Wat te doen bij huiselijk geweld?
Bij een vriend van mijn zoon gaat het al jaren niet erg lekker, toen het joch nog klein was viel me wel op dat zijn stiefvader niet erg aardig voor hem was. Maar zonder concreet bewijs en zonder echte klachten van het kind zelf kon ik er niet zoveel mee en ik hoopte dat zijn echte vader hem een uitweg zou bieden. Inmiddels is de jongen 18 maar zijn broertjes, die wel van die stiefvader zijn, hebben ook nogal wat te verduren en hij wil daarom ook eigenlijk niet uit huis, om ze nog enigszins te kunnen beschermen.
Wat zou ik hem kunnen adviseren? Veilig thuis bellen, of AMK? Doen die überhaupt iets of hebben ze toch geen tijd?
Het geeft best wat buikpijn, weten dat het ergens niet loopt maar er te ver af staan om zelf iets te kunnen doen. Zelfs voor een melding weet ik eigenlijk te weinig, maar ik zou hem misschien een weg kunnen wijzen. Iemand tips? Het duurt nl nog wel even voor de jongste daar 18 is.
Je kan denk ik het beste zelf melden bij VT. Een zorgverlener kan dat ook, maar in beide gevallen is het resultaat "melding bij VT". Die moeten gaan onderzoeken.
Die jongen aansporen om te melden, legt de verantwoordelijkheid bij hem. Ik vraag me af of dat is wat je wil.
Ik ben opgegroeid in een vergelijkbare situatie behalve dat het niet stiefvader was maar m’n vader. En ik zou je dankbaar zijn geweest als je VT zou bellen (anoniem). Ik was te verlamd van angst om zelf iets in gang te zetten.
Wat trouwens van onschatbare waarde is geweest tot de dag van vandaag is dat de manager van m’n toenmalige bijbaantje doorhad wat er speelde en zei dat ik ALTIJD bij haar terecht kon. Ik heb daar eenmaal gebruik van gemaakt toen ik wel op de vlucht sloeg.
Je kan die jongen ook meegeven dat als hij de politie belt als het weer misgaat, de kans groot is dat er een tijdelijk huisverbod aan zijn stiefvader wordt opgelegd. Gedurende dat verbod kan er dan hulpverlening worden betrokken. Het idee is dat zo'n verbod even rust brengt waarna vanuit die situatie kan worden gewerkt aan verandering/verbetering
Temet schreef op 18-03-2023 om 09:41:
Je kan denk ik het beste zelf melden bij VT. Een zorgverlener kan dat ook, maar in beide gevallen is het resultaat "melding bij VT". Die moeten gaan onderzoeken.
Die jongen aansporen om te melden, legt de verantwoordelijkheid bij hem. Ik vraag me af of dat is wat je wil.
Zo zou ik er ook in staan. Ik zou zelf de melding doen en niet de verantwoordelijkheid bij deze jongen leggen.
Madamecannibale schreef op 18-03-2023 om 13:12:
[..]
Zo zou ik er ook in staan. Ik zou zelf de melding doen en niet de verantwoordelijkheid bij deze jongen leggen.
Precies. Bovendien weet je niet onder welke druk/dreiging die jongen staat om niks te zeggen.
“hou je mond want anders ….”
Het is niet voor niets dat die stiefvader er al jaren mee weg komt.
Nou, het kan ook nog zijn dat deze jongen vreselijke angstvisioenen heeft van dat alle kinderen uit huis geplaatst gaan worden in ongetwijfeld vreselijke pleeggezinnen aan de andere kant van het land, want iedereen weet immers dat kinderen om niks uit huis geplaatst worden en daar altijd vreselijk veel slechter van worden ...
Temet schreef op 18-03-2023 om 22:56:
Nou, het kan ook nog zijn dat deze jongen vreselijke angstvisioenen heeft van dat alle kinderen uit huis geplaatst gaan worden in ongetwijfeld vreselijke pleeggezinnen aan de andere kant van het land, want iedereen weet immers dat kinderen om niks uit huis geplaatst worden en daar altijd vreselijk veel slechter van worden ...
Goh, daar kan TO wat mee en die jongen zal ook blij zijn met jou advies 
Wat denk je hier mee te bereiken?
Ik zou een melding doen bij VT áltijd eerst bespreken met de jongen zelf. Dan kun je eventuele angsten van hem zoals hierboven genoemd (UHP) ook bespreken. Of wellicht zien jullie samen wel een andere route die beter past. In gesprek met de moeder, de huisarts, school, whatever.
En ik zou het dan niet bij die melding alleen laten maar ook hulp voor daarna aanbieden aan die jongen.
Yumi schreef op 18-03-2023 om 23:19:
[..]
Goh, daar kan TO wat mee en die jongen zal ook blij zijn met jou advies
Temet wijst er alleen maar op dat dit een angst is die mee kan spelen in de redenen waarom de jongen zelf wellicht liever niet meldt. Het “iedereen weet dat…” is niet serieus maar het is wel een beeld dat heerst. Als die jongen dat ook gelooft kan dat hem tegenhouden.
