Voorkeur voor bellen/appen/mailen

mailen

Ik kijk meer op mijn laptop dan op mijn telefoon. Schriftelijk in ieder geval. Ik krijg ook vaak privéberichten via Facebook als iemand een vraag heeft of iets wil vertellen.

Als ik moet bellen vanuit huis, dan gebruik ik de vaste lijn. Laatst dacht ik efficiënt te doen en de huisarts te bellen via mijn mobiel, maar toen de lijn in gesprek was kon mijn mobiel dat niet aan en verbrak hij de verbinding.

Het zijn altijd wel functionele boodschappen. Niet dat er mails heen en weer gaan met 'hee hoe is het?'

ligt er aan

Ik doe vrijwilligerswerk voor een sportclub (wedstrijden die tegenstanders op een andere datum willen bijv of de zaalhuur of contact met de bond) en daar mail ik het liefst mee. Ik kan dan even rustig alles bekijken, als ze mij daarvoor gaan bellen vind ik dat echt lastig, je kunt niet goed nadenken ook.

Degene die voor de koffie/thee zorgt bij de sporthal (dus niets te maken met onze vereniging) appt het liefst. Zij wil dus graag horen dat de eerste wedstrijd uitvalt of verplaatst wordt want dan kan zij later uit bed. Appen, mailen maakt mij dan niet uit. Bellen zou ik doen als ik plots hoor dat de tegenstanders niet komen.

Bij andere werkzaamheden (wel te maken met betaald werk) wordt sms gebruikt. Eigenlijk werkt dat niet goed bij mij want thuis heb ik niet altijd die mobiel dicht bij mij liggen. Als er dan een sms binnenkomt als ik net boven ben, op de wc zit, of naar de schuur loop mis ik het geluid en dat heeft aan het begin wel voor problemen gezorgd (ik kwam voor niks). Gisteren ging dat ook weer fout (gelukkig niet mijn probleem dit keer).

Nog andere zaken, via een andere werkgever gingen de afgelopen maanden vaak via de app maar dat is lastig. Ik heb met hele verschillende mensen meerdere groepsapps maar soms wordt het gewoon te gezellig en daar is die app niet voor.

Met sommige familieleden bel ik wel dat is meer om te kletsen niet voor afspraken want dat gaat ook steeds meer via mail.

Ook ben ik met iets anders bezig (meer hobbymatig) en daar stuit ik plots op een facebooktoestand. Het is makkelijker om die hobby en foto's bij te houden via facebook maar ik vind die mensen vooral via google en hun webpagina die dan niet meer of amper wordt bijgehouden.

Overal anders dus, ik pas me wel aan maar alleen die eerste groep verwijs ik echt naar de mail, staat ook op de website van de club maar het werkt niet echt altijd helaas. Ze bellen mij dan wel eens onderweg (mobiel nummer staat er op in geval van nood) en dan zeg ik ook dat ze maar even moeten mailen als het geen haast heeft.

Mailen

Het fijne van mailen vind ik dat alle afspraken zwart op wit staan en dus terug te lezen zijn. Bovendien heb ik op werkdagen mijn mail altijd open staan. het is de makkelijkste manier om mij te bereiken.
Bellen is vooral handig als je gelijk feedback nodig hebt maar risico is dat je de persoon niet kan bereiken waardoor het langer duurt.
Geschreven communicatie kan soms ook harder overkomen dus bij gevoelige onderwerpen is telefoneren soms weer handiger.

Prive heb ik geen enorme voorkeur. Bellen vind ik gezellig maar kost meer tijd dus kan minder vaak. appen is handig voor korte boodschappen. Echte gesprekken voer ik liever telefonisch (of nog liever in persoon)
Korte gesprekken om even wat af te spreken vind ik ook prima.

hangt er van af

Appen:
Voor korte berichtjes, afpraakjes plannen enz. met mensen (vrienden/familie/collega's) die ik regelmatig zie en spreek.
Mailen:
Voor een wat langer verhaal (doe ik echt niet op m'n mobiel, maar gewoon achter de laptop met een normaal toetsenbord) af en toe met mensen die ik niet zo vaak zie of spreek, om even wat 'bij te praten'.
Mobiel:
Korte gesprekjes, vragen.
Huistelefoon:
Met een goede vriendin die niet in de buurt woont, maar met wie ik wel 1 a 2x per maand uitgebreid spreek.
En ook met ouders en schoonouders die digibeet zijn.

appen

Zeker weten, appen of messenger, dat maakt in de praktijk niet uit, kan op de telefoon of de laptop, geeft een seintje als er een bericht is. Je kunt nadenken over een reaktie, je kunt er makkelijk een foto bij doen.

