Zoon van 13 wil meer privacy om te gamen

Heeft hij een koptelefoon op tijdens het gamen?

Dat zou al veel kunnen oplossen. Dan hoort hij jullie veel minder. En horen jullie de vrienden niet.

Hier werd in een gemeenschappelijke ruimte gegamed maar dat had vooral te maken met erg kleine slaapkamers.
TV, radio, vaatwas en dergelijke was daar niet aan de orde. Wij waren ook niet altijd in dezelfde ruimte, maar het kon wel.

Verbieden

Je zoon komt in de puberteit en wil meer controle over zijn eigen leven. Je wil als ouders je kind zo goed mogelijk beschermen en meegeven. Zeker bij een eerste kind kan dat botsen en komt het er op aan hoe je er, nu echt samen met je kind, mee omgaat.
Verbieden lijkt me de achterdeur uit. Het wordt tijd om zaken los te laten en een kind de kans te geven zelfstandiger om te gaan met de eigen zaken.
En het is een heel begrijpelijke vraag van je zoon. Ze gaan zich echt aan je onttrekken, maar hij heeft er ook echt last van om in een lawaaiige omgeving te zitten.
Ik zou de discussie aangaan met man en zoon. Met man dat verbieden op deze leeftijd niet meer kan. Liever gaat hij elke dag even een momentje naar de kamer van zoon, of wanneer het beiden uitkomt om even mee te kijken en zich te verdiepen in de game en andere activiteiten van zoon en bespreken wat daarin leuk is maar wat ook veilig is met gamen en online. En dat het de rest van je leven niet in de weg moet staan.

Mijn kinderen hadden al vroeg een computer op hun eigen kamer. Ook vanwege de voor hen benodigde rust en alleentijd. Beide kinderen hebben bovendien via gamen veel makkelijker geleerd om met anderen om te gaan en op oudere leeftijd kwamen daar ook life ontmoetingen uit voort met kinderen die ze tijdens het gamen hadden leren kennen.

Een basisschoolkind kun je makkelijker bij je houden. 13 Jaar is te oud om daar fysiek controle over te willen houden. Ze hebben teveel mogelijkheden om zich toch aan je te onttrekken en dan is het handiger om niet te verbieden maar juist er naast te gaan staan om te kijken wat ze van jou nodig hebben om goed met zichzelf om te gaan. En dat is niet verbieden. Dat pad kun je wel opgaan maar dan staat je nog een moeilijke conflictrijke tijd te wachten. Kan. Sommigen kiezen daarvoor.

Misschien is het ook wel een 'mannelijk' dingetje om een kind onder de duim te willen houden? Maar misschien formuleer ik dat wel te kort door de bocht. Ik heb er zelf namelijk weinig mee. Maar ik weet dat hun vader, we waren inmiddels gescheiden, nog een tijd op afstand een programma mee liet draaien waarmee hij kon zien wat ze online deden. Had ik ook niets mee.

AnneJ heeft een punt

Hij wil privacy en een rustige omgeving.

Je zou met hem kunnen bespreken waarom jullie hier moeite mee hebben. Je wilt controle hebben op het gamegedrag. Wat wil je controleren? Wat hij aan games speelt of de tijd dat hij gamet?
Daar zou je met hem over kunnen praten. Leg je twijfels uit en vraag hem om mee te denken over een oplossing, waar jullie beiden mee kunnen leven.

tja

dan gaat zijn kamer ook niet helpen als de koptelefoon nu niet helpt. Wel bijzonder, mijn zoon hoort bijna niks met zijn koptelefoon op, ik moet echt schreeuwen als hij op zolder zit (zonder deur dicht).

Wat is nu echt het verschil als hij op zijn kamer zit? Waar is je man dan bang voor? Dat hij in de nacht gaat gamen? Zou hij dan echt vaker gamen dan nu?

