Voorleesboekjes voor enig kind
Hallo allemaal,
Mijn man en ik willen maar één kindje. Ik vroeg mij af of er boekjes bestaan over geen broertje of zusje krijgen waardoor dit verstaanbaarder en mooi geïllustreerd is voor het enig kind?
Heb al wat opzoekwerk gedaan, maar er lijkt niets te vinden.
Joszy schreef op 30-10-2022 om 21:22:
[..]
Hoe wil je dat oplossen? Volgens mij is dit iets wat niet op te lossen. Ik zou in elk geval niks kunnen bedenken. Het is gewoon simpelweg een feit dat ik geen broer of zus heb en daardoor op de lange termijn niet iemand die het grootste deel van mijn jeugd heeft meegemaakt, die de gezinsdynamiek kent etc.
Ja dat is een zorg voor later, nog een kind zit er sowieso niet in, zoon is ook al 7 dus dan zou het leeftijdsverschil wel erg groot zijn.
Battle-Royale schreef op 30-10-2022 om 21:46:
[..]
Daar moet de oudste ook maar net zin in hebben. En ik zie niet waarom er samengespannen moet worden tegen ouders of waarom dat überhaupt leuk is.
Tja dan mis je wat. Het is heerlijk om te zien als je kinderen slim proberen te zijn om samen wat voor elkaar te krijgen. De eensgezindheid die je dan ziet is goud waard. Je ziet het weer veel te negatief. Ik was daar trots op. En oudste is trots dat hij kan voorlezen vaak aan zijn brusje en is trots om te helpen met lego. Ja niet altijd, soms niet, zeker niet als jongste er nog te jong voor is maar het is echt niet altijd maar ruzie en onenigheid. Dat is wat je ziet en hoort van anderen.
Hi, mijn vriend en ik zijn allebei enig kind. Dit was dan geen bewuste keuze, onze beide ouders lukte het niet om meer kinderen te krijgen.
Ik heb dat als kind soms wel jammer gevonden (en was ook echt wel verdrietig toen mijn moeder een miskraam kreeg toen ik 5 was), maar ik heb een hele fijne jeugd gehad. En ook de voordelen ervan omarmd. Achteraf had ik het niet anders gewild.
Ik zou het niet groter maken dan dat het is. Ik weet niet hoe oud je kind is nu, maar laat het gewoon. Waarom zou je het moeten uitleggen?
Kerstin75 schreef op 30-10-2022 om 21:57:
[..]
Tja dan mis je wat. Het is heerlijk om te zien als je kinderen slim proberen te zijn om samen wat voor elkaar te krijgen. De eensgezindheid die je dan ziet is goud waard. Je ziet het weer veel te negatief. Ik was daar trots op. En oudste is trots dat hij kan voorlezen vaak aan zijn brusje en is trots om te helpen met lego. Ja niet altijd, soms niet, zeker niet als jongste er nog te jong voor is maar het is echt niet altijd maar ruzie en onenigheid. Dat is wat je ziet en hoort van anderen.
Wat ik niet heb kan ik ook niet missen.
"Wat ik niet heb kan ik ook niet missen", daar ben ik het mee eens, ik sta ook zo in het leven.
Het is dezelfde opmerking als tegen stellen zónder kinderen, "je weet niet wat je mist".
Ik heb een zoon, laatst zei zelfs iemand:"jammer dat je geen dochter hebt, dat is zo'n andere band als met een zoon". Ook zou dat verschil gaan maken als ik oma werd, "van een schoondochter is toch anders dan je eigen dochter".
Mijn hemel, ik had daar nog nooit over nagedacht. Geen idee of ik oma ga worden en het is ook niet zaligmakend. Één kind, meerdere kinderen, een huis vol kinderen, het is allemaal prima. Het leven loopt zoals het loopt, gelukkig is niet alles te plannen.
Ik heb overigens één kind, niet "maar" één kind.
Kerstin75 schreef op 30-10-2022 om 13:01:
[..]
Precies dat. Nog erger: Mijn neef die ook enigstkind was kon prima zijn speelgoed delen als een vriendje een uurtje kwam spelen maar als wij 3 dagen kwamen logeren was het een heel ander verhaal. De verbazing ook bij hem dat hij bij ons moest wachten met eten tot iedereen iets op zijn bord had, dat mijn kinderen zelf drinken haalden en hij het kreeg (ik kan niet voor meer dan 2 personen drinken meesjouwen dus dat deden ze altijd zelf). Ook altijd als eerste opscheppen, de voor hem lekkerste toetjes meteen pakken, niet vragen of iemand ook iets wil als hij wel iets ging halen uit de keuken, bij het ontbijt ook altijd als eerste het brood pakken. Natuurlijk kan dat in het karakter zitten maar met een brusje erbij leer je dat wel af.
Dat gedrag is gewoon aangeleerd gedrag, dat heeft weinig met brusjes te maken. Net als dat huilend kind op de woensdagmiddag. Dat zie ik in de jongste groepen bij heel veel kinderen.
