nodig op school omdat hij asperger heeft? Dat zou op een kleine school namelijk wel eens een probleem kunnen zijn. Zeker als hij ook nog eens hulp nodig heeft als zijn engels nog niet goed genoeg is. Overigens betekent een goede school niet altijd een leuke school hoor. Sommige internationale scholen kunnen te erg prestatie gericht zijn. Dus informeer je goed over de school en of die geschikt is voor jouw zoon en neem dan pas een beslissing.
Fladder
heel toevallig neem ik hier een kijkje en zie je posting. Wat een dilemma. Wil je even sterkte en wijsheid wensen bij het nadenken hierover en het eventueel te nemen besluit.
Knuffel van Purk
Nederlandse school?
Is de expatschool ook Nederlands? Of internationaal?
Dan zou ik zeker eerst gaan kijken en bespreken mijn ervaring (heb zelf op internationale school gewerkt) is dat men vaak nogal huiverig is over het aannemen van leerlingen met een stempel. De kans dat de school je zoon dus gewoon niet wil toelaten is dus wel reeel.
Dat hij Wereldschool volgt is absoluut een pluspunt, dat kan hij dan gaan gebruiken om zijn Nederlands op peil te houden.
Je moet er wel rekening mee houden dat het Nederlandse middelbare curriculum flink afwijkt van het internationale (gebaseerd op Amerikaans of Engels systeem). Zeker op het gebied van bijvoorbeeld wiskunde en science lopen ze flink voor, dat kan flink aanpoten voor je zoon betekenen. Kan hij dat wel aan?
Belangrijkste in alles blijft natuurlijk de vraag of je zoon het ziet zitten om het huis uit te gaan (want daar komt dit plan in principe toch wel op neer). Het lijkt me een enorme kans voor hem om vanuit een veilige basis (gewoon bij papa thuis) een heel ander deel van de wereld te leren kennen.
Fladder, realiseer je
dat elk einde van een situatie ook het begin van een nieuwe is. Een nieuwe kans, nieuwe lucht, een nieuwe opening, een nieuwe begin.
Ik vind het ontzettend goed van je dat je niet in eerste instantie het plan afschiet.
Je schreef al, het is zeer embryonaal, en er is een (grote) kans dat het niet doorgaat. Maar als het doorgaat denk ik dat het geweldig is voor jullie. De wereld is veel kleiner geworden, met msn/skype/email, enz.enz. Ik merk het aan mijn kinderen, die gewoon bevriend blijven met hun vrienden uit Nederland, ondanks onze verhuizing (naar dichtbij, Duitsland, weliswaar, maar toch). Ik denk dat zoiets in jullie geval ook zou gebeuren, je kunt met gemak contact houden, echt.
Wel kan ik me natuurlijk hartstikke goed voorstellen dat je even moet slikken. Het is me nogal wat. Maar ik denk, net als jij, dat het een geweldige ervaring zal zijn. En misschien kan jongere broer dan in de grote vakantie naar zijn vader en broer vliegen.
En stel je erop in dat geen nieuws ook kan betekenen dat je opeens te horen krijgt dat alles al rond is...
Fijn trouwens, te horen dat de relatie met ex en nieuwe vriendin zo goed gaat.
Is het wel zo leuk voor de kinderen?
Wij zijn 3 jaar geleden geemigreerd naar het buitenland (Duitsland dus "kleine" cultuurverschillen), maar onze oudste (inmiddels 15 jaar) vindt het nog steeds niet leuk. Gaat ook zodra hij kan gaan studeren weer naar Nederland. Mijn vraag is dan ook of het voor een kind van 14 écht wel een leuke ervaring is, met die enorme cultuurverschillen en wat te denken van het taalprobleem. Emigreren is geen vakantie, het is je weg vinden in een andere wereld. Op 14 jarige leeftijd is het soms al knap lastig om in je eigen leven "je weg te vinden" Ik zou het écht niet doen.
Caroline (ot)
Wonen jullie ver in Duitsland?
Wij zijn ook verhuisd naar Duitsland, nu zo'n kleine twee jaar geleden.
Ik denk dat de problemen die je krijgt bij het verhuizen naar Duitsland vooral ermee samenhangen dat het subtiele verschillen zijn die eigenlijk groter zijn dan je had verwacht. Onze twee oudsten hebben/hadden vooral moeite met de manier waarop hier kinderen/pubers worden benaderd. Bij beiden blijkt dat niet goed aan te slaan. Onze oudste gaat weer in Nederland naar school, en ook de een na oudste zal na de zomer in Nederland naar school gaan.
Toch, juist op basis van onze ervaringen hier, zou ik een (tijdelijke) verhuizing naar Azië met kinderen zeker doen. Want ik zie ook hoe ongelooflijk veerkrachtig kinderen zijn, hoe ze open staan voor nieuwe ervaringen.
Expatomgeving is wel anders dan emigreren
De zoon van Fladderbeestje zou naar een internationale school gaan, dat betekent een expatomgeving. Dat is echt heel anders dan 'gewoon' emigreren naar een ander land. Zeker als je voor een beperkte tijd gaat (3 jaar of zo) is een expatomgeving veel makkelijker dan een gewone buitenlandse omgeving. Er zijn zoveel anderen die in hetzelfde schuitje zitten, school is gewend aan kinderen voor wie de taal nieuw is, etc.
En ja, de contacten zijn ook oppervlakkiger maar als je ergens toch tijdelijk bent, is dat ook niet zo erg. Zeker als je daarna weer naar NL terug gaat.
Het wordt anders als je jaren doorgaat met expatten, elke drie jaar ergens anders.
Heel andere vraag
Wat voor huis heeft je ex, en waar woont hij? Als hij gaat, is het dan misschien een optie dat jij met de kinderen tijdelijk in zijn huis gaat wonen?
Beo
Juist
Daar had ik even niet bij stilgestaan. Nee, ik begrijp dat je dat niet zou willen.
Beo.
Pfoe
Gelukkig maar, het klonk toch wel als een plan met heel veel risico's voor jou en je zoons!
Goed
begin van het nieuwe jaar voor jou!
gr.
Petr@
Fijn, dat scheelt weer stress 
Gelukkig nieuwjaar!