GTA bij vriendje

Wat je zelf al zegt

"Hij is dus blijkbaar prima in staat om in te schatten waarom ik mn bedenkingen heb, is ook al wel eens onderwerp van gesprek geweest..."

Mijn kinderen zijn inmiddels een stuk ouder, maar dit vond ik altijd het belangrijkst: dat zij zelf in kunnen schatten waarom wij iets al dan niet geschikt vinden.

"wil ik niet direct naar die ouders stappen om te vragen hoe het zit en te melden dat wij dat niet willen."

Jij kunt nu, en in de toekomst (puber!) niet bepalen wat een ander in zijn/haar huis wel/niet goed vindt.

"Ben bang dat dit effect gaat hebben op zijn vriendschap met dat jongetje."

Zou goed kunnen. Dat lijkt me schadelijker voor je kind dan af en toe GTA spelen.

"Maar ja, wat dan wel? Wij twijfelen zelf een beetje tussen óf met zoon afspreken dat hij dat spel niet speelt bij vriendjes inclusief uitleg waarom we dat belangrijk vinden (met de levensgrote kans dat hij dan voortaan stiekem speelt en thuis niets meer zegt daarover)"

Tja, vriendje wil dan GTA spelen (jouw zoon ook) en wat moet hij dan zeggen? Dat wil ik niet? Dat mag ik niet? Dat lijkt me veel te moeilijk voor hem. Stiekem spelen, of niet meer gaan spelen is dan een makkelijkere uitweg.

"óf goed met hem doorspreken wat wij vinden van GTA en waarom wij het geen geschikt spel vinden voor jongetjes van 9 jaar en het verder aan hem overlaten of hij het nog speelt bij dat vriendje. En dan wel opletten dat hij daar niet te vaak/steeds vaker gaat gamen..."

Dat is wat wij deden met GTA, en later met bier en sterke drank...

'Foute'dingen kunnen zo óveral zien en doen, zeker met de smartphones. Goede voorlichting geven, er samen over praten, het goede voorbeeld geven, dat is alles wat je er volgens mij aan kunt doen. Bij ons bleek dat voldoende om alle 'gevaren' het hoofd te bieden.

oeps

"wil ik niet direct naar die ouders stappen om te vragen hoe het zit en te melden dat wij dat niet willen."

Dat zou ik ook zeker niet doen, want daar heb je niets mee te maken; eerlijk gezegd: alleen het idee al..

Dan moet je zorgen dat hij er niet meer speelt. En hij heeft al zo weinig aansluiting...Jouw kind, jouw verantwoording en jouw oplossing, wees creatief, het wordt nog veel moeilijker als ze ouder worden.

Hij leert hiervan dat het overal anders is. Daardoor leert hij ook zelf na te denken ipv alleen zijn ouders te volgen. Je kunt het nu nog wat sturen, uitleg geven, een middenweg zoeken. En als er eens wat misgaat (en dat gaat de komende jaren gebeuren), dan kun je ingrijpen, uitleg geven, grenzen stellen.
De juiste oplossing moet denk ik uit jezelf komen, waar jij je prettig bij voelt en wat goed is voor je zoon, zonder daar die mensen bij te betrekken.

Kwartet

Als het kind goed in de groep zou liggen en ik een goeie band met de ouders van het vriendje zou hebben zou ik misschien een keertje tussen neus en lippen vragen of ze niet een ander spelletje kunnen spelen. Aan sommige ouders kun je dit best vragen.

Maar in dit geval zou ik niks doen. Behalve blij zijn met de speelafspraak en dus geen extra drempels opwerpen.

Oh en trouwens, mijn oudste speelt al jaren GTA en consorten en is hier helemaal prima mee opgegroeid. Is nu 18. Hij kon toen ook prima benoemen hoe het in het echte leven zit. Hij was iets ouder toen hij hiermee in aanraking kwam, maar op een bepaalde leeftijd kun je dit niet meer tegenhouden. Hij bestelde bijvoorbeeld zijn eerste bij elkaar gespaarde Playstation en wat zat daarbij.....

Jong

Ik vind 9 jaar nog wel erg jong om deze spellen te mogen spelen. Ik zou me dan toch afvragen uit welk soort gezin het kind komt en of het sowieso wel wenselijk is dat mijn jonge kind daar speelt.

Als het om een kind van 12 jaar of ouder zou gaan dan vind ik het een ander verhaal. Bij een kind wat op de middelbare school zit moet je wat meer loslaten. Je kan dan niet meer vertrouwen op het toezicht van andere ouders maar je zult moeten vertrouwen op het innerlijk kompas en geweten van je kind. Dat is best lastig. Het is ook goed dat kinderen soms de fout ingaan want daarvan leren ze natuurlijk ook. Je kan niet volwassen worden zonder ooit iets fout te hebben gedaan of een stommiteit te begaan. Je zal ook moeten leren omgaan met druk van vriendjes en dergelijke.

Echter we hebben het hier over een kind van 9 jaar. Dat vind ik een ander verhaal. In hoeverre kan je het aan de verantwoordelijkheid van het kind dat nauwelijks de leeftijd van onderscheid heeft bereikt overlaten om hierin goede keuzes te maken. Dat mag je best nog wat sturen.