Koptelefoon

Heeft hij een echt goede koptelefoon? Een goede noise-cancelling koptelefoon is vrij prijzig maar dan hoor je echt niks meer. Dus misschien is dat een goede aanschaf?

Hier spelen de kinderen ook in een gezamenlijke ruimte. Belangrijkste reden is dat ze met elkaar moeten delen en dat de spelcomputers niet van één kind zijn. Bovendien zijn hun slaapkamers ook niet echt groot en de jongens delen een kamer. Ik vind het ook wel handig om er wat toezicht op te kunnen houden.

Ze spelen niet in de woonkamer overigens. Wij hebben een extra kamer beneden en daar staat de tv plus de spelcomputers. Zo kunnen we de tv uit de woonkamer houden wat heel veel rust geeft.

Maar

Over huiswerk maken kan je toch hele goede afspraken maken. Ik zou er ook naast gaan staan. Dat is ook wat anders dan helemaal los laten. Verer zou ik je zorgen (over te lang gamen, huiswerk, nachts gamen) met hem bespreken. Ik zou hem wel de kans geven om aan jullie te laten zien dat hij zijn afspraken na komt. Op deze manier voelt je zoon zich ook serieus genomen.

koptelefoon

Zou het niet zo kunnen zijn dat hij zelf, door zijn headset de omgevingsgeluiden weliswaar niet echt hoort, maar dat zijn vrienden dit, via zijn microfoon wel horen en dat hij dat vervelend vindt.

Mijn kinderen gamen op hun kamer, gelukkig, want ik kan echt niet tegen het volume dat ze produceren tijdens het gamen, het gesnauw en geschreeuw tegen hun vrienden, dat ze alles 3 keer moeten zeggen (en als je daar eenmaal op gaat letten...), ik vond het heel vervelend.

Is het niet een optie om, als blijkt dat hij niet met de vrijheid om kan gaan, hem zijn controller te laten inleveren op momenten dat hij bijvoorbeeld zijn huiswerk moet maken of moet slapen? Ik zou hem dan wel eerst de kans geven om te laten zien dat hij het wel zelf kan regelen.

Afspraken

"Dit komt ook wel omdat hij het niet echt nauw neemt met afspraken die we maken."

Klinkt als afgedwongen 'afspraken' of compromissen die in feite niet haalbaar zijn voor je zoon. Daar gaan ze zich aan onttrekken. Dan kun je je daarin vastbijten maar het onttrekkingsgedrag kan navenant gaan toenemen.

Kinderen voelen heel goed aan wanneer een 'afspraak' in feite een dictaat is. En ouders zijn over het algemeen taalvaardiger en communicatie vaardiger om zaken hun eigen kant uit te sturen.

De kunst is om de innerlijke motivatie van je kind te versterken om het zelf evenwichtig en verantwoord te doen. En ook genoegen te kunnen nemen met de onzekerheid bij jezelf en de uitzoekmodus, gaat niet altijd goed, van je kind te accepteren.

Oei...

Ik vind jullie wantrouwen naar zoon toe zorgelijker dan gamen zonder controle op deze leeftijd.
Onze kinderen gamen op hun kamer sinds ze 10 zijn. Hun eigen plekje, privacy en rust.
Ondanks die privacy heb ik toch echt wel "zicht" op wat ze doen.
Als ik het genoeg vind ,of ze moeten schoolwerk doen,dan gaat de pc uit. Daar twijfel ik niet aan dat dat zo is.
Ik zie het ook , als ik ze een kopje thee ga brengen of als ze beneden komen met vragen over bv huiswerk.
Snachts gamen,dan moet hij wel erg verslaafd zijn, een gezond mens heeft daar toch geen zin in?
Bovendien merk je dat toch?
Ik stop de jongens nog altijd lekker in savonds en dan staat alles uit. Ze halen het niet in hun hoofd om als ik weg ben weer op te staan en de boel weer aan te zetten.
Waarom zijn jullie zo slecht van vertrouwen?

