Co-ouderschap en verhuizen in het buitenland

Nee dat is in principe niet haalbaar

De rechter zal waarschijnlijk oordelen dat het niet in het belang van je kind is om naar een vreemd land te gaan.

De kans dat je kind bij vader gaat wonen met een omgangsregeling voor jou is veel groter.

niet haalbaar

Ik sluit me aan bij Jan. Als het co-ouderschap goed verloopt nu en je zoon doet het goed op school, vrienden, vrijetijd etc dan is er geen reden om hem met jou te laten emigreren. Zeker als jij of je aanstaande geen roots daar hebben. Alleen een baan is dan niet voldoende.

Corona kan ook nog meespelen als complicerende factor, de regels hier waren veel soepeler dan in Spanje. Dat helpt ook niet mee om een rechter te overtuigen een kind te laten emigreren.

Ik heb een vriend die zelf naar het buitenland is gegaan, had ook co-ouderschap maar zijn kind is hier in Nederland gebleven bij moeder en stiefvader. En nu heeft hij het sinds maart al niet meer gezien. Echter hij is wel geboren en getogen in het land waar hij naar toe is verhuisd en zelfs dan is het dus niet haalbaar. Hij heeft nu weer een baan voor een in NL gevestigd bedrijf, maar kan vanuit huis werken, en komt gemiddeld 1 week per maand naar NL en dan is zijn kind bij hem. In de vakanties is het kind 2/3e bij hem ipv 50/50 om ook de moeder gelegenheid te geven met het kind op vakantie te gaan. Wat je nu ziet is dat kind ouder en zelfstandiger wordt en dan is ook die week lastiger.

Dat laatste zie je ook al als ouders in NL wat verder uit elkaar wonen. Dan zijn de kinderen dat wisselen wel beu en willen ze zelf bepalen waar ze wanneer zijn. Die omslag zie je eigenlijk zodra het kind naar de middelbare gaat.

Dus nee, ik denk niet dat jouw plan om je zoon mee te nemen haalbaar is. Als moeder heb je niet meer rechten dan als vader.

Nee

'Zijn er toevallig mensen die ook een soort gelijke ervaring op hebben gedaan en wat is de beste aanpak hiervoor... en is het überhaupt haalbaar om te verwachten dat ik uiteindelijk samen met mijn zoontje kan emigreren. Uiteraard zal zijn vader in de gelegenheid worden gesteld om hem zo veel weekenden als mogelijk te zien..'

Ik ken iemand wiens ex-vrouw van Limburg naar de Randstad verhuisde. Zij dacht ook de co-ouderschap te kunnen omzetten in een weekendregeling en de kinderen mee te nemen. De rechter heeft daar een stokje voor gestoken. De kinderen zijn in Limburg gebleven bij hun vader, en zij heeft nu een weekendregeling.

Dus de kans dat het bij Spanje wel lukt, lijkt me klein.

Wat bedoel je trouwens met 'in de gelegenheid worden gesteld'? Wie verhuist, reist. Dus jij zou dan elk weekend naar Nederland moeten komen om je zoontje naar zijn vader te brengen en op te halen.

Nee, en terecht

Een kind heeft beide ouders nodig. Na een scheiding, die toch al traumatisch is voor het gemiddelde kind, hem ook nog dwingen naar een ander land te verhuizen en dan een van beide ouders zo goed als kwijt te raken, vind ik echt bijna mishandeling.

Een simpel trucje om te bepalen of iets acceptabel is, is eerlijk antwoord te geven op de vraag hoe je het zou vinden als de ander dit deed. Dus, zou jij ermee akkoord gaan als je ex met zijn nieuwe vrouw in een ver buitenland zou gaan wonen met je zoon en hem mee zou nemen? En dat jij hem dan ‘zoveel weekenden als mogelijk kan zien’? Ik denk zomaar van niet. Waarom zou je ex dat wel accepteren dan?

Toevoeging

Nog even een toevoeging voor mijn eerdere bericht. In het geval dat ik beschrijf komen beide ouders uit het EU land waar mijn vriend naar toe is verhuisd.
Kind is geboren en getogen in NL.