Mevrouw75 schreef op 31-10-2022 om 06:36:
[..]
Dat gedrag is gewoon aangeleerd gedrag, dat heeft weinig met brusjes te maken. Net als dat huilend kind op de woensdagmiddag. Dat zie ik in de jongste groepen bij heel veel kinderen.
Je ziet niet altijd wat er werkelijk gebeurd! Mijn zoon heeft in groep 3 (5 jaar) ook weleens brullend op het plein gestaan zijn vriendje 7 jaar had hij de dag ervoor mee afgesproken en de moeder had aangegeven dat het die dag niet kon. Vriendje en moeder en zijn vader hadden samen afgesproken dat het de dag erna wel kon. Jongens blij uit elkaar en de dag erna rekende mijn zoon helemaal op de afspraak, tijdens schooltijd hadden ze het er nog over gehad en op het plein zei de jongens ineens dat hij niet meer wilde. Mijn zoon die erg van de regels en afspraken is en was had daar ontzettend veel moeite mee.
Mevrouw75 schreef op 31-10-2022 om 06:36:
[..]
Dat gedrag is gewoon aangeleerd gedrag, dat heeft weinig met brusjes te maken. Net als dat huilend kind op de woensdagmiddag. Dat zie ik in de jongste groepen bij heel veel kinderen.
Ik denk ook niet dat dat met een broertje/zusje wel afgeleerd zou worden. Of dat kinderen met wel broertjes of zusjes automatisch leren delen of altijd zoet met elkaar spelen als ze niemand anders kunnen vinden, dat is dan meer noodgedwongen met elkaar spelen.
Mevrouw75 schreef op 31-10-2022 om 06:36:
[..]
Dat gedrag is gewoon aangeleerd gedrag, dat heeft weinig met brusjes te maken. Net als dat huilend kind op de woensdagmiddag. Dat zie ik in de jongste groepen bij heel veel kinderen.
Niet aangeleerd, niet actief bedoel ik. Het komt gewoon zo omdat er geen brusjes zijn. Dat verhelp je niet door vriendjes te laten spelen. Een kind schopt ook veel meer tegen zijn ouders dan tegen een wildvreemde. Elk kind is anders met vriendjes.
Decembermamma schreef op 31-10-2022 om 06:59:
[..]
Je ziet niet altijd wat er werkelijk gebeurd! Mijn zoon heeft in groep 3 (5 jaar) ook weleens brullend op het plein gestaan zijn vriendje 7 jaar had hij de dag ervoor mee afgesproken en de moeder had aangegeven dat het die dag niet kon. Vriendje en moeder en zijn vader hadden samen afgesproken dat het de dag erna wel kon. Jongens blij uit elkaar en de dag erna rekende mijn zoon helemaal op de afspraak, tijdens schooltijd hadden ze het er nog over gehad en op het plein zei de jongens ineens dat hij niet meer wilde. Mijn zoon die erg van de regels en afspraken is en was had daar ontzettend veel moeite mee.
Ik heb daar ook moeite mee. Dat heeft niks met het aantal kinderen te maken maar met normen en waarden. Als je iets afspreekt, kom je dat na. Doe je dat niet, vind ik dat niet netjes en onbetrouwbaar. Noodgevallen uitgezonderd, maar dat kan een kind ook best begrijpen. Ik vind ook dat dat iets is wat je als ouders je kinderen bij hoort te brengen. Als je af hebt gesproken om samen te gaan spelen, dan doe je dat ook. Dat heet fatsoen.
Over delen en wachten op de beurt gesproken: Ook dat soort dingen kun je een kind leren. Onze dochter is ook naar de opvang geweest waar ze dat ook moest leren. En ook thuis moest en moet ze wel eens even wachten tot we tijd hebben.
Kerstin75 schreef op 31-10-2022 om 11:56:
[..]
Niet aangeleerd, niet actief bedoel ik. Het komt gewoon zo omdat er geen brusjes zijn. Dat verhelp je niet door vriendjes te laten spelen. Een kind schopt ook veel meer tegen zijn ouders dan tegen een wildvreemde. Elk kind is anders met vriendjes.
Wat een onzin dat komt echt niet omdat er geen broertjes of zusjes zijn. Het zit gewoon in de situatie of het karakter van een kind, ik zie dit soort gedrag ook gewoon binnen gezinnen met meer kinderen gebeuren.
MamaE schreef op 31-10-2022 om 12:02:
[..]
Ik heb daar ook moeite mee. Dat heeft niks met het aantal kinderen te maken maar met normen en waarden. Als je iets afspreekt, kom je dat na. Doe je dat niet, vind ik dat niet netjes en onbetrouwbaar. Noodgevallen uitgezonderd, maar dat kan een kind ook best begrijpen. Ik vind ook dat dat iets is wat je als ouders je kinderen bij hoort te brengen. Als je af hebt gesproken om samen te gaan spelen, dan doe je dat ook. Dat heet fatsoen.