Mail gaat verloren tussen de berg oninteressante mail die ik dagelijks krijg, dat lees ik echt niet dagelijks.

Telefoongesprekken eigenlijk alleen met mijn moeder en mijn man of dingen die nou eenmaal telefonisch moeten, zoals een afspraak maken bij de huisarts ofzo. Dat kan vast of mobiel zijn, ik heb daar niet zoveel voorkeur voor.

Ik heb niet het gevoel dat ik steeds bereikbaar hoef te zijn, ik kan net zo makkelijk een inkomende oproep wegdrukken of uren later pas reageren op een appje.

van alles

mail: wordt steeds minder eigenlijk, maar zo af en toe met name als mijn ouders in het buitenland zijn, praten we elkaar even bij. Ik typ sneller op de laptop dan op een telefoon.

Vaste telefoon: heb ik niet.

Whatsapp: vaak, voor korte berichten, update over bv medische zaken in een familiegroepje, voor werk enz.
Als mijn collega's willen dat ik inval en dat pas in de ochtend weten dan moeten ze me bellen. Ik word niet wakker van een melding van een berichtje.

Mijn ouders, met name moeder zijn 73 en doen alles mee. Ze is handiger met die technische snufjes dan ik ben eerlijk gezegd. Het heeft ook haar interesse.
Toch merk ik dat er iets aan het achteruit gaan is en bepaalde dingen niet meer zo automatisch gaan als voorheen,ze vooral op social media nogal wat foutjes aan het maken is, iets uitzoeken meer moeite en energie gaat kosten.
Maar als ze op dit niveau blijft dan is dat meer dan voldoende voor wat nodig is.
Zelfs mijn vader heeft leren appen en dat zegt wat

Appen en messenger

Met familie app ik vooral. Ik heb ook met iedereen verschillende groepjes. Met de kinderen, met de kinderen en man, met één kind en man, met mijn zussen. Als ik hele conversaties wil voeren, gaat dat vooral via messenger. Dat kan zowel op de computer als op de telefoon. Op de computer tikt het toch wat sneller weg, dan op de telefoon.

Heel soms bellen we. Als iets snel uitgelegd moet worden of zo. Dan kost het meer tijd om via whatsapp te heen en weren, dan snel even te bellen.

Ik vind bellen op zich niet zo erg, maar ik voel me vaak snel uitgepraat. En hoe maak je dan vriendelijk duidelijk dat je er weer genoeg van hebt? Via whatsapp gaat dat makkelijker. Niet dat ik dan botweg zeg dat ik er geen zin meer in heb, maar een kort antwoord volstaat dan ook, in plaats van dat je sociaal wenselijk moet hummen, 'nou dat is me wat'-ten en dergelijke. In een persoonlijk gesprek, dus als we bij elkaar zijn, vind ik dat dan weer helemaal niet erg. Dat kan ik lang volhouden, omdat ik dan volledig de aandacht bij diegene heb en niet denk 'ik wil eigenlijk (weer) iets anders doen'.

Voor mijn vriendin is het ook een zegen dat ze niet meer hoeft te bellen. Ik heb het lang niet geweten, maar zij kon totaal in de stress schieten als de telefoon ging. Zo erg dat ze hem maar liet rinkelen. Als ik haar écht even moet spreken, dan meld ik dat. Of zij pakt de telefoon als het even vlotter moet dan appen. Maar dat komt zelden voor.

vraagje

Stel je hebt zo nu en dan contact met iemand die je van het werk kent, ze woont niet in de buurt, je ziet haar een paar keer per jaar (werkgerelateerd) en je hebt haar op messenger/facebook om te praten.