Jonagold schreef op 19-03-2023 om 08:40:
Ik zou een melding doen bij VT áltijd eerst bespreken met de jongen zelf. Dan kun je eventuele angsten van hem zoals hierboven genoemd (UHP) ook bespreken. Of wellicht zien jullie samen wel een andere route die beter past. In gesprek met de moeder, de huisarts, school, whatever.
En ik zou het dan niet bij die melding alleen laten maar ook hulp voor daarna aanbieden aan die jongen.
Eens. Vaak wordt bij pleegzorg eerst naar een bekend gezin in de omgeving gekeken, bijvoorbeeld familie.
Ik vraag me ook wel af wat de rol van de moeder in dezen is. Ze is al jaren samen met iemand die haar en zijn eigen kinderen niet goed behandelt. Waarom accepteert ze dat?
Aangezien deze jongen al 18 is, valt hij niet meer onder jeugdzorg. Het zou dus zomaar kunnen dat voor hem de oplossing anders gaat zijn dan voor de andere kinderen.
AlisonH schreef op 19-03-2023 om 09:25:
[..]
Temet wijst er alleen maar op dat dit een angst is die mee kan spelen in de redenen waarom de jongen zelf wellicht liever niet meldt. Het “iedereen weet dat…” is niet serieus maar het is wel een beeld dat heerst. Als die jongen dat ook gelooft kan dat hem tegenhouden.
Gelukkig maar, ik dacht al waarom schrijft ze dit....
Yumi schreef op 19-03-2023 om 11:38:
[..]
Gelukkig maar, ik dacht al waarom schrijft ze dit....
Je mag er als melder ook gerust bij stilstaan dat VT niet in alle opzichten en in alle gevallen goed functioneert en dat ze ook geregeld veel schade aanrichten in gezinnen en bij kinderen. De Nederlandse jeugdzorg functioneert als systeem bijzonder slecht dus het idee dat je het goede doet, dat het alleen maar beter kan worden, als je meldt, is niet de waarheid. Dat betekent niet dat je nooit moet bellen of melden. In deze situatie zie ik best aanleiding om eens te bellen en het eens door te spreken. Maar een melding kan grote consequenties hebben dus het is geen gek idee om even na te denken of je dat echt in gang wil zetten.
Prillewits schreef op 18-03-2023 om 08:24:
[..]
Hij heeft wel degelijk echte klachten, maar nooit tegen mij geuit. Dat is wat anders. Dat ze hem een weekend door lieten lopen met een gebroken pols (stiefvader vond dat het wel meeviel) waarvan mij niet duidelijk was hoe hij eraan kwam, vond ik wel de druppel, maar helaas was hij toen 12 en toen ze naar de middelbare school gingen verwaterde het contact. Mijn zoon heeft weer contact en hoorde wat verhalen hoe het nu gaat en omdat de jongen in kwestie nu volwassen is, en het daar nog niet veranderd is (hij kan nu wel voor zijn broertjes opkomen, dat scheelt) zit het me niet lekker om niks te doen.
Doen, niet uitstellen!
Overheid maakt er zelfs reclame over. Bij vermoedens kun je (zelfs anoniem) melding doen.
MamaE schreef op 19-03-2023 om 10:30:
[..]
Aangezien deze jongen al 18 is, valt hij niet meer onder jeugdzorg. Het zou dus zomaar kunnen dat voor hem de oplossing anders gaat zijn dan voor de andere kinderen.
De kans dat de jongen daarmee op straat komt te staan is goed aanwezig.
Temet schreef op 18-03-2023 om 22:56:
Nou, het kan ook nog zijn dat deze jongen vreselijke angstvisioenen heeft van dat alle kinderen uit huis geplaatst gaan worden in ongetwijfeld vreselijke pleeggezinnen aan de andere kant van het land, want iedereen weet immers dat kinderen om niks uit huis geplaatst worden en daar altijd vreselijk veel slechter van worden ...
Maar het kan ook zijn dat de stiefvader en zijn vrouw het ontkennen en de 18- jarige het huis uit sturen. De 18-jarige kan beter de tijd spenderen aan het afronden van studie, zoeken naar een baan en het vinden van een ander woonadres. Evt bij familie.
De jongere kinderen worden wrs beter behandeld; als zij ook slecht behandeld werden, hadden de buren of school hun bezorgdheid geuit.
——
Besef ook dat als het in een ander gezin anders reilt en zeilt in vergelijking met jouw gezin, het niet bij voorbaat verkeerd is. De gebroken pols kan een inschattingsfout geweest zijn. Ik praat het niet goed, maar wees voorzichtig met aannames op basis van horen zeggen.
Maar als TO de jongen wilt helpen, kan ze hem begeleiden met vinden van zelfstandige woonruimte of adviseren bij familie in te trekken. Dan heeft ze in ieder geval één persoon kunnen helpen.