Niet alleen afspraken met zoon, ook rest vh gezin

Voor mij zou het ook geen optie zijn om de console in de kamer van mijn zoon te zetten. Niet alleen omdat ik er een beetje zicht op wil hebben, maar ook omdat de spelcomputer niet alleen van hem is Ik speel er zelf ook op. Wij hebben trouwens een Nintendo switch, die kun je heel makkelijk los halen en er dan 'on the go' op spelen. Dat doet zoon overigens wel af en toe.

Ik snap je zoon wel overigens, het is niet fijn om te gamen als er om je heen veel geluid is en er veel gebeurt. Zou het niet een optie zijn om met het hele gezin meer afspraken te maken over geluid? Dat je een uurtje instelt dat hij gewoon rustig kan gamen en de tv even niet aan gaat? En dat zus op haar kamer gaat zingen etc...

Dus het hele gezin moet zich aanpassen

Aan een persoon? Dat zou hier niet kunnen om zoiets stompzinnigs als een spelcomputer

Rekening houden met elkaar

Ik vind het redelijk normaal om rekening met elkaar te houden in een gezin. Als iemand tv kijkt, dan ga je toch ook niet de radio heel hard zetten? En ik zeg toch niet dat het altijd stil zou moeten zijn, zodat zoon kan gamen? Gewoon af en toe een uurtje is toch niet erg?

En tja, is een spelcomputer meer of minder stompzinnig dan een andere hobby?

Rosao

Rekening houden met elkaar is logisch en ik heb dan ook geen last van een gamend kind met headset op maar als die luid gaat praten dan vind ik dat hij geen rekening houdt met de rest.

Het gaat toch om het omgekeerde probleem?

TS zegt dat haar zoon last heeft van geluid en daarom op zijn kamer wil spelen, een koptelefoon helpt niet. En TS wil ook de spelcomputer niet verplaatsen. Dan kun je toch afspraken maken waarin je elkaar tegemoet komt?

Overigens ben ik het er mee eens dat het kind zelf ook rekening moet houden met anderen, dus niet heel hard gaan praten.

Herkenbaar

Herkenbare situatie... Wij hebben de spelcomputer nog nog in de woonkamer staan, maar lopen tegen dezelfde 'problemen' aan. Er is niet echt een tussenoplossing volgens mij. Op hun slaapkamer is de controle toch wel al snel zoek, maar in de woonkamer heerst het nu soms toch ook wel. Wij hebben afspraken gemaakt over de tijden waarop hij op de Playstation mag, maar hij vindt het nogal moeilijk om zich daaraan te houden.

Playstation ouderlijk toezicht

Mocht je nou toch merken dat er teveel wordt gegamed dan is er altijd nog de optie van Ouderlijk Toezicht op de Playstation. Je kunt tijden instellen waarbinnen er gegamed kan worden, je kunt instellen dat de Playstation automatisch uitvalt na een bepaalde tijd, je kunt zien wanneer en hoe lang je kind online is (geweest). Het automatisch uitvallen gebeurt ook midden in een spel dus dat doen we hier ook alleen maar als zoonlief een paar keer ruim over zijn toegestane tijd heen is gegaan. Meestal is de PS zo ingesteld dat hij vanaf het aflopen van de tijd elke vijf minuten een waarschuwing geeft dat de speler buiten de speeltijd is.

Goede tip

Hi AlisonH, dat is een goede tip! Wist helemaal niet dat dit kon.

Zet die Playstation op zijn kamer

Doe niet zo moeilijk.
Mijn zoon heeft elke spelcomputer op zijn kamer en presteerd heel goed op school.
Hij maakt als hij thuis komt zijn huiswerk en gaat daarna pas gamen. Als u dat afspreekt met uw zoon komt alles goed.

P. S Er is niks gevaarlijk aan fortnite. 😁