Vinden jullie dat je dan elke keer moet beginnen met Hallo X... of mag je ook gewoon zonder die plichtplegingen je vraag stellen? Bij de telefoon zeg je wat, dat doe je ook bij de mail maar bij appen en messenger?

Als

Als er lang tussen heeft gezeten dan misschien een beleefdheidsgroet met een hoi hoe is het met je, wilde even vragen of........
Namen noem ik nooit, waarom dat is, daar kan ik de vinger nog niet precies opleggen, het voelt voor mij heel onnatuurlijk om iemands naam te noemen tenzij ik ze moet roepen/aandacht moet vragen.
Zo doet een (minder sociaal) kennis van mij dat, die zegt altijd de naam erbij, ook in een gesprek trouwens. Dat komt een beetje nep over, alsof die persoon met omgangsvormen geen raad weet oid.

Aanspreken - Triva

Ik zou eerst schrijven, ' hoi, hoe is het? Ik wil je wat vragen.... ' en dan wat je te melden hebt. Zomaar uit het niets je vraag stellen komt mij wat erg zakelijk over. het kan, maar een of andere inleidende zin is prettig. Je hebt met een jou bekend persoon te maken, niet met een zoekmachine.

Tonny

Als ik bijvoorbeeld een contactformulier van een bedrijf in moet vullen, begin ik vaak ook met een groet. Zonder groet beginnen vind ik persoonlijk geen teken van zakelijkheid. Ik zeg dat bijvoorbeeld Goedemorgen, bla bla bla...

Wat ik met vrienden of kennissen ook weleens doe is dat ik ze eerst 'oproep'. Dus: Marietje... En als Marietje antwoordt: hoi/hallo, ik heb een vraag/ik ga//wil je...

ik app t liefste

handig omdat ik dan zeker weet dat aankomt, de ontvanger zelf kan bepalen wanneer hij reageert en ik t terug kan lezen.
Zelf heb ik er een echte hekel aan om mobiel gebeld te worden, ik heb een thuislijn, ben ik daar niet bereikbaar dan appen.Gebeld worden is voor mij voor nood. Dit weten de meesten
Ik start altijd mijn berichtje met een hoi/hallo omdat ik dat in een gesprek ook doe.

Vind mobiel gebeld worden helemaal niks!!

Ten eerste hoor ik de telefoon zelden, vervolgens kan ik m niet vinden. Maar het belangrijkste is dat ik het uitermate hinderlijk vind zomaar ergens onderweg gebeld te worden. Dat weten mijn contacten gelukkig. Bel mij maar lekker thuis op de ouderwetse vaste lijn, waar mijn stoel staat en ik op m'n gemak kan luisteren.

Kaaskopje

dat is net bellen: eerst naam noemen en pas als ze er zijn je vraag stellen. Bij mij gaat het om vragen die over een paar uur ook best een antwoord kunnen krijgen. Persoon is dan ook niet online als ik wat vraag.

Ik had dus een flinke aanvaring met iemand oa over niet eerst hallo zeggen maar ik denk dat wij sowieso niet goed matchen en dat ik het gewoon zakelijk moet houden. Ik heb drie keer geprobeerd opnieuw te beginnen maar ze liegt over zaken, leest 180 graden het tegenovergestelde van wat ik heb neergezet en ga maar door.

Ik zal voortaan keurig eerst hoi X gaan zeggen als ze dat wil maar liegen, iets anders lezen etc vind ik toch erger.

Halloën

Ik let zelf totaal niet op hoe iemand mij aanspreekt in een appje of messengerbericht, dus ik zou nooit vallen over het ontbreken van hallo of hoi. Het staat wel gezellig als begin, maar meer ook niet.

Als ik alleen de naam 'roep' via een app laat ik daar wel een beetje mee merken dat het iets meer spoed heeft dan gewoon kletspraat. Ik heb de indruk dat dat ook begrepen wordt, maar ook dan heb je het gewoon te doen met wanneer de ander er de tijd voor kan of wil nemen. Dat is wederzijds, ze moeten ook regelmatig op mij wachten, dus accepteer ik dat.