Over delen en wachten op de beurt gesproken: Ook dat soort dingen kun je een kind leren. Onze dochter is ook naar de opvang geweest waar ze dat ook moest leren. En ook thuis moest en moet ze wel eens even wachten tot we tijd hebben.
Wat ik ook vaak zie zijn ouders die vinden dat sinterklaaskadootjes alleen voor kinderen zijn. Mijn kinderen zagen vanaf het begin dat ook papa en mama kadootjes kregen en dan moesten ze wachten, kijken naar het uitpakken en ook meegenieten met een blije papa en mama. Simpele dingen die je ook kan toepassen als je kind geen brusjes heeft maar toch is het anders met brusjes dan met alleen je ouders voor wat betreft delen, op je beurt wachten, kadootjes uitpakken etc. Mijn schoonmoeder was van mening dat als een kind jarig is, de brusjes ook wat moesten krijgen. Daar ben ik het totaal niet mee eens, helaas is ze overleden voor mijn kinderen oud genoeg waren om dit te zien. Nog veel erger natuurlijk, geen oma meer. Een kind hoort 1 dag per jaar alleen in de belangstelling te staan maar ook te zien dat anderen ook wel eens die dag hebben.
Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat jij of anderen dit niet doet, zomaar wat gedachten hierover.
Decembermamma schreef op 31-10-2022 om 12:03:
[..]
Wat een onzin dat komt echt niet omdat er geen broertjes of zusjes zijn. Het zit gewoon in de situatie of het karakter van een kind, ik zie dit soort gedrag ook gewoon binnen gezinnen met meer kinderen gebeuren.
Als je goed had gelezen had ik het karakter ook wel genoemd maar met brusjes en een goede opvoeding haal je dat er wel uit. Je kunt niet altijd snel als eerste kiezen, dat pikt geen enkele ouder van meer kinderen als het goed is, ook al zit het in het karakter. Voor de duidelijkheid, dit was mijn tekst:
"Precies dat. Nog erger: Mijn neef die ook enigstkind was kon prima zijn speelgoed delen als een vriendje een uurtje kwam spelen maar als wij 3 dagen kwamen logeren was het een heel ander verhaal. De verbazing ook bij hem dat hij bij ons moest wachten met eten tot iedereen iets op zijn bord had, dat mijn kinderen zelf drinken haalden en hij het kreeg (ik kan niet voor meer dan 2 personen drinken meesjouwen dus dat deden ze altijd zelf). Ook altijd als eerste opscheppen, de voor hem lekkerste toetjes meteen pakken, niet vragen of iemand ook iets wil als hij wel iets ging halen uit de keuken, bij het ontbijt ook altijd als eerste het brood pakken. Natuurlijk kan dat in het karakter zitten maar met een brusje erbij leer je dat wel af."
Kerstin75 schreef op 31-10-2022 om 15:53:
[..]
Wat ik ook vaak zie zijn ouders die vinden dat sinterklaaskadootjes alleen voor kinderen zijn. Mijn kinderen zagen vanaf het begin dat ook papa en mama kadootjes kregen en dan moesten ze wachten, kijken naar het uitpakken en ook meegenieten met een blije papa en mama. Simpele dingen die je ook kan toepassen als je kind geen brusjes heeft maar toch is het anders met brusjes dan met alleen je ouders voor wat betreft delen, op je beurt wachten, kadootjes uitpakken etc. Mijn schoonmoeder was van mening dat als een kind jarig is, de brusjes ook wat moesten krijgen. Daar ben ik het totaal niet mee eens, helaas is ze overleden voor mijn kinderen oud genoeg waren om dit te zien. Nog veel erger natuurlijk, geen oma meer. Een kind hoort 1 dag per jaar alleen in de belangstelling te staan maar ook te zien dat anderen ook wel eens die dag hebben.
Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat jij of anderen dit niet doet, zomaar wat gedachten hierover.
Wij vieren geen sinterklaas thuis, maar wel kerst. Dan ligt er ook voor iedereen wat onder de boom. Regel is dat er een volwassene het eerste cadeau pakt voor iemand en de persoon die het cadeau ontvangt pakt weer een cadeau voor een ander. Je mag geen cadeau voor jezelf pakken en je wacht rustig tot de ander zijn/haar cadeau heeft uitgepakt.
Op die manier kan de cadeau krijger even rustig het cadeau bewonderen en daarna een cadeau voor een ander pakken.
Vind trouwens ook niet dat andere kinderen iets moeten krijgen als de ander jarig is. Zo leren ze nooit dat je niet altijd wat krijgt en er dagen zijn dat een ander in de belangstelling staat.
Zelfde met kraamvisite, dan neem ik ook alleen iets mee voor de baby. Of anders maak ik een pakket waar ook wat lekkers in zit dat een eventueel ander kind ook zou mogen, maar haal niet speciaal iets voor het andere kind.
Alles wat je benoemt, Kerstin75, heeft te maken met opvoeding en karakter en niks met enig kind zijn.
Onze dochter is enig kind en ik herken werkelijk helemaal niks in wat jij allemaal beschrijft.