Ik zou een inschatting maken van het gezin voordat ik een beslissing zou nemen. Als het mensen zijn waarmee je redelijk kan communiceren dan zou ik ze vragen (zonder verwijten te maken) of ze er rekening mee willen houden dat jouw zoon dat spel nog niet mag spelen. Als ze daarmee geen rekening willen of kunnen houden zou ik daar een conclusie uittrekken.

Bij een 9 jarige mag je als ouder best nog wat sturend zijn en je mag ook best verwachten van de gastouders dat ze een leidende rol nemen tijdens een speelafspraak.

Ik zou er zelf geen enkele moeite mee hebben om rekening te houden met de wensen van een andere ouder. En als dat om praktische redenen niet mogelijk is dan leg ik dat vriendelijk uit en kan de andere ouder daaruit zijn conclusie trekken. Ik heb al meerdere keren verzoeken gehad van andere ouders met betrekking tot de honden, media consumptie en voeding. Dat heeft echt geen enkele invloed op de vriendschap tussen de kinderen. Die staan daarbuiten. We communiceren gewoon als ouders onderling en brengen dan de afspraken naar de kinderen toe als een genomen beslissing waarover geen discussie mogelijk is.

hier ook

Ik weet niet meer hoe oud mijn zoon was toen hij GTA mocht spelen, maar best jong kan ik me nog herinneren. De eerste jaren gewoon in de woonkamer, waar ik bij was. Het ging hem toen voornamelijk om de echtheid van het autorijden door de straten van een soort Miami. Overal rijden, parkeren, soms botsen. Ook was hij een tijd gek van rondfietsen door GTA, de hoofdpersoon had een soort crossfiets. Schieten of mensen doodmaken, dat was helemaal niet aan de orde op dat moment.
Bij het autorijden vond hij het ook altijd heel leuk om van radiozenders te wisselen, hij is nu 18 en weet heel veel jaren '80 hits en allemaal country nummers door die radio.
Natuurlijk heb ik hem ook wel eens zien schieten of hij werd achternagezeten door de politie, maar dat was beslist niet zijn hoofddoel van het spelen.
Ik denk dat je beter met hem kunt overleggen wat je vervelend vindt, wat niet hoort in de normale wereld, maar of ze nu schieten en gewelddadige dingen doen met GTA of een ridderspel of dinosaurus spel, is het niet lood om oud ijzer?

Maar wat ik dan toch weer raar vind....

Is dat je als ouder van een 9 jarige bezoekende vriendjes 18 + spelletjes laat spelen. Daarmee de ouders opzadelend met dit soort nare dilemma's over hoe daar mee om te gaan.
Wat je voor je eigen kind wel en niet oke vindt, afspreekt of toestaat is als ouder je eigen zaak natuurlijk, maar het lijkt me niet meer dan normaal dat je even met ouders van bezoekende vriendjes afvinkt of die even tolerant zijn of niet voordat je een bezoekende 9 jarige achter de GTA laat kruipen. Echt, idioot vind ik dat. Niet elke 9 jarige kan dealen met 18+ spellen, series of whatever. En al kunnen ze er wel tegen...dan zijn er nog steeds best veel ouders die heel terecht vinden dat het niet zo'n goed plan is dat hun kind zo'n spel speelt. En dat is hun goed recht lijkt me

Ingrid

precies

Mijn jongste, destijds 6 jaar, kreeg de film The Hobbit voorgeschoteld bij een vriendje. Heeft er nachtmerries van gehad... vriendje kon er blijkbaar mee omgaan maar mijn zoon niet.

Of jij het wel of niet wilt is aan jou. Als je je zorgen maakt zou ik het vriendje vaker vragen om bij jullie te spelen. Jij kunt die andere moeder niet vertellen wat ze wel of niet mag doen. Hooguit vragen waarom zij het toestaat.

Mijn 11 jarige wilde het spel ook graag spelen, maar ik wil het niet en dus gebeurt het niet. Ik ben mezelf er al op aan het voorbereiden dat ik dit niet tot zijn 18e kan volhouden.

GTA

GTA is een spel voor 18+ dus daar een 9 jarige mee laten spelen is volkomen overbodig. En als ze autorijden/racen leuk vinden dan zijn er genoeg racespellen te krijgen zonder dat je daarbij hoeft te schieten en prostituees in je auto mee te nemen. Ik snap echt niet dat ouders dat goed vinden.
Maar dat is een discussie die je toch niet gaat winnen.
Ik kan wel voor mijn kinderen de grenzen aangeven en zeggen waar ze wel/niet mee mogen spelen.

Voor mijn eigen kinderen maak ik wel eens uitzonderingen wat betreft de leeftijdsaanwijzingen. Niet dat ik een 9 jarige met een 18 plus spel laten spelen maar wel bijvoorbeeld een 10 jarige met een 12 plus spel. Dat leeftijdsverschil is niet zo heel groot. Ik bekijk dan wel van te voren het spel.