Zo te lezen is degene waar jij mee 'schreef', gewoon lastig in de omgang.

Gebeld worden

In het openbaar gebeld worden, vind ik op zich niet zo'n ramp. Ik ga er dan niet uitgebreid voor staan, dus het zijn altijd korte gesprekken. Grote verhalen delen we vooral via internet en met mijn dochter in de huiskamer.

Beroepsmatig praat ik heel makkelijk via de telefoon. Makkelijker dan wanneer ik tegenover iemand zit. Ik word niet geremd door hoe iemand kijkt, de leeftijd, waar iemand staat op de ladder van bijstand tot hoge pief, arm/rijk. Iets waar ik 'in het echt' wel last van kan hebben. Vooral naar boven toe, dus hoe gewichtiger iemand lijkt, hoe meer ik gehinderd wordt door dat feit. Ik moet wel zeggen dat dat met het vorderen van mijn leeftijd minder is geworden. En via de telefoon, heb ik dat echt volledig afgeschud.

Naam

Namen noem ik in een app al helemaal nooit. Ik klik op je naam, dan weet ik toch hoe je heet?
Wel groet ik altijd. Het komt anders als een order over, botter, minder vriendelijk.

Mijn ex, iemand met weinig social skills nam de telefoon op met de naam van de beller.....Philip, hoi, hallo hallo hallooooo...vertel..(En dan met een stem of hij een snoepje in de mond had.) Dat klonk echt zo fout

Verbaasd

Ik ben zo verbaasd als ik dit lees.

Betekent dit echt dat jullie bijna nooit meer bellen?
Hoe werken jullie dan? Ik bedoel: afspraken maken (bvb met klanten) doe je toch via de telefoon (anders gaan er 10 appjes of mailtjes heen en weer voordat je een moment gevonden hebt voordat jullie allebei kunnen)? Als je met familie of vrienden wil afspreken voor een kopje koffie of een etentje, dan bel je toch ook? Appen of mailen voor zoiets is toch super onpersoonlijk?

En nee, ik ben helemaal geen digibeet. Ik kan overal prima mee overweg, maar vind het veel persoonlijker, veel sneller en veel praktischer om te bellen vaak. En ik merk dat mijn cursisten (ik geef opleidingen in bedrijven) dat ook steeds vaker zeggen.

Freya

Mijn 'vak' is bellen, maar privé bel ik amper. Ik bel alleen nog maar als typen langer duurt dan snel even over de telefoon overleggen. Ik kan me dus best voorstellen dat je liever de telefoon even pakt als er meer vaart gezet moet worden achter het doel wat je wilt bereiken.

Ik doe nu een opleiding en we hebben op de eerste dag meteen een groeps-app aangemaakt. Dat is reuze handig. Om vragen aan elkaar te stellen, tips te geven, zorgen te uiten e.d.. Vorig jaar heb ik ook een opleiding gedaan en daar hetzelfde. Ideaal.

Over een aantal weken staat er een neven en nichten-dag gepland. De datum is vastgesteld via Datumprikker (een app). Ik vind het persoonlijk genoeg op die manier. Het persoonlijke komt wel bij de ontmoeting zelf.

Freya

Vooral met een groep(je) iets afspreken via whatsapp gaat een stuk handiger dan iedereen moeten bellen. En dat persoonlijke komt wel bij de afspraak zelf, wat Kaaskopje zegt. De enigen met wie ik nog wel eens bel zijn mijn schoonouders, die hebben geen whatsapp.

App

Ik app wat af met mijn kinderen en dat hoeft niet alleen over koetjes&kalfjes te gaan. Whatapp staat overigens ook op mijn laptops geïnstalleerd, want bij typen op de mobiel zit ik er nog regelmatig naast. Bellen met m'n kinderen doe ik alleen als het dringend is. Op mijn werk mail ik ook graag, zodat ik afspraken ook gemakkelijk weer kan vinden, en wanneer dat was. Ik kan natuurlijk ook telefoongesprekken uittypen, maar zo via de mail vind ik wel handig.