facebook, handig!
Vriendin merkte net net na het uitstappen uit de metro dat een van haar tassen - die met daarin haar pasjes- was vergeten. Ze sprintte naar de klantenservice, maar ondanks haar tranen was de servicemedewerker laconiek en raadde haar aan na het weekend te bellen. Hij belde in elk geval niet met de bestuurder, het volgende station of wat dan ook.
Gelukkig pakte een medereiziger haar tas. Haar naam was ergens te lezen, verder stonden er geen adresgegevens in de spullen. Hij zocht haar op facebook, las daar waar zij werkt en gaf daar de tas af.
Het is maar de vraag of en wanneer vriendin zonder facebook haar tas met inhoud had teruggezien.
Facebook kan dus erg praktisch zijn.
De tas afgeven bij de servicebalie van de NS, of de verzekeringsmaatschappij bellen (er zaten immers pasjes in de tas). Op die manier heb ik ooit mijn portemonnee teruggekregen.
Er zijn zoveel manieren om een tas terug te bezorgen. Een tas afgeven bij een werkgever die op facebook staat zou ik dan weer nooit doen. Je weet nooit 100% zeker of je wel de juiste persoon hebt en de juiste werkgever.
Een privebericht sturen via facebook kan ook..
Iemand pontificaal op Facebook planten met het verzoek om een bericht te delen vind ik dan weer vreselijk. Ik moet er niet aan denken dat mijn tas met mijn pasjes gefotografeerd wordt en iemand dan gaat vragen wie is dit. Delen, delen, delen.
veel manieren, dat klopt
tja en delen - delen - delen - het doel kan de middelen heiligen.
Het was gewoon flauw dat die servicemedewerker zo emotieloos naar 'na het weekend' verwees terwijl het vrijdagavond was.
delen delen delen
Het grote nadeel is dat je het niet kunt stoppen en dat er zoveel idioten klakkeloos op delen klikken zonder te lezen dat het kind, de vrouw, de tas of de hond allang terecht is. Je komt je tas dus zo na jaren nog tegen.
Ooooh ja,
Even op de fiets naar de appie voor een boodschap, vond ik een ov kaart van een jongedame in de leeftijdscategorie van mijn dochter. Ik keek op mijn telefoon even hoe ik daar melding van kon maken en mijn eerste indruk was dat dit niet eenvoudig was. Ach, ik kon, gezien de leeftijd, ook een snelle poging via mijn dochter wagen. Mijn dochter (op school) kende haar niet..:" maar daar kom ik wel achter". Ik sputterde nog tegen, want ze zat tenslotte op school , maar ze was onverbiddelijk.
Voor ik thuis was kwam er een reactie dat de jongedame in kwestie getraceerd was en 's middags het pasje op kwam halen.
Ik had een pakje met een totaal onbekend huisnummer maar een hele zeldzame naam. In facebook ingetikt en er waren er maar 3 met die naam. Eentje had connecties met mijn woonplaats dus de stoute schoenen maar aangetrokken. Ze durfde eerst niet te reageren, dacht dat het nep was maar gelukkig had ze het toch gedaan en zo kon ik een dag later het pakketje bezorgen. Eigenlijk moeten we het terugsturen naar Den Haag maar dan was het nooit goed gekomen want ze huurde daar een kamer omdat het huis te koop staat.