Voor gastkinderen maak ik geen uitzonderingen. Die mogen alleen leeftijd conforme spellen spelen behalve als ik weet dat het mag van de ouders (en dan moet de ouder mij dat zelf zeggen)

Als de ouder mij vraagt om een kind geen film te laten zien die wel leeftijd conform is dan vind ik dat ook prima. Sommige kinderen vinden bepaalde films of spellen eng maar dat durven ze niet goed te zeggen want daar schamen zich dan voor. Daarom vind ik het handig als de ouders mij dat vertellen zodat ik die beslissing kan nemen en kinderen zich niet onder druk gezet voelen.

Spellen als GTA vind ik sowieso heel problematisch, ook voor 18+ vanwege het soort activiteiten dat je daarin moet verrichten (als je alleen van rijden houdt kan je ook een race spel of een simulator kopen). Ik praat daar vaak met mijn kinderen over. Ik hoop dat mijn kinderen zelf tot het inzicht komen dat ze dat soort bagger niet willen spelen omdat dit spel geen positieve life-affirming waarden promoot. Net zoals je bepaalde muziek ook mijdt vanwege de teksten of bepaalde films vanwege de beelden. Niet omdat je er te jong voor bent maar omdat het niet past bij wie je wil zijn.

Dat is echter een meer filosofische en langdurige benadering die losstaat van verbieden. Een 18plusser kan je uiteraard niks verbieden. Een 9 jarige echter wel.

hier ook gehad

Uiteindelijk heb i het maar laten gaan. het was zo gezellig, die kinderen die door de buurt zwierven en dan weer buiten waren, dan weer zaten te gamen. Ik vond het te lastig om van hem te eisen dat hij aan één van die activiteiten niet zou meedoen. Thuis mocht het niet, daar heb ik aan vastgehouden. Nu (14) taalt hij niet meer naar dat soort spelletjes.

Last heeft hij alleen gehad van een film, inderdaad. Nota bene op een partijtje.

Mee eens Ingrid

Maar dat was hier de vraag niet.
Oudste heeft het spel voor het eerst gespeeld tijdens een logeerpartijtje bij een jonger (!!!!) neefje. Daar vond ik toen ook wel wat van.

Maar de vraag hier is of je dit (daar iets van zeggen) ook moet doen bij een kind dat niet goed in de groep ligt en eindelijk eens een speelafspraak heeft. Daar zou ik voorzichtig mee zijn. Laat hem eerst maar een wat stevigere basis in de klas krijgen.

Helemaal mee eens Ginny

Maar los daarvan....ik snap die ouders niet. Onnadenkend. Dom. Dat doe je gewoon niet zonder overleg. Dat mag toch ook wel even gezegd worden?

( ooit hier een bezoekend jonger buurjongetje wekenlange nachtmerries bezorgd doorv een fillm die qua leeftijd gewoon oke was, maar die klaarblijkelijk niet helemaal goed viel. Wat heb ik me daar lullig over gevoeld zeg. Maar toen was het leed al geschied)

Ingrid

Doorgepraat met zoon...

Dank voor jullie reacties tot nu toe. We hebben vandaag nog even doorgepraat met zoon over het spelen van GTA. En toen kwam de aap uit de mouw: Hij vindt het wel leuk als hij en zijn vriendje gewoon rondrijden door de stad, maar als er mensen doodgemaakt moeten worden vindt hij het niet leuk meer. Dat wil hij liever niet, maar omdat 'alle andere kinderen' GTA een cool spel vinden en zoon erbij wil horen durft hij niet te zeggen dat hij t eigenlijk niet leuk vindt.

In overleg met zoon hebben we er toch voor gekozen om ouders van vriendje te vragen of het klopt dat er GTA gespeeld wordt bij hen thuis. Moeder liet direct weten dat haar zoons het wel mogen spelen, maar niet met andere kinderen erbij. En daar is dus blijkbaar iets misgegaan. Ze gaf aan dat ze ervoor zal zorgen dat het niet meer gebeurt.

Voor nu lijkt t opgelost, ik ga ervan uit dat er geen GTA gespeeld meer gaat worden bij dat vriendje. Wel zijn we ons ervan bewust dat zoon kwetsbaar is in dit soort dingen. Hij wil er zo graag bijhoren, maar doordat hij onzeker is (en ook echt wel slechte ervaringen heeft in het contact met andere kinderen) vindt hij het herkennen en bewaken van zijn grenzen nog erg moeilijk. Dus daar blijven we hem voorlopig nog wat extra bij begeleiden. Zodat hij ook gaat leren om 'nee' te zeggen als hij iets niet wil, of een alternatief aan te dragen...

gta bij vriendje

Ik zie niet in waarom je niet een gesprek aan zou gaan met de ouders over je voorkeur,bijvoorbeeld over Gta5 , het ene kind kan er anders op reageren dan het andere kind en daarbij mag je als ouder toch best laten weten wat je niet wil voor je kind , dan kan de ander daar evt rekening mee houden.We hoeven ons ten koste van de kinderen niet zo behoudend op te stellen , lijkt mij .