Kristina

Ik zou 10 jaar wachten dan is je kind volwassen en kun je gaan en staan waar je wilt..

Ja en nee

Wel ervaring, in mijn directe omgeving, en nee, niet haalbaar.
Hier is de moeder, na tussenkomst van de rechter, alleen naar het buitenland vertrokken, kind bleef bij de vader. En terecht, naar mijn mening...

"Mijn ex partner is niet bereid om medewerking te verlenen m.b.t. Het aanpassen van onze ouderschapsplan en wil hier ook op geen enkele wijze aan meer werken."

Is ex partner überhaupt niet bereid mee te werken aan aanpassing van het ouderschapsplan, of is ex partner niet bereid mee te werken aan een emigratie van jullie kind?
Dus: Is ex partner ook niet bereid om de dagelijkse zorg op zich te nemen en dat jij zonder je zoon emigreert?

Zo denk ik

Is vader ook bereid mee te verhuizen naar Spanje? Dan zou t wel kunnen.

Anders gaat rechter niet akkoord. Paar jaartjes wachten dus nog.

Ooit

Ooit zat jongste hier in een team met kind van een profvoetballer. De vader van dat kind was gescheiden van de moeder en werkte dus ook in het buitenland. Kind bleef hier en ging regelmatig een weekend naar de vader. Werd hier op vliegtuig gezet en daar weer opgehaald. Dat leek me al niet ideaal, maar ik kon het me in zo’n situatie wel voorstellen. Klonk in ieder geval logischer dan dat het kind mee naar het buitenland vertrok en de achterblijvende ouder dan ‘in de gelegenheid zou worden gesteld’ om het kind regelmatig een weekend te bezoeken.

Nee

Ik mag hopen dat emigreren met je kind niet haalbaar is. Waarom zou je een kind de band met zijn vader ontzeggen? En in praktijk is het natuurlijk ook niet haalbaar dat er een fatsoenlijke omgangsregeling komt als je 2000 km verderop gaat wonen.

nee

Het wijzigen van de omgangsregeling kan alleen als beide ouders het erover eens zijn. Zo nee, (dus als de rechter ernaar gaat kijken) dan trekt over het algemeen de vertrekkende ouder aan t kortste eind.

De rechter kijkt naar het belang van het kind. En dat is níet het kind uit de getrouwde omgeving (huis, school, sport, vriendjes) weghalen.

Denk hier heel goed over na. Kind zal bij vader gaan wonen en jij zult je kind nog maar een paar keer per jaar zien, en alle kosten hiervoor moeten dragen. Hoe ga je dit regelen? Elk weekend naar Nederland vliegen? Wees realistisch, dat houd je waarschijnlijk niet vol.

Ik ken dit uit mijn eigen omgeving. En in alle gevallen is de geëmigreerde ouder na een paar jaar een soort suikeroom of -tante geworden. Leuk voor vakanties en luxe cadeautjes, maar nauwelijks betrokken bij de opvoeding en het sociale leven van hun kind.

Ik vind dat er erg kortzichtig gereageerd word op deze vraag. Naar mijn mening kan er zeker dieper in de mogelijkheden gekeken worden. Spanje is voor kinderen een onwijs vriendelijk land. Kinderen zijn meer buiten en onder elkaar. Daarnaast zijn kinderen flexibel en leren de taal snel. 
en uiteraard hebben ze structuur en vastigheid nodig maar zo’n ervaring kan ook positief uitpakken. In open communicatie met het kind omtrent zijn gevoelens van de verhuizing.
ik persoonlijk woon momenteel half in Spanje bij mijn vriend. En in Nederland met mijn zoon.

Ik kan erg goed begrijpen te willen verhuizen naar Spanje. 

Oh, ik snap best dat ze wil (wilde, topic is van vorig jaar) verhuizen naar Spanje. En als jij het zegt zal het vast een prima land zijn voor kinderen. 

Maar dat maakt het nog niet oké om een kind bij z'n vader en vrienden en school en familie en moedertaal en nog alles wat vertrouwd is een veilig vandaan te halen, en vader "de kans te geven z'n kind te zien". Alleen maar omdat moeder en nieuwe vlam heeft die graag in het buitenland wil werken.